Σαιν-Κεντέν
Συντεταγμένες: 49°50′52″N 3°17′8″E / 49.84778°N 3.28556°E
Το Σαιν-Κεντέν (Γαλλικά: Saint-Quentin) είναι είναι γαλλική κοινότητα, υπονομαρχία του νομού Αιν στην περιοχή Ω-ντε-Φρανς της βόρειας Γαλλίας και στην ιστορική επαρχία της Πικαρδίας. Το 2017 ο πληθυσμός της κοινότητας ανερχόταν σε 53.816 κατοίκους.[6]
| Σαιν-Κεντέν | ||
|---|---|---|
 Το Δημαρχείο του Σαιν-Κεντέν | ||
| ||
| Διοίκηση | ||
| Χώρα | Γαλλία | |
| Διοικητική υπαγωγή | canton of Saint-Quentin-Centre, canton of Saint-Quentin-Nord, canton of Saint-Quentin-Sud, Αιν και arrondissement of Saint-Quentin | |
| • Mayor of Saint-Quentin | Frédérique Macarez (από 2016) | |
| Ταχυδρομικός κώδικας | 02100[1] | |
| Κωδικός Κοινότητας | 02691[2] | |
| Πληθυσμός | 52.958 (1 Ιανουαρίου 2021)[3] | |
| Έκταση | 22,56 km²[4] | |
| Υψόμετρο | 74 μέτρα | |
| Ζώνη ώρας | UTC+01:00 (επίσημη ώρα) UTC+02:00 (θερινή ώρα) | |
  Σαιν-Κεντέν | ||
| Ιστότοπος | http://www.saint-quentin.fr/[5] | |
 Σχετικά πολυμέσα | ||
  | ||
| δεδομένα | ||
Η πόλη έχει ταυτοποιηθεί ως Augusta Veromanduorum της αρχαιότητας. Το όνομά της το έλαβε από τον Άγιο Κουεντίνο, ο οποίος θεωρείται ότι μαρτύρησε εκεί τον 3ο αιώνα.[7]
Το 2016, η πόλη και η ευρύτερη αστική περιοχή της τιμήθηκε με τη διάκριση French Tech για τη μεγάλη δυναμική ανάπτυξης των τεχνολογικών της νεοφυών επιχειρήσεων.
Οι κάτοικοι ονομάζονται Σαιν-Κεντινουά (ζ).[8]
Γεωγραφικά στοιχεία Επεξεργασία
Η κοινότητα Σαιν-Κεντέν βρίσκεται στο βόρειο τμήμα του νομού Αιν, στη διοικητική περιοχή Ω-ντε-Φρανς στη φυσική και ιστορική επαρχία της Πικαρδίας, στην περιοχή Βερμαντουά, στη βορειοανατολική Γαλλία.
Η πόλη είναι κτισμένη στις όχθες του ποταμού Σομ, σε υψόμετρο 68 έως 125 μέτρων. Το κανάλι Σαιν-Κεντέν διασχίζει επίσης την πόλη συγκεντρώνοντας τα νερά τριών ποταμών της περιοχής: Σομ, Εσκώ και Ουάζ.
Έχει πληθυσμό 53.816 κατοίκους (2017)[6] και είναι το κέντρο της ευρύτερης αστικής περιοχής που συγκεντρώνει 108.548 κατοίκους (2017). Η έκταση της κοινότητας είναι 22,56 τετραγωνικά χιλιόμετρα.
Το Σαιν-Κεντέν είναι η μία από τις τέσσερις υπονομαρχίες του νομού Αιν.
Η απόσταση οδικώς από την πρωτεύουσα Λαν είναι 50 χιλιόμετρα[9] και από τις 3 άλλες υπονομαρχίες απέχει: από το Σουασόν 60 χιλιόμετρα,[10] από το Σατώ-Τιερί 100 χιλιόμετρα [11] και από το Βερβέν 50 χιλιόμετρα. Από το Παρίσι απέχει 162 χιλιόμετρα προς τα βορειοανατολικά.[12]
Ιστορία Επεξεργασία
Η πόλη ιδρύθηκε από τους Ρωμαίους, την περίοδο του Αυγούστου, για να αντικαταστήσει τον οχυρωμένο οικισμό (Oppidum) της Βερμάντ που βρισκόταν σε 11 χιλιόμετρα απόσταση και ήταν η πρωτεύουσα των Βιρομανδίων, κελτικού βελγικού φύλου που κατοικούσε στην περιοχή. Έλαβε το όνομα Αουγκούστα Βιρομαντουόρουμ, προς τιμήν του αυτοκράτορα Αυγούστου. Κατά την ύστερη ρωμαϊκή περίοδο, είναι πιθανό ότι η πρωτεύουσα να μεταφέρθηκε πίσω στη Βερμάντ. Σχεδόν τίποτα που να σχετίζεται με τον 4ο αιώνα δεν βρέθηκε στο Σαιν-Κεντέν.
Κατά τον πρώιμο Μεσαίωνα, ένα μεγάλο μοναστήρι, τώρα η Βασιλική του Αγίου Κουεντίνου, αναπτύχθηκε, με βάση το προσκύνημα στον τάφο του αγίου, έναν Ρωμαίο Χριστιανό που εκχριστιάνισε την περιοχή και μαρτύρησε στην Αουγκούστα, δημιουργώντας μια νέα πόλη που πήρε το όνομά του.
Από τον 9ο αιώνα, το Σαιν-Κεντέν ήταν η πρωτεύουσα της κομητείας Βερμαντουά. Από τον 10ο αιώνα, οι κόμητες της Βερμάντ ήταν πολύ ισχυροί. Η πόλη μεγάλωσε γρήγορα: οι «αστοί» οργανώθηκαν και απέκτησαν, στο δεύτερο μισό του 12ου αιώνα έναν Δημοτικό χάρτη που εξασφάλισε στην κοινότητα τους μεγάλο βαθμό αυτονομίας.
Στις αρχές του 13ου αιώνα, το Σαιν-Κεντέν πέρασε στο βασίλειο της Γαλλίας. Εκείνη την εποχή, ήταν μια ακμάζουσα πόλη που η οικονομία της βασίζονταν στο μαλλί και την κλωστοϋφαντουργία. Ήταν επίσης εμπορικό κέντρο που ενισχύθηκε από τη θέση του στα σύνορα του βασιλείου της Γαλλίας, μεταξύ της Καμπανίας και των πόλεων της Φλάνδρας (εξαγωγή κρασιού κ.λπ.): είχε μια σημαντική ετήσια έκθεση. Επίσης επωφελήθηκε από τη θέση στο κέντρο μιας πλούσιας γεωργικής περιοχής που παρήγαγε σιτηρά και κρητίδα, μια μπλε χρωστική ουσία υψηλής αξίας.
Από τον 14ο αιώνα, το Σαιν-Κεντέν υπέφερε από αυτήν τη στρατηγική του θέση κατά τον γαλλο-αγγλικό Εκατονταετή πόλεμο. Τον 15ο αιώνα, η πόλη βρέθηκε ανάμεσα στα διεκδικούμενα εδάφη του βασιλιά της Γαλλίας και των δουκών της Βουργουνδίας. Καταστράφηκε από την πανώλη σε αρκετές περιπτώσεις, ο πληθυσμός της μειώθηκε, ενώ η οικονομία της ήταν σε κρίση: η έκθεσή της υποβαθμίσθηκε και η γεωργική παραγωγή μειώθηκε. Η παρακμάζουσα βιομηχανία κλωστοϋφαντουργίας στράφηκε στην παραγωγή λινών υφασμάτων. Εν τω μεταξύ, η πόλη αντιμετώπισε μεγάλες δαπάνες για τη διατήρηση των οχυρώσεων και των ένοπλων στρατευμάτων της.
Μεταξύ του τέλους του 15ου αιώνα και των μέσων του 17ου αιώνα, αυτή η στρατηγική θέση ήταν η αιτία καταστροφών. Το 1557, μια πολιορκία των ισπανικών στρατευμάτων τελείωσε με τη λεηλασία της πόλης και την ερήμωσή της για δύο χρόνια. Όταν το 1559 η Γαλλία την επανακατέλαβε, οι οχυρώσεις της πόλης ανακατασκευάστηκαν: το μεσαιωνικό τείχος ενισχύθηκε με πολλά νέα προηγμένα οχυρά, για τη δημιουργία των οποίων καταστράφηκαν δύο συνοικίες. Στα μέσα του 17ου αιώνα, η πόλη διέφυγε από τις πολιορκίες, αλλά υπέφερε από τη φρίκη των πολέμων που κατέστρεψαν την περιοχή της Πικαρδίας, από την πανούκλα (το 1636, τρεις χιλιάδες άνθρωποι πέθαναν, από εκτιμώμενο πληθυσμό 10.000 κατοίκων) και από την πείνα.
Στο δεύτερο μισό του 17ου αιώνα, οι κατακτήσεις του Λουδοβίκου ΙΔ' μεγάλωσαν τη Γαλλία και το Σαιν-Κεντέν έπαψε να είναι συνοριακή πόλη, χάνοντας έτσι μεγάλο μέρος του στρατηγικού του ρόλου. Στα τέλη του 16ου αιώνα, η παραγωγή κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων ειδικεύτηκε σε λεπτά λινά υφάσματα. Αυτό έφερε ευημερία, ιδιαίτερα τον 18ο αιώνα, όταν αυτά τα υφάσματα εξήχθησαν σε όλη την Ευρώπη και την Αμερική.
Κατά τη διάρκεια της Πρώτης Γαλλικής Αυτοκρατορίας, οι δυσκολίες στην εξαγωγική αγορά έφεραν οικονομική πτώση. Κατόπιν αιτήματος του δήμου, ο Ναπολέων διέταξε την κατεδάφιση των οχυρώσεων για να επιτρέψει στην πόλη να αναπτυχθεί πέρα από τα παλιά της όρια. Το 1814-1815, το Σαιν-Κεντέν καταλήφθηκε από τον ρωσικό στρατό, αλλά χωρίς να σημειωθούν καταστροφές.
Τον 19ο αιώνα, το Σαιν-Κεντέν εξελίχθηκε σε μια ακμάζουσα βιομηχανική πόλη, χάρη στους επιχειρηματίες που αναζητούσαν συνεχώς νέες τεχνολογίες. Τα κλωστοϋφαντουργικά και τα μηχανολογικά προϊόντα ήταν, μεταξύ άλλων, τα κυριότερα που παράγονταν στην πόλη.
Το 1870, κατά τη διάρκεια του Γαλλο-Πρωσικού πολέμου, ο πληθυσμός απώθησε τους Πρώσους στις 8 Οκτωβρίου, αλλά η πόλη έπεσε κατά τη δεύτερη επίθεση. Αυτή η απελπιστική αλλά ηρωική δράση είχε το αποτέλεσμα Το Σαιν-Κεντέν να τιμηθεί με το παράσημο της Λεγεώνα της Τιμής. Το 1871, στις 19 Ιανουαρίου, ο γαλλικός στρατός ηττήθηκε κοντά στην πόλη.
Ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος χτύπησε την πόλη πολύ σκληρά. Τον Σεπτέμβριο του 1914, η πόλη κατελήφθη και υπέστη σκληρή κατοχή. Από το 1916, βρισκόταν στο κέντρο της πολεμικής ζώνης, επειδή οι Γερμανοί την είχαν ενσωματώσει στην οχυρωματική γραμμή Χίντενμπουργκ. Μετά την εκκένωση του πληθυσμού τον Μάρτιο, η πόλη λεηλατήθηκε συστηματικά και ο βιομηχανικός εξοπλισμός αφαιρέθηκε ή καταστράφηκε. Επίσης, το 70% των κτηρίων, συμπεριλαμβανομένης της βασιλικής του Σαιν-Κεντέν, υπέστησαν ζημιές.
Η διαδικασία ανοικοδόμησης ήταν μακρά και η πόλη με εθνική υποστήριξη προσπάθησε να ανακτήσει τον προ του πολέμου δυναμισμό της. Ο πληθυσμός του 1911 των 55.000 κατοίκων προσεγγίσθηκε και πάλι μόνο στα μέσα της δεκαετίας του 1950, στα πλαίσια της γενικής οικονομικής επέκτασης. Αυτή η ευημερία συνεχίστηκε μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1970, όταν η γαλλική κλωστοϋφαντουργία άρχισε να υποφέρει μέσω ανταγωνισμού από αναπτυσσόμενες χώρες.
Οικονομία Επεξεργασία
- Μεταλλουργία που σχετίζεται με το χειρισμό και την κατασκευή μοτοσικλετών και, μέχρι πρόσφατα, κινητήρων σκαφών (MBK / Yamaha)
- Χημική βιομηχανία
- Βιομηχανία τροφίμων
- Κλωστοϋφαντουργία
- Περιφερειακό νοσοκομειακό κέντρο
- Ψηφιακή Ρομποτική
- Γαλλική τεχνολογία. Το 2016, η πόλη και η ευρύτερη αστική περιοχή της τιμήθηκε με τη διάκριση French Tech για τη μεγάλη δυναμική ανάπτυξης των τεχνολογικών της νεοφυών επιχειρήσεων.
Αξιοθέατα Επεξεργασία
Το Σαιν-Κεντέν έχει ταξινομηθεί ως Πόλη τέχνης και ιστορίας. Τα κυριότερα μνημεία της πόλης:
- Η βασιλική του Σαιν-Κεντέν, στην κρύπτη της φιλοξενεί τα λείψανα του Αγίου Κουεντίνου.
- Η εκκλησία Σαιντ-Ελουά
- Το Δημαρχείο του Σαιν-Κεντέν, κτήριο του 16ου αιώνα. Η πρόσοψη φλογόμορφου γοτθικού ρυθμού έχει θέα στην κεντρική πλατεία και είναι στολισμένη με 173 κομψά γλυπτά που απεικονίζουν σκηνές από τη ζωή της πόλης. Έχει τρία αετώματα και ένα κωδωνοστάσιο με 37 καμπάνες, αυτό το μεγαλοπρεπές κτήριο κρύβει πολλούς θησαυρούς, όπως η αίθουσα γάμων, με πολύχρωμη οροφή και μνημειακό τζάκι, καθώς και η αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου, η οποία κατασκευάστηκε το 1925 και είναι σε αρ ντεκό στυλ.
- Το δημοτικό θέατρο Ζαν Βιλάρ, χτίστηκε το 1844.
- Το μέγαρο Φερβάκ: χτίστηκε μεταξύ 1897 και 1911 και στεγάζει τα Δικαστήρια.
- Το μουσείο Αντουάν Λεκουιγιέ, αφιερωμένο στον ζωγράφο Μωρίς Κεντέν ντε Λα Τουρ[13], που γεννήθηκε στην πόλη το 1704.
- H Πύλη των Κανονιέρηδων (Porte des Cannoniers)
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
- Η ιστοσελίδα της κοινότητας Σαιν-Κεντέν (γαλλικά)
- Η ιστοσελίδα του Γραφείου Τουρισμού του Σαιν-Κεντέν Αρχειοθετήθηκε 2021-04-08 στο Wayback Machine. (επιλογή γλώσσας)
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ «Base officielle des codes postaux» La Poste. 1 Οκτωβρίου 2018.
- ↑ (Γαλλικά) Code INSEE.
- ↑ «Populations légales 2021» Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής και Οικονομικών Μελετών. 28 Δεκεμβρίου 2023.
- ↑ 4,0 4,1 répertoire géographique des communes. Institut national de l'information géographique et forestière. Ανακτήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ Annuaire de service-public.fr. Ανακτήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 2023.
- ↑ 6,0 6,1 . «insee.fr/fr/statistiques».
- ↑ . «agiografikesmeletes.blogspot.com».
- ↑ . «habitants.fr/saint-quentin/services-publics».
- ↑ . «distance.to/Saint-Quentin,Aisne,Hauts-de-France,FRA/Laon,Aisne,Hauts-de-France,FRA».
- ↑ . «distance.to/Saint-Quentin,Aisne,Hauts-de-France,FRA/Soissons,Aisne,Hauts-de-France,FRA».
- ↑ . «distance.to/Saint-Quentin,Aisne,Hauts-de-France,chateau-Thierry,Aisne,Hauts-de-France,FRA».
- ↑ . «distance.to/Saint-Quentin/Paris».
- ↑ . «rivagedeboheme.fr/pages/arts/peinture-18e-siecle/maurice-quentin-de-la-tour.html».