Βικιπαίδεια

Ζοζέφ Πλεμπέρ

Γάλλος αρχιτέκτονας

Ο Ζοζέφ Πλεμπέρ[4] (γαλλικά: Joseph Pleyber) (1866 -1947) ήταν Γάλλος μηχανικός.

Ζοζέφ Πλεμπέρ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση7  Μαΐου 1866[1][2]
Μορλαί
Θάνατος1947
Θεσσαλονίκη
Τόπος ταφήςΚοιμητήρια του Ζέιτενλικ
ΚατοικίαΜπουένος Άιρες[1]
Θεσσαλονίκη
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταστρατιωτικός (άγνωστη τιμή)
building engineer (άγνωστη τιμή)
αρχιτέκτονας (από άγνωστη τιμή)
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΑξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής[3]
Χρυσός Σταυρός του Σωτήρος
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Συμμετείχε στη Διεθνή Επιτροπή Σχεδίου για τον ανασχεδιασμό της Θεσσαλονίκης, μετά την πυρκαγιά του 1917. Στα τριάντα χρόνια που έζησε στη Θεσσαλονίκη ο Πλεμπέρ άφησε στη πόλη μια σειρά από κτίρια που διασώζονται μέχρι σήμερα. Επίσης, είναι γνωστά δύο έργα του για την πόλη της Φλώρινας[5]

Βιογραφικό Επεξεργασία

Ο Ζοζέφ Πλεμπέρ γεννήθηκε το 1866 στο Μορλαί. Υπηρέτησε για 22 χρόνια στο τμήμα Μηχανικών του Γαλλικού Πολεμικού Ναυτικού όπως πιστεύεται ότι έμαθε να κατασκευάζει κτίρια. Δεν είναι γνωστό αν είχε κάνει σχετικές σπουδές και πού. [6]

Τα χρόνια που υπηρέτησε στο Πολεμικό Ναυτικό της Γαλλίας συμμετείχε σε δεκατέσσερις εκστρατείες, σε διάφορα μέρη του κόσμου. Ξεκίνησε τη στρατιωτική του καριέρα στο Βόρειο (1887) και στο Νότιο Βιετνάμ (1893), όπου εκπαιδεύτηκε σε μεγάλα έργα. Αργότερα πήγε στη Μαδαγασκάρη, το Σουδάν και τη Σενεγάλη, ενώ επέστρεψε και στο Βιετνάμ. Συνταξιοδοτήθηκε το 1910 και τιμήθηκε με το Σταυρό της Λεγεώνας της Τιμής. Στη συνέχεια εργάστηκε ως μηχανικός κατασκευών στην Ιαπωνία και στην Αργεντινή. Όταν ξέσπασε ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος, το 1914, ο Πλεμπέρ ζούσε στο Μπουένος Άυρες και κλήθηκε να επιστρέψει στη Γαλλία για να βοηθήσει στο σχεδιασμό της γαλλικής άμυνας απέναντι στα γερμανικά στρατεύματα που είχαν εισβάλει στη χώρα. [7]

Πρώτη φορά ήρθε στη Θεσσαλονίκη το 1915, ως μέλος διπλωματικής αποστολής για την προετοιμασία της άμυνας της πόλης. Επανήλθε το 1917, μετά τη πυρκαγιά που κατέστρεψε το μεγαλύτερο μέρος της πόλης, ως μέλος της Διεθνής Επιτροπής Σχεδίου για την ανασυγκρότηση της Θεσσαλονίκης, επικεφαλής της οποίας ήταν ο Γάλλος πολεοδόμος Ερνέστ Εμπράρ. Για τη προσφορά του ο Πλεμπέρ τιμήθηκε από το ελληνικό κράτος με το Σταυρό του Τάγματος του Σωτήρος. [8]

Μετά το τέλος του πολέμου ο Πλεμπέρ παρέμεινε στη Θεσσαλονίκη όπου εργάστηκε ως αρχιτέκτονας μηχανικός. Ίδρυσε μια γαλλοελληνική εταιρία με την οποία διαπραγματεύτηκε την πώληση των νοσοκομειακών εγκαταστάσεων του Γαλλικού τμήματος της Στρατιάς της Ανατολής στο Ελληνικό Δημόσιο. Επίσης προσπάθησε να προσελκύσει γαλλικά κεφάλαια για την ανοικοδόμηση της Θεσσαλονίκης με βάση το Σχέδιο Εμπράρ κάτι τέτοιο όμως δε κατέστη εφικτό. [9]

Ο Ζοζέφ Πλεμπέρ κατασκεύασε στη Θεσσαλονίκη μια σειρά κτίρια, που διασώζονται μέχρι σήμερα. Συγκεκριμένα, τρία κτίρια στην οδό Βενιζέλου (σε συνεργασία με τον Ελί Χασίδ Φερνάντες): το κτίριο [[Μέγαρο Γκατένιο-Φλωρεντίν|Γκατένιο –Φλωρεντίν]], στη συμβολή της οδού Βενιζέλου με την Τσιμισκή, το Μέγαρο Κοέν, στη συμβολή της οδού Βενιζέλου με τη Βασιλέως Ηρακλείου και το κτίριο των Καραδήμου –Σταμούλη, στη συμβολή της οδού Βενιζέλου με την Ερμού. Επίσης το κτίριο Ναχμία, που ήταν το πρώτο κτίριο γραφείων που κατασκευάστηκε στη Θεσσαλονίκη, δίπλα στο κτίριο Γκατένιο –Φλωρεντίν, επί της Τσιμισκή, την οικία Ascher Israel (σε συνεργασία με τον Ελί Χασίδ Φερνάντες), στην Πλατεία Αγίας Σοφίας (είναι το κτίριο που βρίσκεται στην απέναντι δεξιά γωνία από την είσοδο του ναού της Αγίας Σοφίας), το ξενοδοχείο Τουρίστ, στη γωνία της οδού Κομνηνών με Μητροπόλεως και το παλιό ξενοδοχείο Εξέλσιορ (που κατεδαφίστηκε το 1970 και βρισκόταν απέναντι από το ξενοδοχείο Τουρίστ). Έργο του Πλεμπέρ ήταν και το Μέγαρο Φρανσές (Petit Palais) στη λεωφόρο Νίκης, που δεν υπάρχει πλέον. Ο Πλεμπέρ ανέλαβε ακόμα την ανοικοδόμηση της Σχολής Δελασάλ, στην οδό Φράγκων, όπου σήμερα στεγάζονται τα Διοικητικά Δικαστήρια της Θεσσαλονίκης καθώς και την ανακατασκευή της Στοάς Σαούλ (στη γωνία Ερμού με Ιώνος Δραγούμη) και του κτιρίου της Οθωμανικής Τράπεζας (στη γωνία Λέοντος Σοφού και Φράγκων), που είχαν κατασκευαστεί αρχικά από τον Βιταλιάνο Ποζέλι. Έργο του Πλεμπέρ είναι και το παρεκκλήσι του γαλλικού τομέα στα Συμμαχικά νεκροταφεία του Ζέιτενλικ.[10]

Ο Ζοζέφ Πλεμπέρ έμενε στο Χορτιάτη, όπου σχεδίαζε τη δημιουργία μιας Κηπούπολης, κάτι που τελικά δε κατέστη δυνατό λόγω της γραφειοκρατίας και της αδυναμίας του να εξοφλήσει τα δάνεια που είχε πάρει με αποτέλεσμα οι εκτάσεις που είχε αγοράσει στο Χορτιάτη να περάσουν στην Εθνική Τράπεζα. Το 1944 ο Πλεμπέρ γλύτωσε από τη Σφαγή του Χορτιάτη και εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη, όπου πέθανε το 1947.[11]

Ο Ζοζέφ Πλεμπέρ είχε παντρευτεί πέντε φορές.[12]

Έργα του Επεξεργασία

  • Μέγαρο Αφών Μπενσουσάν, Έτος κατασκευής 1920, Πλατεία Ελευθερίας, Θεσσαλονίκη, Αρχικά σχεδιάζεται για ξενοδοχείο[13]
  •  
    Ξενοδοχείο “Tourist” (1921), Κομνηνών & Μητροπόλεως 21, Θεσσαλονίκη
    Ξενοδοχείο "Tourist", (σε συνεργασία με Ι. Χασίδ-Φερνάνδες), Έτος κατασκευής 1921, Οδός Κομνηνών και Μητροπόλεως 21, Θεσσαλονίκη[14][15]
  •  
    Γαλλικό παρεκκλήσι (1921), Συμμαχικά κοιμητήρια του Ζέιτενλικ, Οδός Λαγκαδά, Σταυρούπολη, Θεσσαλονίκη
    Γαλλικό παρεκκλήσι, Έτος κατασκευής 1921, Συμμαχικά κοιμητήρια του Ζέιτενλικ, Οδός Λαγκαδά, Σταυρούπολη, Θεσσαλονίκη[16]
  •  
    Μέγαρο Μαλάχ (1924), Βενιζέλου & Ερμού, Θεσσαλονίκη
    Μέγαρο Μαλάχ (σε συνεργασία με Ι. Χασίδ-Φερνάνδες), Έτος κατασκευής 1924, Βενιζέλου & Ερμού, Θεσσαλονίκη[17]
  •  
    Μέγαρο Ναχμία (1925), Τσιμισκή 13, Θεσσαλονίκη
    Μέγαρο Ναχμία (σε συνεργασία με Ι. Χασίδ-Φερνάνδες), Έτος κατασκευής 1925, Τσιμισκή 13, Θεσσαλονίκη[18][19]
  • Μέγαρο Φρανσές ("Petit Palais") (σε συνεργασία με Ι. Χασίδ-Φερνάνδες), Έτος κατασκευής 1925, Συμβολή Στρ. Καλλάρη & Λεωφ. Νίκης, Θεσσαλονίκη.[13] Το κτίριο κατεδαφίστηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1970.[20]
  •  
    Ξενοδοχείο Εξέλσιορ (1925), Μητροπόλεως 23 & Κομνηνών, Θεσσαλονίκη
    Ξενοδοχείο "Εξέλσιορ" (σε συνεργασία με Ι. Χασίδ-Φερνάνδες), Έτος κατασκευής: 1924-25, Συμβολή Μητροπόλεως 23 και Κομνηνών, Θεσσαλονίκη[21]
  •  
    Μέγαρο Γκατένιο-Φλωρεντίν  (1925), Βενιζέλου & Τσιμισκή, Θεσσαλονίκη
    Μέγαρο Γκατένιο-Φλωρεντίν (σε συνεργασία με Ι. Χασίδ-Φερνάνδες), Έτος κατασκευής 1925, Συμβολή Βενιζέλου & Τσιμισκή, Θεσσαλονίκη[22]
  • Μέγαρο Κοέν (σε συνεργασία με Ι. Χασίδ-Φερνάνδες), Έτος κατασκευής 1925, Συμβολή Βενιζέλου & Βασ. Ηρακλείου, Θεσσαλονίκη[23]
  •  
    Γαλλική σχολή αρρένων «S. J. B. De La Salle» (γνωστή ως «ΔΕΛΑΣΑΛ»), σήμερα Διοικητικό Εφετείο Θεσσαλονίκης (1926), Φράγκων 4, Θεσσαλονίκη
    Γαλλική σχολή αρρένων «S. J. B. De La Salle» (γνωστή ως «ΔΕΛΑΣΑΛ»), σήμερα Διοικητικό Εφετείο Θεσσαλονίκης, Έτος κατασκευής 1926,Φράγκων 4, Θεσσαλονίκη [24][25]
  •  
    Οικία Μήρτσου (1931), Πρεσπών & Σωκράτους, Φλώρινα
    Οικία Μήρτσου, Έτος κατασκευής 1931, Πρεσπών & Σωκράτους, Φλώρινα[5]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 (Γαλλικά) Βάση δεδομένων Léonore. Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας.
  2. ↑ 2,0 2,1 (Γαλλικά) Βάση δεδομένων Léonore. Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας. 19800035/748/84826. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ (Γαλλικά) Βάση δεδομένων Léonore. Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας. www.culture.gouv.fr/public/mistral/leonore_fr?ACTION=CHERCHER&FIELD_1=COTE&VALUE_1=19800035%2F748%2F84826. Ανακτήθηκε στις 8  Νοεμβρίου 2016.
  4. ↑ Μυρτσιώτη, Γιώτα (18 Αυγούστου 2012). «Ο Γάλλος μηχανικός που αγάπησε τη Θεσσαλονίκη». Η Καθημερινή. Ανακτήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2020. 
  5. ↑ 5,0 5,1 Ζαρκάδα-Πιστιόλη, Χριστίνα, 2003,. Η αρχιτεκτονική της Φλώρινας στην περίοδο του μεσοπολέμου. Διδακτορική Διατριβή, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ). 
  6. ↑ Βιογραφίες «επωνύμων» -Joseph Pleyber, Γρηγόρης Μπρέντας από το Οι Φράγκοι της Σαλονίκης, Γρηγόρης Μπρέντας –Σπύρος Λαζαρίδης –Κώστας Κρικέλης, Κέντρο Ιστορίας Αμπελοκήπων Θεσσαλονίκης 2017, σελ. 179
  7. ↑ Βιογραφίες «επωνύμων» -Joseph Pleyber, Γρηγόρης Μπρέντας από το Οι Φράγκοι της Σαλονίκης, Γρηγόρης Μπρέντας –Σπύρος Λαζαρίδης –Κώστας Κρικέλης, Κέντρο Ιστορίας Αμπελοκήπων Θεσσαλονίκης 2017, σελ. 179
  8. ↑ Βιογραφίες «επωνύμων» -Joseph Pleyber, Γρηγόρης Μπρέντας από το Οι Φράγκοι της Σαλονίκης, Γρηγόρης Μπρέντας –Σπύρος Λαζαρίδης –Κώστας Κρικέλης, Κέντρο Ιστορίας Αμπελοκήπων Θεσσαλονίκης 2017, σελ. 179 -181
  9. ↑ Βιογραφίες «επωνύμων» -Joseph Pleyber, Γρηγόρης Μπρέντας από το Οι Φράγκοι της Σαλονίκης, Γρηγόρης Μπρέντας –Σπύρος Λαζαρίδης –Κώστας Κρικέλης, Κέντρο Ιστορίας Αμπελοκήπων Θεσσαλονίκης 2017, σελ. 181
  10. ↑ Βιογραφίες «επωνύμων» -Joseph Pleyber, Γρηγόρης Μπρέντας από το Οι Φράγκοι της Σαλονίκης, Γρηγόρης Μπρέντας –Σπύρος Λαζαρίδης –Κώστας Κρικέλης, Κέντρο Ιστορίας Αμπελοκήπων Θεσσαλονίκης 2017, σελ. 183 -186
  11. ↑ Βιογραφίες «επωνύμων» -Joseph Pleyber, Γρηγόρης Μπρέντας από το Οι Φράγκοι της Σαλονίκης, Γρηγόρης Μπρέντας –Σπύρος Λαζαρίδης –Κώστας Κρικέλης, Κέντρο Ιστορίας Αμπελοκήπων Θεσσαλονίκης 2017, σελ. 181 -182
  12. ↑ Βιογραφίες «επωνύμων» -Joseph Pleyber, Γρηγόρης Μπρέντας από το Οι Φράγκοι της Σαλονίκης, Γρηγόρης Μπρέντας –Σπύρος Λαζαρίδης –Κώστας Κρικέλης, Κέντρο Ιστορίας Αμπελοκήπων Θεσσαλονίκης 2017, σελ. 181 -182
  13. ↑ 13,0 13,1 Κολώνας Β. (2012). Θεσσαλονίκη 1912-2012. Η Αρχιτεκτονική μιας εκατονταετίας. UNIVERSITY STUDIO PRESS. 
  14. ↑ «ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ TOURIST». thessarchitecture (στα Αγγλικά). 26 Οκτωβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2020. 
  15. ↑ Καραδήμου-Γερόλυμπου Α. (2013). Η ανάδυση της σύγχρονης Θεσσαλονίκης, (ιστορίες/πρόσωπα/τοπία). UNIVERSITY STUDIO PRESS. 
  16. ↑ «Τα εκπληκτικά κτήρια που σχεδίασε ο Joseph Pleyber στη Θεσσαλονίκη». Thessalonikiartsandculture.gr. Ανακτήθηκε στις 14 Απριλίου 2021. 
  17. ↑ «ΜΕΓΑΡΟ ΜΑΛΑΧ». thessarchitecture (στα Αγγλικά). 23 Οκτωβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2020. 
  18. ↑ «ΜΕΓΑΡΟ ΝΑΧΜΙΑ-ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ COLORS URBAN». thessarchitecture (στα Αγγλικά). 22 Απριλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 2020. 
  19. ↑ «Μέγαρο Ναχμία, το πρώτο κτήριο γραφείων στη Θεσσαλονίκη, από τον Joseph Pleyber». Thessalonikiartsandculture.gr. Ανακτήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 2020. 
  20. ↑ xristoszafiris. «Ψυχή μου εσύ Θεσσαλονίκη, λατρεμένες φωτογραφίες του Βασίλη Μποζίκη στο ΚΙΘ | Η Θεσσαλονίκη του Χρίστου Ζαφείρη». Ανακτήθηκε στις 28 Οκτωβρίου 2020. 
  21. ↑ «ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ EXCELSIOR». thessarchitecture (στα Αγγλικά). 3 Δεκεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2020. 
  22. ↑ «ΜΕΓΑΡΟ ΓΚΑΤΕΝΙΟ ΦΛΩΡΕΝΤΙΝ». thessarchitecture (στα Αγγλικά). 21 Οκτωβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2020. 
  23. ↑ «ΜΕΓΑΡΟ ΚΟΕΝ». thessarchitecture (στα Αγγλικά). 19 Οκτωβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2020. 
  24. ↑ Παρασκευοπούλου, Χριστίνα (26 Φεβρουαρίου 2020). «Ο «άγνωστος» αρχιτέκτονας των πανέμορφων κτιρίων που συναντάς στην καρδιά της Θεσσαλονίκης». Parallaxi Magazine (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2021. 
  25. ↑ «Το κτήριο». www.adjustice.gr. Ανακτήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2021. 

Πηγές Επεξεργασία

  • Κρικέλης, Κώστας· Λαζαρίδης, Σπύρος· Μπρέντας, Γρηγόρης (2018). Οι Φράγκοι της Σαλονίκης. Κέντρο Ιστορίας Αμπελοκήπων Θεσσαλονίκης. σελίδες 179–186. ISBN 9789609990820. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ζοζέφ_Πλεμπέρ&oldid=10528842"