Πέτρος Χρήστου
Ο Πέτρος Χρήστου (1887 - 1908) ήταν σημαντικός Έλληνας Μακεδονομάχος οπλαρχηγός από τη Βελουσίνα της Πελαγονίας.
| Πέτρος Χρήστου | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1887 Βελουσίνα |
| Θάνατος | 21 Ιουνίου 1908 Μπίτολα |
| Αιτία θανάτου | απαγχονισμός |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Πόλεμοι/μάχες | Μακεδονικός Αγώνας |
Βιογραφικά στοιχεία Επεξεργασία
Ο Πέτρος Χρήστου γεννήθηκε το 1887 στη Βελουσίνα της Πελαγονίας. Διατέλεσε δάσκαλος στη Γραδέσνιτσα του Μοριχόβου. Στη συνέχεια εντάχθηκε στο ένοπλο σώμα του Κρητικού Γ. Βολάνη, όπου διακρίθηκε για τις ηγετικές του ικανότητες. Συνεργάστηκε επίσης, με το Γ. Δικώνυμο Μακρή. Το Μάιο του 1906 σχημάτισε δικό του ένοπλο σώμα που δρούσε στο Μορίχοβο κατά των Βουλγαρικών σωμάτων αλλά και των Οθωμανικών στρατιωτικών αποσπασμάτων, συνεργαζόμενος πολλές φορές και με τον οπλαρχηγό Σίμο Ιωαννίδη.[1] Κατόπιν, συνεργάστηκε με τον Γ. Τσόντο (Βάρδα) στο νότιο Μορίχοβο και στις περιοχές Φλώρινας και Πρεσπών.[2] Στα τέλη Μαΐου του 1907 λόγω της αποχώρησης του Γ. Τσόντου και πλήθους οπλαρχηγών προς τα Κορέστια, ο Πέτρος Χρήστου με το σώμα του ανέλαβε από κοινού με τον Γ. Πρώιμο όλη την περιοχή Πρεσπών, Φλώρινας και νοτίου Μοριχόβου με βάση το Βαρνούντα.[3] Στη συνέχεια κινήθηκε νοτιότερα προς το Βέρνο, όπου συνεργάστηκε με τους οπλαρχηγούς Ι. Καραβίτη, Παύλο Νικολαΐδη, Σ. Κλειδή και Π. Γερογιάννη.[4] Τον Απρίλιο του 1907 μαζί με τα σώματα των Παύλου Νικολαΐδη, Γ. Τσόντου και Ι. Καραβίτη επιτέθηκε σε κομιτατζήδες στη Μπαρέσανη και στην Άνω Καλλινίκη. Πολλοί νέοι έσπευσαν τότε, να καταταχθούν στις ομάδες των Ελλήνων οπλαρχηγών. Στα τέλη του 1907 ανέλαβε την άμυνα στην περιοχή των χωριών Καμπάσνιτσα (Πρώτη) και Κλαδορράχη.[5] Το Μάιο του 1908, ύστερα από συμπλοκή με Οθωμανικό απόσπασμα, νοτιοδυτικά του Μοναστηρίου κατέφυγε στο Μπούκοβο, όπου όμως τελικά συνελήφθη. Απαγχονίστηκε στις 25 Ιουνίου του 1908 στο Μοναστήρι, ως αντίποινα για τη δολοφονία του υποδιοικητή Ζεϊνέλ μπέη του Νυμφαίου. Το 1960 ανεγέρθηκε προτομή του σε κεντρική οδό της Φλώρινας.[6]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Κωνσταντίνος Αποστόλου Βακαλόπουλος, Ο ένοπλος αγώνας στη Μακεδονία 1904-1908, εκδόσεις Ηρόδοτος, Θεσσαλονίκη, 1999, σελ. 291
- ↑ Κωνσταντίνος Αποστόλου Βακαλόπουλος, Ο ένοπλος αγώνας στη Μακεδονία 1904-1908, εκδόσεις Ηρόδοτος, Θεσσαλονίκη, 1999, σελ. 293
- ↑ Κωνσταντίνος Αποστόλου Βακαλόπουλος, Ο ένοπλος αγώνας στη Μακεδονία 1904-1908, εκδόσεις Ηρόδοτος, Θεσσαλονίκη, 1999, σελ. 294
- ↑ Κωνσταντίνος Αποστόλου Βακαλόπουλος, Ο ένοπλος αγώνας στη Μακεδονία 1904-1908, εκδόσεις Ηρόδοτος, Θεσσαλονίκη, 1999, σελ. 308
- ↑ Κωνσταντίνος Αποστόλου Βακαλόπουλος, Ο ένοπλος αγώνας στη Μακεδονία 1904-1908, εκδόσεις Ηρόδοτος, Θεσσαλονίκη, 1999, σελ. 349
- ↑ «Ο εμφύλιος των προτομών, Εκεί που χάνονται τα αγάλματα, Προτομές με το κιλό, Ιός, Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, 26 Νοεμβρίου 2000». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Απριλίου 2010. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2012.
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με έναν Μακεδονομάχο χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |