Βικιπαίδεια

Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 1950

Το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου του 1950 ήταν η τέταρτη διοργάνωση Παγκοσμίου Κυπέλλου, η οποία διεξήχθη στη Βραζιλία από τις 24 Ιουνίου μέχρι τις 16 Ιουλίου 1950. Επίσης, ήταν η πρώτη μετά το τέλος του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, ο οποίος απέτρεψε παρόμοια διοργάνωση Κυπέλλου για 12 χρόνια. Επιπλέον, ήταν η μόνη διοργάνωση που ο νικητής δεν καθορίστηκε μετά από τη διαδικασία ενός μονού τελικού, αλλά από έναν τελικό όμιλο 4 ομάδων φιναλίστ που έπαιξαν μεταξύ τους με το σύστημα της βαθμολογίας, κάτι που αποφασίστηκε τότε από την FIFA λόγω μιας προσπάθειας αύξησης των αγώνων της διοργάνωσης. Για σκοπούς αρχείου, θεωρείται σήμερα επίσημα (ακόμα και από την ίδια την FIFA) ως τελικός της διοργάνωσης ο αγώνας της Βραζιλίας με την Ουρουγουάη που ήταν ο τελευταίος αγώνας του ομίλου με τις τέσσερις φιναλίστ. Με τη νίκη της Σελέστε (Ουρουγουάης) μέσα στο Ρίο ντε Τζανέιρο, το πρώτο κύπελλο της μεταπολεμικής περιόδου σημαδεύτηκε με μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στην ιστορία του ποδοσφαίρου.[1][2]

Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 1950
IV Campeonato Mundial de Futebol (Πορτογαλικά)
Επίσημη αφίσα του Παγκοσμίου Κυπέλλου
Πληροφορίες
ΧώραΒραζιλία
ΔιοργανωτήςFIFA
Ημερομηνίες24  Ιουνίου 1950
Τερματισμός16  Ιουλίου 1950
Στάδια6
Κατάταξη
Πρώτη θέση Ουρουγουάη (2ος τίτλος)
Δεύτερη θέση Βραζιλία
Τρίτη θέση Σουηδία
Τέταρτη θέση Ισπανία
Στατιστικά
Πρώτος σκόρερ Αντεμίρ Μάρκες ντε Μενέζες (9 γκολ)
Καλ. παίκτης Ζιζίνιο
Commons page Πολυμέσα σχετικά με τη διοργάνωση

Στη διοργάνωση αυτή, έγιναν 22 αγώνες, με 19 νίκες και μόλις 3 ισοπαλίες. Συνολικά σημειώθηκαν 88 γκολ, δίνοντας έτσι μέσο όρο 4 ακριβώς γκολ ανά αγώνα.

Επιλογή διοργανωτή Επεξεργασία

Δεν υπήρξε επιλογή διοργανωτή με τον γνωστό τρόπο της ψηφοφορίας, καθώς μόνο η Βραζιλία εκδήλωσε ενδιαφέρον, λόγω και της έλλειψης υποδομών για πολλές χώρες μετά τον εξαετή Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η Βραζιλία που βγήκε από τον πόλεμο χωρίς αξιοσημείωτες απώλειες, είχε την υποδομή για τη διοργάνωση τουρνουά Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Προκριματικά Επεξεργασία

Στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1950 συμμετείχαν 34 εθνικές ομάδες και αγωνίστηκαν για τις 13 θέσεις που δόθηκαν για την τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου.[3] Οι δύο θέσεις καλύφθηκαν από την προηγούμενή νικήτρια Ιταλία και την οικοδέσποινα Βραζιλία. Στην αρχή ήταν προγραμματισμένο να δοθούν 16 θέσεις για τη διοργάνωση, αλλά λόγω της αποχώρησης της Σκωτίας, της Τουρκίας και της Ινδίας, η FIFA αποφάσισε να μην αντικαταστήσει τις ομάδες και να περιορίσει τις θέσεις σε 13, αντιλαμβανόμενη τη δυσκολία να βρει εθνικές ομάδες μετά την εξαθλίωση (οικονομική και μη) που προκάλεσε ο πόλεμος. Για πρώτη φορά σε Παγκόσμιο Κύπελλο έλαβε μέρος η Αγγλία, καθώς έγινε μέλος της FIFA μόλις το 1946 (προηγουμένως ήταν σε διαμάχες με την FIFA).

Οι ομάδες Επεξεργασία

Οι 13 ομάδες που εξασφάλισαν την συμμετοχή τους στην τελική φάση του Μουντιάλ 1950 ήταν οι εξής:

Βόρεια Αμερική (CONCACAF)

  Μεξικό
  ΗΠΑ

Νότια Αμερική (CONMEBOL)

  Ουρουγουάη

  Βραζιλία
  Χιλή
  Βολιβία
  Παραγουάη

Ευρώπη (UEFA)

  Αγγλία
  Ιταλία
  Ισπανία
  Σουηδία
  Ελβετία
  Γιουγκοσλαβία

 

Στάδια Επεξεργασία

Οι αγώνες φιλοξενήθηκαν σε 6 πόλεις της Βραζιλίας.

Μπέλο Οριζόντε Κουριτίμπα Πόρτο Αλέγκρε
Στάδιο Ιντεπεντένσια Στάδιο Βίλα Καπανέμα Στάδιο ντος Εουκαλίπτος
 
Ρεσίφε Ρίο ντε Τζανέιρο Σάο Πάολο
Στάδιο Ίλια ντο Ρετίρο Στάδιο Μαρακανά Στάδιο ντο Πακαέμπου
   

Διαιτητές Επεξεργασία

Ευρώπη
  •   Άλοϊς Μπέρανεκ
  •   Άρθουρ Έλις
  •   Τζορτζ Ρίντερ
  •   Ρέτζιναλντ Λιφ
  •   Σαρλ ντε Λα Σαλ
  •   Τζενερόζο Ντατίλο
  •   Τζιοβάνι Γκαλεάτι
  •   Κάρελ βαν ντερ Μέερ
  •   Ζοζέ ντα Κόστα
  •   Τζορτζ Μάικλ
  •   Χοσέ Γκαρθία Καρριόν
  •   Ραμόν Ρόμα Αθόν
  •   Γκούναρ Ντάλνερ
  •   Ίβαν Έκλιντ
  •   Ζαν Λουτς
  •   Μπέντζαμιν Γκρίφιθς
  •   Λέο Λέμεσιτς
Νότια Αμερική
  •   Αλφρέδο Άλβαρες
  •   Αλμπέρτο ντα Γκάμα Μάλχερ
  •   Μάριο Γκαρντέλι
  •   Μάριο Γκονσάλβες Βιάνα
  •   Σέρχιο Μπουσταμάντε
  •   Εστέβες Τεξάδα
  •   Καγιετάνα ντε Νίκολα
  •   Μάριο Ρουμπέν Χέγιεν
  •   Εστέμπαν Μαρίνο
Βόρεια Αμερική
  •   Προυντένσιο Γκαρσία

1η Φάση Ομίλων Επεξεργασία

Οι ώρες των αγώνων είναι σε ώρα Βραζιλίας (UTC-3)

1ος Όμιλος Επεξεργασία

1ος Όμιλος
  Ομάδα Β Α Ν Ι Η ΤΥ ΤΚ Δ
1   Βραζιλία 5 3 2 1 0 8 2 +6
2   Γιουγκοσλαβία 4 3 2 0 1 7 3 +4
3   Ελβετία 3 3 1 1 1 4 6 -2
4   Μεξικό 0 3 0 0 3 2 10 -8
24 Ιουνίου 1950
15:00
   Βραζιλία 4 – 0   Μεξικό Στάδιο Μαρακανά, Ρίο ντε Τζανέιρο
Θεατές: ~81.000
Διαιτητής: Τζορτζ Ρίντερ (Αγγλία)
Αντεμίρ   30', 79'
Ζαΐρ   65'
Μπαλτάζαρ   71' 		Report
25 Ιουνίου 1950
18:00
   Γιουγκοσλαβία 3 – 0   Ελβετία Στάδιο Ιντεπεντένσια, Μπέλο Οριζόντε
Θεατές: ~8.000
Διαιτητής: Τζιοβάνι Γκαλεάτι (Ιταλία)
Ράικο Μίτιτς   59΄
Κόστα Τομάσεβιτς   70'
Τίχομιρ Ογκνιάνοφ   84' 		Report
28 Ιουνίου 1950
15:00
   Βραζιλία 2 – 2   Ελβετία Στάδιο ντο Πακαέμπου, Σάο Πάολο
Θεατές: ~42.000
Διαιτητής: Ραμόν Ρόμα Αζόν (Ισπανία)
Αλφρέντο   3'
Μπαλτάζαρ   32' 		Report Ζακ Φατόν   17', 88'
28 Ιουνίου 1950
18:15
   Γιουγκοσλαβία 4 – 1   Μεξικό Στάδιο ντος Εουκαλίπτος, Πόρτο Αλέγκρε
Θεατές: ~11.000
Διαιτητής: Ρέτζιναλντ Λιφ (Αγγλία)
Στέφαν Μπόμπεκ   20'
Ζέλικο Τσαϊκόφσκι   23', 51'
Κόστα Τομάσεβιτς   81' 		Report Έκτορ Ορτίς   87' (πεν)
1 Ιουλίου 1950
15:00
   Βραζιλία 2 – 0   Γιουγκοσλαβία Στάδιο Μαρακανά, Ρίο ντε Τζανέιρο
Θεατές: ~142.000
Διαιτητής: Μπέντζαμιν Γκρίφιθς (Ουαλία)
Αντεμίρ   3'
Ζιζίνιο   69'[4] 		Report
2 Ιουλίου 1950
15:40
   Ελβετία 2-1   Μεξικό Στάδιο ντος Εουκαλίπτος, Πόρτο Αλέγκρε
Θεατές: ~3.500
Διαιτητής: Ίβαν Έκλιντ (Σουηδία)
Ρενέ Μπάντερ   10'
Κικί Αντενέν   44' 		Report Οράσιο Κασαρίν   89΄

2ος Όμιλος Επεξεργασία

2ος Όμιλος
  Ομάδα Β Α Ν Ι Η ΤΥ ΤΚ Δ
1   Ισπανία 6 3 3 0 0 6 2 +4
2   Αγγλία 2 3 1 0 2 2 2 0
3   Χιλή 2 3 1 0 2 5 6 -1
4   ΗΠΑ 2 3 1 0 2 4 8 -4
25 Ιουνίου 1950
15:00
   Αγγλία 2 – 0   Χιλή Στάδιο Μαρακανά, Ρίο ντε Τζανέιρο
Θεατές: ~30.000
Διαιτητής: Κάρελ βαν ντερ Μερ (Ολλανδία)
Σταν Μόρτενσεν   39'
Γουίλφ Μάνιον   51' 		Report
25 Ιουνίου 1950
15:00
   Ισπανία 3 – 1   ΗΠΑ Στάδιο Βίλα Καπανέμα, Κουριτίμπα
Θεατές: ~9.000
Διαιτητής: Μάριο Γκονσάλβες Βιάνα (Βραζιλία)
Σιλβέστρε Ιγκόα   81'
Εστανισλάου Μπαζόρα   83'
Τέλμο Θάρρα   89' 		Report Τζίνο Παριάνι   17'
29 Ιουνίου 1950
15:00
   Ισπανία 2 – 0   Χιλή Στάδιο Μαρακανά, Ρίο ντε Τζανέιρο
Θεατές: ~20.000
Διαιτητής: Αλμπέρτο ντα Γκάμα Μάλχερ (Βραζιλία)
Εστανισλάου Μπαζόρα   17'
Τέλμο Θάρρα   30' 		Report
29 Ιουνίου 1950
18:00
   ΗΠΑ 1 – 0   Αγγλία Στάδιο Ιντεπεντένσια, Μπέλο Οριζόντε
Θεατές: ~10.000
Διαιτητής: Τζενερόζο Ντατίλο (Ιταλία)
Τζο Γκέιτζενζ   38' Report
2 Ιουλίου 1950
15:00
   Ισπανία 1 – 0   Αγγλία Στάδιο Μαρακανά, Ρίο ντε Τζανέιρο
Θεατές: ~74.000
Διαιτητής: Τζιοβάνι Γκαλεάτι (Ιταλία)
Τέλμο Θάρρα   48'[5] Report
2 Ιουλίου 1950
18:00
   Χιλή 5 – 2   ΗΠΑ Στάδιο Ίλια ντο Ρετίρο, Ρεσίφε
Θεατές: ~8.000
Διαιτητής: Μάριο Γκαρντέλι (Βραζιλία)
Χόρχε Ρομπλέδο   16'
Ατίλιο Κρεμάσκι   32', 60΄
Άντρες Πριέτο   54' ΄
Φερνάνδο Ριέρα   82' 		Report Φρανκ Γουάλας   47'
Μάκα   48' (πεν)

3ος Όμιλος Επεξεργασία

3ος Όμιλος
  Ομάδα Β Α Ν Ι Η ΤΥ ΤΚ Δ
1   Σουηδία 3 2 1 1 0 5 4 +1
2   Ιταλία 2 2 1 0 1 4 3 +1
3   Παραγουάη 1 2 0 1 1 2 4 -2
-   Ινδία αποκλείστηκε
25 Ιουνίου 1950
15:00
   Σουηδία 3 – 2   Ιταλία Στάδιο ντο Πακαέμπου, Σάο Πάολο
Θεατές: ~50.000
Διαιτητής: Ζαν Λουτς (Ελβετία)
Χάσε Γιέπσον   25', 68'
Σούνε Άντερσον   33' 		Report Ρικάρντο Καραπελέζε   7'
Έρμες Μουτσινέλι   75'
29 Ιουνίου 1950
15:30
   Σουηδία 2 – 2   Παραγουάη Στάδιο Βίλα Καπανέμα, Κουριτίμπα
Θεατές: ~8.000
Διαιτητής: Ρόμπερτ Μίτσελ (Σκωτία)
Στιγκ Σουνκβίστ  17'
Καρλ Έρικ Παλμέρ   25' 		Report Ατίλιο Λόπες   35'
Σέζαρ Λόπες Φρέτες   74'
2 Ιουλίου 1950
15:00
   Ιταλία 2 – 0   Παραγουάη Στάδιο ντο Πακαέμπου, Σάο Πάολο
Θεατές: ~26.000
Διαιτητής: Άρθουρ Έλις (Αγγλία)
Ρικάρντο Καραπαλέζε   12'
Εγκίστο Παντολφίνι   62' 		Report

4ος Όμιλος Επεξεργασία

4ος Όμιλος
  Ομάδα Β Α Ν Ι Η ΤΥ ΤΚ Δ
1   Ουρουγουάη 2 1 1 0 0 8 0 +1
2   Βολιβία 0 2 1 0 1 0 8 +1
-   Σκωτία αποκλείστηκε
-   Τουρκία αποκλείστηκε
2 Ιουλίου 1950
18:00
   Ουρουγουάη 8 – 0   Βολιβία Στάδιο Ιντεπεντένσια, Μπέλο Οριζόντε
Θεατές: ~5.000
Διαιτητής: Τζορτζ Ρίντερ (Αγγλία)
Όσκαρ Μίγκες   14', 40', 51'
Ερνέστο Βιδάλ   18',
Χουάν Αλμπέρτο Σκιαφίνο   23', 54΄
Χούλιο Πέρες   83'
Αλσίντες Γκίντζια   87' 		Report

Τελική φάση Επεξεργασία

Ομάδες Αγ. Ν Ι Η ΤΥ ΤΚ Βαθμοί
  Ουρουγουάη 3 2 1 0 7 5 5
  Βραζιλία 3 2 0 1 14 4 4
  Σουηδία 3 1 0 2 6 11 2
  Ισπανία 3 0 1 2 4 11 1
9 Ιουλίου 1950
15:00
   Βραζιλία 7 – 1   Σουηδία Στάδιο Μαρακανά, Ρίο ντε Τζανέιρο
Θεατές: ~138.000
Διαιτητής: Άρθουρ Έλις (Αγγλία)
Αντεμίρ   17', 36', 52', 58'
Σίκο   39', 88'
Μανέκα  85' 		Report Σούνε Άντερσον   67' (πεν.)
9 Ιουλίου 1950
15:00
   Ουρουγουάη 2 – 2   Ισπανία Στάδιο ντο Πακαέμπου, Σάο Πάολο
Θεατές: ~44.000
Διαιτητής: Μπέντζαμιν Γκρίφιθς (Ουαλία)
Αλσίντες Γκίντζια   27'
Ομπντούλιο Βαρέλα   72' 		Report Εστανισλάου Μπαζόρα   39', 41'
13 Ιουλίου 1950
15:00
   Βραζιλία 6 – 1   Ισπανία Στάδιο Μαρακανά, Ρίο ντε Τζανέιρο
Θεατές: ~152.000
Διαιτητής: Ρέτζιναλντ Λιφ (Αγγλία)
Χοσέ Πάρα   15' (αυτογκόλ)
Ζαΐρ   21'
Σίκο   31', 55'
Αντεμίρ   57'
Ζιζίνιο   67' 		Report Σιλβέστρε Ιγκόα   71'
13 Ιουλίου 1950
15:00
   Ουρουγουάη 3 – 2   Σουηδία Στάδιο ντο Πακαέμπου, Σάο Πάολο
Θεατές: ~8.000
Διαιτητής: Τζιοβάνι Γκαλεάτι (Ιταλία)
Αλσίντες Γκίντζια   39'
Όσκαρ Μίγκες   77', 85' 		Report Καρλ Έρικ Παλμέρ   4'
Στιγκ Σουντκβίστ   41'
16 Ιουλίου 1950
15:00
   Σουηδία 3 – 1   Ισπανία Στάδιο ντο Πακαέμπου, Σάο Πάολο
Θεατές: ~11.000
Διαιτητής: Κάρελ βαν ντερ Μέερ (Ολλανδία)
Στιγκ Σουντκβίστ  15'
Μπρορ Μέλμπεργκ   33'
Καρλ Έρικ Παλμέρ   80' 		Report Τέλμο Θάρρα   82'
16 Ιουλίου 1950
15:00
   Ουρουγουάη 2 – 1   Βραζιλία Στάδιο Μαρακανά, Ρίο ντε Τζανέιρο
Θεατές: ~200.000
Διαιτητής: Τζορτζ Ρίντερ (Αγγλία)
Χουάν Αλμπέρτο Σκιαφίνο   66'
Αλσίντες Γκίντζια   79' 		Report Φριάσα   47'

«Μαρακανάζο» Επεξεργασία

Η Βραζιλία πήγαινε στο τελευταίο και καθοριστικό αγώνα του ομίλου της τελικής φάσης (που ουσιαστικά ήταν σαν τελικός) ως το μεγάλο φαβορί της συνάντησης, καθώς είχε νικήσει σαρωτικά τις προηγούμενες αντιπάλους της Σουηδία και Ισπανία με 7-1 και 6-1 αντίστοιχα. Σύμφωνα με επίσημα αρχεία, τα οποία δεν περιλαμβάνουν τους χιλιάδες κόσμου που θα έμπαιναν αυτοσχέδια στο στάδιο την τελευταία στιγμή, 152.772 οπαδοί γέμισαν τις εξέδρες του Σταδίου Μαρακανά στις 13 Ιουλίου 1950 για τον αγώνα με την Ισπανία. Δέκα λεπτά μετά την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου του αγώνα, 152.771 από αυτούς τους θεατές ξεκίνησαν με ένα από τα πιο σημαντικά τραγούδια στις μνήμες των φιλάθλων. Όταν η Βραζιλία σκόραρε το 4-0, οι οπαδοί ήθελαν να αποτίσουν φόρο τιμής στους παίκτες κουνώντας λευκά μαντήλια και τραγουδώντας το τραγούδι Touradas em Madri («Ταύροι στη Μαδρίτη», στα ισπανικά), που είχε γίνει μεγάλη επιτυχία στο καρναβάλι του 1938.[6]

Αντίθετα, η Ουρουγουάη στους δύο πρώτους αγώνες που έδωσε στον όμιλο της τελικής φάσης δυσκολευόταν εμφανώς, καθώς αρχικά έφερε ισοπαλία 2-2 με την Ισπανία και στη συνέχεια κατάφερε μια δύσκολη νίκη κατά της Σουηδίας με 3-2 και μάλιστα με ανατροπή προς τη λήξη, σκοράροντας δύο γκολ στα τελευταία λεπτά του αγώνα.

 
Η Εθνική ομάδα της Ουρουγουάης το 1950

Στον τελευταίο αγώνα, για τη Βραζιλία αρκούσε έστω μία ισοπαλία για να πάρει τον τίτλο, καθώς είχε προβάδισμα ενός βαθμού από την Ουρουγουάη (η νίκη τότε έδινε 2 βαθμούς, αντί για 3 βαθμούς που καθιερώθηκε από την FIFA να δίνει ξεκινώντας από τη διοργάνωση του 1994). Ωστόσο, δεν γινόταν καν συζήτηση για ενδεχόμενο ισοπαλίας της «σελεσάο», καθώς οι Βραζιλιάνοι ήταν βέβαιοι για τη νίκη τους και μάλιστα η γιορτή για την «κατάκτηση» του πρώτου στην ιστορία τους Παγκοσμίου Κυπέλλου είχε ήδη αρχίσει από νωρίς στους δρόμους όλων των πόλεων, ενώ στο Ρίο ντε Τζανέιρο είχε διοργανωθεί ένα έκτακτο καρναβάλι. Επίσης, είναι εντυπωσιακό ότι 200.000 Βραζιλιάνοι πήγαν στο Στάδιο Μαρακανά, νούμερο που εξακολουθεί να είναι ο μεγαλύτερος αριθμός ανθρώπων που παρακολούθησαν ποτέ έναν ποδοσφαιρικό αγώνα μέσα σε στάδιο με επίσημο αριθμό 173.850 θεατές (κάποιες αναφορές του προηγούμενου αιώνα αναφέρουν μεγαλύτερους αριθμούς, όπως 202.772 εισιτήρια,[7] ενώ υπάρχουν ανεπίσημες εκτιμήσεις για ακόμα και 210.000 - 220.000 θεατές, καθώς μεγάλος αριθμός φιλάθλων μπήκαν στο γήπεδο χωρίς εισιτήριο,[8]) με την Ουρουγουάη να έχει μόλις 80 - 100 οπαδούς της στο γήπεδο.[9][10] Μάλιστα έναν χρόνο νωρίτερα η Βραζιλία είχε συντρίψει την Ουρουγουάη στο Κόπα Αμέρικα με 5-1, στις 30 Απριλίου 1949.[11] Οι εφημερίδες της Βραζιλίας είχαν προαναγγείλει την επικράτηση της ομάδας: η εφημερίδα Gazeta Esportiva έγραφε στο πρωτοσέλιδο: "Αύριο νικάμε την Ουρουγουάη", και η Mundo είχε ως λεζάντα στο πρωτοσέλιδο "Οι Παγκόσμιοι Πρωταθλητές" μαζί με φωτογραφία της εθνικής Βραζιλίας από προηγούμενο αγώνα της.[12][13] Ο αρχηγός της Ουρουγουάης Ομπντούλιο Βαρέλα θυμάται σε συνέντευξή του το 1981 ότι "οι μόνοι που ένιωθαν παγκόσμιοι πρωταθλητές ήταν το κοινό. Οι παίκτες τους, σας διαβεβαιώνω ότι όχι".[14]

Η Βραζιλία προηγήθηκε στο 47' (δεύτερο λεπτό του δευτέρου ημιχρόνου), ενώ στη συνέχεια είχε και άλλες ευκαιρίες. Αφού όμως δεν μπόρεσε να βάλει και άλλα γκολ, αγχώθηκε και οι παίκτες της Ουρουγουάης αναθάρρησαν. Ο Χουάν Αλμπέρτο Σκιαφίνο ισοφάρισε στο 66' και ο Αλσίντες Γκίντζια έβαλε μπροστά την Ουρουγουάη στο 79' με σκορ 2-1 για να γκρεμίσει σε πρωτοφανές εθνικό πένθος έναν ολόκληρο λαό. Μετά από την αναπάντεχη ήττα, την τραγικότερη στην ιστορία του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου, τα αποτελέσματα ήταν τρομακτικά, καθώς σημειώθηκαν χιλιάδες καρδιακά επεισόδια, με τα νοσοκομεία στις μεγάλες πόλεις να μην μπορούν να ανταπεξέλθουν. Επίσης, αναφέρεται ότι δεκάδες άτομα σε ολόκληρη τη χώρα αυτοκτονούσαν, μη μπορώντας να αντέξουν το πένθος, τόσο με το σφύριγμα της λήξης, όσο και στις επόμενες ημέρες. Στο Στάδιο Μαρακανά τουλάχιστον δύο άτομα αυτοκτόνησαν πηδώντας από τις κερκίδες, τρεις φίλαθλοι απεβίωσαν από καρδιακή προσβολή και στο Ρίο ντε Τζανέιρο άλλοι πηδούσαν από τα μπαλκόνια. Ο κόσμος θρηνούσε και πολλοί δήλωναν πως δεν θα ξαναπατήσουν σε γήπεδο, λόγω αυτής της απώλειας του τροπαίου,[1][15] ενώ μάλιστα αρκετοί που δεν είχαν πρόσβαση σε ραδιόφωνο (το 1950 ακόμα δεν υπήρχε τηλεόραση και το πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο όπου υπήρξε και τηλεοπτική μετάδοση ήταν το επόμενο, αυτό του 1954) και δεν είχαν ακούσει τον αγώνα, όταν μετά πληροφορήθηκαν την είδηση της ήττας της Βραζιλίας αρχικά αρνήθηκαν να την πιστέψουν και νόμισαν ότι ήταν φάρσα. Όπως έγραψε ο Εδουάρδο Γκαλεάνο, οι Βραζιλιάνοι που ήταν στις κερκίδες του Μαρακανά θυμούνται την «πιο εκκωφαντική σιωπή στην ιστορία του ποδοσφαίρου» μετά το τέλος του αγώνα.[10] Ως αποτέλεσμα όλων αυτών, το γκολ του Αλσίντες Γκίντζια στο 79ο λεπτό έμεινε στην ιστορία και ως «το πιο θανατηφόρο γκολ στην ιστορία του ποδοσφαίρου». Η απονομή είχε την ιδιαίτερότητά της. Ο Ζυλ Ριμέ στο βιβλίο του The Wonderful Story of the World Cup, έγραψε: «Μόλις λίγα λεπτά από το τέλος, με το σκορ να είναι ακόμα 1-1, άφησα τη θέση μου στο κουτί του προέδρου και, με τα μικρόφωνα έτοιμα, κατέβηκα στο αποδυτήρια. Οι εκκωφαντικές κραυγές του πλήθους ηχούν στα αυτιά μου. Περπάτησα προς το γήπεδο και στο τέλος του τούνελ εκείνη η αγαλλίαση είχε δώσει τη θέση της σε μια ερημική σιωπή. Δεν υπήρχε τιμητική φρουρά, ούτε εθνικός ύμνος και καμία τελετή. Εκεί ήμουν μόνος, στη μέση του πλήθους όντας. Έσπρωξα εδώ, εκεί και παντού, με το τρόπαιο κάτω από το χέρι μου. Τελικά βρήκα τον αρχηγό της Ουρουγουάης και, σχεδόν μακριά από τα μάτια όλων, του παρέδωσα το Κύπελλο».[16]

Το γεγονός αυτό, συχνά αναφέρεται εγχώρια και διεθνώς, μεταφορικά, ως «η Χιροσίμα της Βραζιλίας», έμεινε στην κοινή γνώμη της χώρας ως η μεγαλύτερη εθνική τραγωδία στην ιστορία της Βραζιλίας και αναφέρεται από τότε, εγχώρια, ως το Μαρακανάζο (Maracanaço), δηλαδή «το κάζο του Μαρακανά».[17] Αποκαλέστηκε τότε και ως το όγδοο θαύμα του κόσμου. [18] Ωστόσο, οκτώ χρόνια μετά έφτασε τελικά η ώρα της Βραζιλίας να πάρει ένα Παγκόσμιο Κύπελλο, αυτό του 1958, και σήμερα έχει συνολικά πέντε κατακτήσεις, αλλά κανένας Βραζιλιάνος δεν θα ξεχάσει ποτέ την 16η Ιουλίου του 1950, σε έναν από τους καλύτερους και ίσως τον πιο εμβληματικό αγώνα στην ιστορία του θεσμού.[17][19] Ο αντίκτυπος του Μαρακανάζο ακόμα και σε βάθος χρόνου ήταν τέτοιος, που χρειάστηκε να περάσουν τέσσερα χρόνια για να αγωνιστεί η Εθνική Βραζιλίας ξανά στο Μαρακανά και οι λευκές φανέλες (με μπλε γιακά) και λευκά παντελονάκια που φορέθηκαν εκείνη την ημέρα δεν φορέθηκαν ποτέ ξανά, καθώς η Συνομοσπονδία Ποδοσφαίρου Βραζιλίας τις θεώρησε ως «γρουσούζικες» και «μη επαρκώς πατριωτικές» και, μέσω ενός εσωτερικού διαγωνισμού επιλογής, τις άλλαξε με τις γνωστές που συνεχίζει να φοράει η Εθνική Βραζιλίας μέχρι σήμερα, οι οποίες εσωκλείουν τα χρώματα της σημαίας της Βραζιλίας.[10][20] Επίσης, οι Βραζιλιάνοι παίκτες που αγωνίστηκαν στον τελικό θεωρήθηκαν μετά «καταραμένοι» και δεν ξανακλήθηκαν ποτέ να παίξουν στην Εθνική Βραζιλίας.

Παγκόσμιος Κυπελλούχος 1950:

  Ουρουγουάη (2ος τίτλος)

Σκόρερ Επεξεργασία

9 τέρματα
5 τέρματα
4 τέρματα

Καλύτερη ΧΙ Επεξεργασία

Η καλύτερη ενδεκάδα της διοργάνωσης ήταν η εξής:[21]

Τερματοφύλακας Αμυντικοί Μέσοι Επιθετικοί

  Ρόκε Μάσπολι

  Έρικ Νίλσον
  Χοσέ Πάρα
  Βίκτορ Ροντρίγκεζ Αντράντε

  Ομπντούλιο Βαρέλα
  Μπάουερ

  Ζιζίνιο
  Χουάν Αλμπέρτο Σκιαφίνο
  Ζαΐρ
  Αντεμίρ Μάρκες ντε Μενέζες
  Αλσίντες Γκίντζια

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ 1,0 1,1 «FIFA : The Finals that made history». Ανακτήθηκε στις 24 Ιουλίου 2022. 
  2. ↑ «World Cup Winners». Ανακτήθηκε στις 1 Ιουνίου 2023. 
  3. ↑ «FIFA : FIFA World Cup champions: 1930-1978». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Αυγούστου 2023. Ανακτήθηκε στις 4 Αυγούστου 2023. 
  4. ↑ Το RSSSF θεωρεί πως το γκολ σημειώθηκε στο 89ο λεπτό
  5. ↑ Η RSSSF θεωρεί πως αυτό το γκολ επετεύχθη στο 49ο λεπτό.
  6. ↑ «FIFA : Brazil - España 6-1». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Απριλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2023. 
  7. ↑ «Uruguay v Brazil, 16 July 1950». Ανακτήθηκε στις 21 Αυγούστου 2020. 
  8. ↑ «Jogos inesquecíveis da Copa: Brasil x Uruguai, uma decisão única». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Οκτωβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 1 Οκτωβρίου 2023. 
  9. ↑ «50 Best Moments in World Cup History». Ανακτήθηκε στις 1 Δεκεμβρίου 2022. 
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 «Πότε ρεζιλεύτηκε περισσότερο η Βραζιλία; Στο Μουντιάλ του 1950 ή του 2014;». Ανακτήθηκε στις 16 Ιουνίου 2023. 
  11. ↑ «From the Hand of God to the head of Zidane - The World Cup's most iconic moments ever». Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2023. 
  12. ↑ «World Cup 2014: Ian Herbert - The ghost of 1950 is haunting Brazil: the notion of home failure sharpened by a growing divide between players and public». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Μαρτίου 2014. Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2014. 
  13. ↑ «World Cup 2014: Uruguay's 1950 triumph a classic tale of Brazilian sporting tragedy, can it be this good again?». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Απριλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 3 Απριλίου 2014. 
  14. ↑ «1981. EN LA CASA DE OBDULIO VARELA». Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2024. 
  15. ↑ ««Μαρακανάζο», η Χιροσίμα της Βραζιλίας». Ανακτήθηκε στις 19 Μαρτίου 2022. 
  16. ↑ «FIFA : Uruguay's manic Maracana coronation». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 19 Απριλίου 2021. 
  17. ↑ 17,0 17,1 «FIFA : Maracanazo». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 27 Μαΐου 2020. 
  18. ↑ «Quando l'Uruguay zittì il Maracanà». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Μαρτίου 2024. Ανακτήθηκε στις 23 Μαρτίου 2024. 
  19. ↑ «Power Ranking Every World Cup Final Ever Played». Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2022. 
  20. ↑ «FIFA : Brazil's heroes of 1970 relive their days of Glory». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουνίου 2021. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουνίου 2021. 
  21. ↑ «FIFA World Cup All-Star Team». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Νοεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 2021. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

Γαλλία 1938 World Cup Ελβετία 1954
ΠΚ 1938 Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου ΠΚ 1954
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Παγκόσμιο_Κύπελλο_Ποδοσφαίρου_1950&oldid=10507215"