Ο Ερρίκος, δούκας του Σλέσβιχ (Heinrich II. (Holstein-Rendsburg), περί το 1342 - 1375), δούκας του Σλέσβιχ (1364 - 1375) ήταν ο νεώτερος γιος του Βάλντεμαρ Γ΄ της Δανίας ο οποίος ήταν δούκας του Σλέσβιχ ως Βάλντεμαρ Ε΄ και της Ριχάρδις του Σβερίν. Ο μεγαλύτερος αδελφός του πρίγκιπας Βάλντεμαρ (περί το 1338 - 1360) σύμφωνα με επίσημα έγγραφα είχε συνβασιλεύσει με τον πατέρα του, μετά τον πρόωρο θάνατο του (1360) τον αντικατέστησε ο ίδιος ο Ερρίκος. Ο Ερρίκος καταγόταν από τον κλάδο του Άβελ της Δανίας του Οίκου του Έστριντσεν, η θεία του ήταν η Χέλβιγκ του Σλέσβιχ.
Ο Ερρίκος κληρονόμησε τμήματα του δουκάτου του Σλέσβιχ (1364), τα νοτιότερα τμήματα του βασιλείου του είχαν περιέλθει στους κόμητες του Χόλσταϊν, ένα άλλο τμήμα του βασιλείου του περιήλθε στην μητέρα του Ριχάρδις του Σβερίν για να την ενισχύσει κατά την διάρκεια της χηρείας της, στον Ερρίκο έμεινε μόνο ένα μικρό τμήμα. Η περιοχή του βρισκόταν στο επίκεντρο διαμάχης ανάμεσα στον ισχυρό βασιλιά Βάλντεμαρ Δ΄ της Δανίας από τα βόρεια και τους κόμητες Ερρίκο Β΄ (1317-1384) και Νικόλαο (1320-1397) του Χόλσταϊν-Ρέντσμπουργκ από τα νότια, προσπάθησε να μεσολαβήσει ανάμεσα στις αντιμαχόμενες πλευρές και απέτυχε γι'αυτό τον Ιούνιο του 1374 υπέκυψε στις απαιτήσεις του Δανού βασιλιά. Δεν απέκτησε παιδιά και ο κλάδος του Άβελ από τον Οίκο του Έστριντσεν ξεκληρίστηκε με τον θάνατο του.
- Dansk biografisk leksikon, vol. 10, Copenhagen, 1936
- Diplomatarium Danicum III, 9, Nr. 375 (contains the pledge letters of 1374), Copenhagen 1982
- Otto Brandt: Geschichte Schleswig-Holsteins, Kiel, 1989
- Hans J. Runge: Niehuus in der spätmittelalterlichen Landesgeschichte, in: Jahrbuch des Heimatvereins Schleswigsche Geest 2003, Husum, 2002
- H.V. Gregersen: Slesvig og Holsten indtil 1830, Copenhagen, 1981
