Ιερά Μητρόπολις Ύδρας, Σπετσών και Αιγίνης
Η Ιερά Μητρόπολις Ύδρας, Σπετσών και Αιγίνης είναι μία από τις Μητροπόλεις της Εκκλησίας της Ελλάδος. Περιλαμβάνει τα νησιά Ύδρα, Σπέτσες και Αίγινα, καθώς και τις πρώην επαρχίες Ερμιονίδος και Τροιζηνίας του νομού Αργολίδος. Μητροπολίτης της είναι από το 2001 ο Εφραίμ (Στενάκης).
| Ιερά Μητρόπολις Ύδρας, Σπετσών και Αιγίνης | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Ίδρυση | 1ος αιώνας ως επισκοπή, 1852 ως χωριστή Επισκοπή, 1936 στα σημερινά όρια |
| Xώρα | Ελλάδα |
| Έδρα | Ύδρα |
| Υπαγωγή | Εκκλησία της Ελλάδος |
| Αρχιερατικές Περιφέρειες | 7
|
| Ενορίες | 52 |
| Ναοί | 806
|
| Ιεραρχία | |
| Μητροπολίτης | Εφραίμ (Στενάκης) |
| Πρωτοσύγκελλος | Αρχιμανδρίτης Νεκτάριος Δαρδανός |
| Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος | Πρωτοπρεσβύτερος Ακίνδυνος Δαρδανός |
| Ιεροκήρυκες | 3 |
| Εφημέριοι | 66 |
| Διάκονοι | 2 |
| Ιστοσελίδα | |
| imhydra.gr | |
Ιστορικά στοιχεία
ΕπεξεργασίαΌταν ο Απόστολος Παύλος έφτασε και δίδαξε στην Κόρινθο, σύμφωνα με τις «Πράξεις των Αποστόλων» προσηλυτίστηκε ο αρχισυνάγωγος Κρίσπος και όλη η συναγωγή του[1]. Ο Κρίσπος αναφέρεται στο μεταγενέστερο έργο «Αποστολικαί Διαταγαί» ως πρώτος επίσκοπος Αιγίνης[2], η οποία εξαρχής υπαγόταν στον Μητροπολίτη Κορίνθου. Σε αυτόν υπαγόταν, σύμφωνα με μαρτυρίες, ως και τις αρχές του 8ου αιώνα, ενώ φαίνεται ότι κατά τα τέλη του 9ου αιώνα προήχθη σε Αρχιεπισκοπή.
Περί τα τέλη του 12ου αιώνα ανατέθηκε η διοίκησή της στον Μητροπολίτη Αθηνών Μιχαήλ Ακομινάτο, χωρίς να υπαχθεί σε αυτήν. Σύντομα όμως, με την κατάληψη του νησιού από τους Φράγκους, καταργήθηκε και η Αρχιεπισκοπή Αιγίνης. Με την ανακατάληψη του νησιού από τους Τούρκους, επανασυστάθηκε η Αρχιεπισκοπή, περιλαμβάνοντας και τα για πρώτη φορά αναφερόμενα ως κατοικημένα νησιά της Ύδρας και του Πόρου[2].
Περί το 1813 αναβαθμίστηκε σε Μητρόπολη και τον Νοέμβριο του 1833, με διάταγμα του Όθωνα, αποτέλεσε μαζί με την Σαλαμίνα την προσωρινή Επισκοπή Αιγίνης[3]. Με το ίδιο διάταγμα, η Ύδρα μαζί με την Τιπάρηνο (Σπέτσες), τον Πόρο και την Επισκοπή Δαμαλών αποτέλεσε την επίσης προσωρινή Επισκοπή Ύδρας και Τιπαρήνου, η οποία το 1842 προσαρτήθηκε στην Επισκοπή Αργολίδος.
Το 1852, δυνάμει του Νόμου Σ΄/10-07-1852 περί Επισκοπών[4], επανασυστήθηκε η Επισκοπή Ύδρας και Σπετσών, ενώ η Αίγινα συγχωνεύτηκε στην Μητρόπολη Αθηνών. Μόλις τον Σεπτέμβριο του 1936 αποσπάστηκε εκ νέου η Αίγινα από την δεύτερη και προσαρτήθηκε στην πρώτη, μετονομάζοντάς την σε «Ιερά Μητρόπολη Ύδρας, Σπετσών και Αιγίνης», χωρίς αλλαγή της έδρας της, που παρέμεινε στην Ύδρα[3].
Επισκοπικός κατάλογος
Επεξεργασία| Όνομα | Έτη | Σχόλια |
|---|---|---|
| Κρίσπος | 1ος αιώνας | ο αρχισυνάγωγος της Κορίνθου[1] |
| Γαβριήλ | ~ 787 | συμμετείχε στη Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδο[3] |
| Θωμάς | ~ 879 | συμμετείχε σε Σύνοδο στην Κωνσταντινούπολη επί Πατριάρχου Φωτίου[3] |
| Θεόδωρος | 9ος αιώνας | αναφέρεται σε μολυβδόβουλο[3] |
| Διονύσιος (Σιγούρος) | μετά τις 16 Ιουλίου 1577 – 1579 | εκ Ζακύνθου, παραιτήθηκε, άγιος |
| Νήφων | 18 Ιουνίου 1608[5][6] – 1627 | |
| Νεόφυτος | 1627[3] – 1627 †[7] | |
| Δωρόθεος | 24 Οκτωβρίου 1627[8] – Οκτώβριος 1651 | παραιτήθηκε[7] |
| Μελέτιος | Δεκέμβριος 1651[9] – ; | |
| Δαμασκηνός | ~ 1680 | φέρεται να υπέγραψε επιστολή αφοσιώσεως στον Ρωμαιοκαθολικισμό μαζί με προεστούς της Αίγινας[7] |
| Καλλίνικος | ~ 1693 ~ 1721 | ίσως δύο διακριτοί[10] |
| Μητροφάνης | πριν τον Δεκέμβριο 1729 –μετά τον Μάιο 1736[11] | |
| Γρηγόριος | ~ 1765[10] | |
| Ιάκωβος | ; – 6 Μαρτίου 1787[11] | |
| Παΐσιος | Μάρτιος 1787 – Ιανουάριος 1796 | παραιτήθηκε[11] |
| Ιωακείμ | 1803 – 25 Σεπτεμβρίου 1803[11] | |
| Αμβρόσιος | 25 Σεπτεμβρίου 1803 – Νοέμβριος 1813 †[10] | |
| Γεράσιμος (Ράλλης-Σπανός) | 1813 – 21 Νοεμβρίου 1833 | |
| Σαμουήλ | 21 Νοεμβρίου 1833 – 19 Ιουλίου 1852 | από πρώην Ελασσώνος, παραιτήθηκε |
| Γεράσιμος (Ράλλης-Σπανός) | 21 Νοεμβρίου 1833 – 28 Οκτωβρίου 1842 | προεδρικώς, κατόπιν Αργολίδος, στην οποία προσαρτήθηκε η Ύδρα και οι Σπέτσες |
| Νεόφυτος (Κωνσταντινίδης) | 21 Σεπτεμβρίου 1852 – 7 Ιουλίου 1875 † | |
| Αρσένιος (Γουμπούρος) | 20 Φεβρουαρίου 1882 – 26 Μαρτίου 1906 † | |
| Ιωάσαφ (Σιάκος-Λαυριώτης) | 12 Ιουλίου 1907 – 17 Δεκεμβρίου 1910 † | |
| Προκόπιος (Καραμάνος) | 19 Μαΐου 1912 – 3 Δεκεμβρίου 1965 † | από το 1922 Μητροπολίτης, το 1936 προσαρτήθηκε και η Αίγινα |
| Ιερόθεος (Τσαντίλης) | 26 Ιουνίου 1967 – 14 Δεκεμβρίου 2000 | παραιτήθηκε για λόγους υγείας |
| Εφραίμ (Στενάκης) | 14 Ιανουαρίου 2001 – σήμερα | |
Η Μητρόπολη σήμερα
Επεξεργασία
Μονές
ΕπεξεργασίαΣτην Μητρόπολη λειτουργούν σήμερα οι παρακάτω μονές[12]:
Ανδρικές
Επεξεργασία- Ζωοδόχου Πηγής Καλαυρίας Πόρου
- Προφήτου Ηλιού Ύδρας
- Αγίας Τριάδος Ύδρας
Γυναικείες
Επεξεργασία- Κοιμήσεως Θεοτόκου «Χρυσολεοντίσσης» Αίγινας
- Αγ. Αναργύρων Ερμιόνης
- Αγίων Πάντων Σπετσών
- Αγίας Ευπραξίας Δοκού Ύδρας
- Γενεσίου Θεοτόκου Ζούρβας
- Αγίας Ματρώνης Ύδρας
- Αγ. Νικολάου Ύδρας
- Παναγίας Ελευθερώτριας Αίγινας
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 Πράξεις ιη΄, 8
- ↑ 2,0 2,1 Φιλιππαίος 1958, σελ. 55.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 Φιλιππαίος 1958, σελ. 56.
- ↑ Εφημερίς της Κυβερνήσεως αριθμ. 25, 10 Ιουλίου 1852 (pdf)
- ↑ Αποστολόπουλος 1987, σελ. 244.
- ↑ Σάθας, Κωνσταντίνος (1872). Μεσαιωνική Βιβλιοθήκη ή Συλλογή ανεκδότων μνημείων της Ελληνικής Ιστορίας, τόμ. Γ΄. Βενετία: Tύποις του Χρόνου. σελ. 555.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 Βλαχόπουλος 2018, σελ. 9.
- ↑ Αποστολόπουλος 1987, σελ. 255.
- ↑ Αποστολόπουλος 1987, σελίδες 309-310.
- ↑ 10,0 10,1 10,2 Φιλιππαίος 1958, σελ. 57.
- ↑ 11,0 11,1 11,2 11,3 Βλαχόπουλος 2018, σελ. 10.
- ↑ Εκκλησία της Ελλάδος.
Πηγές
Επεξεργασία- «Ιερά Μητρόπολη Ύδρας, Σπετσών και Αιγίνης». Εκκλησία της Ελλάδος. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Δεκεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2022.
- Φιλιππαίος, Θεόκλητος (1958). «Έγγραφα Επισκοπής Αιγίνης λόγου άξια». Θεολογία ΚΘ´: 55-64. https://www.ecclesia.gr/greek/press/theologia/material/1958_1_6_filippaios1.pdf. Ανακτήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2022.
- Βλαχόπουλος, Γεώργιος (2018). Η παραμονή κειμηλίων του Αγίου Όρους στην Ύδρα κατά την Ελληνική Επανάσταση (PDF). Θεσσαλονίκη: Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
- Αποστολόπουλος, Δημήτρης Γ. (1987). Η Νομική Συναγωγή Του Δοσιθέου. Μία Πηγή Και Ένα Τεκμήριο. Αθήνα: Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, Κέντρο Νεοελληνικών Ερευνών.
Εξωτερικές συνδέσεις
Επεξεργασία