Ζυλιέν Γκρην

Αμερικανός συγγραφέας

Ο Ζυλιέν Γκρην (Julien Green), γεννημένος Τζούλιαν Χάρτριτζ Γκρην (Julian Hartridge Green, 1900-1998) [10], ήταν γαλλόφωνος Αμερικανός συγγραφέας, ο πρώτος μη Γάλλος υπήκοος που εξελέγη στη Γαλλική Ακαδημία και ένας από τους λίγους συγγραφείς των οποίων τα έργα έχουν εκδοθεί στη συλλογή της Pléiade κατά τη διάρκεια της ζωής τους.

Ζυλιέν Γκρην
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Julien Green (Γαλλικά)
Γέννηση6  Σεπτεμβρίου 1900[1][2][3]
17ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού[4]
Θάνατος13  Αυγούστου 1998[1][2][3]
7ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού[4]
ΨευδώνυμοDavid Irland και Théophile Delaporte[5]
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Γαλλία[6]
ΘρησκείαΚαθολικισμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑμερικανικά αγγλικά
Γαλλικά[7][8]
Γερμανικά
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο της Βιρτζίνια
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητασυγγραφέας
Αξιοσημείωτο έργοThe Distant Lands
To Leave Before Dawn
Mont-Cinère
Leviathan
Adrienne Mesurat
Οικογένεια
ΑδέλφιαAnne Green
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα22η έδρα της Γαλλικής Ακαδημίας (1971–1996)[9]
ΒραβεύσειςΒραβείο Ιδρύματος Πρίγκηπα Πιέρ (1951)
Μεγάλο βραβείο λογοτεχνίας της Γαλλικής Ακαδημίας (1970)
Paul Flat Prize (1928)
Northcliffe Prize (1928)
Grand prix national des Lettres
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Βιογραφία Επεξεργασία

Ο Ζυλιέν Γκρην γεννήθηκε το 1900 στο Παρίσι από Αμερικανούς γονείς που ανήκαν σε παλιές οικογένειες του αμερικανικού Νότου και είχαν εγκατασταθεί στη Γαλλία από το 1893. Ο πατέρας του ήταν ένας εύπορος εμπορικός πράκτορας εξαγωγών-εισαγωγών με ενδιαφέρον για τις τέχνες, και ανάμεσα στους φίλους του συγκαταλεγόταν και η Γερτρούδη Στάιν. Μεγάλωσε στο 16ο διαμέρισμα του Παρισιού, σε άνετο οικογενειακό περιβάλλον. Αποφοίτησε από το λύκειο Janson-de-Sailly. Η μητέρα του πέθανε όταν ήταν 14 ετών.

Το 1916 μεταστράφηκε στον Καθολικισμό,[11] όπως το διηγείται στο Η αγάπη που χρειάζεται ο άνθρωπος (Ce qu'il faut d'amour à l'homme, 1978), την πνευματική του αυτοβιογραφία. Το 1917, σε ηλικία μόλις 17 ετών, εντάχθηκε στις τάξεις του Αμερικανικού Ερυθρού Σταυρού και το 1918 αποσπάστηκε στο γαλλικό πυροβολικό και υπηρέτησε στην Ιταλία. Όταν τέλειωσε ο Α΄Παγκόσμιος Πόλεμος ο Ζυλιέν Γκρην πήγε στις Ηνωμένες Πολιτείες και ολοκλήρωσε τρία χρόνια σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια, όπου γνώρισε έναν πρώτο μυστικό έρωτα για έναν συμφοιτητή του. Έγραψε το πρώτο του βιβλίο στα αγγλικά, πριν επιστρέψει για να ζήσει στη Γαλλία.

Επιστρέφοντας στο Παρίσι, αρχικά σκεφτόταν να ακολουθήσει καριέρα ζωγράφου, αλλά η αναγνώριση που είχε το έργο του στη δεκαετία του ΄20 ήταν καθοριστική για την ενασχόλησή του με τη λογοτεχνία και έγινε ένας από τους σημαντικούς συγγραφείς της γαλλικής λογοτεχνίας του 20ού αιώνα. Αυτή την εποχή άρχισε να συναναστρέφεται λογοτεχνικούς κύκλους του Παρισιού, ήταν φίλος με τον Ζακ Μαριτέν και τη σύζυγό του Ραίσα, τον Φρανσουά Μωριάκ, τον Αντρέ Ζιντ, τον Ζαν Κοκτώ, κ.α.

Τον Ιούλιο του 1940, μετά την ήττα της Γαλλίας, επέστρεψε στην Αμερική. Το 1942 υπηρέτησε στη Νέα Υόρκη στο Αμερικανικό Γραφείο Πληροφοριών για τον Πόλεμο. Από εκεί, πέντε φορές την εβδομάδα, απευθύνονταν στη Γαλλία στο ραδιοφωνικό πρόγραμμα Η φωνή της Αμερικής (Voice of America), συνεργαζόμενος μεταξύ άλλων και με τον Αντρέ Μπρετόν. Δίδαξε λογοτεχνία σε μια σχολή πριν επιστρέψει οριστικά στη Γαλλία, λίγο μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Το 1971 εξελέγη μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας. Είναι ο πρώτος αλλοδαπός στον οποίο παραχωρήθηκε αυτή η τιμή. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Ζωρζ Πομπιντού του προσέφερε το 1972 τη γαλλική ιθαγένεια, αλλά ο Ζυλιέν Γκρην δεν τη δέχτηκε.

Ο συγγραφέας Επεξεργασία

Το έργο του Ζυλιέν Γκρην, βαθιά επηρεασμένο τόσο από την ομοφυλοφιλία του όσο και από την Καθολική πίστη του, κυριαρχείται από το θέμα της σεξουαλικότητας και του καλού και του κακού. Τα μελαγχολικά του μυθιστορήματα διαδραματίζονται συνήθως σε γαλλικές επαρχιακές πόλεις και περιγράφουν ιδιαιτέρως νευρωτικούς και μονομανείς χαρακτήρες, που η ζωή τους βασίζεται σε διογκωμένες μηδαμινότητες.[12]

Τα περισσότερα βιβλία του ενδιαφέρονται για τα προβλήματα της πίστης και της θρησκείας και την υποκρισία που συνδέεται με αυτά. Μερικά έργα του ανακαλούν το νότο των Ηνωμένων Πολιτειών. Βαθιά σημαδεμένος από τον αμερικανικό εμφύλιο πόλεμο, ο συγγραφέας θεωρεί τον εαυτό του στα γραπτά του ως "Νότιο". Κληρονόμησε αυτόν τον πατριωτισμό από τη μητέρα του, που καταγόταν από μια διακεκριμένη οικογένεια του Νότου.

Παρόλο που η συντριπτική πλειοψηφία της δουλειάς του είναι στα γαλλικά, δημοσίευσε επίσης μερικά βιβλία στα αγγλικά γιατί ήταν απολύτως δίγλωσσος. Έχει επίσης μεταφράσει αρκετά από τα δικά του έργα στα αγγλικά. Ορισμένες από τις μεταφράσεις του δημοσιεύτηκαν στο (Le langage et son double, 1985), σε δίγλωσση έκδοση που παρουσιάζει το αγγλικό κείμενο απέναντι στο γαλλικό, το οποίο επιτρέπει άμεση σύγκριση.

Η επιτυχία και η αναγνώριση του Ζυλιέν Γκρην βασίζονται στα μυθιστορήματα, τα δοκίμια, τα θεατρικά έργα και την αυτοβιογραφία του, αλλά επίσης και στα Ημερολόγια (Journal). Δημοσιευμένα σε δεκαεννέα τόμους, καλύπτουν την περίοδο 1919 με 1998. Αυτό το λογοτεχνικό μνημείο είναι ένα χρονικό της λογοτεχνικής και θρησκευτικής ζωής του και αποτελεί αληθινό θησαυρό γνώσεων και εικόνων γύρω από την καλλιτεχνική και εκδοτική ζωή της γαλλικής πρωτεύουσας στη διάρκεια του 20ού αιώνα.[13]

Έργα Επεξεργασία

  • Journal (Ημερολόγια, 1919–98, 19 τόμοι δημοσιευμένοι στο Παρίσι από το 1938 έως το 2001)
  • Pamphlet contre les catholiques de France (1924)
  • Mont-Cinère (Avarice House, 1926)
  • Suite anglaise (1927)
  • Le voyageur sur la terre (1927)
  • Adrienne Mesurat (The Closed Garden, 1927)
  • Un puritain homme de lettres (1928)
  • Léviathan (Λεβιάθαν, 1929, εκδ. Ηλέκτρα)
  • L'autre sommeil (Ο άλλος ύπνος, 1930, εκδ. Ίνδικτος)
  • Épaves (The Strange River, 1932)
  • Le visionnaire (The Dreamer, 1934)
  • Minuit (Mεσάνυχτα, 1936, εκδόσεις Μέδουσα)
  • Varouna (Then Shall the Dust Return, 1940)
  • Memories of Happy Days (1942)
  • Si j'étais vous... (If I Were You, 1947)
  • Moïra (Moira, 1950)
  • Sud (South, 1953, a play)
  • L'ennemi (1954, a play)
  • Le malfaiteur (The Transgressor, 1956)
  • L'ombre (1956, a play)
  • Chaque homme dans sa nuit (Each Man in His Darkness, 1960)
  • Partir avant le jour (To Leave Before Dawn / The Green Paradise, 1963)
  • Mille chemins ouverts (The War at Sixteen, 1964)
  • Terre lointaine (Love in America, 1966)
  • Jeunesse (Restless Youth, 1974)
  • L'autre (The Other One, 1971)
  • Qui sommes-nous ? (1972)
  • La liberté (1974)
  • Memories of Evil Days (1976)
  • La Nuit des fantômes (1976)
  • Le Mauvais lieu (1977)
  • Ce qu'il faut d'amour à l'homme (1978)
  • Dans la gueule du temps (1979)
  • God's Fool: The Life and Times of Francis of Assisi (1983)
  • Paris (1984)
  • Les Pays lointains (The Distant Lands, Dixie I, 1987)
  • Les Étoiles du Sud (The Stars of the South, Dixie II, 1989)
  • Dixie (Dixie III, 1994)

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 1,2 (Αγγλικά) Internet Movie Database. nm0338030. Ανακτήθηκε στις 14  Οκτωβρίου 2015.
  2. 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb11905798j. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. 3,0 3,1 3,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Julien-Green. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. 4,0 4,1 ZBpzt5Ok_dHZ.
  5. Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jn19990002855. Ανακτήθηκε στις 30  Αυγούστου 2020.
  6. www.comptoirlitteraire.com/docs/153-green-julien.pdf.
  7. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb11905798j. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  8. CONOR.SI. 7830115.
  9. «Académie française». (Γαλλικά) academie-francaise.fr. julien-green. Ανακτήθηκε στις 7  Ιουλίου 2020.
  10. Archives de l’état civil de Paris en ligne, acte de naissance no 17/2343/1900 ; avec mention marginale du décès.
  11. Julien Green, by Anthony Newbury
  12. Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα τομ. 18, σελ. 241
  13. L'incroyable saga du «Journal» de Julien Green -Le Figaro