Μπαρτ Λάνκαστερ
Ο Μπέρτον Στίβεν Λάνκαστερ (αγγλικά: Burton Stephen "Burt" Lancaster, 2 Νοεμβρίου 1913 - 20 Οκτωβρίου 1994), γνωστότερος ως Μπαρτ Λάνκαστερ, ήταν Αμερικανός ηθοποιός του κινηματογράφου βραβευμένος με Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου για την ταινία του 1960 Είμαστε διεφθαρμένοι; (Elmer Gantry). Άλλες σημαντικές του συμμετοχές ήταν στις ταινίες: Οι δολοφόνοι (The Killers, 1946), Ο δήμιος των κολασμένων (The Brute Force, 1947), Όσο υπάρχουν άνθρωποι (From Here To Eternity, 1953), Σκοτεινοί δολοφόνοι (Sweet Smell Of Success, 1957), Ο βαρυποινίτης του Αλκατράζ (The Birdman Of Alcatraz, 1962), Ο γατόπαρδος (Il Gattopardo, 1963) και Ατλάντικ Σίτι (Atlantic City, 1980). Πρώην ακροβάτης του τσίρκου ο Λάνκαστερ έχει μείνει γνωστός μέχρι και σήμερα, εκτός από τις ερμηνείες του και για την αθλητική του διάπλαση και το ξέφρενό του γέλιο. Οι πρώτες του προσπάθειες να αναδειχτεί στον κόσμο του θεάματος είχαν αποβεί άκυρες, καθώς οι παραγωγοί τον χαρακτήριζαν ως Ο κύριος μύες και δόντια. Ο Λάνκαστερ κατάφερε να αναρριχηθεί σιγά σιγά στην κορυφή, από τη στιγμή που άρχισε να υποδύεται αντιήρωες κατά τα τέλη της δεκαετίας του '50, έχοντας αποποιηθεί την εικόνα του κλασικού Αμερικανού ήρωα. Στην καλλιτεχνική του ωρίμανση συνετέλεσε και το γεγονός ότι ίδρυσε σε συνεργασία με τον Χάρολντ Χεχτ μια ανεξάρτητη εταιρία παραγωγής, μέσω της οποίας λάνσαρε μερικές από τις πιο επιτυχημένες ταινίες της δεκαετίας του 50', όπως το Μάρτι (Marty, 1955) και το Χωριστά τραπέζια (Separate Tables, 1958). Ο Λάνκαστερ στα μέσα της δεκαετίας του 50' καταπιάστηκε και με τη σκηνοθεσία. Πρώτη του σκηνοθετική απόπειρα ήταν η ταινία Οι αλυσίδες σπάζουν (Kentuckian, 1955), ενώ το δεύτερο σκηνοθετικό του εγχείρημα, η ταινία Ο άνθρωπος του μεσονυχτίου (The Midnight Man, 1974) ακολούθησε σχεδόν 20 χρόνια μετά το πρώτο.[22] Το 1999, το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου τον κατέταξε στην 19η θέση στη λίστα με τους 25 μεγαλύτερους σταρ όλων των εποχών.[23]
Τα πρώτα χρόνια
ΕπεξεργασίαΟ Λάνκαστερ γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη, στο σπίτι των γονιών του το 1913. Ήταν γιος του ταχυδρόμου Τζέιμς Χένρι Λάνκαστερ και της Ελίζαμπεθ Ρόμπερτς.[24] Και οι δύο γονείς του ήταν προτεστάντες, άνηκαν στην εργατική τάξη και είχαν ιρλανδική καταγωγή. Η πορεία της οικογένειας του Λάνκαστερ, σύμφωνα με το γενεαλογικό του δέντρο, ξεκινά από τη Γαλλία του 11 αιώνα,[24] όπου οι πρόγονοί του ονομάζονταν De Lancastre και μετανάστευσαν πρώτα στην Αγγλία και έπειτα στο Μπέλφαστ της Ιρλανδίας. Υπάρχει η πεποίθηση ότι η μητέρα του είχε συγγένεια με τον Κόμη Φρέντερικ Ρόμπερτς. Ο Λάνκαστερ μεγάλωσε στο Ανατολικό Χάρλεμ, όπου πέρασε ξέγνοιαστα παιδικά χρόνια σε δρόμους και αλάνες και ανέπτυξε μεγάλο ενδιαφέρον και ικανότητα στη γυμναστική, ενώ φοιτούσε στο σχολείο Ντε Γουίτ Κλίντον.[24] Η μητέρα του πέθανε από εγκεφαλική αιμορραγία πριν ο Λάνκαστερ τελειώσει το σχολείο, ενώ στη συνέχεια κέρδισε υποτροφία και κατάφερε να μπει στο πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, αλλά εγκατέλειψε τις σπουδές του.
Σταδιοδρομία στο τσίρκο και στον πόλεμο
ΕπεξεργασίαΣε ηλικία 9 ετών ο Λάνκαστερ γνωρίστηκε με τον Νικ Κραβάτ, με τον οποίο συνεργάστηκε μέχρι και τον θάνατό του. Αποτέλεσαν δίδυμο και έτσι συμμετείχαν σε θεατρικές παραγωγές ερασιτεχνικών τοπικών ομάδων, καθώς και σε παραστάσεις του τσίρκου ως ακροβάτες.[24] Ως δίδυμο με το ψευδώνυμο "Λανγκ και Κραβάτ" εντάχθηκαν στο προσωπικό του τσίρκου των αδελφών Κέι. Ωστόσο το 1939, ένας τραυματισμός ανάγκασε τον Λάνκαστερ να εγκαταλείψει το επάγγελμα, παρά τη θέλησή του. Στη συνέχεια εργάστηκε προσωρινά, μέχρι και το 1942, είτε ως πωλητής για το πολυκατάστημα Μάρσαλ Φιλντς ή ως σερβιτόρος τραγουδώντας σε διάφορα εστιατόρια.
Όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες μπήκαν στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Λάνκαστερ κατατάχθηκε στο στρατό και αποτέλεσε μέλος της ψυχαγωγικής ομάδας που εμψύχωνε τους στρατιώτες προκειμένου να διατηρήσουν το ηθικό τους. Υπηρέτησε στη μονάδα του στρατηγού Μαρκ Κλαρκ στην Ιταλία από το 1943 μέχρι και το 1945.
Κινηματογραφική καριέρα
Επεξεργασία
Αν και αρχικά δεν ενδιαφερόταν για την υποκριτική, όταν επέστρεψε από τον πόλεμο πέρασε από ακρόαση και του προσφέρθηκε ένας ρόλος στο Μπρόντγουεϊ. Η θεατρική παράσταση A Sound of Hunting, του Χάρι Μπράουν, δεν είχε επιτυχία, αλλά η ερμηνεία του Λάνκαστερ τράβηξε την προσοχή ενός πράκτορα του Χόλιγουντ, του Χάρολντ Χεχτ, ο οποίος τον σύστησε στον Χαλ Ουόλις, ο οποίος του ανέθεσε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία Οι δολοφόνοι (The Killers, 1946). Στην ταινία αυτή, που ήταν βασισμένη σε διήγημα του Έρνεστ Χέμινγουεϊ, συμπρωταγωνιστούσε με την Άβα Γκάρντνερ. Η ταινία είχε επιτυχία και ο Λάνκαστερ έλαβε αναγνώριση και εμφανίστηκε σε δύο ταινίες το επόμενο έτος, εκ των οποίων η μια είναι Ο δήμιος των κολασμένων (Brute Force) του Ζυλ Ντασέν. Συνέχισε τις κινηματογραφικές του εμφανίσεις κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 40', πρωταγωνιστώντας κυρίως σε φιλμ νουάρ, με εξαίρεση ίσως την κινηματογραφική μεταφορά του θεατρικού του Άρθουρ Μίλερ, Ήταν όλοι τους παιδιά μου (All My Sons, 1949). Στις ταινίες Η φλόγα και το βέλος (The Flame and the Arrow) και Ο κόκκινος κουρσάρος (The Crimson Pirate, 1952) συμμετείχε και ο φίλος από τα χρόνια του τσίρκου, Νικ Κραβάτ. Οι δυο ηθοποιοί εξέπληξαν τα πλήθη με τα ακροβατικά τους στις ταινίες αυτές.
Το 1953, ο Λάνκαστερ πρωταγωνίστησε σε ένα από τα πιο αξιομνημόνευτα δράματα του κινηματογράφου, το Όσο υπάρχουν άνθρωποι (From Here To Eternity) του Φρεντ Τσίνεμαν, πλάι στον Μοντγκόμερι Κλιφτ, την Ντέμπορα Κερ και τον Φρανκ Σινάτρα. Η σκηνή της ταινίας στην οποία ο Λάνκαστερ και η Κερ κάνουν έρωτα ανάμεσα στα κύματα, σε μια παραλία της Χαβάης, θεωρείται από τις θρυλικότερες ερωτικές σκηνές όλων των εποχών, σύμφωνα με το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου. Ο ρόλος αυτός του χάρισε την πρώτη υποψηφιότητα για όσκαρ Α' ανδρικού ρόλου, το οποίο έχασε από τον Γουίλιαμ Χόλντεν για την ταινία Ο καταδότης του θαλάμου 17 (Stalag 17, 1953). Στα μέσα της δεκαετίας του '50, ο Λάνκαστερ άρχισε να αναλαμβάνει πιο απαιτητικούς ρόλους και την ανεξάρτητη εταιρία Hecht-Lancaster Productions, σε συνεργασία με τον Χάρολντ Χεχτ, αποτελώντας έναν από τους πρωτοπόρους του ανεξάρτητου κινηματογράφου. Η εταιρία παραγωγής του λάνσαρε την ταινία Μάρτι (Marty, 1955), που βραβεύτηκε με όσκαρ καλύτερης ταινίας το 1955, καθώς και τις ταινίες Τόπο στα νιάτα (A Catered Affair, 1956) με τη Μπέτι Ντέιβις και το Χωριστά τραπέζια (Separate Tables) που χάρισε το όσκαρ Α' ανδρικού ρόλου στον Ντέιβιντ Νίβεν το 1958. Ο Λάνκαστερ έλαβε την αναγνώριση που του άξιζε το 1960, όταν τιμήθηκε Όσκαρ Α' ανδρικού ρόλου, χρυσή σφαιρα και βραβείο των κριτικών Νέας Υόρκης, για την ταινία Είμαστε διεφθαρμένοι; (Elmer Gantry, 1953). Το 1968, σε ηλικία 52 ετών, ο Λάνκαστερ εμφανίστηκε γυμνός στην ταινία του Φρανκ Πέρι, Αναζητώντας το παρελθόν (The Swimmer).
Ο Λάνκαστερ συμπρωταγωνίστησε σε πολλές ταινίες με τον Κερκ Ντάγκλας, με σημαντικότερες τις: Ματωμένες αλυσίδες (I Walk Alone, 1948), Gunfight at the O.K. Corral (Gunfight στο OK Corral, 1957), Επαναστάται του διαβόλου (The Devil's Disciple 1959), και Επτά Ημέρες του Μαΐου (Seven Days in May, 1964). Ο Ντάγκλας αναλάμβανε πάντοτε δευτερεύοντα ρόλο σε αυτές τις ταινίες.
Κατά τα τελευταία χρόνια της καριέρας του, ο Λάνκαστερ εγκατέλειψε τα ακροβατικά και τις χολιγουντιανές περιπέτειες και άρχισε να ερμηνεύει πιο διακεκριμένους χαρακτήρες. Έτσι εκείνη την περίοδο συμμετείχε σε διάφορες ευρωπαϊκές παραγωγές, με σκηνοθέτες όπως τον Λουκίνο Βισκόντι και τον Μπερνάρντο Μπερτολούτσι. Η συνεργασία του με τοτον Γάλλο σκηνοθέτη Λουί Μαλ το 1980, στην ταινία Ατλαντικ Σίτι (Atlantic City) πλάι στη Σούζαν Σαράντον του χάρισε διθυραμβικές κριτικές από τους κριτικούς του κινηματογράφου. Ο Λάνκαστερ αναζήτησε απαιτητικούς ρόλους και δεχόταν πολύ χαμηλότερη αμοιβή σε περίπτωση που του άρεσε κάποιος ρόλος ή κάποιος σκηνοθέτης. Συνέβαλε επίσης στη χρηματοδότηση και στην υποστήριξη ταινιών που θεωρούσε ότι είχαν μεγάλη καλλιτεχνική αξία. Υπήρξε μέντορας για τους σκηνοθέτες Σίντνεϊ Πόλακ και Τζον Φράνκενχαϊμερ, ενώ σκηνοθέτησε και ο ίδιος δυο ταινίες.
Για τη συμβολή του στη βιομηχανία κινηματογράφου, ο Λάνκαστερ έχει ένα αστέρι στο νούμερο 6801 της Λεωφόρου της Δόξας στο Χόλυγουντ.
Προσωπική ζωή
ΕπεξεργασίαΣχέσεις και γάμοι
ΕπεξεργασίαΟ Λάνκαστερ κρατούσε απόρρητη την ιδιωτική του ζωή. Υπήρξε παντρεμένος τρεις φορές και οι δυο πρώτοι του γάμοι κατέληξαν σε διαζύγιο. Με τη δεύτερη σύζυγό του, Νόρμα Άντερσον, απέκτησε πέντε παιδιά, ενώ το 1990 παντρεύτηκε την τρίτη του σύζυγο, Σούζαν Μάρτιν. Παρέμεινε παντρεμένος με τη Μάρτιν μέχρι και τον θάνατό του το 1994.
Είχε πολλές κατακτήσεις κατά τη διάρκεια της καριέρας του. Είχε συνάψει ερωτικές σχέσεις με τη Τζόαν Μπλόντελ, ενώ διατηρούσε σχέση με τη Ντέμπορα Κερ κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων του Όσο υπάρχουν άνθρωποι.[24] Το 1980 η Σέλλεϊ Γουίντερς αποκάλυψε στην αυτοβιογραφία της ότι οι δυο τους είχαν μακροχρόνια ερωτική σχέση.
Πολιτικές και κοινωνικές πεποιθήσεις
ΕπεξεργασίαΕίχε φιλελεύθερες απόψεις, υπήρξε υποστηρικτής του Δημοκρατικού Κόμματος στις ΗΠΑ και τάχθηκε υπέρ των δικαιωμάτων των φυλετικών μειονοτήτων. Εξαιτίας των φρονημάτων του, υπήρχε η φήμη, κάποια περίοδο, ότι ήταν μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος. Είχε ταχθεί ενάντια στον Πόλεμο του Βιετνάμ και σε πολιτικά κινήματα όπως εκείνο του μακαρθισμού. Το 1985, ο Λάνκαστερ μίλησε ανοιχτά για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων και υποστήριξε την καταπολέμηση της νόσου του AIDS, αφότου ο στενός του φίλος Ροκ Χάτσον προσβλήθηκε από τη νόσο. Έκανε εκστρατεία για τον Μάικλ Δουκάκη στις προεδρικές εκλογές του 1988.
Θάνατος
ΕπεξεργασίαΌσο ο Λάνκαστερ μεγάλωνε, τα καρδιακό του πρόβλημα τον απομάκρυνε όλο και περισσότερο από την εργασία. Τον Ιανουάριο του 1980 κατά τη διάρκεια μιας επέμβασης ρουτίνας της χοληδόχου κύστης κόντεψε να πεθάνει, ενώ το 1983, μετά από δύο ελαφρά καρδιακά επεισόδια, υποβλήθηκε σε τετραπλό μπάι πας. Το οξύ έμφραγμα που υπέστη το Νοέμβριο του 1990 τον άφησε εν μέρει παράλυτο και με περιορισμένη ομιλία. Ο Λάνκαστερ πέθανε από καρδιακό επεισόδιο, σε ηλικία 80 ετών, στο διαμέρισμά του στο Λος Άντζελες τον Οκτώβριο του 1994. Η κηδεία του έγινε στο Λος Άντζελες.
Φιλμογραφία
ΕπεξεργασίαΚινηματογράφος
Επεξεργασία| Έτος | Τίτλος | Ρόλος | Σημειώσεις | |
|---|---|---|---|---|
| Πρωτότυπος | Ελληνικός | |||
| 1946 | The Killers | Οι δολοφόνοι | Όλε Άντερσον | |
| 1947 | Brute Force | Ο δήμιος των κολασμένων | Τζο Κόλινς | |
| Desert Fury | Θύελλα στην έρημο / Μια θέση στην κόλαση | Τομ Χάνσον | ||
| 1948 | I Walk Alone | Ματωμένες αλυσίδες | Φράνκι Μάντισον | |
| All My Sons | Ήταν όλοι τους παιδιά μου | Κρις Κέλερ | ||
| Sorry, Wrong Number | Στον ίσκιο του δολοφόνου | Χένρι Στίβενσον | ||
| Kiss the Blood Off My Hands | Φίλησε το αίμα των χεριών μου | Μπιλ Σόντερς | ||
| 1949 | Criss Cross | Πουλημένη στην αμαρτία / Ο κόκκινος δαίμονας του Λος Άντζελες | Στιβ Τόμσον | |
| Rope of Sand | Σχοινί και άμμος | Μάικ Ντέιβις | ||
| 1950 | The Flame and the Arrow | Η φλόγα και το βέλος | Ντάρντο Μπαρτόλι | |
| Mister 880 | Ο παραχαράκτης | Στιβ Μπιουκάναν | ||
| 1951 | Vengeance Valley | Η κοιλάδα της εκδίκησης | Όουεν Ντέιμπραϊτ | |
| Jim Thorpe: All-American | Μπρούτζινα κορμιά | Τζιμ Θορπ | ||
| Ten Tall Men | Η κόρη του σεΐχη | Μάικ Κινκέιντ | ||
| 1952 | The Crimson Pirate | Ο κόκκινος κουρσάρος | κάπτεν Βάλο | |
| Come Back, Little Sheba | Ξαναγύρισε, μικρή μου Σέμπα | Ντοκ Ντιλέινι | ||
| 1953 | South Sea Woman | Ο λιποτάχτης της Σαγκάης | Τζέιμς Οχέρν | |
| From Here to Eternity | Όσο υπάρχουν άνθρωποι | Μίλτον Γουόρντεν | Νίκη - Βραβεία Κύκλου Κριτικών Νέας Υόρκης (Καλύτερος ηθοποιός) Υποψηφιότητα - Όσκαρ Α' ανδρικού ρόλου | |
| Three Sailors and a Girl | Ένα κορίτσι και τρεις ναύτες | πεζοναύτης | ||
| 1954 | His Majesty O'Keefe | Ο βασιλεύς των τροπικών | Ντέιβιντ Ντίον Οκίφ / αφηγητής | |
| Apache | Ο σκλάβος που δε λύγισε ποτέ | Μασάι | ||
| Vera Cruz | Βέρα Κρουζ | Τζο Έριν | ||
| 1955 | The Kentuckian | Οι αλυσίδες σπάζουν | Ιλάι Γουέκφιλντ | Σκηνοθέτης Υποψηφιότητα - Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου Χρυσή άρκτος |
| The Rose Tattoo | Το στιγματισμένο ρόδο | Αλβάρο Μαντζακαβάλο | ||
| 1956 | Trapeze | Βαριετέ | Μάικ Ριμπλ | Νίκη - Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου Αργυρή άρκτος[25] |
| The Rainmaker | Έτσι αρχίζει η ζωή | Μπιλ Στάρμπακ | Υποψηφιότητα - Χρυσή σφαίρα καλύτερης ανδρικής ερμηνείας σε κωμωδία ή μιούζικαλ | |
| 1957 | Gunfight at the O.K. Corral | Αίμα στον πράσινο βάλτο | Γουάιατ Ερπ | |
| Sweet Smell of Success | Σκοτεινοί δολοφόνοι | Τζέι Τζέι Χάνσεκερ | ||
| 1958 | Run Silent Run Deep | Τα γεράκια των θαλασσών | Τζιμ Μπλέντσοου | |
| Separate Tables | Χωριστά τραπέζια | Τζον Μάλκολμ | ||
| 1959 | The Devil's Disciple | Επαναστάται του διαβόλου | αιδεσιμότατος Άντονι Άντερσον | |
| 1960 | The Unforgiven | Οι ασυγχώρητοι | Μπεν Ζάκαρι | |
| Elmer Gantry | Είμαστε διεφθαρμένοι; | Έλμερ Γκάντρι | Νίκη - Όσκαρ Α' Ανδρικού ρόλου Νίκη - Χρυσή σφαίρα καλύτερης ανδρικής ερμηνείας σε δράμα Νίκη - Βραβεία Κύκλου Κριτικών Νέας Υόρκης (Καλύτερος ηθοποιός) Υποψηφιότητα - Βραβείο καλύτερης ανδρικής ερμηνείας της Βρετανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου (BAFTA) | |
| 1961 | The Young Savages | Άγρια νιάτα | Χανκ Μπελ | |
| Judgment at Nuremberg | Τα απόρρητα της Νυρεμβέργης / Η δίκη της Νυρεμβέργης | δρ Ερνστ Τζάνινγκ | ||
| 1962 | Birdman of Alcatraz | Ο βαρυποινίτης του Αλκατράζ | Ρόμπερτ Φράνκλιν Στράουντ | Νίκη - Βραβείο καλύτερης ανδρικής ερμηνείας της Βρετανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου (BAFTA) Νίκη - Κύπελλο Βόλπι στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας Υποψηφιότητα - Όσκαρ Α' Ανδρικού ρόλου Υποψηφιότητα - Χρυσή σφαίρα καλύτερης ανδρικής ερμηνείας σε δράμα |
| 1963 | A Child is Waiting | Σε περιμένει το παιδί μας | δρ Μάθιου Κλαρκ | |
| The Leopard | Ο γατόπαρδος / (Η λεοπάρδαλη της Σικελίας) | πρίγκιπας ντον Φαμπρίτσιο Σαλίνα | ||
| The List of Adrian Messenger | Οι πέντε ύποπτοι | διαδηλωτής | Σύντομο πέρασμα | |
| 1964 | Seven Days in May | Επτά ημέρες του Μαΐου | στρατηγός Τζέιμς Ματούν Σκοτ | |
| The Train | Το τρένο | Πολ Λαμπίς | ||
| 1965 | The Hallelujah Trail | Το μεγάλο καραβάνι | Θαδδαίος Γκίρχαρτ | |
| 1966 | The Professionals | Οι επαγγελματίες | Ντόλγουορθ | |
| 1967 | All About People | αφηγητής (φωνή) | Μικρού μήκους | |
| 1968 | The Scalphunters | Γκουερίλο | Τζο Μπας | |
| The Swimmer | Αναζητώντας το παρελθόν / Ο κολυμβητής | Νεντ Μέριλ | ||
| 1969 | Castle Keep | Η μεγάλη μάχη της Φλάνδρας | Άμπραχαμ Φάκονερ | |
| The Gypsy Moths | Οι δαίμονες των ουρανών | Μάικ Ρέτιγκ | ||
| 1970 | Airport | Διεθνές αεροδρόμιο | Μελ Μπέικερσφελντ | |
| 1971 | Lawman | Ο άνθρωπος του νόμου | Τζάρεντ Μάντοξ | |
| Valdez Is Coming | Έρχεται ο Βαλντέζ | Βαλντέζ | ||
| 1972 | Ulzana's Raid | Η μεγάλη επιδρομή | Μάκιντος | |
| 1973 | Scorpio | Σκορπιός | Κρος | |
| Executive Action | Η δολοφονία ενός προέδρου | Φάρινγκτον | ||
| 1974 | The Midnight Man | Ο άνθρωπος του μεσονυχτίου | Τζιμ Σλέιντ | Σκηνοθεσία |
| Gruppo di famiglia in un interno | Η γοητεία της αμαρτίας | καθηγητής | Νίκη - Ντάβιντ Ντι Ντονατέλο καλύτερης ανδρικής ερμηνείας από ξένο ηθοποιό | |
| 1976 | Buffalo Bill and the Indians, or Sitting Bull's History Lesson | Μπούφαλο Μπιλ | Νεντ Μπάντλαϊν | |
| 1900 (Novecento) | 1900 | Αλφρέντο Μπερλινγκιέρι | ||
| The Cassandra Crossing | Το πέρασμα της Κασσάνδρας | συνταγματάρχης Μακένζι | ||
| 1977 | Twilight's Last Gleaming | Τελεσίγραφο | στρατηγός Λόρενς Ντελ | |
| The Island of Dr. Moreau | Η μυστηριώδης νήσος του δρος Μορό / Στη φωλιά του λυκανθρώπου | δρ Πολ Μορό | Υποψηφιότητα — Βραβείο Saturn | |
| 1978 | Go Tell the Spartans | Βρόμικες νίκες | Έιζα Μπέικερ | |
| 1979 | Zulu Dawn | Η επέλαση των Ζουλού | συνταγματάρχης Ντάνφορντ | |
| 1980 | Atlantic City | Ατλάντικ Σίτι | Λου | Νίκη - Βραβείο καλύτερης ανδρικής ερμηνείας της Βρετανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου (BAFTA) Νίκη - Βραβεία Κύκλου Κριτικών Βοστώνης (Καλύτερος ηθοποιός) Νίκη - Ντάβιντ Ντι Ντονατέλο καλύτερης ανδρικής ερμηνείας από ξένο ηθοποιό Νίκη - Βραβεία Ένωσης Κριτικών του Κάνσας (Καλύτερος ηθοποιός) Νίκη - Βραβεία Ένωσης Κριτικών του Λος Άντζελες (Καλύτερος ηθοποιός) Νίκη - Βραβεί Εθνικού Κύκλου Κριτικών Κινηματογράφου - Καλύτερη ανδρική ερμηνεία Νίκη - Βραβεία Κύκλου Κριτικών Νέας Υόρκης (Καλύτερος ηθοποιός) Υποψηφιότητα - Όσκαρ Α' Ανδρικού ρόλου Υποψηφιότητα - Χρυσή σφαίρα καλύτερης ανδρικής ερμηνείας σε δράμα Υποψηφιότητα— Βραβείο Τζίνι καλύτερης ανδρικής ερμηνείας |
| 1981 | Cattle Annie and Little Britches | Η πιο άγρια συμμορία της Δύσης | Μπιλ Ντούλιν | |
| La pelle | Το δέρμα | στρατηγός Μαρκ Κλαρκ | ||
| 1983 | Local Hero | Το ίνδαλμα της πόλης | Φίλιξ Χάρπερ | Υποψηφιότητα - Βραβείο BAFTA Β΄ Ανδρικού Ρόλου |
| The Osterman Weekend | Όστερμαν, το 48ωρο των κατασκόπων | Μάξγουελ Ντάνφορθ | ||
| 1985 | Little Treasure | Ο χαμένος θησαυρός | Ντέλμπερτ Τεσεμάχερ | |
| 1986 | Tough Guys | Τα σκληρά καρύδια | Χάρι Ντόιλ | |
| 1987 | Il giorno prima | δρ Χέρμπερτ Μονρό | ||
| 1988 | Rocket Gibraltar | Λίβαϊ Ρόκγουελ | ||
| 1989 | Field of Dreams | Ο ξυπόλητος Τζο | δρ Γκράχαμ | |
| La Bottega dell'orefice | ||||
Τηλεοπτικές παραγωγές
Επεξεργασία| Έτος | Τηλεταινία / Τηλεοπτική σειρά |
|---|---|
| 1974 | Moses the Lawgiver |
| 1976 | Victory at Entebbe |
| 1978 | The Unknown War |
| 1982 | Marco Polo |
| Verdi | |
| 1985 | Scandal Sheet |
| 1986 | Väter und Söhne - Eine deutsche Tragödie |
| On Wings of Eagles | |
| 1989 | I Promessi sposi |
| 1990 | The Phantom of the Opera |
| Voyage of Terror: The Achille Lauro Affair | |
| 1991 | Separate But Equal |
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 11856904X. Ανακτήθηκε στις 14 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 11983693q. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ (Αγγλικά) SNAC. w6rr22tk. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ (Αγγλικά) Internet Broadway Database. 78731. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ (Αγγλικά) Find A Grave. 1835. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ (Γαλλικά) Babelio. 55326. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ thetombstonetourist
.com /graves /burt-lancaster /. Ανακτήθηκε στις 29 Αυγούστου 2022. - ↑ Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2021.
- ↑ (Αγγλικά) HOLLIS. Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ. id
.lib .harvard .edu /alma /99156331248503941 /catalog. Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2022. - ↑ Ανακτήθηκε στις 21 Μαΐου 2019.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2019.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2019.
- ↑ (Αγγλικά) www.acmi.net.au. creators/77332.
- ↑ www
.nytimes .com /1994 /10 /22 /obituaries /burt-lancaster-rugged-circus-acrobat-turned-hollywood-star-is-dead-at-80 .html. Ανακτήθηκε στις 29 Αυγούστου 2022. - ↑ www
.oscars .org /oscars /ceremonies /1961. Ανακτήθηκε στις 29 Αυγούστου 2022. - ↑ www
.theatreworldawards .org /past-recipients .html. - ↑ www
.sagawards .org /nominees /life-achievement-award-recipient /28th. Ανακτήθηκε στις 29 Αυγούστου 2022. - ↑ www
.goldenbootawards .com /gba1995 .html. Ανακτήθηκε στις 29 Αυγούστου 2022. - ↑ Ανακτήθηκε στις 6 Ιουνίου 2021.
- ↑ Buford, Kate (2008). Burt Lancaster: An American Life. Aurum Press. ISBN 1845133854.
- ↑ «AFI's 100 Years...100 Stars». American Film Institute. Ανακτήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 2006.
- ↑ 24,0 24,1 24,2 24,3 24,4 Buford, Kate (2008). Burt Lancaster: An American Life. Aurum Press. ISBN 1845133854. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2010.
- ↑ «6th Berlin International Film Festival: Prize Winners». berlinale.de. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιανουαρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 2009.
Βιβλιογραφία
Επεξεργασία- Μπάφορντ, Κέιτ (2008). Burt Lancaster: An American Life. Aurum Press. ISBN 1845133854.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία- Ο Μπαρτ Λάνκαστερ στην IMDb (Αγγλικά)
- Ο Μπαρτ Λάνκαστερ στο cine.gr Αρχειοθετήθηκε 2016-03-04 στο Wayback Machine.