Ο Ιπποκόων ήταν πρόσωπο της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας, νόθος γιος του Οιβάλου, βασιλιά της Σπάρτης, και της νύμφης Βατείας (ή της βασίλισσας Γοργοφόνης, και άρα νόμιμος, κατ' άλλη εκδοχή). Επομένως ο Ιπποκόων ήταν ετεροθαλής αδελφός του Ικαρίου και του Τυνδάρεω. Το όνομα «Ιπποκόων» σημαίνει «αυτός που καταλαβαίνει τους ίππους».

Ιπποκόων
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΤέκναΆλκων[1]
Τέβρος
Σέβρος
Δορυκλεύς
Δορκεύς
Σκαίος
Εναροφόρος
Ευτείχης
Βουκόλος
Λύκαιθος
Ιππόθοος
Εύρυτος
Ιπποκορυστής
Αλκίνοος
Άλκιμος
Eumedes son of Hippocoon[2]
ΓονείςΟίβαλος[3][4] και Βάτεια[3][4]
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΜυθικός βασιλιάς της Σπάρτης

Μεγαλύτερος στην ηλικία από τα αδέλφια του, ο Ιπποκόων, μόλις απεβίωσε ο πατέρας τους, τα έδιωξε από τη Σπάρτη και σφετερίσθηκε έτσι την εξουσία. Είχε ήδη τότε 12 γιους, τους Ιπποκοωντίδες, που τον βοήθησαν στο άνομο αυτό έργο του. Στην Αινειάδα, αναφέρεται ότι συμμετείχε στον διαγωνισμό τοξοβολίας στη μνήμη του Αγχίση. Γενικά, ο Ιπποκόωντας και οι γιοί του ήταν άνθρωποι βίαιοι και αδίστακτοι. Μετά από χρόνια, κίνησαν την οργή του Ηρακλή, για κάποιον από τους εξής τρεις λόγους, σύμφωνα με ισάριθμες εκδοχές:

  • Συμμάχησαν με τον Νηλέα εναντίον του Ηρακλή.
  • Αρνήθηκαν να εξαγνίσουν τον Ηρακλή μετά τον φόνο του Ιφίτου.
  • Σκότωσαν τον Οιωνό, γιο του Λικυμνίου και εξάδελφο του Ηρακλή.

Τότε ο Ηρακλής εισέβαλε στη Λακεδαίμονα, αλλά τραυματίσθηκε και υποχρεώθηκε να επιστρέψει στη βάση του. Αφού πέρασε λίγος καιρός, ο Ηρακλής συμμάχησε με τον Κηφέα και τους γιους του, και επέστρεψε στη Λακωνία. Σε μάχη που επακολούθησε, ο Ιπποκόων και τα παιδιά του σκοτώθηκαν. Αμέσως μετά ο Ηρακλής αποκατέστησε τον Τυνδάρεω στον θρόνο του.

Αναφέρεται από τον Παυσανία (Γ΄ 15, 3) ότι στη Σπάρτη υπήρχε ιερό του Ηρακλέους με άγαλμα που παρίστανε τον ήρωα να κρατά όπλα, πράγμα που συμβόλιζε τον αγώνα του εναντίον του Ιπποκόωντα και υπέρ του Τυνδάρεω.[5][6]

Δείτε επίσης

Επεξεργασία
  • Ο αστεροειδής 30698 Ιπποκόων (30698 Hippokoon), που ανήκει στην Τρωική Ομάδα και ανακαλύφθηκε το 1977, πήρε το όνομά του από το μυθολογικό αυτό πρόσωπο.
  • Με το όνομα Ιπποκόων αναφέρεται στην Ιλιάδα (Κ 518) και ένας συγγενής και σύμμαχος του βασιλιά της Θράκης, του Ρήσου: «... στων Τρώων το στρατόπεδο κι εσήκωσε απ' τον ύπνον / των Θρακών έναν αρχηγόν, εξάδελφον του Ρήσου, / τον μέγαν Ιπποκόωντα. Και ως εσηκώθη εκείνος / κι είδε των ίππων έρημον τον τόπον, και τους άνδρες / να σπαρταρούν στο αίμα τους, βοήν έσυρε πόνου / κι εφώναξε κατ' όνομα τον ποθητόν του φίλον.» (Κ 517-522, μετάφραση Ι. Πολυλά)
  • Emmy Patsi-Garin: Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας, εκδ. οίκος «Χάρη Πάτση», Αθήνα 1969, σελ. 493
  • Κρουσίου: Λεξικόν Ομηρικόν, διασκευή από την έκτη γερμανική έκδοση υπό Ι. Πανταζίδου, έκδοση «Βιβλιεκδοτικά καταστήματα Αναστασίου Δ. Φέξη», Αθήνα 1901, σελ. 426

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. Ανακτήθηκε στις 26  Σεπτεμβρίου 2016.
  2. Παυσανίας: (αρχαία ελληνικά) Ελλάδος περιήγησις.
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 «Hippocoon» (Ρωσικά)
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 «Oebalus» (Ρωσικά)
  5. Εθνος της Κυριακής, ένθετο Πατριδογνωσία, τεύχος 13, 2 Νοεμβρίου 2003, σελίδα 3260
  6. " ᾧ περὶ τῆς βασιλείας Ἱπποκόων ἠμφισβήτει, καὶ κατὰ πρεσβείαν ἔχειν ἠξίου τὴν ἀρχήν. Προσλαβὼν δὲ Ἰκάριον καὶ τοὺς στασιώτας παρὰ πολύ τε ὑπερεβάλετο δυνάμει Τυνδάρεων, καὶ ἠνάγκασεν ἀποχωρῆσαι δείσαντα, ὡς μὲν Λακεδαιμόνιοί φασιν, ἐς Πελλάναν· Μεσσηνίων δέ ἐστιν ἐς αὐτὸν λόγος, Τυνδάρεων φεύγοντα ἐλθεῖν ὡς Ἀφαρέα ἐς τὴν Μεσσηνίαν, εἶναί τε Ἀφαρέα τὸν Περιήρους, ἀδελφὸν Τυνδάρεω πρὸς μητρός· καὶ οἰκῆσαί τε αὐτὸν τῆς Μεσσηνίας φασὶν ἐν Θαλάμαις, καὶ τοὺς παῖδας ἐνταῦθα οἰκοῦντι αὐτῷ γενέσθαι. (5) Χρόνῳ δὲ ὕστερον κατῆλθέ τε ὑπὸ Ἡρακλέους Τυνδάρεως, καὶ ἀνενεώσατο τὴν ἀρχὴν·" Παυσανία, Λακωνικά, κεφάλαιο Α΄