Πρόσθετος κατάλογος ιστορικών μνημείων
Η καταγραφή στον πρόσθετο κατάλογο ιστορικών μνημείων είναι κατάλογος ιστορικών μνημείων της Γαλλίας με τοπικό ενδιαφέρον που χρησιμοποιήθηκε από το 1927 ως το 2005.
Αυτή η καταγραφή υιοθετήθηκε με τον νόμο της 23ης Ιουλίου 1927[1], ο οποίος συμπλήρωσε το νομικό πλαίσιο της 31ης Δεκεμβρίου 1913 σχετικά με τα ιστορικά μνημεία της Γαλλίας[2]. Στον πρόσθετο αυτό κατάλογο οριζόταν τα κινητά και τα ακίνητα αγαθά τα οποία πλέον ήσαν έτοιμα για καταγραφή με τον τίτλο των ιστορικών μνημείων[3].
Η καταγραφή είναι μια μορφή προστασίας των ιστορικών μνημείων που παρουσιάζουν ένα σημαντικό ενδιαφέρον σε τοπικό επίπεδο, σε αντίθεση με την κατάταξη, η οποία προστατεύει τα μνημεία που παρουσιάζουν ενδιαφέρον σε εθνικό επίπεδο. Τα μνημεία αυτά χαίρουν προστασίας κατώτερου επιπέδου[4].
Ωστόσο, δεν πρέπει να συγχέονται η πρόσθετη καταλογογράφηση των ιστορικών μνημείων με τη γενική καταλογογράφηση, η οποία πραγματοποιείται από τις τοπικές υπηρεσίες καταλογογράφησης. Ένα κτίριο, λοιπόν, το οποίο βρίσκεται εντός του καταλόγου ή έχει καταγραφεί δεν συνιστά απαραίτητα ένα ιστορικό μνημείο.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Groupe de recherches sur les musées et le patrimoine forme (2008). Patrimoine et mondialisation. Éditions L'Harmattan. Unknown parameter
|passage=ignored (|pages=suggested) (βοήθεια) - ↑ Texte de la loi avant codification.
- ↑ « Ordonnance 2005-1128 2005-09-08 art. 11 I, II JORF 9 septembre 2005 » (JORF n° 210 du 9 septembre 2005, page 14666, texte n° 22)
- ↑ Jean-Pierre Bady (1998). Les Monuments historiques en France. Presses Universitaires de France. σελ. 26.