Ιουλία Ιατρίδη
Η Ιουλία Ιατρίδη (1914–1996) ήταν Ελληνίδα συγγραφέας και μουσικός.
| Ιουλία Ιατρίδη | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Ιουλία Ιατρίδη (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1914 Αθήνα |
| Θάνατος | 1996 Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά Ισπανικά |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης Ωδείο Αθηνών |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μουσικός συγγραφέας μεταφράστρια |
| Εργοδότης | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Ιωσήφ Μπουστίντουι |
| Αδέλφια | Μαρία Πωπ[1] |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Κρατικά Λογοτεχνικά Βραβεία (1964) Κρατικά Λογοτεχνικά Βραβεία (1978) |
Βιογραφικά στοιχεία Επεξεργασία
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1914 και ήταν κόρη του Ιωσήφ Μπουστίντουι, ο οποίος καταγόταν από την Ισπανία και για πολλά χρόνια διετέλεσε αρχιμουσικός της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών. Η Ιατρίδη σπούδασε ισπανική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης και στη συνέχεια πραγματοποίησε μαθήματα βιολιού στο Ωδείο Αθηνών. Ξεκίνησε να εργάζεται αρχικά ως καθηγήτρια ισπανικών στο Διδασκαλείο Ξένων Γλωσσών του Πανεπιστημίου Αθηνών και στη συνέχεια δίδασκε βιολί στο Ωδείο του Πειραϊκού Συνδέσμου. Παράλληλα με την επαγγελματική της ενασχόληση πραγματοποιούσε και σόλο εμφανίσεις σε ευρωπαϊκές ορχήστρες.[2]
Εμφανίστηκε στη λογοτεχνία το 1950 δημοσιεύοντας διηγήματα στο περιοδικό Νέα Εστία. Μετά από δύο χρόνια βραβεύτηκε σε διαγωνισμό που πραγματοποίησε η εφημερίδα Herald Tribune της Νέας Υόρκης για το διήγημα της Όλη νύχτα μαζί. Ακόμη βραβεύτηκε με το Βραβείο Κώστα Ουράνη (1959), το Κρατικό Βραβείο Πεζογραφίας (1964), το Α΄ Κρατικό Βραβείο Μυθιστορηματικής Βιογραφίας (1978) και το βραβείο Μάθιους (1995). Ήταν αντιπρόεδρος τόσο της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών όσο και της Εταιρείας Μεταφραστών Λογοτεχνίας και πέθανε στην Αθήνα το 1996.[2]
Εργογραφία Επεξεργασία
Εκτός από διηγήματα ασχολήθηκε και με μεταφράσεις θεατρικών και λογοτεχνικών έργων, αλλά και διασκευές λογοτεχνικών έργων για ραδιοφωνική και τηλεοπτική παρουσίαση. Συνεργάστηκε εκτενώς με το περιοδικό Ευθύνη γράφοντας άρθρα σχετικά με την ελληνική γλώσσα. Στο έργο της κυριαρχεί το θέμα της συμφιλίωσης του ανθρώπου με τον εαυτό του αλλά και το παράλογο της φθαρτής ζωής. Στα σημαντικότερα έργα της περιλαμβάνονται τα εξής[2]:
- Πεζογραφία
- Τρία πρόσωπα, 1955.
- Καβαλάρης στον άνεμο, 1958.
- Τα πέτρινα λιοντάρια, 1964.
- Διαταγή άνωθεν, 1971.
- Πυρίγονος, 1976.
- Στις πέντε την αυγή, 1981.
- Μεταφράσεις
- Χουάν Ραμόν Χιμένεθ, Ο Πλατέρο κι εγώ.
- Μιγκέλ Θερβάντες, Δον Κιχώτης.
- Μιγκέλ ντε Ουναμούνο, Καταχνιά.
- Πίο Μπαρόχα, Παραδόξ Βασιλιάς.
- Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, Τα μάγια της πεταλούδας – Οι φασουλήδες του Κατσιπόρα, 1969.
- Ραμόν ντε Βάλλιε Ινκλάν, Θεϊκά λόγια.
- Ευγένιος Ιονέσκο, Σημειώσεις και αντι-σημειώσεις, 1971.
- Αλέξανδρος Κασόνα, Τα δέντρα πεθαίνουν όρθια.
- Ιούλιος Βερν, Οικογένεια δίχως όνομα, 1989.
- Ιούλιος Βέρν, Ο δρόμος για τη Γαλλία, 1991.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ www
.zoumboulakis .gr /designers /%CF%80%CF%89%CF%80-%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B1-1925-2009 /. Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2020. - ↑ 2,0 2,1 2,2 «Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών - Ιατρίδη Ιουλία». www.ekebi.gr. ΕΚΕΒΙ. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουνίου 2019.