Ιάκωβος της Μαγιόρκας (μοναχός)

Ο Ιάκωβος της Μαγιόρκας (Καταλανικά : Jaume περί το 1274 - περί το 1330), μέλος του Οίκου της Βαρκελώνης και του Τάγμα των Φραγκισκανών ήταν μεγαλύτερος γιος του Ιακώβου Β΄ της Μαγιόρκας και της συζύγου του Εσκλαραμούνδας της Φουά. Η οικογένεια του ήταν στενά αφοσιωμένη στην θρησκεία ακόμα και για τα πρότυπα της εποχής. Ο παππούς του Ιάκωβος Α΄ της Αραγωνίας ήταν μέλος του Τάγματος των Κιστερκιανών ενώ τα αδέλφια του Φίλιππος της Μαγιόρκας και Σάντσα της Μαγιόρκας ήταν μέλη του Τάγματος των Φραγκισκιανών.[1][2]

Ιάκωβος της Μαγιόρκας (μοναχός)
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1276
Θάνατος1330
Θρησκευτικό τάγμαΤάγμα των Ελάσσονων Αδελφών
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταθρησκευόμενος (καθολικισμός)
αριστοκράτης
Οικογένεια
ΓονείςΙάκωβος Β΄ της Μαγιόρκας και Εσκαλαραμούντα της Φουά
ΑδέλφιαΣάντσα της Μαγιόρκας
Saura of Majorca
Φίλιππος της Μαγιόρκας
Φερδινάρδος της Μαγιόρκας
Σάντσο της Μαγιόρκας
Isabella of Majorca
Blanche de Majorca
Peter of Majorca
Ferdinand of Majorca

Τάγμα των Φραγκισκιανών

Επεξεργασία

Ο Ιάκωβος γνώρισε το Τάγμα των Φραγκισκανών με έναν άλλο μεγάλο πρίγκιπα τον Λουδοβίκο της Τουλούζης την εποχή που ήταν αιχμάλωτοι του Ιακώβου Β΄ της Αραγωνίας, πρώτου ξαδέλφου του Ιακώβου. Ο βασιλιάς με διάταγμα "απαγόρευσε στους μοναχούς να επισκέπτονται τους πρίγκιπες την νύχτα" κάτι που δείχνει την στενή σχέση που είχαν οι δυο πρίγκιπες με τους μοναχούς.[3] O Άγιος Λουδοβίκος της Τουλούζης δεύτερος γιος του Βασιλιά της Νεαπόλεως Καρόλου Β΄ και της Μαρίας της Ουγγαρίας παραιτήθηκε από τον θρόνο της Νεαπόλεως όταν πέθανε ο μεγαλύτερος αδελφός του Κάρολος Μαρτέλος της Ουγγαρίας για να αφοσιωθεί στο τάγμα. Ο Λουδοβίκος έγινε επίσκοπος Τουλούζης (1297) και πέθανε την ίδια χρονιά, αυτό προκάλεσε έντονη συγκίνηση στον Ιάκωβο.[3]

Παραίτηση από τον θρόνο

Επεξεργασία

Ο αρραβώνας του Ιακώβου με την Αικατερίνη Α΄ του Κουρτεναί τιτλούχο Λατίνη Αυτοκράτειρα έγινε το 1298, βρέθηκε ολόκληρη η Γαλλική βασιλική αυλή ανάμεσα τους και ο βασιλιάς Φίλιππος Δ΄ της Γαλλίας και η βασίλισσα Ιωάννα Α΄ της Ναβάρρας. Το ζεύγος είχε συγγένεια και χρειαζόταν παπική απαλλαγή αλλά ο πάπας Πάπας Βονιφάτιος Η΄ δεν την έδωσε.[4] Ο Ιάκωβος αποφάσισε να παραιτηθεί από τα δικαιώματα του για την διαδοχή στον θρόνο της Μαγιόρκας και να γίνει μοναχός, διάδοχος ορίστηκε ο δεύτερος αδελφός του Σάντσο της Μαγιόρκα. Η αδελφή του Σάντσα της Μαγιόρκας είπε "απαρνήθηκε την βασιλική δύναμη για την αγάπη του Χριστού και έγινε ο ευλογημένος γιος του Αγίου Φραγκίσκου υπό τις διαταγές του" (1299).[5] Την υπόλοιπη ζωή του την πέρασε σε μοναστήρι στην Περπινιάν σαν απλός Φραγκισκιανός μοναχός.[3]

Πρόγονοι

Επεξεργασία

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. Burr, David (2010). Spiritual Franciscans: From Protest to Persecution in the Century After Saint Francis. Penn State Press. σσ. 250, 252.
  2. Sarfaty, David E. (2010). Columbus Re-Discovered. Dorrance Publishing. σ. 87.
  3. 3,0 3,1 3,2 Agius, Dionisius A.; Netton, Ian Richard, eds. (1997). Across the Mediterranean frontiers: trade, politics and religion, 650–1450 : selected proceedings of the International Medieval Congress, University of Leeds, 10–13 July 1995, 8–11 July 1996. Brepols. σ. 128.
  4. Amari, Michele (1850). History of the War of the Sicilian Vespers. R. Bentley. σ. 241.
  5. Pryds, Darleen N. (2000). The King embodies the world: Robert d'Anjou and the politics of preaching. BRILL. σ. 106.
  • Amari, Michele (1850). History of the War of the Sicilian Vespers. R. Bentley.
  • Agius, Dionisius A.; Netton, Ian Richard, eds. (1997). Across the Mediterranean frontiers: trade, politics and religion, 650–1450 : selected proceedings of the International Medieval Congress, University of Leeds, 10–13 July 1995, 8–11 July 1996. Brepols.
  • Burr, David (2010). Spiritual Franciscans: From Protest to Persecution in the Century After Saint Francis. Penn State Press.
  • Pryds, Darleen N. (2000). The King embodies the world: Robert d'Anjou and the politics of preaching. BRILL.
  • Sarfaty, David E. (2010). Columbus Re-Discovered. Dorrance Publishing.