Ετιέν Πασκιέ
Ο Ετιέν Πασκιέ (γαλλικά: Étienne Pasquier) (7 Ιουνίου 1529 - 1 Σεπτεμβρίου 1615) ήταν Γάλλος πολιτικός, ιστορικός, ουμανιστής, ποιητής και νομικός. Είναι γνωστός για το δεκάτομο έργο ιστορικής μελέτης Έρευνες για τη Γαλλία. [6]Πέραν αυτού, η συμβολή του στη γαλλική λογοτεχνία του 16ου αιώνα περιλαμβάνει μεγάλο αριθμό λογοτεχνικών έργων και επιστολών.
| Ετιέν Πασκιέ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Étienne Pasquier (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 7 Ιουνίου 1529[1] Παρίσι |
| Θάνατος | 1 Σεπτεμβρίου 1615[2][3] Παρίσι |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Μέσα Γαλλικά[4] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συγγραφέας[5] νομικός ιστορικός ποιητής |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Nicolas Pasquier |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφικά στοιχεία Επεξεργασία
Ο Ετιέν Πασκιέ κατά τη νεότητά του, έζησε στο Παρίσι. Άρχισε να εργάζεται ως δικηγόρος το 1549, αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του με μεγάλους Ουμανιστές νομικούς, μεταξύ των οποίων οι Ζακ Κυζάς και Φρανσουά Οτμάν.
Κατά τη διάρκεια των Θρησκευτικών πολέμων της Γαλλίας, πρόθυμος να συμμετάσχει στη συμφιλίωση μεταξύ Ουγενότων και Καθολικών, προσπάθησε να αναζητήσει τις ιστορικές ρίζες της ενότητας του γαλλικού έθνους, ακόμη και στο προχριστιανικό παρελθόν της χώρας. Εκμεταλλευόμενος μια μακρά ανάρρωση μετά από τυχαία δηλητηρίαση το 1558, άρχισε να εργάζεται πάνω σ' αυτό το θέμα και το 1560 δημοσίευσε τον πρώτο τόμο του έργου Έρευνες για τη Γαλλία (Recherches de la France).
Το 1565, διακρίθηκε ως υποστηρικτής του Γαλλικανισμού [7]υπερασπιζόμενος με επιτυχία το Πανεπιστήμιο του Παρισιού κατά των Ιησουιτών σε δίκη στην οποία είχαν καταφύγει οι Ιησουίτες για να διδάσκουν στο Πανεπιστήμιο. Το έργο του Η κατήχηση των Ιησουιτών (1602) ήταν μια καυστική σάτιρα. Η δίκη αυτή τον έκανε διάσημο.[8]
Συμμετείχε επίσης στις Μεγάλες Ημέρες στο Πουατιέ (1579) και στην Τρουά (1583): κατά τη διάρκεια αυτών των αποστολών, οι οποίες διενεργούνταν μέχρι το τέλος του 17ου αιώνα, επιτροπές με μέλη επιλεγμένα από τον βασιλιά αποστέλλονταν στις επαρχίες με πλήρη εξουσία να ακούσουν και να διευθετήσουν τις υποθέσεις που της υποβάλλονταν, ιδιαίτερα εκείνες που αφορούσαν την κατάχρηση δικαιωμάτων από αριστοκράτες. Κατά τη διάρκεια αυτών, ο Πασκιέ έγραψε και δημοσίευσε ένα περίεργο λογοτεχνικό μνημείο με τις αστειότητες που αντάλλασσαν με τους συναδέλφους του.
Το 1585, διορίστηκε από τον Ερρίκο Γ' βασιλικός δικηγόρος στο κρατικό λογιστήριο, σημαντικό όργανο που είχε πολιτική, οικονομική και νομική εξουσία. Διακρίθηκε εκεί αντιτιθέμενος στο σύστημα πώλησης γης και κληρονομικών φόρων.
Το 1588, οι Θρησκευτικοί πόλεμοι τον ανάγκασαν να εγκαταλείψει το Παρίσι για την Τουρ: εκμεταλλεύτηκε αυτά τα χρόνια για να εργαστεί στις Έρευνες. Τον Μάρτιο του 1594, επέστρεψε στην πρωτεύουσα στη συνοδεία του Ερρίκου Δ΄.
Στη συνέχεια, σε σχεδόν μια δεκαετία, δημοσίευσε μεγάλο αριθμό λογοτεχνικών έργων. Ως ποιητής, ο Ετιέν Πασκιέ έγραψε ποίηση ελάσσονος σημασίας, κατά τα πρότυπα του φιλολογικού κύκλου της Πλειάδας. Πιο ενδιαφέροντα είναι τα έργα του στην πεζογραφία: οι Έρευνες, οι επιστολές και τα υπομνήματά του. Η αλληλογραφία του δημοσιεύθηκε το 1619, σχολιάζει με ζωντάνια τις πολιτικές και στρατιωτικές πτυχές των Θρησκευτικών πολέμων και περιέχει έρευνα ιστορικών και φιλολογικών θεμάτων.[9]Σημαντική μελέτη για το γαλλικό και το βυζαντινορωμαϊκό δίκαιο αποτελεί το έργο του Η ερμηνεία των Ινστιτούτων του Ιουστινιανού (L’interprétation des Institutes de Justinien).[10]
Προς τα τέλη της ζωής του στράφηκε προς την ερμηνεία της Βίβλου και έγραψε φιλολογική κριτική.
Πέθανε στο Παρίσι σε ηλικία ογδόντα έξι ετών την 1η Σεπτεμβρίου 1615.
Έρευνες για τη Γαλλία Επεξεργασία
Με το έργο του Έρευνες για τη Γαλλία (1560–1621), [6]ο Ετιέν Πασκιέ καθιερώθηκε ως ένας σημαντικός πρόδρομος της σύγχρονης ιστοριογραφίας, εμπνευσμένος από τις μεθόδους των Ιταλών συναδέλφων του. Έκανε συχνή χρήση πρωτογενών πηγών (ή σύγχρονων χρονικογράφων) και τις αναφέρει καθώς προχωρά, ερεύνησε επίσης δικαστικά και κυβερνητικά έγγραφα. Σε αντίθεση με πολλά άλλα ιστορικά έργα της εποχής, ο Πασκιέ προσπάθησε να δημιουργήσει μια ακριβή ανασύσταση του παρελθόντος για τις τρέχουσες ανάγκες της Γαλλίας της εποχής του, την οποία θεωρούσε ότι βρισκόταν σε περίοδο κρίσης.[11]
Προσπάθησε να ορίσει τη Γαλλία από την άποψη των εθίμων και του πολιτισμού της γράφοντας μια εθνική ιστορία. Το έργο, πέραν της ιστορικής αξίας του, περιλαμβάνει πολλές πολιτικές και πολιτισμικές παρατηρήσεις. Ξεκίνησε την ιστορία του όχι από την προέλευση του ανθρώπινου πολιτισμού αλλά από την προέλευση της Γαλλίας από τους Γαλάτες. Ανέφερε την έλλειψη πηγών για το θέμα και βασίστηκε κυρίως στα Απομνημονεύματα περί του Γαλατικού πολέμου του Ιουλίου Καίσαρα.
Ο Πασκιέ προσπάθησε να συγκρίνει τη Γαλλία με τη Ρώμη και πίστευε ότι η ιστορία της Γαλλίας είναι τόσο ένδοξη όσο η ιστορία της Ρώμης, επικρίνοντας την ευρεία χρήση της λατινικής γλώσσας, του ρωμαϊκού δικαίου κ.λπ.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12027737t. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ (Αγγλικά) SNAC. w6nx4r0n. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ «Gran Enciclopèdia Catalana» (Καταλανικά) Grup Enciclopèdia. 0049333.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12027737t. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ «Library of the World's Best Literature». Library of the World's Best Literature. 1897.
- ↑ 6,0 6,1 . «gallica.bnf.fr/Les Recherches de la France d'Estienne Pasquier,...».
- ↑ Ο γαλλικανισμός: σύμπλεγμα γαλλικών εκκλησιαστικών και πολιτικών δογμάτων και πρακτικών που υποστηρίζουν τον περιορισμό της παπικής εξουσίας. Χαρακτήρισε τη ζωή της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας στη Γαλλία σε ορισμένες περιόδους.
- ↑ . «en.wikisource.org/wiki/1911_Encyclopedia_Britannica/Pasquier,Etienne».
- ↑ Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα, τομ. 48, σελ. 232
- ↑ . «persee.fr/L'interprétation des Institutes de Justinian..., par Etienne Pasquier, publié par le duc Pasquier, introduction et notes de Ch. Giraud».
- ↑ . «academic.oup.com/ESTIENNE PASQUIER, LITERARY HISTORIAN: A CONTRIBUTION TO THE CHRONOLOGY OF HIS VIEWS IN THE RECHERCHES/JOAN CROW».
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Étienne Pasquier στο Wikimedia Commons