Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1856

Οι ελληνικές βουλευτικές εκλογές του 1856 διενεργήθηκαν από την Κυβέρνηση Βούλγαρη στις 6 Νοεμβρίου[1]. Την απόλυτη πλειοψηφία των 138 βουλευτών[2] απέκτησαν οι φιλοβασιλικοί με τον Δημήτριο Βούλγαρη[3] ο οποίος έμεινε στην πρωθυπουργία για έναν ακόμη χρόνο με την ίδια κυβέρνηση.

Υπόβαθρο

Επεξεργασία

Η προηγούμενη κυβέρνηση αποκαλούμενη και υπουργείον της κατοχής είχε εξαναγκασθεί να μείνει ουδέτερη στον Κριμαϊκό Πόλεμο υπό την απειλή των όπλων, όταν Αγγλικά και Γαλλικά στρατεύματα είχαν αποβιβασθεί τον Πειραιά. Η Κυβέρνηση Βούλγαρη είχε αναλάβει το 1855, υπό το ίδιο καθεστώς κατοχής, κάτω από το οποίο έγιναν και οι εκλογές το Νοέμβριο του 1856 που διενέργησε και κέρδισε η κυβέρνηση. Οι Άγγλοι και οι Γάλλοι εμπόδιζαν έτσι την κυβέρνηση που ήθελε να εκμεταλλευτεί τον ΡωσοΤουρκικό πόλεμο και να επιτεθεί στην Τουρκία. Η κατοχή έληξε στις 15 Φεβρουαρίου 1857.

Οι εκλογές

Επεξεργασία

Το διάταγμα προκήρυξης των εκλογών δημοσιεύτηκε στις 5 Οκτωβρίου 1856 με υπογραφή της Αμαλίας που εκτελούσε χρέη Αντιβασιλείας, ενώ ο Όθων βρισκόταν στο εξωτερικό. Οι εκλογές διενεργήθηκαν στις 6 Νοεμβρίου 1856 με πλειοψηφικό εκλογικό σύστημα, σε στενή περιφέρεια με ψηφοδέλτιο, με ισχύοντα νόμο τον «Περί εκλογών βουλευτών» της 18ης Μαρτίου 1844, ΦΕΚ 7, 25 Μαρτίου 1844. Εκλέχθηκαν 138 βουλευτές[4].

Το κλίμα των εκλογών ήταν επιβαρυμένο λόγω της κατάληψης του Πειραιά και των Αθηνών από Αγγλικές και Γαλλικές δυνάμεις, καθώς επίσης και από επιδημία χολέρας. Μετά τις εκλογές του 1856 έγιναν καταγγελίες για νοθεία και σε νεώτερη βιβλιογραφία χαρακτηρίζονται ως νόθες [5]

Αναφορές

Επεξεργασία
  1. Nohlen, D & Stöver, P (2010) Elections in Europe: A data handbook, σελ. 829 ISBN 978-3-8329-5609-7
  2. Nohlen & Stöver, σελ. 853
  3. «sansimera.gr». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Οκτωβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 27 Οκτωβρίου 2012. 
  4. Πολιτική Ιστορία της Ελλάδος από 1821- μέχρι 1980: νομοθετικά και εκτελεστικά σώματα, Αλκιβιάδης Προβατάς, 1980, σελ. 139
  5. Νόθες εκλογές στην Ελλάδα, 1844-1936, Γιώργος Δημ. Καρανικόλας, Επικαιρότητα, 1973, σελ. 163