Ο Εμμανουήλ, πορτογαλ. Manuel (3 Αυγούστου 1697 - 3 Αυγούστου 1766) από τον Οίκο των Αβίς-Μπραγκάνσα ήταν πρίγκιπας (infante) της Πορτογαλίας και κόμης τού Οουρέμ. Ως αξιωματικός τού Αυστριακού στρατού πολέμησε τους Οθωμανούς. Έγινε μέλος τού Τάγματος τού Χρυσόμαλλου Δέρατος.

Εμμανουήλ του Οουρέμ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Manuel de Bragança (Πορτογαλικά)
Γέννηση3  Αυγούστου 1697[1]
Ribeira Palace
Θάνατος3  Αυγούστου 1766
Belas
Τόπος ταφήςΜοναστήρι του Σάο Βισέντε ντε Φόρα
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο της Πορτογαλίας
ΘρησκείαΡωμαιοκαθολική Εκκλησία
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααριστοκράτης
Οικογένεια
ΓονείςΠέτρος Β΄ της Πορτογαλίας και Μαρία-Φραγκίσκα του Νόιμπουρκ
ΑδέλφιαΦραγκίσκη Ιωσηφίνα της Πορτογαλίας
Λουίζα της Μπραγκάνσα
Ισαβέλλα Λουίζα της Πορτογαλίας
Ιωάννης Ε΄ της Πορτογαλίας
Φραγκίσκος της Μπέζα
Αντώνιος Φραγκίσκος της Μπραγκάνσα
Ιωσήφ της Μπραγκάνσα
João of Braganza, Prince of Brazil
ΟικογένειαΟίκος της Μπραγκάνσα
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςστρατηγός
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΙππότης του Τάγματος του Χρυσόμαλλου Δέρατος
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Βιογραφία

Επεξεργασία

Ήταν ο τέταρτος γιος τού Πέτρου Β΄ της Πορτογαλίας και της Μαρίας-Σοφίας των Βίττελσμπαχ, κόρης τού Φιλίππου-Γουλιέλμου εκλέκτορα τού Παλατινάτου & πιο πριν κόμη τού Παλατινάτου-Νόιμπουρκ.

Ο Μανουέλ-Ζοσέ-Φρανσίσκο-Αντόνιο-Καετάνο-Εστεβάο-Μπαρτολομέου γεννήθηκε στη Λισαβόνα. Έζησε περιπετειώδη ζωή: στα 18 μπήκε κρυφά σε πλοίο με σκοπό τις Κάτω Χώρες. Ο πρωτότοκος αδελφός του Ιωάννης Ε΄ της Πορτογαλίας τον διέταξε να επιστρέψει, αλλά εκείνος πήγε στο Παρίσι και μετά στη Γερμανία. Το 1716 πρόσφερε τις υπηρεσίες του στον Ευγένιο πρίγκιπα της Σαβοΐας για να πολεμήσει τους Οθωμανούς. Στη μάχη τού Πετροβαραντίν πληγώθηκε ελαφριά, αλλά δοξάστηκε. Συμμετείχε στη καταδίωξη των Τούρκων και στην πολιορκία της Τιμισοάρα.

Το 1717 ως αξιωματούχος τού Αυστριακού στρατού, ακολούθησε τον Ευγένιο στην κατάκτηση τού Βελιγραδίου. Έπειτα από τη συνθήκη τού Πασσάροβιτς, έλαβε τον τίτλο τού μαρεσάλη τού στρατοπέδου. Μετά ταξίδεψε από Αυλή σε Αυλή και έζησε μία γεμάτη απολαύσεις ζωή, η οποία ενέπνευσε σύγχρονούς του συγγραφείς. Το 1721 χρίστηκε ιππότης τού Τάγματος τού Χρυσόμαλλου Δέρατος.

Το 1728 ήταν ένας από τους υποψήφιους για το χέρι της πλούσιας Μαρίας-Σοφίας Κσαρτορύσκα. Τον υποστήριξαν οι Αψβούργοι για να έχουν μία ισχυρή θέση στην Πολωνία πριν την εκλογή τού βασιλιά. Ήταν καλά γνωστός και στη Ρωσία και προτάθηκε ακόμη και ως ο επόμενος βασιλιάς της Πολωνίας το 1733, στο ξεκίνημα τού Πολέμου για την Πολωνική Διαδοχή.

Το επόμενο έτος επέστρεψε στην Πορτογαλία, όπου πέρασε τα τελευταία 32 έτη του, έχοντας μία ενεργό κοινωνική ζωή, περιτριγυρισμένος από συγγραφείς και καλλιτέχνες. Απεβίωσε την ημέρα που συμπλήρωσε 69 έτη στο ίδιο μέρος που γεννήθηκε, το Κουίντα ντε Μπέλας, άγαμος.

Παραπομπές

Επεξεργασία
  • Paweł Sieradzki (2006). Obecność rodziny książąt Czartoryskich na ziemi jarosławskiej (The presence of the Czartoryski dukes in the land of Jarosław). Teka Komisji Historycznej OL PAN (99–123). p. 106.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία