Κάστρο του Μπαράνουφ Σαντομιέρσκι
Συντεταγμένες: 50°30′7″N 21°32′0″E / 50.50194°N 21.53333°E
Το Κάστρο του Μπαράνουφ Σαντομιέρσκι είναι μανιεριστικό κάστρο που βρίσκεται στην πόλη Μπαράνουφ Σαντομιέρσκι, στο Βοεβοδάτο Κάτω Καρπαθίων της νοτιοανατολικής Πολωνίας. Είναι μια από τις σημαντικότερες μανιεριστικές δομές της χώρας. Το κάστρο είναι κοινώς γνωστό ως το «μικρό Βάβελ».[2] Αρχικά ήταν κατοικία της οικογένειας Λουμπομίρσκι και τώρα λειτουργεί ως ιστορικό μουσείο, ξενοδοχείο και συνεδριακό κέντρο.
| Κάστρο του Μπαράνουφ Σαντομιέρσκι | |
|---|---|
 | |
 | |
| Είδος | κάστρο[1] |
| Αρχιτεκτονική | αναγεννησιακή αρχιτεκτονική |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 50°30′7″N 21°32′0″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Μπαράνουφ Σαντομιέρσκι[1] |
| Χώρα | Πολωνία |
| Έναρξη κατασκευής | 1606[1] |
| Αρχιτέκτονας | Σάντι Γκούτσι |
| Προστασία | αμετακίνητο μνημείο |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Ιστορία Επεξεργασία
Το κάστρο χτίστηκε γύρω στα έτη 1591–1606 στο στυλ του Πολωνικού Μανιερισμού με πλούσια διακοσμημένες σοφίτες, πλαϊνούς πύργους και αυλή με στοά για τους Άντζεϊ και Ράφαου Λεστσίνσκι (1526-1592) του οικοσήμου Βιενιάβα.[3] Πιστεύεται ότι είναι έργο ενός διάσημου Ιταλού αρχιτέκτονα, του Σάντι Γκούτσι, του καλλιτέχνη της αυλής του Βασιλιά Στέφανου Μπάτορυ.[3] Περίπου το 1620 το κάστρο περιβαλλόταν από οχυρώσεις προμαχώνων και το 1625 οι αίθουσές του κοσμήθηκαν με πρώιμες μπαρόκ διακοσμήσεις που είχαν εκτελεστεί από τον διαπρεπή γυψοδιακοσμητή Τζιοβάνι Μπατίστα Φαλκόνι.[2]
Στα τέλη του 17ου αιώνα, το κάστρο περιήλθε στην κατοχή της οικογένειας Λουμπομίρσκι μέσω γάμου. Ο Πρίγκιπας Γιούζεφ Κάρολ Λουμπομίρσκι παντρεύτηκε την ιδιοκτήτριά του, την Πριγκίπισσα Τεοφίλα Λουντβίκα Ζασουάφσκα το 1683, και ξαναέχτισε την κύρια κατοικία της παραγγέλνοντας στον βασιλικό Ολλανδο-Πολωνό αρχιτέκτονα Τίλμαν φαν Χάμερεν από την αυλή του Γιαν Γ΄ Σομπιέσκι, ο οποίος προσηλυτίστηκε.[4] Πρόσθεσε τη γκαλερί της δυτικής πτέρυγας και διακόσμησε τους εσωτερικούς χώρους με άφθονες διακοσμήσεις από γυψομάρμαρο ύστερου μπαρόκ.[2] Η γκαλερί στέγαζε τη συλλογή έργων τέχνης τους. Σημειωτέον, σχεδόν δύο αιώνες αργότερα, όλα τα έργα τέχνης καταστράφηκαν σε τεράστιες πυρκαγιές, πρώτα το 1848 (με ολόκληρη τη βιβλιοθήκη) υπό την οικογένεια Κρασίτσκι και τελικά το 1898 υπό τους Ντολάνσκις.[5]
Το κάστρο στο Μπαράνουφ Σαντομιέρσκι πέρασε διαδοχικά στην κατοχή των οικογενειών: Βισνιοβιέτσκι, Σανγκούσκο, Λουμπομίρσκι, Μαουαχόφσκι, Ποτότσκι και Κρασίτσκι. Το 1867 αποκτήθηκε από τον Φέλικς Ντολάνσκι.[5] Η δομή αποκαταστάθηκε από τον μετέπειτα ιδιοκτήτη, Στανίσουαφ Ντολάνσκι, μετά από μια πυρκαγιά το 1898.[5] Υπό τις οδηγίες του αρχιτέκτονα από την Κρακοβία Ταντέους Στριγένσκι πραγματοποιήθηκαν ορισμένες αλλαγές στη διάταξη.[5] Κατά τη διάρκεια αυτής της ανακατασκευής ένας από τους θαλάμους στο ισόγειο υιοθετήθηκε ως παρεκκλήσι και διακοσμήθηκε σε στιλ Αρ Νουβό. Τα βιτρό του Γιούζεφ Μεχόφερ και ένας βωμός με πίνακα του Γιάτσεκ Μαλτσέφσκι, Η Παναγία της Αμόλυντης Σύλληψης, ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά του εσωτερικού. Το κάστρο παρέμεινε στην κατοχή της οικογένειας Ντολάνσκι μέχρι το ξέσπασμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.[3]
Εικόνες Επεξεργασία
-
Κάστρο του Μπαράνουφ Σαντομιέρσκι και ο κήπος του -
Εναέρια θέα -
Είσοδος -
Μανιεριστική τοξωτή αυλή του κάστρου -
Το παρεκκλήσι στο κάστρο -
Εσωτερικό -
Μοναστήρι με κολώνες -
Αίθουσα του Κάστρου
.JPG)
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Ανακτήθηκε στις 8 Μαρτίου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 «Baranów Sandomierski». zamki.res.pl (στα Πολωνικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιανουαρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 28 Δεκεμβρίου 2009.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Neal Bedford (2008). Poland. Lonely Planet. σελ. 228. ISBN 1-74104-479-0.
- ↑ «Baranów Sandomierski, a small Wawel». Official Promotional Website of the Republic of Poland. Ministry of Foreign Affairs. 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Μαΐου 2014. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2012.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 «Dzieje zamku». www.baranowsandomierski.pl (στα Πολωνικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Μαρτίου 2008. Ανακτήθηκε στις 28 Δεκεμβρίου 2009. W 1867 roku dobra baranowskie kupił Feliks Dolański z Grębowa. Po nim zamek odziedziczył Stanisław Karol Dolański, który z energią zabrał się do odnawiania zamku. Ponowny pożar wybuchł w 1898 roku. Po tym pożarze zamek zostaje odbudowany pod kierunkiem architekta Tadeusza Stryjeńskiego.