Ιβάν Πάβλοφ

Ο Ιβάν Πετρόβιτς Πάβλοφ (Ρωσ. Иван Петрович Павлов, ΔΦΑ: [ɪˈvan pʲɪˈtrovʲɪt͡ɕ ˈpavləf], 26 Σεπτεμβρίου, 1849 Ριαζάν, χωριό της Κεντρικής Ρωσίας – 27 Φεβρουαρίου, 1936 Λένινγκραντ) ήταν Ρώσος φυσιολόγος και ιατρός. Τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Ιατρικής το 1904 για έρευνες σχετικές με τη φυσιολογία του πεπτικού συστήματος. Είναι ευρύτατα γνωστός για το πείραμα του στο φαινόμενο των εξαρτημένων ανακλαστικών. Ο Πάβλοφ, παρόλο που αντιμετώπιζε με σκεπτικισμό τη νεαρή για την εποχή του επιστήμη της ψυχολογίας, θεωρούσε πως η θεωρία της κλασικής εξαρτημένης μάθησης θα μπορούσε να ερμηνεύσει την ψυχωσική συμπεριφορά. Από αυτή την άποψη, οι ιδέες του έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη συμπεριφοριστική θεωρία της ψυχολογίας, την οποία εισήγαγε ο Τζον Γουότσον το 1913.

Ιβάν Πάβλοφ
Γέννηση	26  Σεπτεμβρίου 1849 Ριαζάν
Θάνατος	27  Φεβρουαρίου 1936 Leningrad
Αιτία θανάτου	πνευμονία
Υπηκοότητα	Ρωσική Αυτοκρατορία, Σοβιετική Ρωσία και Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών
Σπουδές	Κρατικό Πανεπιστήμιο Αγίας Πετρούπολης και Στρατιωτική Ιατρική Ακαδημία Σ.Μ. Κίροφ
Γνωστός για	Πείραμα Πάβλοφ
Σύζυγος	Sara Pavlov
Τέκνα	d:Q131316718, Vera I. Pavlova, d:Q131316764 και d:Q131316820
Βραβεύσεις	βραβείο Νόμπελ Ιατρικής και Φυσιολογίας (1904), Μετάλλιο Κόπλυ (1915), Τάγμα της Αγίας Άννης, Α΄ Τάξη, Τάγμα της Αγίας Άννης, Β΄ Τάξη, Τάγμα του Αγίου Στανισλάου, Α΄ Τάξη, Τάγμα του Αγίου Στανισλάου, Β΄ Τάξη, Τάγμα του Αγίου Βλαδίμηρου, Δ΄ Τάξη, Τάγμα του Αγίου Βλαδίμηρου, Γ΄ Τάξη, Μετάλλιο Κοτένιους (1903), Karl Ernst von Baer medal (1900), Croonian Medal and Lecture (1928), αλλοδαπό μέλος της Βασιλικής Εταιρείας του Λονδίνου (6  Ιουνίου 1907), μετάλλιο Μπέιλι (1905), Τάγμα του Αγίου Στανισλάου (Οίκος των Ρομανώφ), Τάγμα του Αγίου Βλαδίμηρου, Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής και doctor honoris causa from the University of Paris (1925)
Επιστημονική σταδιοδρομία
Ερευνητικός τομέας	εκπαίδευση και φυσιολογία
Ιδιότητα	χημικός, ιατρός, φυσιολόγος, νευρολόγος και ερευνητής
Διδακτορικός καθηγητής	Elias von Cyon, Σεργκέι Μπότκιν και Carl Ludwig
Ακαδημαϊκός τίτλος	Candidate of Sciences
Φοιτητές του	Πιοτρ Ανόχιν, Boris Babkin, Konstantin Bykov, Nikolay Voicehovsky, Anatolij Georgijevič Ivanov-Smolenskij, Nikolay Krasnogorskiy, Petr Stepanovič Kupalov, Leon Orbeli, Viktorin Deryabin, Davyd Hlinski, Lev Pavlovich Rozanov, Γκλεμπ Άνρεπ και Yevgeny Kreps
δεδομένα ()

Το αρχικό ενδιαφέρον του Πάβλοφ ήταν η θεολογία, καθώς ο πατέρας του ήταν ο εφημέριος του χωριού. Στην πορεία της ζωής του ωστόσο διαπίστωσε, ότι ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για τη χημεία και τη φυσιολογία. Σπούδασε καταρχήν στο Πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης, στην Αυτοκρατορική Ιατρική Ακαδημία και έκανε τις μεταδιδακτορικές σπουδές του στη Γερμανία. Επιστρέφοντας στη Ρωσία, εργάστηκε στο Εργαστήριο Μπότκιν της Αγίας Πετρούπολης και αργότερα ανέλαβε την έδρα της Φυσιολογίας στην Αυτοκρατορική Ιατρική Ακαδημία.

Ο Πάβλοφ, αν και ανδρώθηκε ως επιστήμονας υπό το τσαρικό καθεστώς, παρέμεινε στη χώρα του μετά την επικράτηση της Οκτωβριανής Επανάστασης το 1917 και -παρότι διαφώνησε ευθέως με τις μαζικές διώξεις και εκτελέσεις, ακόμη και διαμαρτυρόμενος εγγράφως στον Στάλιν ή αρνούμενος στον Μπουχάριν την είσοδό του στο εργαστήριό του- συνέχισε τις έρευνές του, χρηματοδοτούμενες ανελλιπώς από το κομμουνιστικό καθεστώς έως την ηλικία των 87 ετών, καθώς εργαζόταν κυριολεκτικά ως το τέλος της ζωής του.

Δείτε επίσης

• Κλασική εξάρτηση
• Βασίλης Κ. Γεωργούλης, ΙΒΑΝ Π. ΠΑΒΛΟΦ. Ο μεγαλοφυής επιστήμονας - ερευνητής. Η ζωή και το έργο του, Εκδ. ΕΝΤΟΣ, Αθήνα 2020, σσ. 234

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Ivan Pavlov στο Wikimedia Commons
• άρθρο του PBS
• Βιογραφικό του Πάβλοφ στον δικτυακό τόπο Nobel Prize Αρχειοθετήθηκε 2001-10-04 στο Wayback Machine.
• Άρθρο του Ινστιτούτου Πειραματικής Ιατρικής για τον Πάβλοφ
• Σύνδεσμός στο πλήρες κείμενο των διαλέξεων του Πάβλοφ
• Κατάλογος των σκύλων του Πάβλοφ με ορισμένες φωτογραφίες