Ερρίκος Α΄ του Μεκλεμβούργου
| Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Ο Ερρίκος Α΄ ο προσκυνητής (γερμ.: Heinrich I der pilger, 1230 - 2 Ιανουαρίου 1302) από τον Οίκο του Μεκλεμβούργου ήταν κύριος του Μεκλεμβούργου (1264-1275, 1299-1302).
| Ερρίκος Α΄ του Μεκλεμβούργου | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Heinrich I, Herr zu Mecklenburg, „der Pilger“ (Γερμανικά) |
| Γέννηση | 1230 (περίπου) |
| Θάνατος | 2 Ιανουαρίου 1302 |
| Τόπος ταφής | Αββαείο του Ντόμπεραν |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γερμανία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αριστοκράτης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Αναστασία της Πομερανίας (1259–1302) |
| Τέκνα | Ερρίκος Β΄ του Μεκλεμβούργου Ιωάννης Γ΄ του Μεκλεμβούργου Λουντγκάρντα (σύζ. του Πσέμισλ Β΄)[1] |
| Γονείς | Ιωάννης Α΄ του Μεκλεμβούργου και Luitgarde of Henneberg |
| Αδέλφια | Ελισάβετ του Μεκλεμβούργου Αλβέρτος Α΄ του Μεκλεμβούργου Νικόλαος Γ΄ του Μεκλεμβούργου Ιωάννης Β΄ του Μεκλεμβούργου |
| Οικογένεια | Οίκος του Μεκλεμβούργου |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΉταν ο πρωτότοκος γιος του Ιωάννη Α΄ κυρίου του Μεκλεμβούργου και της Λούιτγκαρτ, κόρης του Πόππο Ζ΄ κόμη του Χέννεμπερκ.
Το 1264 διαδέχθηκε τον πατέρα του από κοινού με τον αδελφό του Αλβέρτο Α΄. Το 1265 απεβίωσε ο Αλβέρτος Α΄ και ο Ερρίκος Α΄ έμεινε μόνος κυβερνήτης.
Από το 1266 ζητούσε από τους Εβραίους του Βίσμαρ να πληρώνουν για την προστασία τους. Το ίδιο έτος ξεκίνησε το πρόγραμμα "χορηγίας οίνου και άρτου", όπου 20 ναοί στην περιοχή τού Ίουφ (Iłów) λάμβαναν για τη θεία κοινωνία οίνο και μπισκότα από το δημαρχείο του Βίσμαρ. Στη σχετική απόφαση αναφέρονται πολλές εκκλησίες της περιοχής για πρώτη φορά[2]. Το 1270 ανέλαβε μία Σταυροφορία εναντίον της Λιθουανίας, που δεν είχε ακόμη εκχριστιανισθεί.
Το 1271 έκανε προσκύνημα στους Αγίους Τόπους, αλλά κατά τη διαδρομή φυλακίστηκε και δόθηκε στο Κάιρο, όπου έμεινε αιχμάλωτος των Αράβων για 27 έτη. Κατά την απουσία του το Μεκλεμβούργο διοικήθηκε από τους αδελφούς του Ιωάννη Β΄ και Νικόλαο Γ΄, έπειτα από μία διαμάχη μεταξύ τους για τη διακυβέρνηση και την κηδεμονία των τέκνων του. Το 1283 απεβίωσε ο Ιωάννης Β΄ και έμεινε μόνος ο Νικόλαος Γ΄, ώσπου το 1290 ο Ερρίκος Β΄ (πρωτότοκος γιος του Ερρίκου Α΄) ενηλικιώθηκε.
Ο Ερρίκος Α΄ επέστρεψε στο Μεκλεμβούργο μέσω του Μωρέα και της Ρώμης το 1298. Το 1299 ανέλαβε επίσημα τη βασιλεία, αν και μάλλον άφησε τη διακυβέρνηση κυρίως στον γιο του Ερρίκο Β΄. Το 1302 απεβίωσε και τάφηκε στην κρύπτη του Ντόμπεραν Μίνστερ.
Οικογένεια
ΕπεξεργασίαΝυμφεύτηκε το 1259 την Αναστασία, κόρη του Μπάρνιμ Α΄ δούκα της Πομερανίας και είχε τέκνα:
- Λουντγκάρντα π. 1260/61-πριν το 1283, παντρεύτηκε τον Πσέμυσλ Β΄ των Πιάστ βασιλιά της Πολωνίας.
- Ερρίκος Β΄ 1266-1329, κύριος του Μεκλεμβούργου.
- Ιωάννης Γ΄ μετά το 1266-1289, κύριος του Μεκλεμβούργου.
Πρόγονοι
ΕπεξεργασίαΠηγές
Επεξεργασία- Ludwig Fromm (1880), "Heinrich I. der Pilger, Fürst von Mecklenburg", Allgemeine Deutsche Biographie (ADB) (in German), 11, Leipzig: Duncker & Humblot, p. 541
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
ΕπεξεργασίαΠαραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ This decree is included in the Wismarschen Weinregister von 1479, Mecklenburg Deed Book, 1059, 2622