Ιάκωβος της Μαγιόρκας (μοναχός)
Ο Ιάκωβος της Μαγιόρκας (Καταλανικά : Jaume περί το 1274 - περί το 1330), μέλος του Οίκου της Βαρκελώνης και του Τάγμα των Φραγκισκανών ήταν μεγαλύτερος γιος του Ιακώβου Β΄ της Μαγιόρκας και της συζύγου του Εσκλαραμούνδας της Φουά. Η οικογένεια του ήταν στενά αφοσιωμένη στην θρησκεία ακόμα και για τα πρότυπα της εποχής. Ο παππούς του Ιάκωβος Α΄ της Αραγωνίας ήταν μέλος του Τάγματος των Κιστερκιανών ενώ τα αδέλφια του Φίλιππος της Μαγιόρκας και Σάντσα της Μαγιόρκας ήταν μέλη του Τάγματος των Φραγκισκιανών.[1][2]
Ιάκωβος της Μαγιόρκας (μοναχός) | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 1276 |
Θάνατος | 1330 |
Θρησκευτικό τάγμα | Τάγμα των Ελάσσονων Αδελφών |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | θρησκευόμενος (καθολικισμός) αριστοκράτης |
Οικογένεια | |
Γονείς | Ιάκωβος Β΄ της Μαγιόρκας και Εσκαλαραμούντα της Φουά |
Αδέλφια | Σάντσα της Μαγιόρκας Saura of Majorca Φίλιππος της Μαγιόρκας Φερδινάρδος της Μαγιόρκας Σάντσο της Μαγιόρκας Isabella of Majorca Blanche de Majorca Peter of Majorca Ferdinand of Majorca |
Τάγμα των Φραγκισκιανών
ΕπεξεργασίαΟ Ιάκωβος γνώρισε το Τάγμα των Φραγκισκανών με έναν άλλο μεγάλο πρίγκιπα τον Λουδοβίκο της Τουλούζης την εποχή που ήταν αιχμάλωτοι του Ιακώβου Β΄ της Αραγωνίας, πρώτου ξαδέλφου του Ιακώβου. Ο βασιλιάς με διάταγμα "απαγόρευσε στους μοναχούς να επισκέπτονται τους πρίγκιπες την νύχτα" κάτι που δείχνει την στενή σχέση που είχαν οι δυο πρίγκιπες με τους μοναχούς.[3] O Άγιος Λουδοβίκος της Τουλούζης δεύτερος γιος του Βασιλιά της Νεαπόλεως Καρόλου Β΄ και της Μαρίας της Ουγγαρίας παραιτήθηκε από τον θρόνο της Νεαπόλεως όταν πέθανε ο μεγαλύτερος αδελφός του Κάρολος Μαρτέλος της Ουγγαρίας για να αφοσιωθεί στο τάγμα. Ο Λουδοβίκος έγινε επίσκοπος Τουλούζης (1297) και πέθανε την ίδια χρονιά, αυτό προκάλεσε έντονη συγκίνηση στον Ιάκωβο.[3]
Παραίτηση από τον θρόνο
ΕπεξεργασίαΟ αρραβώνας του Ιακώβου με την Αικατερίνη Α΄ του Κουρτεναί τιτλούχο Λατίνη Αυτοκράτειρα έγινε το 1298, βρέθηκε ολόκληρη η Γαλλική βασιλική αυλή ανάμεσα τους και ο βασιλιάς Φίλιππος Δ΄ της Γαλλίας και η βασίλισσα Ιωάννα Α΄ της Ναβάρρας. Το ζεύγος είχε συγγένεια και χρειαζόταν παπική απαλλαγή αλλά ο πάπας Πάπας Βονιφάτιος Η΄ δεν την έδωσε.[4] Ο Ιάκωβος αποφάσισε να παραιτηθεί από τα δικαιώματα του για την διαδοχή στον θρόνο της Μαγιόρκας και να γίνει μοναχός, διάδοχος ορίστηκε ο δεύτερος αδελφός του Σάντσο της Μαγιόρκα. Η αδελφή του Σάντσα της Μαγιόρκας είπε "απαρνήθηκε την βασιλική δύναμη για την αγάπη του Χριστού και έγινε ο ευλογημένος γιος του Αγίου Φραγκίσκου υπό τις διαταγές του" (1299).[5] Την υπόλοιπη ζωή του την πέρασε σε μοναστήρι στην Περπινιάν σαν απλός Φραγκισκιανός μοναχός.[3]
Πρόγονοι
ΕπεξεργασίαΠαραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Burr, David (2010). Spiritual Franciscans: From Protest to Persecution in the Century After Saint Francis. Penn State Press. σσ. 250, 252.
- ↑ Sarfaty, David E. (2010). Columbus Re-Discovered. Dorrance Publishing. σ. 87.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Agius, Dionisius A.; Netton, Ian Richard, eds. (1997). Across the Mediterranean frontiers: trade, politics and religion, 650–1450 : selected proceedings of the International Medieval Congress, University of Leeds, 10–13 July 1995, 8–11 July 1996. Brepols. σ. 128.
- ↑ Amari, Michele (1850). History of the War of the Sicilian Vespers. R. Bentley. σ. 241.
- ↑ Pryds, Darleen N. (2000). The King embodies the world: Robert d'Anjou and the politics of preaching. BRILL. σ. 106.
Πηγές
Επεξεργασία- Amari, Michele (1850). History of the War of the Sicilian Vespers. R. Bentley.
- Agius, Dionisius A.; Netton, Ian Richard, eds. (1997). Across the Mediterranean frontiers: trade, politics and religion, 650–1450 : selected proceedings of the International Medieval Congress, University of Leeds, 10–13 July 1995, 8–11 July 1996. Brepols.
- Burr, David (2010). Spiritual Franciscans: From Protest to Persecution in the Century After Saint Francis. Penn State Press.
- Pryds, Darleen N. (2000). The King embodies the world: Robert d'Anjou and the politics of preaching. BRILL.
- Sarfaty, David E. (2010). Columbus Re-Discovered. Dorrance Publishing.