Δαβίδ Αριανίτης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Δημιουργήθηκε από μετάφραση της σελίδας "David Arianites" |
(Καμία διαφορά)
|
Έκδοση από την 06:06, 3 Αυγούστου 2021
Ο Δαβίδ Αρ(ε)ιανίτης ήταν υψηλόβαθμος βυζαντινός διοικητής στις αρχές του 11ου αιώνα.
Προέλευση
Η προέλευση του επωνύμου είναι αβέβαιη και έχουν προταθεί διαφορετικές θεωρίες, που κυμαίνονται από διάφορες ανθρωπονομαστικές και τοπωνυμικές προελεύσεις της ινδοευρωπαϊκής λέξης arya έως το όνομα μίας μικρής ιλλυρικής φυλής, των Arinistae/Armistae. [1] Το όνομα "Αρ(ε)ιανίτης" θεωρείται επομένως ότι είναι αλβανικής καταγωγής. [2] Ο Δαβίδ θεωρείται μερικές φορές το πρώτο μέλος της φάρας Αριανίτη, η οποία ήταν ενεργή στην ύστερη μεσαιωνική Αλβανία, αλλά η σύνδεση δεν μπορεί να επαληθευτεί λόγω έλλειψης πηγών. [1]
Βιογραφία
Ο Δαβίδ Αριανίτης εμφανίζεται για πρώτη φορά το 999/1000, έχοντας το βαθμό του πατρικίου. Εκείνη τη χρονιά ονομάστηκε από τον Βυζαντινό Αυτοκράτορα Βασίλειο Β΄ ως δούκας της Θεσσαλονίκης (ή ενδεχομένως, αν και αυτό δεν αναφέρεται ρητά, δομέστικος των Σχολών της Δύσης), διάδοχος στον Νικηφόρου Ουρανού, ο οποίος μεταφέρθηκε στη διοίκηση της Αντιόχειας. [3] Μάλλον παρέμεινε στην ίδια θέση μέχρι περίπου το 1014, όταν ο Θεοφύλακτος Βοτανειάτης πιστοποιείται ότι κρατείχε τη θέση. [3]
Το 1016 του Αριανίτη ανατέθηκε να καταλάβει το βουλγαρικό φρούριο της Στρούμιτσα, κατά την αποστολή κατέλαβε και το φρούριο της Θερμίτζας. [3] Το 1017 ο Αυτοκράτορας Βασίλειος Β΄ εισέβαλε στη Βουλγαρία με μεγάλο στρατό. Στόχος του ήταν η πόλη της Καστοριάς, που έλεγχε το δρόμο μεταξύ της Θεσσαλίας και των ακτών της σύγχρονης Αλβανίας. Έστειλε τμήματα του στρατού του υπό τον Αριανίτη και τον Κωνσταντίνο Διογένη, για να λεηλατήσουν την Πελαγονία. Ο ίδιος ο Βασίλειος Β΄ κατάφερε να καταλάβει αρκετά από τα μικρά βουλγαρικά κάστρα, αλλά όλες οι προσπάθειες κατάληψης της Καστοριάς παρέμεναν μάταιες. [3] [4]
Μετά το τέλος του τσάρου Ιβάν Βλαντισλάβ τον Φεβρουάριο του 1018 και την κατάρρευση της βουλγαρικής αντίστασης, ο Βασίλειος Β΄ τοποθέτησε τον Δαβίδ Αριανίτη ως στρατηγό αυτοκράτορα των Σκοπίων και ως κατεπάνο της κατακτημένης Βουλγαρίας, υπονοώντας εξουσίες διοίκησης επί των άλλων περιφερειακών διοικητών στα βόρεια Βαλκάνια (το Σίρμιο με τη Ρας και το Δυρράχιο). [5]
Βιβλιογραφικές αναφορές
- ↑ 1,0 1,1 Shuteriqi, Dhimitër (2012). Zana Prela, επιμ. Aranitët: Historia - Gjenealogjia - Zotërimet. Toena. σελίδες 20–9, 50–1. ISBN 978-99943-1-729-5.
- ↑ Schramm, Gottfried (1994). Anfänge des albanischen Christentums: die frühe Bekehrung der Bessen und ihre langen Folgen. Rombach. ISBN 9783793090830.
Ja, schon früher war einer arbanitischen Familie offenbar der Aufstieg in die Reichsaristokratie gelungen, wenn mit Recht aus dem Namen der Familie der Arianitai auf albanischen Ursprung geschlossen wurde. Der Patrikios David Arianites sah sich ...
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 «David Areianites (#21348)». David Areianites (#21348). De Gruyter. 2013. http://www.degruyter.com/view/db/pmbz. Σφάλμα αναφοράς: Μη έγκυρη ετικέτα
<ref>• όνομα " PmbZ " ορίζεται πολλές φορές με διαφορετικό περιεχόμενο - ↑ Златарски, История на българската държава, Том I, Част II, с. 725-728
- ↑ Stephenson, Paul (2003). The Legend of Basil the Bulgar-Slayer. Cambridge University Press. σελ. 39. ISBN 978-0-521-81530-7.