Ευάγγελος Ιωαννίδης
Ο Ευάγγελος Ιωαννίδης (1868-1942)[4] ήταν Έλληνας ζωγράφος, που ασχολήθηκε κυρίως με την προσωπογραφία (πορτρέτο) και τη θρησκευτική ζωγραφική.
| Ευάγγελος Ιωαννίδης | |
|---|---|
| Γέννηση | 1868[1][2] Αϊδίνιο |
| Θάνατος | 1942[1][2] Αθήνα[3] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Σπουδές | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών |
| Ιδιότητα | ζωγράφος[3] και καλλιτέχνης[3] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία Επεξεργασία
Ο Ευάγγελος Ιωαννίδης γεννήθηκε στο Αϊδίνιο της Μικράς Ασίας. Ο πατέρας του, που ονομαζόταν Γεώργιος, ήταν ιατρός και πρόξενος της Ελλάδας στο Αϊδίνιο. Ο Ευάγγελος φοίτησε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, αλλά σύντομα το εγκατέλειψε για να σπουδάσει ζωγραφική στο Μόναχο. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, συνέχισε τις σπουδές του επί τρία χρόνια κοντά στον Νικηφόρο Λύτρα. Εργάσθηκε στη Σμύρνη, στην Αθήνα, στο Παρίσι, στο Λονδίνο, στο Σικάγο και στη Βοστώνη. Πέθανε στην Αθήνα σε ηλικία 74 ετών, χωρίς να αποκτήσει δική του οικογένεια.
Από τις προσωπογραφίες του Ιωαννίδη ιδιαίτερα αξιόλογες θεωρούνται αυτές των: Κλέωνος Ραγκαβή, Κωστή Παλαμά, Στ. Δραγούμη, βασιλέως Γεωργίου Α΄, βασιλέως Κωνσταντίνου Α΄, Ελευθερίου Βενιζέλου και άλλων.
Στην Αμερική ο Ιωαννίδης φιλοτέχνησε κυρίως τοιχογραφίες και αγιογραφίες σε ναούς, ενώ κατά τη γενικότερη σταδιοδρομία του ειδικεύθηκε με επιτυχία και στο ελληνικό τοπίο (τοπιογραφία).[5]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 (Γαλλικά) Répertoire des artistes. 122200. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 (Γερμανικά) Κατάλογος της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γερμανίας. 1079032835. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2020.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 (Γερμανικά) Κατάλογος της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γερμανίας. 1079032835. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2020.
- ↑ «Ιωαννίδης Ευάγγελος (1868 Αϊδίνι Μικράς Ασίας - 1942 Αθήνα)». nationalgallery.gr. Εθνική Πινακοθήκη. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια (Χάρη Πάτση), τόμος 14, σελ. 474
Πηγές Επεξεργασία
- Το αντίστοιχο λήμμα στη Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια (Χάρη Πάτση), τόμος 14, σελ. 474