Λουί Λε Βω
Ο Λουί Λε Βω (γαλλικά: Louis Le Vau) ήταν Γάλλος αρχιτέκτονας που γεννήθηκε στο Παρίσι το 1612 και πέθανε στο Παρίσι στις 11 Οκτωβρίου 1670 (σε ηλικία 58 ετών).
| Λουί Λε Βω | |
|---|---|
 Ο Λουί Λε Βω | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Louis Le Vau (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 1612 Παρίσι |
| Θάνατος | 11 Οκτωβρίου 1670[1][2][3] Παρίσι |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία[4] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Γαλλικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[5] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αρχιτέκτονας[6][7] καλλιτέχνης |
| Αξιοσημείωτο έργο | Κάστρο του Μεντόν Ανάκτορο των Βερσαλλιών Château du Raincy Κάστρο του Βω-λε-Βικόντ Palais de l'Institut de France |
| Οικογένεια | |
| Αδέλφια | Φρανσουά Λε Βω[8] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Σύγχρονος του Φρανσουά Μανσάρ, του Ζυλ Αρντουάν-Μανσάρ και του Ζακ Λεμερσιέ, ο Λουί Λε Βω ήταν ένας από τους δημιουργούς του γαλλικού κλασικισμού (το στυλ Λουδοβίκου ΙΔ') που το συνδύασε με το μπαρόκ. Δημιούργησε ένα στυλ που χαρακτηρίζεται από την απλότητα των κατασκευών και την κομψότητα των διακοσμήσεων. Απέκτησε μεγάλη φήμη και έγινε ο πρώτος αρχιτέκτονας του Λουδοβίκου ΙΔ'. Το μεγαλύτερο έργο του είναι το κάστρο του Βω-λε-Βικόντ.
Βιοεργογραφία
ΕπεξεργασίαΟ Λουί Λε Βω προέρχονταν από ταπεινό κοινωνικό υπόβαθρο, ο παππούς του ήταν σιδεράς και ο πατέρας του χτίστης στο Παρίσι μέχρι το 1634 οπότε έγινε αρχιτεχνίτης οικοδόμος και εκπαίδευσε τους δύο γιους του Λουί και Φρανσουά.[9] Ο Λε Βω έμαθε την τέχνη κοντά σε μεγάλους εργολάβους όπως ο Μισέλ Βιλεντό, στα εργοτάξια, και μελετώντας τις τεχνικές και αρχιτεκτονικές διατριβές[10] του Πιέρ Λε Μυέ. Στο Παρίσι και ιδιαίτερα στο νησί Σαιν-Λουί, όπου κατοικούσε, ανέλαβε πολλά οικοδομικά έργα, συνήθως σε συνεργασία με τον πατέρα του.[11] Ο Μισέλ Βιλεντό διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στα πρώτα μεγάλα έργα του, το μέγαρο του Γκιγιώμ ντε Μπωτρύ το 1634 και του Φρανσουά Πετί το 1638 στο νησί Σαιν-Λουί.[12]
Η αναγνώριση για την κατασκευή ιδιωτικών αρχοντικών στο νησί Σαιν-Λουί ήρθε στη δεκαετία του 1640 και του 1650. Ένα από αυτά είναι το μέγαρο Λαμπέρ, γνωστό για την σκάλα, την εσωτερική διακόσμηση και για το θαυμάσιο σχέδιο της κεντρικής αίθουσας υποδοχής. [13]Από το 1654 απέκτησε μεγάλη φήμη και έγινε ο κύριος αρχιτέκτονας του Λουδοβίκου ΙΔ' (πρώτος αρχιτέκτονας του βασιλιά). Μόλις είχε τελειώσει τον πύργο του Ραινσύ, το 1656, ο υπουργός Οικονομικών Νικολά Φουκέ του ανέθεσε το σημαντικό έργο της ανέγερσης του κάστρου του Βω-λε-Βικόντ (1656-1661) σε συνεργασία με τον Αντρέ Λε Νοτρ και τον ζωγράφο Σαρλ Λε Μπρεν, στο οποίο επικεντρώθηκε στη μεγαλοπρέπεια και όχι στην αυστηρή τήρηση των κανόνων της κλασικής αρχιτεκτονικής.
Μετά το 1660 εργάστηκε για τον βασιλιά: ολοκλήρωσε το κάστρο της Βανσέν κατασκευάζοντας τα περίπτερα του βασιλιά και της βασίλισσας και τη νότια αυλή, ολοκλήρωσε το κτήριο του νοσοκομείου Σαλπετριέρ σε συνεργασία με τον Λιμπεράλ Μπρυάν, ανακατασκεύασε την πρόσοψη του Κεραμεικού, ανακατασκεύασε την Αίθουσα του Απόλλωνα στο Λούβρο και άλλα έργα.
Το πιο αξιοσημείωτο έργο της καριέρας του Λε Βω ήταν στο ανάκτορο των Βερσαλλιών με το οποίο ασχολήθηκε για το υπόλοιπο της ζωής του. [14] Πρόσθεσε πτέρυγες εξυπηρέτησης στα προαύλια και, μετά το 1668, ανακατασκεύασε την πρόσοψη του κήπου.
Στη συνέχεια σχεδίασε το Κολέγιο των Τεσσάρων Εθνών (σημερινό μέγαρο του Ινστιτούτου της Γαλλίας), στην αριστερή όχθη του Σηκουάνα, απέναντι από το Παλάτι του Λούβρου, τα σχέδια του οποίου ολοκληρώθηκαν μετά το θάνατό του από τον βοηθό του Φρανσουά ντ'Ορμπαί και ήταν επηρεασμένα από την ιταλική μπαρόκ τεχνική. [14]
Στα έργα του συνδύασε το κλασικό γαλλικό πνεύμα με τη φαντασία του μπαρόκ.
Ο Λουί Λε Βω πέθανε στο Παρίσι το 1670 σε ηλικία 58 ετών.
- Έργα του Λουί Λε Βω
-
Η αίθουσα του Απόλλωνα στο Λούβρο -
-
Το Ινστιτούτο της Γαλλίας -
-
Το μέγαρο Λαμπέρ στο νησί Σαιν-Λουί -
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 13515116h. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ (Ολλανδικά) RKDartists. 304842. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ (Αγγλικά) SNAC. w6r57bnp. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ (Ολλανδικά) RKDartists. rkd
.nl /explore /artists /304842. Ανακτήθηκε στις 27 Μαΐου 2020. - ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb13515116h. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 18 Φεβρουαρίου 2011. 500028093. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2019.
- ↑ The Fine Art Archive. cs
.isabart .org /person /168260. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021. - ↑ (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 18 Φεβρουαρίου 2011. 500028093. Ανακτήθηκε στις 21 Μαΐου 2021.
- ↑ Alexandre Gady, « Louis Le Vau, l’architecte des chefs-d’œuvre », émission Au cœur de l'histoire sur Europe 1, 4 mai 2011
- ↑ Manière de bastir pour toutes sortes de personnes
- ↑ Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, τομ. 38, σελ.
- ↑ . «theses.enc.sorbonne.fr».
- ↑ . «greek_greek.enacademic.com».
- ↑ 14,0 14,1 "Vau, Louis Le" in A Dictionary of Architecture and Landscape Architecture (3 ed.). ISBN 9780199674985.