Βικιπαίδεια

Ιρανικός κινηματογράφος

κινηματογραφική βιομηχανία του Ιράν

Ο Ιρανικός κινηματογράφος (περσικά : سینمای ایران ), γνωστός και ως Κινηματογράφος της Περσίας, αναφέρεται στις κινηματογραφικές βιομηχανίες στο Ιράν που παράγουν μια ποικιλία εμπορικών ταινιών ετησίως. Οι ιρανικές ταινίες τέχνης έχουν αποκτήσει διεθνή φήμη και τώρα διαθέτουν παγκόσμιους θαυμαστές. [1] Οι ιρανικές ταινίες συνήθως γράφονται και μιλούνται στην περσική γλώσσα. Ο ιρανικός κινηματογράφος είχε πολλά σκαμπανεβάσματα. [2]

Μαζί με την Κίνα, το Ιράν έχει επαινεθεί ως ένας από τους καλύτερους εξαγωγείς ταινιών τη δεκαετία του 1990. [3] Ορισμένοι κριτικοί κατατάσσουν τώρα το Ιράν ως τον πιο σημαντικό εθνικό κινηματογράφο στον κόσμο, καλλιτεχνικά, με μια σημασία που προκαλεί σύγκριση με τον ιταλικό νεορεαλισμό και παρόμοια κινήματα των περασμένων δεκαετιών. [1] Μια σειρά από διεθνή φεστιβάλ κινηματογράφου έχουν τιμήσει τον ιρανικό κινηματογράφο τα τελευταία είκοσι χρόνια. Πολλοί κριτικοί κινηματογράφου από όλο τον κόσμο έχουν επαινέσει τον ιρανικό κινηματογράφο ως έναν από τους σημαντικότερους καλλιτεχνικούς κινηματογράφους του κόσμου. [4]

Ιστορία Επεξεργασία

Εικαστικές τέχνες στο Ιράν Επεξεργασία

Τα παλαιότερα παραδείγματα εικαστικών αναπαραστάσεων στην Ιρανική ιστορία μπορούν να αναχθούν στα ανάγλυφα στην Περσέπολη (περίπου 500 π.Χ.). Το ανάγλυφο ήταν μια μέθοδος γλυπτικής που συνεπάγοταν σκάλισμα ή χάραξη της επιφάνειας ενός επίπεδου κομματιού πέτρας ή μετάλλου. Η Περσέπολη ήταν το τελετουργικό κέντρο του αρχαίου βασιλείου των Αχαιμενιδών και «οι μορφές στην Περσέπολη παραμένουν δεσμευμένες από τους κανόνες της γραμματικής και της σύνταξης της οπτικής γλώσσας». [5]

Οι ιρανικές εικαστικές τέχνες μπορεί να ειπωθεί ότι κορυφώθηκαν περίπου χίλια χρόνια αργότερα κατά τη διάρκεια της βασιλείας των Σασσανιδών. Ένα ανάγλυφο αυτής της περιόδου στο Ταγκ Μποστάν (δυτικό Ιράν) απεικονίζει μια περίπλοκη σκηνή κυνηγιού. Παρόμοια έργα της εποχής έχουν βρεθεί να αρθρώνουν κινήσεις και δράσεις με εξαιρετικά εξελιγμένο τρόπο. Είναι ακόμη δυνατό να εμφανίζει τον πρόγονο του κινηματογράφου από κοντά: ένα τραυματισμένο αγριόχοιρο να δραπετεύει από τον τόπο του κυνηγιού, [6] ανάμεσα σε αυτά τα έργα τέχνης.

Μετά τη μεταστροφή από τον Ζωροαστρισμό στο Ισλάμ, η περσική τέχνη συνέχισε τις εικαστικές της πρακτικές. Οι περσικές μινιατούρες παρέχουν σπουδαία παραδείγματα τέτοιων συνεχών προσπαθειών. Η σκόπιμη έλλειψη προοπτικής στην περσική μινιατούρα επέτρεψε στον καλλιτέχνη να έχει διαφορετικές πλοκές και υποπλοκές στον ίδιο χώρο εικόνας. Μια πολύ δημοφιλής μορφή τέτοιας τέχνης ήταν το Pardeh Khani . Ένα άλλο είδος τέχνης στην ίδια κατηγορία ήταν το Naqqali . [6]

Οι δημοφιλείς δραματικές τέχνες στο Ιράν, πριν από την εμφάνιση του κινηματογράφου, περιλαμβάνουν τη Μαριονέτα, το Σαγιέ-μπαζί (θεατρικά έργα σκιών), το Ρουχόζι (κωμικές πράξεις) και το Ταζιέ. [7]

Ο κινηματογράφος εισήλθε στη δημόσια σφαίρα, αλλά οι πολιτιστικές και οικονομικές του δυνατότητες ήταν ακόμη άγνωστες. Ως αποτέλεσμα, οι αίθουσες προβολής γνώρισαν εξαρχής μια αυξανόμενη τάση ως προς την αποκάλυψη οικονομικών έλξεων του κινηματογράφου. Λόγω της ταύτισης του με τους Ιρανούς Επαναστάτες του Συντάγματος, το Κινετοσκόπιο του Μίρζα Εμπραχίμ Χαν Σαχαφμπασί δεν κράτησε ούτε ένα μήνα και έκλεισε, με αποτέλεσμα να εγκαταλείψει το Ιράν. Μετά, ήρθε η σειρά του δημόσιου θεάτρου του Ρούσι Χαν. Επίσης, δεν επιβίωσε για πολύ καιρό, καθώς λεηλατήθηκε κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων μεταξύ του Μοχαμάντ Αλί Σαχ και των Επαναστατών του Συντάγματος και, επιπλέον, ο ίδιος διέφυγε στο εξωτερικό. Μετά από αυτόν, ήταν ο Αρντεσίρ Χαν που εισήγαγε την πραγματική έννοια του τρεξίματος και της χρήσης του κινηματογράφου, συνεχίζοντας μέχρι πολύ μετά από αυτόν. [8]

Πρώιμος περσικός κινηματογράφος Επεξεργασία

Ο κινηματογράφος ήταν μόλις πέντε ετών όταν ήρθε στην Περσία στις αρχές του 20ού αιώνα. Ο πρώτος Πέρσης σκηνοθέτης ήταν ο Μίρζα Εμπραχίμ Χαν Ακάς Μπασί, ο επίσημος φωτογράφος του Μοζαφάρ αντ-Ντιν Σαχ Κατζάρ, του βασιλιά της Περσίας από το 1896-1907. Μετά από μια επίσκεψη στο Παρίσι τον Ιούλιο του 1900, ο Ακάς Μπασί πήρε μια κάμερα και κινηματογράφησε την επίσκεψη του Σάχη στην Ευρώπη κατόπιν εντολής του Σάχη. Λέγεται ότι κινηματογράφησε τις ιδιωτικές και θρησκευτικές τελετές του Σάχη, αλλά σήμερα δεν υπάρχουν αντίγραφα τέτοιων ταινιών. Λίγα χρόνια αφότου ο Ακάς Μπασί ξεκίνησε τη φωτογραφία, ο Χαν Μπαμπά Μοταζεντί, ένας άλλος πρωτοπόρος στην ιρανική κινηματογραφική παραγωγή εμφανίστηκε. [9] Τράβηξε ένα σημαντικό πλήθος βίντεο ειδήσεων κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Κατζάρ στη δυναστεία των Παχλαβί. [10]

Η πρώτη δημόσια προβολή πραγματοποιήθηκε στην Τεχεράνη το 1904, με παρουσίαση του Μίρζα Εμπραχίμ Χαν Σαχάφ Μπασί. Οργάνωσε την προβολή στο πίσω μέρος του παλαιοπωλείου του. Το 1905, ο Σαχάφ Μπασ άνοιξε τον πρώτο κινηματογράφο στη λεωφόρο Cheragh Gaz στην πρωτεύουσα. Το 1909, με την πτώση του Μοχάμαντ Αλί Σαχ Κατζάρ, κληρονόμου του Μοζαφάρ αντ-Ντιν Σαχ Κατζάρ και την επιτυχία των συνταγματιστών, ο Ρουσί Χαν έχασε την υποστήριξή του. Κατά συνέπεια, ο κινηματογράφος και τα στούντιο καταστράφηκαν από το κοινό. Αμέσως μετά, άλλα κινηματογραφικά θέατρα στην Τεχεράνη έκλεισαν. Οι κινηματογραφικές αίθουσες ξεπήδησαν ξανά το 1912 με τη βοήθεια του Αρντεσίρ Χαν, ενός Αρμενο-Ιρανού. [6] Το 1904, ο Mirza Ebrahim Khan Sahhafbashi άνοιξε τον πρώτο κινηματογράφο στην Τεχεράνη]. [9] Η κινηματογραφική κάμερα εισήχθη στο Ιράν το 1929, ως ένα ακόμη εργαλείο εκσυγχρονισμού. Μετά τον Μίρζα Εμπραχίμ Χαν, αρκετοί άλλοι όπως ο Ρουσί Χαν, ο Αρντεσίρ Χαν και ο Αλί Βακιλί προσπάθησαν να ιδρύσουν νέους κινηματογράφους στην Τεχεράνη. Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1930, υπήρχαν λίγο περισσότερα από 15 θέατρα στην Τεχεράνη και 11 σε άλλες επαρχίες. [6] Το 1925, ο Οβάνες Οχανιάν, αποφάσισε να ιδρύσει την πρώτη σχολή κινηματογράφου στο Ιράν. Μέσα σε πέντε χρόνια κατάφερε να διευθύνει την πρώτη συνεδρία της σχολής με το όνομα «Parvareshgahe Artistiye Cinema». [11]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ 1,0 1,1 «The Iranian Cinema». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Αυγούστου 2012. Ανακτήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 2022. 
  2. ↑ «History of Iran Cinema». fotros.com. Ανακτήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 2022. 
  3. ↑ «Abbas Kiarostami: Articles & Interviews». 20 Αυγούστου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Αυγούστου 2014. Ανακτήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 2022. 
  4. ↑ «The Iranian Cinema: A Dream With No Awakening». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Οκτωβρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 26 Μαρτίου 2006. 
  5. ↑ Honour, Hugh and John Fleming, The Visual Arts: A History.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 «Iranian Cinema: Before the Revolution». offscreen.com. Ανακτήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 2022. 
  7. ↑ M. Ali Issari, Cinema in Iran: 1900–1979 pages 40–67.
  8. ↑ Riasaty, Ali. «Cinema and Iran's Sociopolitical changes; from its inception to the end of 2001». Journal of Advanced Pharmacy Education & Research Oct-Dec 2018-Vol 8-Issue S2: 73–79. https://japer.in/storage/models/article/7lBtJcb0ozNeQMOAEc5xwWclB3mdpYROlhmKdRXWtZF3MWqKWK8LboGUqGGA/cinema-and-irans-sociopolitical-changes-from-its-inception-to-the-end-of-2001.pdf. 
  9. ↑ 9,0 9,1 «The history of Iranian cinema, Part I by Masoud Mehrabi». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Ιουνίου 2018. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2007. 
  10. ↑ M. A Issari, Cinema in Iran, page 96.
  11. ↑ Omid, Jamal.

Περαιτέρω ανάγνωση Επεξεργασία

  • Κάρλο Τσέλι. Εθνική Ταυτότητα «The Iranian Divide» στον παγκόσμιο κινηματογράφο: Πώς οι ταινίες εξηγούν τον κόσμο . Palgrave MacMillan 2013, 71-82.
  • Umid, Jamal, Tarikh-i sinima-yi Iran : 1279-1357 / Jamal Umid = [Η ιστορία του ιρανικού κινηματογράφου] : [1900-1978] / [Jamal Omid] 1175 σελ. Εικονογραφημένο. Τύπος:Τεχεράνη Rawzanah. Έτος:1374[1995]. Γλώσσα: Περσικά.
  • Displaced Allegories: Post-Revolutionary Iranian Cinema (Duke University Press, 2008).(ISBN 978-0-8223-4275-5)ISBN 978-0-8223-4275-5
  • Hamid Dabashi, Κοντινό πλάνο: Ιρανικός Κινηματογράφος, Παρελθόν, Παρόν και Μέλλον, 320 σελ. (Verso, Λονδίνο, 2001).(ISBN 1-85984-332-8)ISBN 1-85984-332-8
  • Hamid Dabashi, Masters & Masterpieces of Iranian Cinema, 451 p. (Mage Publishers, Ουάσιγκτον, DC, 2007)(ISBN 0-934211-85-X)
  • Gönül Dönmez-Colin, Cinemas of the Other, Intellect (Απρίλιος, 2006)(ISBN 978-1-84150-143-7)
  • Hamid Reza Sadr, Iranian Cinema: A Political History, IBTauris (2006).(ISBN 978-1-84511-146-5)ISBN 978-1-84511-146-5
  • Najmeh Khalili Mahani, Women of Iranian Popular Cinema: Projection of Progress, Offscreen, Vol. 10, Τεύχος 7, 31 Ιουλίου 2006, [1] .
  • Hester, Elizabeth J. "Cinema in Iran: A Selective Annotated Bibliography of Dissertations and Theses"(ISBN 978-1493505494) .
  • K. Talattof & AA Seyed-Gohrab (επιμ. ), Conflict and Development in Iranian Film (Leiden: Leiden University Press, 2013).(ISBN 978-908-72-8169-4)ISBN 978-908-72-8169-4
  • Hamid Naficy (2011). A Social History of Iranian Cinema: Volume 1: The Artisanal Era. Durham: Duke University Press.(ISBN 978-0822347750)ISBN 978-0822347750 .
  • Hamid Naficy (2011). A Social History of Iranian Cinema: Volume 2: The Industrializing Years, 1941–1978. Durham: Duke University Press.(ISBN 978-0822347743)ISBN 978-0822347743 .
  • Hamid Naficy (2012). A Social History of Iranian Cinema: Volume 3: The Islamicate Period, 1978–1984. Durham: Duke University Press.(ISBN 978-0822348771)ISBN 978-0822348771 .
  • Hamid Naficy (2012). A Social History of Iranian Cinema: Volume 4: The Globalizing Era, 1984–2010. Durham: Duke University Press.(ISBN 978-0822348788)ISBN 978-0822348788 .

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ιρανικός_κινηματογράφος&oldid=10551175"