Ινστιτούτο τέχνης και αρχαιολογίας
Το Ινστιτούτο Τέχνης και Αρχαιολογίας (γαλλικά Institut d'art et d'archéologie), γνωστό και ως Κέντρο Μισελέ (γαλλικά Centre Michelet) είναι κτήριο του 6ου διαμερίσματος του Παρισιου. Φιλοξενεί σήμερα τις σχολές ιστορίας της τέχνης του πανεπιστημίου Παντεόν-Σορμπόν. Σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Πωλ Μπιγκό (Paul Bigot) μεταξύ 1925 και 1928. Στις 9 Σεπτεμβρίου 1996 χαρακτηρίστηκε ιστορικό μνημείο [2] .
| Ινστιτούτο τέχνης και αρχαιολογίας | |
|---|---|
| Institut d'art et d'archéologie | |
 Ινστιτούτο τέχνης και αρχαιολογίας | |
| Άλλες ονομασίες | Κέντρο Μισελέ |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Είδος | σχολικό κτήριο |
| Διεύθυνση | 3, rue Michelet
75006 Paris France |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 48°50′32″N 2°20′10″E |
| Διοικητική υπαγωγή | 6ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού[1] |
| Τοποθεσία | Παρίσι |
| Χώρα | Γαλλία |
| Έναρξη κατασκευής | 1925 |
| Ολοκλήρωση | 1928 |
| Χρήση | Πανεπιστημιακή βιβλιοθήκη |
| Ένοικοι | École d'histoire de l'art et d'archéologie de la Sorbonne |
| Διαχειριστής | École d'histoire de l'art et d'archéologie de la Sorbonne |
| Σχεδιασμός και κατασκευή | |
| Αρχιτέκτονας | Paul Bigot |
| Προστασία | πρόσθετος κατάλογος ιστορικών μνημείο της Γαλλίας (από 1994)[1] και κατηγοριοποιημένο ιστορικό μνημείο στη Γαλλία (από 1996)[1] |
| Ιστότοπος | |
| Επίσημος ιστότοπος | |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Ιστορία Επεξεργασία
Το ινστιτούτο δημιουργήθηκε για να στεγάσει τη δωρεά της Βιβλιοθήκης Τέχνης και Αρχαιολογίας του σχεδιαστή μόδας και συλλέκτη Ζακ Ντουσέ (Jacques Doucet) το 1917 [3], μια βιβλιοθήκη που δύσκολα θα μπορούσε να τοποθετηθεί στη Σορβόνη . Η κατασκευή του κτηρίου έγινε δυνατή χάρη στη δωρεά της Μαρκησίας Αρκονάτι-Βισκόντι (Marquise Arconati-Visconti) που προσέφερε τρία εκατομμύρια χρυσά φράγκα . Για το σχεδιασμό προκηρύχθηκε διαγωνισμός το 1920, τον οποίο κέρδισε ο αρχιτέκτονας Paul Bigot[4].
Το κτήριο φιλοξένησε το πρωτότυπο αντίγραφο της μακέτας της Ρώμης την εποχή του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου τον τέταρτο αιώνα, κατασκευασμένη από τον Paul Bigot, γνωστή ως Σχέδιο της Ρώμης. Βρισκόταν στον τελευταίο όροφο του κτιρίου και χρησίμευε ως εκπαιδευτικό εργαλείο για τη διδασκαλία της τοπογραφίας της αρχαίας Ρώμης. Η μακέτα έπαθε ζημιές κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου [5] και τελικά πετάχτηκε από τα παράθυρα κατά τα γεγονότα του Μαΐου 1968 .
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 «base Mérimée» (Γαλλικά) Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας.
- ↑ «Notice no PA00132986». Base Mérimée, ministère français de la Culture.
- ↑ Christian Hottin, σ. 121.
- ↑ Christian Hottin, σ. 122.
- ↑ Royo 1992
Βιβλιογραφία Επεξεργασία
- Simon Texier (εκδ.), L'institut d'Art et d'Archéologie, Paris 1932, Παρίσι: Picard, 2005, 143 σελ. (ISBN 2-7084-0733-3).
- Christian Hottin, « L’Institut d’Art et d’archéologie », στο Christian Hottin (εκδ.), Universités et grandes écoles στο Παρίσι: les palais de la science, Paris: Action artistique de la ville de Paris, 1999 (ISBN 2-913246-03-6) , σ. 121-124 .
- Royo, Manuel (1992). «Le temps de l'éternité, Paul Bigot et la représentation de Rome antique». Mélanges de l’École française de Rome. Antiquité 104 (2): 585-610. http://www.persee.fr/web/revues/home/prescript/article/mefr_1123-9891_1992_num_104_2_4227. Ανακτήθηκε στις 3 mars 2018.