Η Απολλωνίς (3ος - 2ος αιώνας π.Χ.) υπήρξε Βασίλισσα της Περγάμου κατά την ελληνιστική εποχή, μέλος της Δυναστείας των Ατταλιδών. Νυμφεύθηκε τον βασιλιά Άτταλο Α', που κυβέρνησε τη χώρα κατά την περίοδο από το 241 π.Χ. μέχρι το 197 π.Χ. Μαζι του απέκτησε τέσσερις γιους, δύο από τους οποίους βασίλεψαν διαδοχικά. Η οικογενειακή τους ευτυχία αναφέρεται ως αξιομνημόνευτη από τους αρχαίους συγγραφείς.

Απολλωνίς
Βασίλισσα του Βασιλείου της Περγάμου
Περίοδος3ος αιώνας π.Χ.
ΓέννησηΚύζικος
ΣύζυγοςΆτταλος Α' ο Σωτήρ
ΕπίγονοιΕυμένης Β' ο Σωτήρ
Άτταλος Β' ο Φιλάδελφος
Φιλέταιρος
Αθήναιος
ΟίκοςΔυναστεία των Ατταλιδών
ΠατέραςΑθήναιος (;)
δεδομένα (π  σ  ε )


Βιογραφικά στοιχεία Επεξεργασία

Η Απολλωνίς, γεννημένη στην Κύζικο της Μυσίας, δεν ήταν ευγενικής καταγωγής. Ωστόσο υπήρξε, κατά τα λεγόμενα του Πολύβιου ιδιαίτερα αξιόλογη και αξιέπαινη γυναίκα, ένας άνθρωπος που επεδείκνυε αξιοπρέπεια και καλούς τρόπους.[1] Έφερε στον κόσμο τέσσερις γιους: τον Ευμένη Β', τον Άτταλο Β', τον Φιλέταιρο και τον Αθήναιο,[2] καθένας από τους οποίους έδειξε μεγάλη αφοσίωση στο πρόσωπό της, παρόλο που έζησε πολλά χρόνια μετά τον θάνατο του συζύγου της.[1] Μνημονέυεται μάλιστα μια επίσκεψή της με τους γιους της στην πατρίδα της, την Κύζικο, όπου την τοποθέτησαν ανάμεσά τους και κρατώντας τα χέρια της περιόδευσαν την πόλη, με το πλήθος να συγχαίρει τους νέους για το σεβασμό που έδειχναν.[1]

Οι ηγεμόνες εμφανίζονται με κίτρινη σκίαση.
Η διακεκομμένη γραμμή δηλώνει υιοθεσία.
[3][4]

 
 
 
 
Άτταλος ο Τίονας
σύζ. Βόα
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Ευμένης
σύζ. Σάτυρα
 
Φιλέταιρος
 
Άτταλος
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Ευμένης Α΄
 
 
 
 
 
 
Άτταλος του Φιλέταιρου
σύζ. Αντιοχίς
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Άτταλος Α΄ Σωτήρ
σύζ. Απολλωνίς
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Ευμένης Β΄ Σωτήρ
 
Στρατονίκη Αριαραθιδών
Καππαδοκίας
 
Άτταλος Β΄ Φιλάδελφος
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Άτταλος Γ΄ Φιλομήτωρ
σύζ. Βερενίκη
 
νόθος (;)
(Αριστόνικος) Ευμένης Γ΄


Από την πλευρά του ο Πλούταρχος αναφέρει πως η ίδια συχνά δόξαζε τους θεούς, όχι για τον πλούτο και την ισχύ της οικογένειάς της, όσο για το γεγονός ότι οι τρεις νεότεροι γιοι της, στήριζαν το μεγαλύτερο κατά τη διάρκεια της βασιλείας του, αποτελώντας πολύτιμους συμβούλους και σωματοφύλακες, αντίθετα με το σύνηθες φαινόμενο της αιματοχυσίας ανάμεσα σε αδέρφια για την εξουσία.[5]

Μετά τον θάνατό της, οι Ευμένης και Άτταλος, αφιέρωσαν σε έναν ναό στην Κύζικο μια επιγραφή με στίχους προς τιμήν της.[6] Μια πόλη ονόματι Απολλωνίς ιδρύθηκε από τους πρώτους προς τιμήν της.

Δείτε Επίσης Επεξεργασία

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 1,2 Πολύβιος, «Ιστορίαι», 22.20
  2. Στράβων, «Γεωγραφία», 13.4.2[νεκρός σύνδεσμος]
  3. Astin, A. E.· Frederiksen, M. W. (7 Δεκεμβρίου 1989). The Cambridge Ancient History. Cambridge: Cambridge University Press. σελ. 518. ISBN 9780521234481. 
  4. «Attalid genealogy». Macquarie University Museum of Ancient Cultures. Ανακτήθηκε στις 18 Μαΐου 2017. 
  5. Πλούταρχος, «Ηθικά: Περί αδελφικής αγάπης», T480c
  6. «Greek Anthology» 3, Loeb

Βιβλιογραφία Επεξεργασία

Πρωτογενείς πηγές (Έλληνες και Ρωμαίοι)

Δευτερογενείς πηγές

  • Allen R.E. (1983). «The Attalid Kingdom: A Constitutional History». Oxford University Press, USA. ISBN 978-0198148456.
  • Austin M.M. (2006). «The Hellenistic World from Alexander to the Roman Conquest: A Selection of Ancient Sources in Translation». Cambridge University Press. ISBN 978-0521828604
  • Hansen, Esther V. (1971). «The Attalids of Pergamon». Ithaca, New York: Cornell University Press; London: Cornell University Press Ltd. ISBN 0-8014-0615-3.
  • Kosmetatou, Elizabeth (2003) «The Attalids of Pergamon», Andrew Erskine, ed., «A Companion to the Hellenistic World». Oxford: Blackwell: σελ. 159–174. ISBN 1-4051-3278-7. Κείμενο

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

  • Kosmetatou, Elizabeth (2003) "The Attalids of Pergamon," in Andrew Erskine, ed., A Companion to the Hellenistic World. Oxford: Blackwell: pp. 159–174. ISBN 1-4051-3278-7. Κείμενο