Τομ Φίνεϊ
Ο Τόμας Φίνεϊ (Thomas Finney, 5 Απριλίου 1922 – 14 Φεβρουαρίου 2014) ήταν Άγγλος ποδοσφαιριστής που αγωνιζόταν ως επιθετικός (συνήθως ως αριστερός ακραίος). Ένας από τους κορυφαίους παίκτες της εποχής του και από τους καλύτερους Άγγλους όλων των εποχών,[1][2][3] του δόθηκε ο τίτλος του «Σερ» προς τιμή των υπηρεσιών του στο άθλημα.[4]
 Το άγαλμα του Φίνεϊ στο Πρέστον | |||
| Προσωπικές πληροφορίες | |||
|---|---|---|---|
| Πλήρες όνομα | Σερ Τόμας Φίνεϊ | ||
| Ημερ. γέννησης | 5 Απριλίου 1922 | ||
| Τόπος γέννησης | Πρέστον, Αγγλία | ||
| Ημερ. θανάτου | 14 Φεβρουαρίου 2014 (91 ετών) | ||
| Τόπος θανάτου | Πρέστον, Αγγλία | ||
| Ύψος | 1,73 μ. | ||
| Θέση | Επιθετικός | ||
| Επαγγελματική καριέρα* | |||
| Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† |
| 1946–1960 | Πρέστον Νορθ Εντ | 433 | (187) |
| 1962 | Τορόντο Σίτι | 1 | (1) |
| Σύνολο | 434 | (188) | |
| Εθνική ομάδα | |||
| Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† |
| 1948 | Αγγλία Β | 1 | (0) |
| 1946–1958 | Αγγλία | 76 | (30) |
| * Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα. † Συμμετοχές (Γκολ). | |||
Βιογραφία Επεξεργασία
Γεννήθηκε στο Πρέστον το 1922 και γρήγορα ασχολήθηκε με το ποδόσφαιρο καθώς ο πατέρας του ήταν ένθερμος φίλαθλος, αλλά δεν επιθυμούσε την επαγγελματική ενασχόληση του γιου του με το άθλημα.[5] Ο νεαρός Τομ ενδιαφέρθηκε για να προσχωρήσει στην τοπική ομάδα από πολύ νωρίς και τελικά γράφτηκε στο ερασιτεχνικό τμήμα στα 17 του. Έγινε επίσης μαθητευόμενος υδραυλικός – ένα επάγγελμα που θα ήταν παράλληλο (και θα διαρκούσε, με τις αμοιβές της εποχής ιδιαίτερα χαμηλές) με την ποδοσφαιρική του καριέρα και θα οδηγούσε στο παρατσούκλι του, «ο υδραυλικός του Πρέστον».[2][6] Το μεγάλο ταλέντο του φάνηκε στον αποκαλούμενο τελικό του League War Cup στο Γουέμπλεϊ το 1941, καθώς το Κύπελλο Αγγλίας είχε διακοπεί καθ' όλη τη διάρκεια του πολέμου. Η Πρέστον στην οποία είχε ενταχθεί, συνάντησε το ισχυρό φαβορί της Άρσεναλ, αλλά ο 19χρονος Φίνεϊ έπαιξε εντυπωσιακά και το παιχνίδι θα τελείωνε ισόπαλο 1–1. Η Πρέστον θα κέρδιζε τον επαναληπτικό απέναντι στην Άρσεναλ με δέκα παίκτες στο Μπλάκμπερν. Με το ξέσπασμα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ο Τομ κλήθηκε στο στρατό. Υπηρέτησε πέντε χρόνια μάχης, μερικές φορές οδηγώντας τανκ, στη Μέση Ανατολή και στην Ιταλία.[7][8]
Μετά την αποκατάσταση της ειρήνης, έκανε το ντεμπούτο του με την Πρέστον Νορθ Εντ στην δεύτερη κατηγορία του Αγγλικού πρωταθλήματος στις 31 Αυγούστου του 1946 με αντίπαλο την Λιντς Γιουνάιτεντ και γρήγορα διακρίθηκε για τα προσόντα του. Ευλογημένος με εξαιρετική ισορροπία, επιδεξιότητα και τακτική ευφυΐα, αγωνίστηκε με χάρη που δόθηκε σε πολύ λίγους: χρησιμοποίησε εξίσου και τα δύο πόδια και, παρότι δεν ήταν ψηλός, ήταν δυνατός και με το κεφάλι. Ποτέ δεν δέχθηκε κίτρινη κάρτα και δεν αποβλήθηκε.[2][9] Σε λιγότερο από ένα μήνα κλήθηκε και στην Εθνική Αγγλίας σε αγώνα κατά της Βόρειας Ιρλανδίας που ήταν μια συντριπτική νίκη με 7–2.[10] Το 1948 έκανε εντυπωσιακή εμφάνιση σε αγώνα με την Ιταλία στο Τορίνο (4–0) και δέχθηκε πολλές προτάσεις από ιταλικούς συλλόγους αλλά παρέμεινε στην ομάδα του μέχρι το τέλος της καριέρας του.[11] Το 1951 η ομάδα κέρδισε την άνοδο στην πρώτη κατηγορία και έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου της αγωνιστικής περιόδου 1953–54, όπου γνώρισε την ήττα, ο ίδιος όμως αναδείχθηκε καλύτερος παίκτης της χρονιάς. Κέρδισε και πάλι τον τίτλο αυτό το 1956–57.[4] Το 1952, ο ιδιοκτήτης της Παλέρμο πρίγκιπας Ντι Τράμπια, του έκανε μια πολύ μεγάλη προσφορά για να ενταχθεί σε αυτούς, αλλά ο πρόεδρος της Πρέστον άσκησε βέτο και η επιθυμητή από τον παίκτη περαιτέρω ευρωπαϊκή καταξίωση δεν ήρθε.[7]
Με την εθνική ομάδα αγωνίστηκε 76 φορές σημειώνοντας 30 τέρματα. Συμμετείχε στις τελικές φάσεις τριών Παγκοσμίων Κύπελλων, το 1950, το 1954 και το 1958. Ήταν μέλος της ομάδας που υπέστη την πιο ταπεινωτική ήττα της Αγγλίας σε τελικές φάσεις Παγκοσμίων Κύπελλων, το 1950 από τις Ηνωμένες Πολιτείες με 1–0. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1954 στην Ελβετία, βοήθησε την Αγγλία να φτάσει στα προημιτελικά και σημείωσε το δεύτερο γκολ της στην ήττα με 4–2 από την πρωταθλήτρια κόσμου Ουρουγουάη.[4][12] Οι εμφανίσεις της Αγγλίας και στις τρεις διοργανώσεις δεν ήταν ικανοποιητικές και ανάλογη ήταν και η απόδοση του Φίνεϊ.[13] Ήταν μέλος στις θεωρούμενες ως καλύτερες επιθετικές τριάδες στην ιστορία του βρετανικού ποδοσφαίρου, τη δεκαετία του 1940 με τους Στάνλεϊ Μάθιους και Τόμι Λότον και τη δεκαετία του 1950 με τους Μάθιους και Σταν Μόρτενσεν, όμως διεθνής διάκριση δεν υπήρξε, και το πρώτο ήμισυ της δεκαετίας του 1950 φέρει στην ιστορία της εθνικής Αγγλίας τις μεγαλύτερες σημειολογικά ήττες της από την Ουγγαρία, τότε κορυφαία ομάδα του κόσμου.[14] Ο Φίνεϊ συμμετείχε στο δεύτερο αγώνα της Βουδαπέστης, όπου η Αγγλία συνετρίβη με 7–1. Τον Οκτώβριο του 1958 πέτυχε το 30ό του τέρμα και έγινε ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών για την Αγγλία.[10]
Αποχώρησε από την ενεργό δράση το 1960 και την αμέσως επόμενη χρονιά η Πρέστον έπεσε από την πρώτη κατηγορία του πρωταθλήματος. Το 1962 συμμετείχε σε ένα αγώνα στον Καναδά. Το περιοδικό World Soccer τον συμπεριέλαβε στους 100 καλύτερους ποδοσφαιριστές του 20ού αιώνα.[15] Ο Στάνλεϊ Μάθιους είπε για τη σημασία της αγωνιστικής του παρουσίας: «Μαζί με τον Πελέ, τον Ντιέγκο Μαραντόνα, τον Αλφρέδο Ντι Στέφανο και τον Τζορτζ Μπεστ, ο Τομ ήταν ένας από τους πέντε μόνο παίκτες που μπορούσαν να καθορίσουν τον ρυθμό και την πορεία σχεδόν σε κάθε αγώνα που έπαιξαν».[6]
Στις 31 Ιουλίου 2004, ο Φίνεϊ παρουσίασε το γλυπτό με το νερό The Splash (ο παφλασμός), από τον γλύπτη Πίτερ Χόντζκισον, έξω από το στάδιο Ντιπντέιλ του Πρέστον, το οποίο τότε στέγαζε το Εθνικό Μουσείο Ποδοσφαίρου. Το γλυπτό εμπνεύστηκε από την αθλητική φωτογραφία της χρονιάς του 1956 που δείχνει τον Φίνεϊ να συγκρούεται με δύο αμυντικούς της Τσέλσι σε ένα καταβρεγμένο γήπεδο, και τραβήχτηκε στις 25 Αυγούστου 1956 από τον φωτογράφο Τζον Χόρτον.[16] Το μουσείο μεταφέρθηκε στο Μάντσεστερ, αλλά το άγαλμα παραμένει στη θέση του.
Τίτλοι και διακρίσεις Επεξεργασία
Πρέστον
- Πρωτάθλημα (δεύτερη κατηγορία) : 1950–51
- Κύπελλο : Φιναλίστ 1954
Εθνική Αγγλίας
- Βρετανικό Εσωτερικό Πρωτάθλημα (British Home Championship) (10) : 1946–47, 1947–48, 1949–50, 1951–52, 1952–53, 1953–54, 1955–56, 1956–57, 1957–58, 1958–59
Ατομικές διακρίσεις
- FWA ποδοσφαιριστής της χρονιάς (2) : 1954, 1957
- IFFHS : 9ος καλύτερος Άγγλος ποδοσφαιριστής του 20ού αιώνα.
- World Soccer περιοδικό : Οι 100 μεγαλύτεροι ποδοσφαιριστές του 20ού αιώνα
- Διοικητής του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας (CBE) : 1992
- Ιππότης : 1998
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ «The United Kingdom's top 20 greatest ever footballers». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Νοεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 1 Αυγούστου 2020.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 «Sir Tom Finney obituary». Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2022.
- ↑ «IFFHS MEN'S ALL TIME ENGLAND DREAM TEAM - 65». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Οκτωβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2022.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 «SIR TOM FINNEY». Ανακτήθηκε στις 6 Αυγούστου 2020.
- ↑ «Tom Finney: O Canalizador de Preston». Ανακτήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 2020.
- ↑ 6,0 6,1 «JEFF POWELL: Sir Tom Finney was a genius who thrilled fans and bewildered opponents». Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2023.
- ↑ 7,0 7,1 «Brian Glanville remembers Tom Finney, one of the greats of English football». Ανακτήθηκε στις 13 Ιουνίου 2022.
- ↑ «English football during World War II showed how sport can heal and unify during times of crisis». Ανακτήθηκε στις 26 Ιουνίου 2022.
- ↑ «Tom Finney, l'idraulico di Preston». Ανακτήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 2023.
- ↑ 10,0 10,1 «Thomas 'Tom' Finney - Goals in International Matches». Ανακτήθηκε στις 6 Αυγούστου 2020.
- ↑ «Goal.com's Top 50 English Players: Tom Finney (5)». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Ιουνίου 2009. Ανακτήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 2020.
- ↑ «FIFA : El milagro de Belo Horizonte». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Ιουλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2015.
- ↑ «FIFA : Sir Tom Finney, un héroe de leyenda». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Ιουλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουνίου 2023.
- ↑ «Great Sporting Moments: Brazil 4 Italy 1, 1970 World Cup final». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Νοεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 12 Νοεμβρίου 2021.
- ↑ «World Soccer player of the Century». Ανακτήθηκε στις 11 Απριλίου 2020.
- ↑ «The Preston Plumber is still making a splash, aged 90». Ανακτήθηκε στις 6 Αυγούστου 2020.