Ελεονώρα Ιουλιανή του Βρανδεμβούργου-Άνσμπαχ
Η Ελεονώρα Ιουλιανή (γερμ. Eleonore Juliane von Brandenburg-Ansbach, 23 Οκτωβρίου 1663 - 4 Μαρτίου 1724) από τον Οίκο των Χοεντσόλλερν ήταν κόρη του Μαργράβου του Βρανδεμβούργου-Άνσμπαχ και με τον γάμο της έγινε δούκισσα του Βυρτεμβέργης-Βίνενταλ.
| Ελεονώρα Ιουλιανή του Βρανδεμβούργου-Άνσμπαχ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Eleonore Juliane von Brandenburg-Ansbach (Γερμανικά) |
| Γέννηση | 23 Οκτωβρίου 1663 Άνσμπαχ |
| Θάνατος | 4 Μαρτίου 1724[1] Άνσμπαχ |
| Τόπος ταφής | Στίφτσκιρχε |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γερμανία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συνθέτρια |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Φρειδερίκος Κάρολος της Βυρτεμβέργης-Βίνενταλ (1682–1698)[2] |
| Τέκνα | Κάρολος Αλέξανδρος δούκας της Βυρτεμβέργης Ερρίκος Φρειδερίκος της Βυρτεμβέργης-Βίνενταλ Μαξιμιλιανός Εμμανουήλ της Βυρτεμβέργης-Βίνενταλ Φρειδερίκος Λουδοβίκος της Βυρτεμβέργης-Βίνενταλ Χριστίνα Καρλόττα της Βυρτεμβέργης-Βίνενταλ |
| Γονείς | Αλβέρτος Β΄ του Βρανδεμβούργου-Άνσμπαχ και Σοφία Μαργαρίτα του Έτινγκεν-Έτινγκεν |
| Αδέλφια | Ιωάννης Φρειδερίκος του Βρανδεμβούργου-Άνσμπαχ Δωροθέα Καρλόττα του Βρανδεμβούργου-Άνσμπαχ |
| Οικογένεια | Οίκος του Χοεντσόλερν |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία
Επεξεργασία
Ήταν η τρίτη κόρη (δεύτερη από τον 2ο γάμο) του Αλβέρτου Β΄ μαργράβου του Βρανδεμβούργου-Άνσμπαχ (1620–1667) και της 2ης συζύγου του Σοφίας Μαργαρίτας (1634–1664), κόρης του Ιωακείμ Ερνέστου του Έτινγκεν-Έτινγκεν.
Στις 31 Οκτωβρίου 1682 στο Άνσμπαχ παντρεύτηκε τον Φρειδερίκο Κάρολο της Βυρτεμβέργης-Βίνενταλ και ένα αναμνηστικό νόμισμα κόπηκε για τον γάμο τους [3]. Στον γάμο ο αδελφός της Ελεονώρας Ιωάννης Φρειδερίκος συναντήθηκε με τον συνθέτη Γιόχαν Ζίγκισμουντ Κούσερ, ο οποίος αργότερα εργάστηκε στο Άνσμπαχ. [4]
Μετά το τέλος του συζύγου της, η Ελεονώρα μετακόμισε πίσω στο Άνσμπαχ το 1710 για να στηρίξει τη μικρότερη κόρη της. Η Ελεονώρα ήρθε σε προσωπική επαφή με τον Άουγκουντ Χέρμαν Φράνκε κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου· επίσης έγραψε τραγούδια. Ο Φίλιπ Φρήντριχ φον Γκάισμαρ ενήργησε ως σύμβουλος και διαχειριστής της. [5] Η Ελεονώρα έχει ταφεί στο Στίφτσκιρχε της Στουτγκάρδης.
Οικογένεια
ΕπεξεργασίαΠαντρεύτηκε το 1682 τον Φρειδερίκο Κάρολο της Βυτεμβέργης-Βίνενταλ και είχε τέκνα:
- Κάρολος Αλέξανδρος 1684–1737, δούκας της Βυρτεμβέργης.
- Δωροθέα Καρλόττα 1685–1687.
- Φρειδερίκος Κάρολος 1686–1693.
- Ερρίκος Φρειδερίκος 1687–1734, στρατηγός.
- Μαξιμιλιανός Εμμανουήλ 1689–1709.
- Φρειδερίκος Λουδοβίκος 1690–1734, στρατιωτικός διοικητής.
- Χριστίνα Καρλόττα 1694–1729, παντρεύτηκε τον Γουλιέλμο Φρειδερίκο του Βρανδεμβούργου-Άνσμπαχ.
Πρόγονοι
Επεξεργασία| Ιωάννης Γεώργιος του Βρανδεμβούργου (1525-1598) | ||||||||||||||||
| Ιωακείμ Ερνέστος του Βρανδεμβούργου-Άνσμπαχ | ||||||||||||||||
| Ελισάβετ του Άνχαλτ-Τσερμπστ | ||||||||||||||||
| Αλβέρτος Β΄ του Βρανδεμβούργου-Άνσμπαχ | ||||||||||||||||
| Ιωάννης Γεώργιος κόμης του Ζολμς-Λάουμπαχ | ||||||||||||||||
| Σοφία του Ζολμς-Λάουμπαχ | ||||||||||||||||
| Μαργαρίτα του Σένμπουργκ-Γκλάουχαου | ||||||||||||||||
| Ελεονώρα Ιουλιανή του Βρανδεμβούργου-Άνσμπαχ | ||||||||||||||||
| Λουδοβίκος Έμπερχαρντ του Έτινγκεν-Έτινγκεν | ||||||||||||||||
| Ιωακείμ Ερνέστος του Έτινγκεν-Έτινγκεν | ||||||||||||||||
| Μαργαρίτα του Έρμπαχ | ||||||||||||||||
| Σοφία Μαργαρίτα του Έτινγκεν-Έτινγκεν | ||||||||||||||||
| Ερρίκος Γουλιέλμος κόμης του Ζολμς-Ζόνεβαλντε | ||||||||||||||||
| Άννα Σίβυλλα του Ζολμς-Ζόνενβαλντε | ||||||||||||||||
| Σοφία Δωροθέα του Μάνσφελντ-Άρνσταϊν | ||||||||||||||||
Βιβλιογραφικές αναφορές
Επεξεργασία- Horst Weigelt: Geschichte des Pietismus in Bayern, Vandenhoeck & Ruprecht, 2001, S. 212
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p14802.htm#i148015. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ p14802.htm#i148015. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ Württembergische Jahrbücher für Statistik und Landeskunde, W. Kohlhammer, 1860, S. 124 (Digital version)
- ↑ Samantha Owens (Hrsg.): Band 154 von Alessandro Scarlatti: Concerti Sacri, Opera Seconda, A-R Editions, Inc., 2009, S. 12
- ↑ Claudia Tietz: Johann Winckler (1642-1705): Anfänge eines lutherischen Pietisten, Vandenhoeck & Ruprecht, 2008, S. 76