Χιμιαρίτες

Οι Χιμιαρίτες ή Ομηρίτες ή Ομηρείτες ήταν αρχαίος αραβικός λαός - βασίλειο.

Οι Χιμιαρίτες είναι ένας από τους λαούς που αναφέρονται στον Περίπλου της Ερυθράς Θάλασσας του 1ου αιώνα μ.Χ.

Περί το 115 π.Χ. στη Νότια Αραβία επεκράτησαν οι Χιμιαρίτες ή Ομηρίτες ή Ομηρείτες λαός ερχόμενος από το νοτιοδυτικό άκρο της Αραβίας (ΝΑ της σημ. Υεμένης). Την ίδια εποχή πρέπει να καταλύθηκε και το εκεί υπάρχον προηγουμένως Βασίλειο της Κατταβανίας. Οι νέοι ηγεμόνες έλαβαν τον τίτλο «Βασιλείς του Σαβά και Ραϊβάν». Οι Άραβες ιστορικοί δίδουν σ΄ αυτούς τον τίτλο «Τομπά». Από επιγραφές ορισμένες ακόμη και χρονολογημένες έγιναν γνωστά 26 Βασιλέων «Τομπά». Την ίδια αυτή περίοδο χρονολογείται και η τάση του Ρωμαϊκού κράτους να επέμβει στα εσωτερικά της Αραβίας.

Ο ανώνυμος (σύγχρονος του Πλινίου του Πρεσβυτέρου 1ος αι.) στο έργο του «Περίπλους της Ερυθράς Θαλάσσης» αναφέρει ότι «ο Χαριβαήλ, νόμιμος ηγεμών δύο εθνών των Ομηριτών και των Σαβαίων διατηρεί αγαθές σχέσεις με τη Ρώμη με συχνές πρεσβείες και δώρα». Οι πληροφορίες περί τη περιοχή βοήθησαν τον διάσημο αστρονόμο και γεωγράφο Πτολεμαίο να χαράξει το χάρτη της περιοχής.

Οι συνεχιζόμενες πληροφορίες περί του πλούτου της Αραβίας οδήγησαν τον Αύγουστο σε ατυχή κατά των Αράβων εκστρατεία υπό τον Αίλιο Γάλλο το 26π.Χ. που αφηγείται λεπτομερώς ο Στράβων. Ο Έλληνας αυτός γεωγράφος παρατηρεί ότι ο Ρωμαίος Καίσαρ σκέφθηκε ή να «προσοικειωθεί» αυτούς τους Άραβες ή να τους καταστρέψει διότι άκουγε ως «πολυχρημάτους πρὸς ἄργυρον καὶ χρυσὸν τὰ ἀρώματα διατιθεμένους καὶ τὴν πολυτελεστάτην λιθείαν». Ήθελε λοιπόν ή πλούσιους φίλους ή να κυριαρχήσει επί πλουσίων εχθρών! Ελπίζοντας και στη φιλία των Ναβαταίων που είχαν υποσχεθεί βοήθεια. Οι ελπίδες όμως διαψεύσθηκαν διότι ο "επίτροπος" του Βασιλέως των Ναβαταίων Συλλαίος εξαπάτησε τον Αίλιο Γάλλο ενεργώντας επίβουλα ούτε «ἀσφαλῆ παράπλουν μηνύων» παραπλανώντας τον και από ξηρά σε μέρη στερούμενα οδών και παντός εφοδίου για το ρωμαϊκό στράτευμα «ἀνοδίαις καὶ κυκλοπορίαις καὶ πάντων ἀπόροις χωρίοις ἢ ραχίαις ἀλιμένοις παραβάλλων ἢ χοιράδων ὑφάλων μεσταὶς ἢ τεναγώδεσι».

Σε τέτοιες παραλίες τον ρωμαϊκό στρατό έβλαψαν πολύ, κατά τον Στράβωνα και οι παρατηρούμενες έντονες πλημμυρίδες και άμπωτες. Εις μάτην είχαν οι Ρωμαίοι ναυπηγήσει για αυτή την εκστρατεία μακρά πλοία αφού κανείς πολέμιος κατά θάλασσα δεν υπήρχε! Αλλά ούτε και από ξηρά διότι οι Άραβες ήταν «κάπηλοι μᾶλλον καὶ ἐμπορικοὶ».

Στην εκστρατεία εκείνη ο Ρωμαϊκός στόλος ανήρχετο σε 80 δίκροτα τριήρεις και φασήλους (ελαφρά ταχύπλοα) συγκεντρωθέντα στη Κλεοπάτριδα, παλαιά διώρυγα του Νείλου. Κατόπιν ναυπήγησαν 150 σκευαγωγά με τα οποία έπλευσαν 10.000 πεζή Ρωμαίοι από Αίγυπτο με συμμάχους εξ ων 500 Ιουδαίοι και 1000 Ναβαταίοι υπό τον Συλλαίο. Μετά 15 μέρες πλου έφθασαν στη Λευκή Κώμη λιμάνι των Ναβαταίων στην Ερυθρά (Βόρεια της σημ. Τζέντας) με πολύ μεγάλες απώλειες πλοίων τα περισσότερα αύτανδρα. Ένοχος δε όλων αυτών ήταν ο Βασιλιάς των Ναβαταίων Οβόδας ο οποίος άφησε στον Συλλαίο πλήρη εξουσία με σκοπό έτσι ώστε αποδεκατιζόμενος ο Ρωμαϊκός στρατός να γίνει κύριος όλης της Αραβίας.

Μετά πολλών ταλαιπωριών κατάφερε ο Αίλιος Γάλλος να επιστρέψει στην Αλεξάνδρεια. Το δε Συλλαίο αργότερα συλλαμβάνοντάς τον, μετέφεραν στη Ρώμη όπου και τον φόνευσαν. Η ατυχής αυτή όμως εκστρατεία έδωσε πλείστες πληροφορίες για την περιοχή και αργότερα μετά ένα αι. το 77μ.Χ. βρέθηκαν όλοι οι των νότιων λαών της Αραβίας Ηγεμόνες να διατηρούν πολύ φιλικές με τους Ρωμαίους σχέσεις.