Ζακ Λεμερσιέ
Ο Ζακ Λεμερσιέ (γαλλικά: Jacques Lemercier) (περ. 1585 - 1654) ήταν Γάλλος αρχιτέκτονας και μηχανικός. Μαζί με τον Λουί Λε Βω και τον Φρανσουά Μανσάρ διαμόρφωσαν τη γαλλική κλασική αρχιτεκτονική, συνδυάζοντας έναν ανανεωμένο κλασικισμό με τις γαλλικές παραδόσεις του προηγούμενου αιώνα. Υπήρξε βασιλικός αρχιτέκτονας την εποχή του Λουδοβίκου ΙΓ΄ και την πρώτη δεκαετία της βασιλείας του Λουδοβίκου ΙΔ΄.[9]
| Ζακ Λεμερσιέ | |
|---|---|
 Ο Ζακ Λεμερσιέ, προσωπογραφία του Φιλίπ ντε Σαμπέν, στο βάθος το παρεκκλήσιο της Σορβόννης | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Jacques Lemercier (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 1585[1][2][3] Ποντουάζ |
| Θάνατος | 13 Ιανουαρίου 1654[4] Παρίσι |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία[5] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[6] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αρχιτέκτονας[7] καλλιτέχνης γραφικών τεχνών πολεοδόμος γλύπτης[8] |
| Αξιοσημείωτο έργο | Chapelle Sainte-Ursule de la Sorbonne Pavillon de l'Horloge |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Nicolas Le Mercier |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφικά στοιχεία Επεξεργασία
Ο Λεμερσιέ γεννήθηκε περίπου το 1585 στο Ποντουάζ, γόνος γνωστής οικογένειας οικοδόμων-κατασκευαστών. Πιθανώς από περίπου το 1607 έως το 1614 ταξίδεψε στην Ιταλία με μακρά παραμονή στη Ρώμη, [10]όπου πιθανόν σπούδασε με τον Ροζάτο Ροζάτι, του οποίου το παρεκκλήσιο στο Σαν Κάρλο άι Κατινάρι, σχεδιασμένο το 1612, είχε ο Λεμερσιέ ως πρότυπο για την κατασκευή του παρεκκλησίου της Σορβόννης στο Παρίσι, το γνωστότερο έργο του.
Κατά την επιστροφή του στη Γαλλία, μετά από αρκετά χρόνια εργαζόμενος ως μηχανικός οικοδόμησης γεφυρών, η πρώτη του μεγάλη παραγγελία ήταν να ολοκληρώσει την εκκλησία των Ορατοριανών στο Παρίσι (1616), η οποία είχε ξεκινήσει από τον Κλεμάν Μετεζώ. Η επιτυχία του τον έκανε διάσημο και αναγνωρίσθηκε ως ο νέος μαιτρ του κλασικισμού στη Γαλλία. Ο καρδινάλιος Ρισελιέ έγινε σύντομα προστάτης του. Ήδη από το 1618 εμφανίζεται ως βασιλικός αρχιτέκτονας, με μισθό 1200 λιβρών.[11]
Κατά τη διάρκεια του 1638 και του 1639, ο Λεμερσιέ διορίστηκε πρώτος αρχιτέκτονας επιφορτισμένος με την εποπτεία όλων των βασιλικών οικοδομικών κτηρίων, ιδιότητα με την οποία ήρθε σε ρήξη με τον ζωγράφο Νικολά Πουσέν σχετικά με τις διακοσμήσεις στο παλάτι του Λούβρου.[12]
Ο Ζακ Λεμερσιέ πέθανε σε ηλικία 69 ετών στις 13 Ιανουαρίου 1654 στο Παρίσι, μόλις είχε αρχίσει την ανέγερση της εκκλησίας του Σαιν-Ροκ το 1653. Ο αρχιτέκτονας, που φημιζόταν ότι δεν δεχόταν δωροδοκίες από εργολάβους – κάτι σπάνιο για τους αρχιτέκτονες της εποχής του – πέθανε χρεωμένος.[13]Ως πρώτος βασιλικός αρχιτέκτονας τον διαδέχτηκε ο Λουί Λε Βω. Ο ανδριάντας του βρίσκεται στο Λούβρο, ανάμεσα στους 86 Επιφανείς Άνδρες της Γαλλίας.
Έργα Επεξεργασία
Ο Ζακ Λεμερσιέ ανέλαβε πολλά έργα, τα σημαντικότερα είναι:
- Το 1623 ανέλαβε την επέκταση του μεγάρου του δούκα του Λιανκούρ στο Παρίσι, δημιουργώντας έτσι το πρότυπο των μετέπειτα παρισινών αστικών κατοικιών. Υπήρχε μια οργανική ακολουθία στην αντιμετώπιση των εσωτερικών χώρων, ο καθένας από τους οποίους λειτουργούσε ως αυτόνομη μονάδα.
- Το 1625 ο καρδινάλιος Ρισελιέ του ανέθεσε το κύριο βασιλικό έργο, την επέκταση της αυλής του παλατιού του Λούβρου, που είχε δημιουργήσει ο Πιέρ Λεσκό, μια γενιά πριν. Κατασκεύασε το μεγαλύτερο τμήμα της Τετράγωνης αυλής του Λούβρου και το Περίπτερο του ρολογιού.[14]
- Το 1626 ανήγειρε το παρεκκλήσιο της Σορβόννης, το παλαιότερο ίσως γαλλικό κτήριο με τρούλλο τοποθετημένο σε υψηλό τύμπανο.
- Το 1629 ανήγειρε το μέγαρο Ρισελιέ στο Παρίσι, που μετονομάσθηκε στη συνέχεια σε Παλαί Ρουαγιάλ. Το θέατρο του μεγάρου, ένα από τα πρώτα της Γαλλίας που κατασκευάστηκαν για αποκλειστική θεατρική χρήση, διέθετε μια μόνιμη προοπτική διάταξη, κατά τα ιταλικά πρότυπα.
- Το 1631 άρχισε ένα εκτεταμένο πρόγραμμα πολεοδομίας, ένα από τα πιο φιλόδοξα μη στρατιωτικά γαλλικά έργα του αιώνα: ήταν η ανακτορική κατοικία, η μεγάλη ενοριακή εκκλησία και ολόκληρη η νέα πόλη Ρισελιέ, στο Πουατού (Άντρ-ε-Λουάρ).[15]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 128682434. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2015.
- ↑ 2,0 2,1 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Jacques-Lemercier. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 «Nationalencyklopedin» (Σουηδικά) jacques-lemercier. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 14963320p.
- ↑ (Ολλανδικά) RKDartists. rkd
.nl /explore /artists /49270. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουνίου 2020. - ↑ «Identifiants et Référentiels». (Γαλλικά) IdRef. Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2020.
- ↑ (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 17 Νοεμβρίου 2010. 500024557. Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2021.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2019.
- ↑ . «artsandculture.google.com/entity/jacques-lemercier/». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2021.
- ↑ . «catholic.com/encyclopedia/jacques-lemercier».
- ↑ Charles Bauchal, Nouveau dictionnaire biographique et critique des architectes français, Paris, A. Daly fils et Cie, 1887, 864 p./σελ. 375-6
- ↑ . «francethisway.com/culture/jacques-lemercier».
- ↑ Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα, τομ.38, σελ. 76
- ↑ . «oxfordreference.com/Jacques Lemercier».
- ↑ . «ville-richelieu.fr/culture-tourisme-patrimoine/un-peu-dhistoire/».
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Jacques Lemercier στο Wikimedia Commons