Η διπλή ζωή της Βερόνικα
Η διπλή ζωή της Βερόνικα (γαλλικά: La double vie de Véronique ή πολωνικά: Podwójne życie Weroniki) είναι δραματική ταινία του 1991 σε σκηνοθεσία Κριστόφ Κισλόφσκι και σενάριο του ιδίου, το οποίο συνέγραψε με τον Κριστόφ Πρέσιεβιτς. Πρωταγωνιστούν οι Ιρέν Ζακόμπ, Βλάντισλαβ Κοβάλσκι, Κελίνα Γέντρουσικ και ο Αλεξάντερ Μπαρντίνι.
| Η διπλή ζωή της Βερόνικα (La double vie de Véronique) | |
|---|---|
.jpg) Κινηματογραφική αφίσα | |
| Σκηνοθεσία | Κριστόφ Κισλόφσκι[1][2][3] |
| Σενάριο | Κριστόφ Κισλόφσκι και Krzysztof Piesiewicz |
| Πρωταγωνιστές | Ιρέν Ζακόμπ[4][2][3], Αλεξάντερ Μπαρντίνι[4][3], Claude Duneton[4], Guillaume de Tonquédec[4], Philippe Volter[4][2], Σαντρίν Ντυμά[4], Jerzy Gudejko[4], Καλίνα Γεντρούσικ, Louis Ducreux[4], Βουαντίσουαφ Κοβάλσκι[4][2][3], Gilles Gaston-Dreyfus[4], Halina Gryglaszewska[4][3] και Chantal Neuwirth |
| Μουσική | Ζμπίγκνιεφ Πράισνερ |
| Τραγούδι | Ζμπίγκνιεφ Πράισνερ |
| Φωτογραφία | Σλάβομιρ Ίντζιακ |
| Μοντάζ | Jacques Witta |
| Εταιρεία παραγωγής | Canal+, Norsk Film και Zespól Filmowy "X" |
| Διανομή | Miramax Films και Netflix |
| Πρώτη προβολή | 15 Μαΐου 1991 (Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών και Γαλλία)[5] |
| Κυκλοφορία |  15 Μαΐου 1991 |
| Διάρκεια | 98 λεπτά |
| Προέλευση | Γαλλία και Πολωνία |
| Γλώσσα | Γαλλικά και Πολωνικά |
| Ακαθάριστα έσοδα | 2 εκ. δολ (ΗΠΑ) |
| δεδομένα () | |
Η ταινία εξερευνά τα θέματα της ταυτότητας, της αγάπης και της ανθρώπινης διαίσθησης μέσα από τους χαρακτήρες της Βερόνικα, μιας ταλαντούχας σοπράνο που ζει στην Πολωνία και της δασκάλας μουσικής Βερονίκ που της μοιάζει σαν δίδυμη αδερφή της, η οποία όμως ζει στη Γαλλία. Οι δύο γυναίκες παρότι δεν γνωρίζονται, ωστόσο μοιράζονται έναν μυστηριώδη και συναισθηματικό δεσμό που ξεπερνά τη γλώσσα και τη γεωγραφία.
Η διπλή ζωή της Βερόνικα ήταν η πρώτη ταινία του Κισλόφσκι που παρήχθη εν μέρει εκτός της πατρίδας του Πολωνίας.[6]Κέρδισε το Βραβείο της Οικουμενικής Επιτροπής, το Βραβείο FIPRESCI καθώς και το Βραβείο Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας για τη Ζακόμπ στο Φεστιβάλ των Καννών το 1991.[7] Η ταινία επιλέχθηκε να εκπροσωπήσει την Πολωνία στην κατηγορία της καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας στα βραβεία Όσκαρ, αλλά δεν έγινε αποδεκτή ως υποψήφια.[8]
Πλοκή Επεξεργασία
Το 1990, μια νεαρή Πολωνή που ονομάζεται Βερόνικα τραγουδά σε μια υπαίθρια συναυλία με τη χορωδία της όταν μια ξαφνική νεροποντή κάνει τους τραγουδιστές να σπεύσουν να καλυφτούν. Εκεί η Βερόνικα γνωρίζει τον φίλο της, Αντέκ και πηγαίνουν στο διαμέρισμά του για να κάνουν έρωτα. Την επόμενη μέρα ζητά από τον πατέρα της να πει στον Αντέκ ότι φεύγει για να είναι με την άρρωστη θεία της στην Κρακοβία. Αναφέροντας ότι τον τελευταίο καιρό νιώθει ότι δεν είναι μόνη στον κόσμο.
Η Βερόνικα ταξιδεύει στην Κρακοβία με το τρένο και συναντιέται με τη θεία της και λίγο αργότερα έρχεται σε επαφή με έναν ντόπιο φίλο που συναντιέται στην εξάσκηση της χορωδίας της. Καθώς η χορωδία κάνει πρόβες, η Βερόνικα τους συνοδεύει ως σοπράνο εκτός σκηνής. Στη συνέχεια, ο μουσικός διευθυντής της ζητά να κάνει οντισιόν. Πανευτυχής, η Βερόνικα σπεύδει στο σπίτι της θείας της με τις παρτιτούρες. Καθώς περπατά σε μια πλατεία εν μέσω διαμαρτυρίας, η Βερόνικα παρατηρεί μια Γαλλίδα τουρίστρια να φωτογραφίζει τους διαδηλωτές—μια νεαρή γυναίκα που της μοιάζει ακριβώς. Η Βερόνικα χαμογελά καθώς παρακολουθεί την ομοία της να επιβιβάζεται στο τουριστικό λεωφορείο που σύντομα απομακρύνεται. Στην οντισιόν, το τραγούδι της Βερόνικα εντυπωσιάζει τον μουσικό διευθυντή και μαέστρο, όπου της ανακοινώνει αργότερα ότι κέρδισε τη συμμετοχή της. Καθώς πηγαίνει σπίτι μετά την οντισιόν, η Βερόνικα παθαίνει ήπια καρδιακή ανακοπή, αλλά αναρρώνει. Την επόμενη μέρα, η Βερόνικα ξανασμίγει με τον Αντέκ. Εκείνο το βράδυ κατά τη διάρκεια της συναυλίας, ενώ τραγουδά ένα σόλο μέρος, η Βερόνικα καταρρέει στη σκηνή και πεθαίνει από καρδιακή προσβολή.
Στο Παρίσι, εν τω μεταξύ, η Γαλλίδα Βερονίκ, η οποία, στην πραγματικότητα, ήταν η τουρίστρια του λεωφορείου, ξαφνικά αισθάνεται περίεργα: έχει την αίσθηση ότι είναι μόνη στον κόσμο. Αφού άκουσε από τον γιατρό της ότι έχει σοβαρά προβλήματα με την καρδιά της, η Βερονίκ πηγαίνει στον καθηγητή μουσικής και του ανακοινώνει ότι θέλει να σταματήσει να τραγουδάει. Αν συνέχιζε, στην πραγματικότητα, θα κινδύνευε να πεθάνει: επομένως κάνει την αντίθετη επιλογή από αυτή της Βερόνικα. Έχοντας γίνει η ίδια δάσκαλα μουσικής, η Βερονίκ μια μέρα συναντά έναν κουκλοπαίκτη που παίζει σε μια παράσταση στο σχολείο. Το κορίτσι αρχίζει να λαμβάνει ανώνυμα τηλεφωνήματα και πακέτα που περιέχουν κασέτες. Από κάποιες ενδείξεις καταφέρνει να εντοπίσει τον αποστολέα και ανακαλύπτει ότι είναι ο κουκλοπαίκτης, ο Αλεξάντερ. Μια σχέση γεννιέται μεταξύ των δύο.
Ένα βράδυ, σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου, ο Αλεξάντερ αποκαλύπτει στη Βερονίκ ότι σε μια φωτογραφία του ταξιδιού του στην Πολωνία εντόπισε μια γυναίκα που μοιάζει σε αυτήν. Η Βερονίκ ξεσπά σε κλάματα. Ο Αλεξάντερ φτιάχνει μια μαριονέτα που μοιάζει με τη Βερονίκ, και αρχίζει να επινοεί την ιστορία δύο όμοιων γυναικών που γεννήθηκαν την ίδια μέρα, σε διαφορετικές αλλά ψυχολογικά ενωμένες πόλεις. Θέλει να ονομάσει αυτή την ιστορία "Η διπλή ζωή της..." αλλά δεν μπορεί να βρει ένα σωστό όνομα.
Διανομή ρόλων Επεξεργασία
- Ιρέν Ζακόμπ ως Βερόνικα και Βερονίκ [σημ 1]
- Γερσί Γκουντέτζκο ως Άντεκ
- Χαλίνα Γκριγκλασβέφσκα ως θεία της Βερόνικα
- Αλεξάντερ Μπαρντίνι ως μαέστρος της ορχήστρας
- Βλάντισλαβ Κοβάλσκι, ως πατέρας της Βερόνικα
- Γκουίλιαμ Ντε Τονγκουντέ ως Σερζ
- Φιλίπ Βολτέρ ως Αλεξάντερ Φάμπρι
- Σαντρίν Ντουμάς ως Κατρίν
- Γιάνους Στερνίσκι ως δικηγόρος
- Λουί Ντουκρό ως καθηγητής
- Κλοντ Ντουνετό ως πατέρας της Βερονίκ
- Λορέν Έβανοφ ως Κλοντ
- Ζιλ Γκαστόν-Ντρέιφους ως Ζαν-Πιέρ
- Σαντάλ Νιούβιρθ ως ρεσεψιονίστ
- Αλέν Φρερό ως ταχυδρόμος
- Τιερί ντε Σαρμπονέρ ως δάσκαλος
- Ναυσικά Ραμπονί ως Νικόλ
- Μπογκουσλάβα Σούμπερτ ως γυναίκα με το καπέλο
Υποδοχή Επεξεργασία
Κριτικές Επεξεργασία
Ο κριτικός Χρήστος Μήτσης έδωσε στην ταινία 4/5 από τα αστέρια του και γράφει για το athinorama.gr :
«Ατμοσφαιρικές αντανακλάσεις, παιχνίδια με τα χρώματα, περίτεχνα καδραρίσματα και η αξέχαστη μουσική του Ζμπίγκνιου Πράισνερ μάς παρασύρουν σε ένα υπνωτιστικό κινηματογραφικό σύμπαν αιθέριων αισθήσεων και γοητευτικών συμβόλων. Η διττή φύση της ανθρώπινης ύπαρξης, φρόνηση και συναίσθημα, τεμαχίζεται κι επανενώνεται με ποιητική ευαισθησία από έναν λιτό στο πολωνικό και «γλαφυρό» στο γαλλικό κομμάτι Κισλόφσκι, ο οποίος παραλληλίζει τα ανθρώπινα πλάσματα με μαριονέτες στα χέρια ενός αόρατου καλλιτέχνη.»[9]
Στην κριτική του για το Empire Online, ο Ντέιβιντ Πάρκινσον την αποκάλεσε «μια ταινία μεγάλης ευθραυστότητας και ομορφιάς, με τη λεπτότητα του κουκλοθεάτρου». Σκέφτηκε ότι η ταινία ήταν «θεϊκά φωτογραφημένη» από τον Σλαβομίρ Ιντζιάκ και επαίνεσε την ερμηνεία της Ιρέν Ζακόμπ ως «απλά εξαιρετική που σαφώς άξιζε το βραβείο καλύτερης ηθοποιού στις Κάννες». Ο Πάρκινσον είδε την ταινία ως «επιτακτική, προκλητική και ακαταμάχητα όμορφη» και ένα «μεταφυσικό αριστούργημα».[10]
Ο ιστότοπος ανασκόπησης κριτικών Rotten Tomatoes, δίνει βαθμολογία (Ιανουάριος 2022) θετικής έγκρισης 83% βασισμένες σε 30 κριτικές με μέσο όρο 7.80/10.[11]
Βραβεία & Υποψηφιότητες Επεξεργασία
| Οργάνωση | Κατηγορία | Υποψήφιος | Αποτέλεσμα |
|---|---|---|---|
| Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών | Οικουμενική Επιτροπή | Κριστόφ Κισλόφσκι | Νίκη |
| Χρυσός Φοίνικας | Κριστόφ Κισλόφσκι | Υποψηφιότητα | |
| Καλύτερος Α' Γυναικείος Ρόλος | Ιρέν Ζακόμπ | Νίκη | |
| FIPRESCI | Κριστόφ Κισλόφσκι | Νίκη | |
| Χρυσές Σφαίρες | Καλύτερη Ξενόγλωσση Ταινία | — | Υποψηφιότητα |
| Σεζάρ | Καλύτερος Α' Γυναικείος Ρόλος | Ιρέν Ζακόμπ | Υποψηφιότητα |
| Καλύτερη Μουσική | Ζμπίγκνιεφ Πράισνερ | Υποψηφιότητα | |
| Εθνική Κοινότητα Κριτικών Κινηματογράφου | Καλύτερη Ξενόγλωσση Ταινία | — | Νίκη |
| Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου Λος Άντζελες | Καλύτερη Μουσική | Ζμπίγκνιεφ Πράισνερ | Νίκη |
| Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βαρσοβίας | Βραβείο Κοινού | Κριστόφ Κισλόφσκι | Νίκη |
Σημειώσεις Επεξεργασία
- ↑ Η φωνή της Ιρέν Ζακόμπ ντουμπλαρίστηκε από την Άννα Γκορνόσταζ για τους πολωνικούς διαλόγους.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ www
.imdb .com /title /tt0101765 /. Ανακτήθηκε στις 11 Απριλίου 2016. - ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 stopklatka
.pl /film /podwojne-zycie-weroniki. Ανακτήθηκε στις 11 Απριλίου 2016. - ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 www
.allocine .fr /film /fichefilm _gen _cfilm=97414 .html. Ανακτήθηκε στις 11 Απριλίου 2016. - ↑ 4,00 4,01 4,02 4,03 4,04 4,05 4,06 4,07 4,08 4,09 4,10 www
.imdb .com /title /tt0101765 /fullcredits. Ανακτήθηκε στις 11 Απριλίου 2016. - ↑ (Αγγλικά) Internet Movie Database. www
.imdb .com /title /tt0101765 /releaseinfo. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουλίου 2022. - ↑ «The Double Life of Véronique». Criterion. Ανακτήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 2012.
- ↑ «La Double vie de Veronique». Festival de Cannes. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Οκτωβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 2012.
- ↑ Margaret Herrick Library, Academy of Motion Picture Arts and Sciences
- ↑ «Κριτική του Χρήστου Μήτση». athinorama.gr. Ανακτήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 2022.
- ↑ Parkinson, David. «The Double Life of Veronique». Empire Online. http://www.empireonline.com/reviews/ReviewComplete.asp?FID=131948. Ανακτήθηκε στις 12 February 2012.
- ↑ «La Double Vie de Véronique (The Double Life of Veronique) (1991)». Rotten Tomatoes. Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2022.
Βιβλιογραφία Επεξεργασία
- Insdorf, Annette (1999). Double Lives, Second Chances: The Cinema of Krzysztof Kieślowski. New York: Hyperion. ISBN 0-7868-6562-8.
- Kieślowski, Krzysztof (1998). Stok, Danusia, επιμ. Kieślowski on Kieślowski. London: Faber and Faber. ISBN 0-571-17328-4.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
- Η διπλή ζωή της Βερόνικα στην IMDb
- Η διπλή ζωή της Βερόνικα στο Rotten Tomatoes
- The Double Life of Veronique: The Forced Choice of Freedom an essay by Slavoj ŽiŽek at the Criterion Collection
- The Double Life of Veronique: Through the Looking Glass an essay by Jonathan Romney at the Criterion Collection