Θεόδωρος Καβαλιώτης

Έλληνας λόγιος

Ο Θεόδωρος Αναστασίου (1718-1789) ήταν Έλληνας λόγιος, από τις σημαντικότερες πνευματικές μορφές του ελληνικού κόσμου τον 18ο αιώνα. Γεννήθηκε στην Καβάλα,[2] γι' αυτό και ονομάστηκε Καβαλιώτης. Λόγω της ευφυίας του και της κλίσης του προς τα γράμματα, το Σωματείο των Χαλκέων τον έστειλε στα Ιωάννινα για να μαθητεύσει στον Ευγένιο Βούλγαρη. Αφού μαθήτευσε εκεί αρκετό καιρό, ακολούθησε τον Βούλγαρη και στην Κοζάνη για να συνεχίσει τις σπουδές του. Αργότερα πήγε στη Μοσχόπολη (περιοχή Βορείου Ηπείρου), όπου έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του, και για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα (1743-1769) διετέλεσε καθηγητής και διευθυντής (από το 1750) μιας από τις πιο γνωστές ελληνικές σχολές του 18ου αιώνα, της Νέας Ακαδημίας. Παντρεύτηκε και χειροτονήθηκε ιερέας. Μετά από λίγο ονομάστηκε μέγας πρωτοπαπάς. Αφού δίδαξε για πολλά χρόνια, πήγε στην Πόλη και διορίστηκε από τον Πατριάρχη ιεροκήρυκας της "Ιουστινιανής Πρώτης" στην Αχρίδα. Αποδήμησε στη Γερμανία αναζητώντας περαιτέρω μόρφωση. Επέστρεψε στην Μοσχόπολη και απεβίωσε το το 1789.

Θεόδωρος Καβαλιώτης
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1718[1]
Καβάλα
Θάνατος11  Αυγούστου 1789
Μοσχόπολη
ΘρησκείαΟρθόδοξη Εκκλησία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςνέα ελληνική γλώσσα
ΣπουδέςΜαρούτσιος Σχολή
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταλεξικογράφος
κληρικός
λατινολόγος
Εξώφυλλο του έργου "Πρωτοπειρία", τυπωμένο το 1770 στην Βενετία.

Συγγράμματα

Επεξεργασία

Υπήρξε ένας των αρίστων διδασκάλων του γένους. Εκτός των άλλων έγραψε Ελληνική Γραμματική, τρίγλωσσο λεξικό της Ελληνικής απλής, Βλαχικής και Αλβανικής γλώσσας, κ.ά.