Αριστομένης Κοντογούρης
Ο Αριστομένης Κοντογούρης (Πάτρα, 1841 - Αθήνα, 1904) ήταν Έλληνας πολιτικός, δήμαρχος Πατρέων και βουλευτής Αχαΐας.
| Αριστομένης Κοντογούρης | |
|---|---|
 Ο Αριστομένης Κοντογούρης στην εφημερίδα Άστυ το 1885 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Αριστομένης Κοντογούρης (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1841 Πάτρα |
| Θάνατος | 1903 Ελλάδα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Σπουδές | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Βικτωρία Σισίνη (1868–άγνωστη τιμή) |
| Τέκνα | Νικόλαος Α. Κοντογούρης Φίλιππος Κοντογούρης |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | δήμαρχος (από 1890) μέλος της Βουλής των Ελλήνων (1873–1874, εκλογική περιφέρεια Πατρών) Υπουργός Δικαιοσύνης της Ελλάδας (1885–1886) Υπουργός Εκκλησιαστικών και Δημοσίας Εκπαιδεύσεως της Ελλάδας (1885–1886) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία Επεξεργασία
Γεννήθηκε στην Πάτρα και ήταν γιος του δικαστικού Στυλιανού Κοντογούρη, γόνου πλούσιας πατρινής οικογενείας και εγγονός του Ανδρέα[1]. Ήταν παντρεμένος από τις 3 Νοεμβρίου 1878 με την Βικτωρία Σισίνη, κόρη του Χρύσανθου Σισίνη[2]. Τέκνα του ήταν οι Νικόλαος και Φίλιππος[3].
Σπουδές Επεξεργασία
Τελείωσε τις γυμνασιακές του σπουδές στην Πάτρα και το 1859 μετακόμισε με την οικογένεια του στην Αθήνα όπου και γράφτηκε στην Νομική σχολή[3]. Το 1862 λόγω του παππού του που ήταν πρόξενος της Πρωσίας κέρδισε υποτροφία της Πρωσικής κυβέρνησης και πήγε στο Βερολίνο για να συνεχίσει τις σπουδές του[3]. Στο Βερολίνο έμεινε μέχρι το 1867 παίρνοντας τρία διπλώματα στην εκεί νομική σχολή[3]. Για λόγους υγείας εγκαταλείπει το Βερολίνο και την υποτροφία και πηγαίνει στο Παρίσι στην εκεί νομική σχολή[3]. Το 1867 επιστρέφει στην Ελλάδα αριστεύει στις εξετάσεις του Αρείου πάγου και αρχίζει να ασκεί το επάγγελμα του δικηγόρου[3].
Πολιτική σταδιοδρομία Επεξεργασία
Εκλέχτηκε βουλευτής Πατρών αρχικά το 1873 και το 1879, ως μέλος του κύκλου της πολιτικής οικογένειας των Ρούφων, από την οποία όμως αποστασιοποιήθηκε μετά το 1880[4]. Επανεξελέγη άλλες τρεις φορές (τα έτη 1881, 1882 και 1885), ωστόσο απέτυχε στις εκλογές του 1887[3]. Χρημάτισε υπουργός δικαιοσύνης και δημοσίας εκπαίδευσης στην Κυβέρνηση Θεόδωρου Δηλιγιάννη του 1885[3]. Επιπλέον το 1888 ήταν υποψήφιος δήμαρχος Πατρέων[3] χωρίς ωστόσο να εκλεγεί. Ωστόσο στις επόμενες εκλογές, έχοντας την υποστήριξη του Αχιλλέα Γεροκωστόπουλου, επικράτησε του βιομήχανου Γεράσιμου Κόγκου[5], διατελώντας δήμαρχος Πατρέων για την περίοδο 1891-1895.
Κατά τη διάρκεια της θητείας του, ιδρύθηκε η Φιλαρμονική εταιρεία Πατρών και το Αρσάκειο Πατρών. Χαρακτηριστική ήταν η στάση του απέναντι στις οικονομικές απαιτήσεις του Γάλλου μηχανικού Μανιάκ για το λιμάνι της Πάτρας. Το 1887 ήταν από τους πρωτεργάτες για την ίδρυση σκοπευτικού συλλόγου στην Πάτρα και μέλος της πενταμελούς διοικούσας επιτροπής του όταν ιδρύθηκε[6].
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Επί τα Πρόσω, φύλο 5 Οκτωβρίου 1883 Αρχειοθετήθηκε 2020-09-18 στο Wayback Machine., από το ψηφιακό αρχείο της βουλής των Ελλήνων
- ↑ ΣΚΡΙΠ, φύλλο 5/11/1895 άρθρο για την Βικτωρία την ημέρα της κηδείας της. Από την ψηφιακή εθνική βιβλιοθήκη
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 3,7 3,8 Γιώτα Καΐκα-Μαντανίκα, Το πτερόν είς τον πίλον, τόμος Α΄, εκδόσεις "Γιάννης Πικραμένος", Πάτρα 2009 ISBN 978-960-6628-20-7
- ↑ Λυριντζής, Χρήστος (1991). Το τέλος των "τζακιών". Κοινωνία και πολιτική στην Αχαΐα του 19ου αιώνα. Αθήνα: Εκδόσεις Θεμέλιο. σελ. 100.
- ↑ Χρήστος Μούλιας, Το λιμάνι της σταφίδας, Πάτρα 1828-1900, Εκδόσεις Περί τεχνών, Πάτρα 2000 ISBN 960-86814-0-5
- ↑ Νίκος Ε. Πολίτης, Ο Πατραϊκός Αθλητισμός, τόμος Α', Η πρώτη δεκαετία: 1891-1900, Αχαϊκές εκδόσεις, Πάτρα 1994 ISBN 960-7164-93-X
Βιβλιογραφία - Πηγές Επεξεργασία
- Στέφανος Θωμόπουλος, "Οι Δήμαρχοι Πατρέων από το 1863 μέχρι του 1930", Νεολόγος Πατρών, φ. 10/09/1930, σελ. 1
- Γιώτα Καΐκα-Μαντανίκα,Το πτερόν είς τον πίλον, τόμος Α΄, εκδόσεις "Γιάννης Πικραμένος", Πάτρα 2009 ISBN 978-960-6628-20-7 (ιδίως οι σελίδες 400-408)
- Χρήστος Μούλιας, Το λιμάνι της σταφίδας, Πάτρα 1828-1900, Εκδόσεις Περί τεχνών, Πάτρα 2000 ISBN 960-86814-0-5
- Νίκος Μπακουνάκης, Πάτρα 1828-1860. Μια ελληνική πρωτεύουσα στον 19ο αιώνα, Αθήνα: Καστανιώτης, 1995 (2η έκδοση), ISBN 960-03-0000-3 (1η έκδοση: 1988).
- Νίκος Ε. Πολίτης, Ο Πατραϊκός Αθλητισμός, τόμος Α', Η πρώτη δεκαετία: 1891-1900, Αχαϊκές εκδόσεις, Πάτρα 1994 ISBN 960-7164-93-X
- Πέτρος Ψωμάς, Δήμαρχοι Πατρέων 1836-2006, Εκδόσεις "Το Δόντι", Πάτρα 2007 ISBN 978-960-88046-2-3