Επτά Ημέρες του Μαΐου

Επτά Ημέρες του Μαΐου
	Κινηματογραφική αφίσα
Σκηνοθεσία	Τζον Φράνκενχαϊμερ
Παραγωγή	Τζον Φράνκενχαϊμερ ; Έντουαρντ Λιούις
Σενάριο	Ροντ Σέρλινγκ ; Φλέτσερ Κνέμπελ ; Τσαρλς Γ. Μπέιλι ΙΙ
Βασισμένο σε	Seven Days in May
Πρωταγωνιστές	Μπαρτ Λάνκαστερ ; Κερκ Ντάγκλας ; Φρέντρικ Μαρτς ; Άβα Γκάρντνερ
Μουσική	Τζέρι Γκόλντσμιθ
Φωτογραφία	Έλσγουορθ Φρέντερικς
Μοντάζ	Φέρις Γουέμπστερ
Εταιρεία παραγωγής	Bryna Productions και Seven Arts Productions
Διανομή	Paramount Pictures
Πρώτη προβολή	12/2/1964
Κυκλοφορία	1964
Διάρκεια	118 λεπτά
Προέλευση	Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Γλώσσα	Αγγλικά
	δεδομένα (π • σ • ε )

Το Επτά Ημέρες του Μαΐου (αγγλικά Seven Days in May) είναι Αμερικανικό πολιτικό θρίλερ του 1964 σε σκηνοθεσία Τζον Φρανκενχάιμερ, βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα των Φλέτσερ Νέμπελ και Τσαρλς Μπέιλι ΙΙ, που κυκλοφόρησε το 1962, και το οποίο διασκεύασε για τη μεγάλη οθόνη ο Ροντ Σέρλινγκ. Πρωταγωνιστούν οι Μπαρτ Λάνκαστερ, Κερκ Ντάγκλας, Φρέντρικ Μαρτς, Έντμοντ Ο'Mπράιεν και Άβα Γκάρντνερ. Η ταινία είναι επηρεασμένη από το αντικομμουνιστικό κλίμα που επικρατούσε στις Η.Π.Α κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου.

Υπόθεση

Κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου, ο Τζόρνταν Λάιμαν (Φρέντρικ Μαρτς) πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, που δε χαίρει αποδοχής από το λαό, υπογράφει μια αμφιλεγόμενη συνθήκη με τη Σοβιετική Ένωση, η οποία επιτάσσει Πυρηνικό Αφοπλισμό. Η υπογραφή αυτής της συνθήκης βρίσκει αντίθετο το στρατηγό Τζέιμς Ματούν Σκοτ (Μπαρτ Λάνκαστερ) της αεροπορίας. Ο Σκοτ που είναι αγαπητός στο λαό τάσσεται ανοικτά κατά του Προέδρου, τη στιγμή που ο αξιωματικός Τζιγκς Κέισι (Κερκ Ντάγκλας), που δουλεύει για το Σκοτ, υποψιάζεται ότι υπάρχει στα σκαριά συνωμοσία εναντίον του προέδρου της Αμερικής. Συγκεντρώνοντας στοιχεία καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ο Σκοτ που πρόκειται να είναι υποψήφιος πρόεδρος των Η.Π.Α. στις επόμενες εκλογές, δεν έχει σκοπό να περιμένει κι ότι ετοιμάζει, με τη βοήθεια του στρατού πραξικόπημα για να ρίξει την Κυβέρνηση. Ο Κέισι συναντά τον Λάιμαν και του αποκαλύπτει τις υποψίες του. Τότε ο Πρόεδρος των Η.Π.Α. με τη βοήθεια των συνεργατών του προσπαθεί να αποδείξει την προδοσία του Σκοτ και να τον σταματήσει.

Παραγωγή

Ο Τζον Κένεντι είχε διαβάσει το ομώνυμο μυθιστόρημα των Φλέτσερ Νέμπελ και Τσαρλς Μπέιλι ΙΙ, στο οποίο βασίζεται η ταινία και ήταν της άποψης ότι τα γεγονότα που περιγράφονταν στο βιβλίο θα μπορούσαν να΄συμβούν στις Η.Π.Α. σε ένα όχι τόσο μακρινό μέλλον. Ο Κένεντι υποστήριξε την πραγματοποίηση της ταινίας (παρά τις αντιρρήσεις του Πενταγώνου) και επέτρεψε μέρος των γυρισμάτων να πραγματοποιηθούν στο Λευκό Οίκο^[1]. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, ο Κένεντι δολοφονήθηκε και δεν είχε ποτέ την ευκαιρία να δει την ταινία.

Παραγωγοί της ταινίας ήταν ο Κερκ Ντάγκλας (του οποίου η εταιρία παραγωγής Joel Productions είχε αναλάβει χρηματοδότηση και προώθηση) και ο Τζον Φράνκενχαϊμερ που επρόκειτο να τη σκηνοθετήσει. Ο Ντάγκλας που αρχικά είχε αναλάβει το ρόλο του Σκοτ, διαπίστωσε ότι ο ρόλος ήταν καταλληλότερος για το φίλο του Μπαρτ Λάνκαστερ. Πρότεινε λοιπόν στον Φράνκενχαϊμερ να αναλάβει το ρόλο του Τζινγκς Κέισι και την ανάθεση του ρόλου του Τζέιμς Ματούν Σκοτ στον Λάνκαστερ. Ο Φράνκενχαϊμερ που είχε διαπληκτιστεί κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας Βαρυποινίτης του Αλκατράζ (Birdman of Alcatraz, 1962) με τον Μπαρτ Λάνκαστερ παραλίγο να παραιτηθεί από το σκηνοθετικό τιμόνι. Ο Ντάγκλας υποσχέθηκε στον Φρανκενχάιμερ ότι ο Ντάγκλας θα συμπεριφερόταν κόσμια κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, πείθοντας έτσι το σκηνοθέτη να μην εγκαταλείψει την ταινία^[2]. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων ο Λάνκαστερ και ο Φρανκενχάιμερ γεφύρωσαν τις διαφορές τους κι έγιναν φίλοι. Αντίθετα ο Ντάγκλας βρισκόταν συνεχώς στα μαχαίρια με το σκηνοθέτη ^[3]^[4]. Η Άβα Γκάρντνερ παραπονέθηκε ότι ο σκηνοθέτης πρόβαλλε τους υπόλοιπους ηθοποιούς περισσότερο από εκείνη και ο Μάρτιν Μπάλσαμ, διαμαρτυρήθηκε γιατί ο σκηνοθέτης διασκέδαζε με το να προκαλεί ταραχή, πυροβολώντας όταν γύριζαν σημαντικές σκηνές^[2]. Τα εσωτερικά γυρίσματα έγιναν στα στούντιο της Paramount, ενώ τα εξωτερικά στο Παρίσι, το Σαν Ντιέγκο, την Αριζόνα και την Ουάσινγκτον. Ο Φράνκενχαϊμερ ήθελε να πάρει λήψη του Κερκ Ντάγκλας ενώ έμπαινε στο Πεντάγωνο, αλλά για λόγους ασφάλειας δεν του δώθηκε άδεια.^[5]. Τότε έκρυψε την κάμερα σε ένα φορτηγάκι κοντά στο Πεντάγωνο κι από μακριά πήρε λήψη του Ντάγκλας ενώ έμπαινε, ντυμένος στρατιωτικά στο Πεντάγωνο. Ο Ντάγκλας έλαβε στρατιωτικό χαιρετισμό ενώ βάδιζε προς το Πεντάγωνο^[6]. Λόγω της άδειας που δόθηκε από τον Κένεντι ήταν εύκολο για το σκηνοθέτη να πάρει λήψεις από τον Λευκό Οίκο. Η ταινία επρόκειτο να προβληθεί το 1963, αλλά το γεγονός της δολοφονίας του Κένεντι, καθυστέρησε την πρεμιέρα της (Ίδια τύχη είχε και το Σ.Ο.Σ, Πεντάγωνο καλεί Μόσχα (Dr. Strangelove or: How I Learned to Stop Worrying and Love the Bomb) του Στάνλεϊ Κιούμπρικ.

Βραβεία

Η πρώτη προβολή της ταινίας το Φεβρουάριο του 1964 συνοδεύτηκε από θετικές κριτικές και είχε εμπορική επιτυχία. Η ταινία έλαβε 4 υποψηφιότητες για χρυσή σφαίρα (Σκηνοθεσίας, Α' Ανδρικού Ρόλου, Μουσικής Επένδυσης και Β' Ανδρικού ρόλου) κερδίζοντας 1 για τον Έντμοντ Ο'Μπράιεν που υποδύεται τον αλκοολικό φίλο του Προέδρου. Ο Ο'Μπράιεν προτάθηκε επίσης για Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου χάνοντας το όμως από τον Πίτερ Ουστίνοφ, υποψήφιο για την ταινία του Ζιλ Ντασέν Τοπκαπί (Topkapi, 1964)^[7].

Βραβεία Ακαδημίας Κινηματογράφου (Όσκαρ)

Υποψηφιότητα:

Β' Ανδρικού Ρόλου – Έντμουντ Ο'Μπράιεν
Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης - Κάρι Όουντελ & Έντουαρντ Τζ. Μπόιλ

Επανεκτέλεση

Η μεταφορά του μυθιστορήματος επανεκτελέστηκε το 1994 σε μορφή τηλεταινίας από το κανάλι HBO, με πρωταγωνιστές αυτή τη φορά τους Σαμ Γουότερστον, Τζέισον Ρόμπαρτς και Φόρεστ Γουίτακερ.

Παραπομπές

↑ «Seven Days in May commentary as part of the Kirk Douglas Featured Collection at the Wisconsin Center for Film and Theater Research». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Ιουνίου 2010. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουλίου 2014.
↑ ^2,0 ^2,1 Jeff Stafford "Seven Days in May" (TCM article)
↑ Frankenheimer, John and Champlin, Charles. John Frankenheimer : A Conversation Riverwood Press, 1995. ISBN 978-1-880756-13-3
↑ Douglas, Kirk. The Ragman's Son. New York: Simon & Schuster, 1988.
↑ TCM Notes
↑ Pratley, Gerald. The Cinema of John Frankenheimer London: A. Zwemmer, 1969. ISBN 978-0-302-02000-5.
↑ «NY Times: Seven Days in May». NY Times. Ανακτήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 2008.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επτά Ημέρες του Μαΐου στην IMDb (Αγγλικά)
Επτά Ημέρες του Μαΐου στο AllMovie (Αγγλικά)
Επτά Ημέρες του Μαΐου στο Rotten Tomatoes (Αγγλικά)
Επτά Ημέρες του Μαΐου στο TCMDB (Αγγλικά)
Επτά Ημέρες του Μαΐου στο AlloCine (Γαλλικά)
Επτά Ημέρες του Μαΐου στο Cine.gr (αρχειοθετημένος)
Επτά Ημέρες του Μαΐου στο Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου

[1] «Seven Days in May commentary as part of the Kirk Douglas Featured Collection at the Wisconsin Center for Film and Theater Research». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Ιουνίου 2010. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουλίου 2014.

[tcmarticle-2] 2,0 ^2,1 Jeff Stafford "Seven Days in May" (TCM article)

[3] Frankenheimer, John and Champlin, Charles. John Frankenheimer : A Conversation Riverwood Press, 1995. ISBN 978-1-880756-13-3

[ragman-4] Douglas, Kirk. The Ragman's Son. New York: Simon & Schuster, 1988.

[5] TCM Notes

[6] Pratley, Gerald. The Cinema of John Frankenheimer London: A. Zwemmer, 1969. ISBN 978-0-302-02000-5.

[NY_Times-7] «NY Times: Seven Days in May». NY Times. Ανακτήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 2008.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]