Ο Ερρίκος, γαλλ.: Henri de Marle (π. 1362 - Οκτώβριος 1397, Τρεβίζο, Ιταλία) από τον Οίκο του Μονμπελιάρ ήταν κύριος του Μαρλ και μαρκήσιος του Ποντ-α-Μουσόν.

Ερρίκος του Μαρλ (1362-1397)
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1362
ΘάνατοςΝοέμβριος 1397 ή 1401[1]
Τρεβίζο
Αιτία θανάτουπανώλη
Τόπος ταφήςΜοναστήρι των Σελεστίνων του Παρισιού
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααριστοκράτης
Οικογένεια
ΣύζυγοςΜαρία Α΄ του Κουσί (από 1393)[2]
ΤέκναΡοβέρτος του Μαρλ[3]
ΓονείςΡοβέρτος του Μπαρ[3][4] και Μαρία της Γαλλίας (1344-1404)[3][4]
ΑδέλφιαΛουδοβίκος Α΄ του Μπαρ[3]
Ιωάννης του Μπαρ[3]
Εδουάρδος Γ΄ του Μπαρ[3]
Γιολάντα του Μπαρ[3]
Μαρία του Μπαρ[3]
Γιολάντα του Μπαρ[3]
Μπόννη του Μπαρ[3]
Ιωάννα του Μπαρ[3]
Φίλιππος του Μπαρ[5]

Βιογραφία

Επεξεργασία

Ήταν ο μεγαλύτερος γιος του Ροβέρτου Α΄ κόμη του Μπαρ και της Μαρίας του Βαλουά, κόρης του Ιωάννη Β΄ της Γαλλίας. [6]

Πολύ νωρίς στη ζωή του, μνηστεύθηκε με την Iσαβέλλα της Λωρραίνης, κόρη του Ιωάννη Α΄ δούκα της Λωρραίνης. Το 1374 πήγε στην Αυλή του θείου του Καρόλου Ε΄ της Γαλλίας (γιου του Ιωάννη Β΄) και χρίστηκε ιππότης στη στέψη του Καρόλου ΣΤ΄ της Γαλλίας (γιου του Καρόλου Ε΄), πολεμώντας στην εκστρατεία στη Φλάνδρα το 1383 και την εκστρατεία στο Γκέλντερς το 1388. Στη συνέχεια επέστρεψε στο Μπαρ και το κυβέρνησε για λογαριασμό του πατέρα του, ο οποίος ήταν συχνά ακινητοποιημένος από κρίσεις ουρικής αρθρίτιδας (ποδάγρας).

Οικογένεια

Επεξεργασία

Ο αρραβώνας του λύθηκε και η μνηστή του παντρεύτηκε τον Ενγκεράν Ζ΄ κύριο του Κουσύ (97 1397). Τον Νοέμβριο του 1384 ο ίδιος ο Ερρίκος νυμφεύτηκε τη Μαρία του Κουσύ κόμισσα του Σουασσόν (1366-1405), [7] κόρη του Ενγκεράν Ζ΄ κόμη του Σουασσόν & κυρίου του Κουσύ, από την πρώτη του σύζυγο Ισαβέλλα των Ανζού, την μεγαλύτερη κόρη του Εδουάρδου Γ΄ της Αγγλίας. Η Μαρία έγινε κυρία του Κουσύ και του Ουαζύ μετά το τέλος του πατέρα της το 1397. Ο Ερρίκος είχε δύο παιδιά από τη Μαρία:

  • Ενγκεράν (απεβ. π. 1400),
  • Ροβέρτος 1390-1415, κόμης του Μαρλ και του Σουασσόν. [7]

Το 1396 ο Ερρίκος διαπραγματεύτηκε την ουδετερότητα του Τζαν-Γκαλεάτσο δούκα του Μιλάνου σε σχέση με το γαλλικό προτεκτοράτο στη δημοκρατία της Γένοβας. Στη συνέχεια πολέμησε στο πλευρό του δούκα του Νεβέρ στη σταυροφορία ενάντια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, [8] και συνελήφθη στο τέλος της μάχης της Νικόπολης στις 25 Σεπτεμβρίου 1396. Αιχμαλωτίστηκε [9] και αργότερα εξαργυρώθηκε [10], αλλά απεβίωσε στο στρατόπεδο των σταυροφόρων στο Τρεβίζο μετά την προσβολή της πανώλης στη Βενετία στο ταξίδι επιστροφής του. [11]

Βιβλιογραφικές αναφορές

Επεξεργασία
  1. p10725.htm#i107248.
  2. p10725.htm#i107248. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  3. 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 3,10 3,11 3,12 Charles Cawley: «Medieval Lands». (Αγγλικά) Charles Cawley, "Medieval Lands", 2006-2020. Ανακτήθηκε στις 9  Φεβρουαρίου 2016.
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  5. Charles Cawley: «Medieval Lands». (Αγγλικά) Charles Cawley, "Medieval Lands", 2006-2020. Ανακτήθηκε στις 9  Φεβρουαρίου 2016.
  6. Vaughan 2009, σελ. 264.
  7. 7,0 7,1 Souchal 1974, σελ. 124.
  8. Savage 1939, σελ. 433.
  9. Sumption 2009, σελ. 834.
  10. Setton 1976, σελ. 355.
  11. Setton 1976, σελ. 361.
  • Savage, Henry L. (1939). «Enguerrand de Coucy VII and the Campaign of Nicopolis». Speculum (The University of Chicago Press) 14 (4 Oct.). 
  • Setton, Kenneth Meyer (1976). The Papacy and the Levant, 1204-1571: The Thirteenth and Fourteenth Centuries. I. The American Philosophical Society. 
  • Souchal, Geneviève (1974). Masterpieces of Tapestry from the Fourteenth to the Sixteenth Century. Metropolitan Museum of Art. 
  • Sumption, Jonathan (2009). Divided Houses:Hundred Years War. 3. Faber and Faber Ltd. 
  • Vaughan, Richard (2009). Philip the Bold, The formation of the Burgundian State. The Boydell Press.