Βικιπαίδεια

Ελβίρα της Καστίλης, βασίλισσα του Λεόν

Η Ελβίρα Γκαρθία, ισπαν.: Elvira García de Castilla, reina de León, (π. 978 - 1017) ήταν βασίλισσα του Λεόν από γάμο με τον βασιλιά Βερμούδο Β' και αντιβασίλισσα του Λεόν από κοινού με τον κόμη Μενένδο Γκονθάλεθ κατά τη διάρκεια της ανηλικιότητας του γιου της Αλφόνσου Ε' από το 999 έως το 1008.

Ελβίρα της Καστίλης, βασίλισσα του Λεόν
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση978 (περίπου)
Θάνατος1017 (περίπου)
Τόπος ταφήςΠάνθεον των βασιλέων της Λεόν
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο της Λεόν
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
Οικογένεια
ΣύζυγοςΒερμούδο Β΄ του Λεόν
ΤέκναΑλφόνσος Ε΄ του Λεόν
ΓονείςΓκαρσία Φερνάντεθ της Καστίλης και Ava of Ribagorza
ΑδέλφιαΣάντσο Γκαρσία της Καστίλης
Ουρράκα του Κοβαρούβιας
Gonzalo García de Castilla
Marjorie de Castille
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΒασιλική σύζυγος
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Βιογραφία

Επεξεργασία

Αν και το έτος γέννησής της δεν τεκμηριώνεται, πρέπει να γεννήθηκε λίγο πριν ή μετά το 978, καθώς δεν εμφανίζεται με τις μεγαλύτερες αδερφές της, Ουρράκα και Tόδα, στον θεμελιώδες καταστατικό του Infantado of Κοβαρούνιας στις 24 Νοεμβρίου του ίδιου έτους. [1] Ο σύζυγός της, Βερμούδο Β΄ του Λεόν, ήταν εξάδελφός της, [2] αν είναι σωστή η υπό συζήτηση συγγένεια του Βερμούδου Β΄ ως γιου της βασίλισσας Ουρράκας Φερνάντεθ. [a]

Ο γάμος εορτάστηκε κοντά στα τέλη Νοεμβρίου 991 [3] και εμφανίζονται και οι δύο μαζί, επιβεβαιώνοντας τα βασιλικά καταστατικά από το 992. Ο γάμος, ο οποίος πραγματοποιήθηκε αφότου ο Βερμούδο Β΄ αποκήρυξε την πρώτη του σύζυγο, Βελασκίτα Ραμίρεθ μεταξύ 988 και 991, σφράγισε μία συμμαχία μεταξύ του βασιλείου του Λεόν και της κομητείας της Καστίλης, που ενίσχυσε σημαντικά το στέμμα του Λεόν. [2]

 
Το Πάνθεον των Βασιλέων στη βασιλική του Σαν Ισίδωρo.

Ο Βερμούδο Β΄ απεβίωσε τον Σεπτέμβριο του 999. Τον διαδέχθηκε ο γιος του, πρίγκιπας (infante) Αλφόνσο, ανήλικος, χρισμένος βασιλιάς στις 13 Οκτωβρίου του ίδιου έτους, υπό την κηδεμονία της μητέρας του, βασίλισσας Ελβίρας. [4] Το έγγραφο όπου ο Αλφόνσο εμφανίζεται για πρώτη φορά ως βασιλιάς, επιβεβαιώθηκε από τη μητέρα του, ακολουθούμενο από τον comes Menendus Gundisaluis (κόμη Mενένδo Γκονθάλεθ), Santius, dux, Garsea prolis (Σάντσo, δούκας, γιος του Γκαρσία, δηλ. ο Σάντσο Γκαρθία, ο αδελφός της Ελβίρας, [3] από αρκετούς επισκόπους και μεγιστάνες του βασιλείου. Για να αποφύγουν μία ένοπλη σύγκρουση, και οι δύο ζήτησαν τη διαιτησία του στην Κόρδοβα hajib αλ-Μουζαφάρ, του οποίου ο αναπληρωτής, ο qadi της κοινότητας των Μοζαράβων της Κόρδοβα, Aσβάχ μπιν Αμπντ Αλλάχ μπιν Ναμπίλ, αποφάνθηκε υπέρ του Mενένδo, ο οποίος συνέχισε να είναι ο διδάσκαλος του βασιλιά μέχρι το τέλος του τον Οκτώβριο του 1008, μετά τον οποίο ο Αλφόνσος κυβέρνησε μόνος του. [3]

Οι καλές σχέσεις μεταξύ του Αλφόνσου και του εκ μητρός θείου του κόμη Σάντσο Γκαρθία, διακόπηκαν το 1014, όταν ένα μέλος της φυλής Μπανού Γκόμεθ ονόματι Mούνιο Φερνάντεθ, ο οποίος φαινόταν να έχει την υποστήριξη του βασιλιά Σάντσο, επαναστάτησε εναντίον του βασιλιά. «Αυτή η ρήξη συνέπεσε ή μάλλον οδήγησε στην απόσυρση της βασίλισσας Ελβίρας στο Οβιέδο, όπου απεβίωσε το φθινόπωρο του 1017». [5] Η παρουσία της Ελβίρας καταγράφεται για τελευταία φορά στις 18 Αυγούστου 1017 με τον γιο της να κάνει δωρεά στον καθεδρικό ναό του Σαντιάγο ντε Κομποστέλα. [6] Τάφηκε στο Πάνθεον των βασιλέων στη βασιλική του Σαν Ισίδορo στο Λεόν. [7]

Οικογένεια

Επεξεργασία

Η Eλβίρα και ο Bερμούδο Β΄ είχαν τρία παιδιά:

  • Aλφόνσο Ε΄ του Λεόν.
  • Σάντσα Βερμούδεθ, που έζησε στη Γαλικία. [8]
  • Tερέσα Βερμούδεθ (απεβ. στις 25 Απριλίου 1039). [8] Το 1017, επιβεβαίωσε την επιχορήγηση της μητέρας της στο Σαντιάγο δε Κομποστέλα και αυτή και η αδελφή της Σάντσα συμμετείχαν σε μία δίκη για το μοναστήρι Σάντα Ευλαλία δε Φίνγοϊ την ίδια χρονιά. [9] Ως μοναχή, πιθανώς στο μοναστήρι του Σαν Πελάγιο στο Οβιέδο, όπου απεβίωσε αργότερα, [9] [10] έκανε επιχορηγήσεις δικές της και με την αδελφή της Σάντσα στο Σαντιάγο το 1028 και το 1030, αντίστοιχα. [9] Σύμφωνα με τον επίσκοπο Πελάγιο του Οβιέδο, μετά το τέλος του πατέρα της, ο αδελφός της Αλφόνσο την έδωσε, «για χάρη της ειρήνης», σε γάμο με έναν παγανιστή (μουσουλμάνο) βασιλιά του Τολέδο. [11] Ο Άραβας Μουσουλμάνος ιστοριογράφος και ιστορικός Iμπν Χαλντούν έγραψε ότι το 993, ο βασιλιάς Bερμούδo έστειλε μία κόρη στο Aλμανθόρ, που την έκανε σκλάβα του, την ελευθέρωσε αργότερα και στη συνέχεια τη νυμφεύτηκε. [8] Ο Ολλανδός αραβιστής Ράινχαρτ Ντόζυ συμπέρανε ότι αυτά αναφέρονταν στο ίδιο γεγονός και ότι η Tερέσα Βερμούδεθ δόθηκε από τον πατέρα της ή τον αδελφό της στον Aλμανζόρ και, αφού ελευθερώθηκε το 1003 μετά το τέλος του Aλμανζόρ, επέστρεψε στο βασίλειο του Λεόν, όπου έγινε καλόγρια. [9] [10] Οι σύγχρονοι ιστορικοί αμφισβητούν την αλήθεια αυτών των γεγονότων, πιστεύοντας ότι η Τερέσα έχει μπερδευτεί με μία από τις κόρες του βασιλιά Σάντσο Β΄ της Παμπλόνα, που ονομάζεται Ουρράκα ή Άβδα, η οποία δόθηκε από τον πατέρα της στον Aλμανζόρ το 983, από τότε που η Τερέσα γεννήθηκε μόνο μετά το 991, το έτος του γάμου των γονιών της. [12] Ο Σάιμον Μπάρτον πρότεινε πρόσφατα ότι, αν και είναι απίθανο να παντρεύτηκε το 993, είναι πιθανό ότι αργότερα μπορεί να την πάντρεψε από τον αδελφός της με έναν Μουσουλμάνο πρίγκιπα, όπως αναφέρει ο επίσκοπος Πελάγιος, αλλά ότι αυτός ήταν ένας από τους γιους του Αλμανζόρ, Ο Αμπντ αλ-Μαλίκ αλ-Μουζαφάρ ή ο Αμπντ αλ-Ραχμάν Σαντσουέλο, των οποίων οι θάνατοι το 1008 και το 1009 αντίστοιχα, μπορεί να επέτρεψαν την επιστροφή της Τερέσας. [13]

Σημειώσεις

Επεξεργασία
  1. ↑ If Bermudo was the son of Urraca Fernández, both were grandchildren of Count Fernán González.

Βιβλιογραφικές αναφορές

Επεξεργασία
  1. ↑ Martínez Díez 2005, σελ. 553.
  2. ↑ 2,0 2,1 Martínez Díez 2005, σελ. 554.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Martínez Díez 2005.
  4. ↑ Martínez Díez 2005, σελ. 562.
  5. ↑ Martínez Díez 2007.
  6. ↑ Martínez Díez 2005, σελ. 652.
  7. ↑ Arco y Garay 1954.
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 Fernández del Pozo 1999, σελ. 30.
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 Barton 2015, σελ. 28.
  10. ↑ 10,0 10,1 Torres Sevilla-Quiñones de León 1999, σελ. 64.
  11. ↑ Barton 2015, σελ. 27.
  12. ↑ Fernández del Pozo 1999, σελ. 33.
  13. ↑ Barton 2015.

Βιβλιογραφία

Επεξεργασία
  • Arco y Garay, Ricardo del (1954). Sepulcros de la Casa Real de Castilla (στα Ισπανικά). Madrid: Instituto Jerónimo Zurita. Consejo Superior de Investigaciones Científicas. OCLC 11366237. 
  • Barton, Simon (2015). Conquerors, Brides and Concubines (στα Αγγλικά). Philadelphia: University of Pennsylvania Press. ISBN 978-0-8122-4675-9. 
  • Fernández del Pozo, José María (1999). Reyes de León: Alfonso V (999-1028) -Vermudo III (1028-1037) (στα Ισπανικά). Burgos: La Olmeda, S.L. ISBN 84-89915-07-5. 
  • Martínez Díez, Gonzalo (2005). El Condado de Castilla (711–1038): la historia frente a la leyenda (στα Spanish). Valladolid. ISBN 84-9718-275-8. 
  • Martínez Díez, Gonzalo (2007). Sancho III el Mayor Rey de Pamplona, Rex Ibericus (στα Ισπανικά). Madrid: Marcial Pons Historia. ISBN 978-84-96467-47-7. 
  • Salazar y Acha, Jaime de (2013). «Reflexiones e hipótesis sobre algunas incógnitas genealógicas de la antigua dinastía asturleonesa». Boletín de la Real Academia de la Historia (στα Ισπανικά). Madrid: Real Academia de la Historia. σελίδες 275–296. ISBN 978-84-8951241-2. 
  • Sánchez Candeira, Alfonso (1950). «La reina Velasquita de León y su descendencia» (στα ES). Hispania. Revista española de Historia (Madrid: C.S.I.C.) (40): σελ. 449–505. ISSN 0018-2141. 
  • Torres Sevilla-Quiñones de León, Margarita Cecilia (1999). Linajes nobiliarios de León y Castilla: Siglos IX-XIII (στα Ισπανικά). Salamanca: Junta de Castilla y León, Consejería de educación y cultura. ISBN 84-7846-781-5. 

 

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ελβίρα_της_Καστίλης,_βασίλισσα_του_Λεόν&oldid=9965041"