Ο Ιωάννης Β΄ ο ευσεβής, τσεχ. Jan III Pobožný (π. 1425 - π. 1485) από τον Οίκο των Πρεμυσλιδών ήταν δούκας τού Γκλουμπτσύτσε και τού 1/3 της Οπάβα (π. 1446-64).

Ιωάννης Β΄ της Οπάβα
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1425
Θάνατος1485
ΘρησκείαΚαθολικισμός
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααριστοκράτης
Οικογένεια
ΓονείςΒεντσέσλαος Β΄ της Οπάβα
ΑδέλφιαΙωάννης Α΄ της Οπάβα
ΟικογένειαOpavian Přemyslids

Βιογραφία

Επεξεργασία

Ήταν ο δευτερότοκος γιος τού Βεντσεσλάου Β΄ δούκα τού Γκλουμπτσύτσε & τού 1/3 της Οπάβα και της Ελισάβετ τού Κράβαρ.

Διαδέχθηκε π. το 1446 τον πατέρα του μαζί με τον μεγαλύτερο αδελφό του Ιωάννη Α΄, ο οποίος έλαβε και την κυριότητα τού Φούλνεκ. Το 1464 ο Ιωάννης Α΄ απεβίωσε και ο Ιωάννης Β΄ έμεινε μόνος κάτοχος της κτήσης και κύριος τού Φούλνεκ.

Τα άλλα 2/3 τα κατείχαν οι θείοι του Γουλιέλμος και Ερνέστος. Το 1451 ο Γουλιέλμος παραχώρησε τη διεκδίκησή του στο δουκάτο τού Μύνστερμπερκ στον Ερνέστο με αντάλλαγμα το 1/3 της Οπάβα τού Ερνέστου, έτσι έγινε κάτοχος των 2/3 της Οπάβα. Όμως το επόμενο έτος απεβίωσε ο Γουλιέλμος και τα 2/3 της Οπάβα περιήλθαν στον Ερνέστο, που τα πώλησε στον Μπόλκο Ε΄ δούκα τού Οπόλε. Αυτός απεβίωσε το 1460 και το μερίδιό του στην Οπάβα περιήλθε στον Γεώργιο των Πότεμπραντυ της Βοημίας· το 1464 ο Ιωάννης Β΄ πώλησε το 1/3 της Οπάβα στον Γεώργιο, ο οποίος έτσι έγινε κύριος όλης της Οπάβα.

Στην ένοπλη σύγκρουση για τη διαδοχή τού Γεωργίου στη Βοημία, ο Ιωάννης Β΄ υποστήριξε αρχικά τον Βλαδίσλαο Β΄ των Γιαγκελλόνων της Ουγγαρίας. Όταν όμως το 1479 ο Ματθίας Κορβίνος, γαμπρός τού Γεωργίου, κατάλαβε τη Σιλεσία, ο Ιωάννης Β΄ δήλωσε υποτέλεια στον Ματθία.

Το 1480 ίδρυσε τη μονή των Φραγκισκανών στο Γκλουμπτσύτσε. Η σύζυγός του απεβίωσε το 1485 και ο Ιωάννης Β΄ δεν έκανε άλλο γάμο, γι' αυτό αποκλήθηκε ο ευσεβής. Απεβίωσε π. το 1485 και ήταν ο τελευταίος τού πλάγιου κλάδου των Οπάβα-Γκλουμπτσύτσε· ο πρεσβύτερος κλάδος Οπάβα-Ράτιμπορ εξέλιπε το 1521. To δουκάτο Γκλουμπτσύτσε επέστρεψε στο στέμμα και ο Ματθίας το παραχώρησε στον γιο του Ιωάννη.

Οικογένεια

Επεξεργασία

Νυμφεύτηκε την Αικατερίνη. Δεν απέκτησαν απογόνους.

  • Ludwig Petry et al.: Geschichte Schlesiens, vol. 1, Sigmaringen 1988, ISBN 3-7995-6341-5, p. 191 and 212
  • Hugo Weczerka: Handbuch der historischen Stätten — Schlesien, Stuttgart, 1977, ISBN 3-520-31601-3, genealogical tables on p. 600/601
  • Rudolf Žáček: Dějiny Slezska v datech, Prague, 2004, ISBN 80-7277-172-8, p. 438