Ζαν-Μπατίστ Καμίλ Κορό

(Ανακατεύθυνση από Καμίλ Κορό)

Ο Ζαν-Μπατίστ Καμίλ Κορό (Jean-Baptiste Camille Corot, 16 Ιουλίου 179622 Φεβρουαρίου 1875) ήταν Γάλλος ζωγράφος, γνωστός κυρίως για τις τοπιογραφίες του. Φιλοτέχνησε πορτρέτα, τοπία και συνέθεσε μεγάλους ιστορικούς πίνακες. Χαρακτηρίστηκε επίσης για τη γενναιοδωρία του, ενισχύοντας νέους καλλιτέχνες.

Ζαν-Μπατίστ Καμίλ Κορό
Αυτοπροσωπογραφία με την παλέττα, 1835, Φλωρεντία, Ουφίτσι
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Jean-Baptiste Camille Corot (Γαλλικά)
Γέννηση16  Ιουλίου 1796[1][2][3] ή 17  Ιουλίου 1796[4]
Παρίσι[5][6][7]
Θάνατος22  Φεβρουαρίου 1875[1][2][8] και 28  Φεβρουαρίου 1875[9]
Παρίσι[10][7]
Αιτία θανάτουΚαρκίνος του στομάχου
Τόπος ταφήςΚοιμητήριο του Περ-Λασαίζ[11] και Grave of Corot
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία[12][13]
ΣπουδέςΛύκειο Πιερ-Κορνέιγ (1807, 1812) και Ακαδημία Σουίς
Ιδιότηταζωγράφος[14][15], φωτογράφος[14], χαράκτης[14], σκιτσογράφος[15], σχεδιαστής[14] και εικαστικός καλλιτέχνης[16]
ΚίνημαΡεαλισμός και Σχολή της Μπαρμπιζόν[17]
Είδος τέχνηςτοπιογραφία[14][18], allegory[18], θρησκευτική τέχνη[18], genre art[18], έργο ιστορικής θεματολογίας[18], θαλασσογραφία[18], γυμνό[18] και προσωπογραφία[18]
Καλλιτεχνικά ρεύματαΡεαλισμός και Σχολή της Μπαρμπιζόν[17]
Σημαντικά έργαNymphs and Fawns
ΒραβεύσειςΙππότης της Λεγεώνας της Τιμής (25  Ιουλίου 1846)[19], Αξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής (29  Ιουνίου 1867)[19] και Ιππότης του Τάγματος του Λεοπόλδου (1872)
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Βιογραφία

Επεξεργασία

Γεννήθηκε στο Παρίσι στις 16 Ιουλίου 1796 και οι γονείς του ήταν εύποροι έμποροι. Σπούδασε αρχικά στη Ρουέν και στη συνέχεια μαθήτευσε στο πλευρό ενός εμπόρου υφασμάτων, με την προοπτική να ακολουθήσει τις εμπορικές δραστηριότητες της οικογένειας. Ασχολήθηκε με το εμπόριο μέχρι την ηλικία των είκοσι έξι ετών, όταν ο πατέρας του, έδωσε τη συγκατάθεσή του προκειμένου να αφοσιωθεί επαγγελματικά στη ζωγραφική.

Θεωρείται πως ο Κορό έμαθε ελάχιστα από τους μεγάλους ζωγράφους της εποχής. Το 1825 επισκέφθηκε την Ιταλία και παρέμεινε για δύο χρόνια στη Ρώμη. Η εξοχή της Ρώμης θα του διδάξει το φως και την αξία της πινελιάς. Τα σχέδια που φιλοτέχνησε εκεί είναι αυθόρμητα, αντίθετα από τα τοπία που συνέθετε με μεγάλη και σοβαρή μελέτη. Το 1833 απέσπασε το πρώτο βραβείο στο Σαλόν ενώ το 1847 βραβεύτηκε με το μετάλλιο της Λεγεώνας Της Τιμής. Η καλλιτεχνική ωρίμανσή του, προετοίμασε το έδαφος για το πέρασμα στον νατουραλισμό. Από τη Γαλλία έκανε πολλά ταξίδια, επιστρέφοντας στην Ιταλία κατά καιρούς (1834, 1843), αλλά και στο Βέλγιο, στην Ολλανδία (1854), στην Αγγλία (1862) και μερικές φορές στην Ελβετία.

Η ζωγραφική του

Επεξεργασία

Το 1850 η ζωγραφική του θα υποστεί μια σημαντική αλλαγή, προσεγγίζοντας ένα πιο νεφελώδες και τεχνικό ύφος, που προκάλεσε τη μεγαλύτερη αποδοχή του κοινού και των κριτικών. Ειδικά τα τοπία του, αποκτούν μεγαλύτερη ελευθερία και φαντάζουν ασημένια, επηρεασμένα εν μέρει και από τον ιμπρεσσιονισμό. Οι εικόνες κι οι σπουδές του είναι χωρίς αυτή τη νέα επεξεργασία.

Κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Κομμούνας (1868) εγκατέλειψε το Παρίσι και διέμεινε αρχικά στο Arras και στη συνέχεια στο Douai για να επισκεφτεί τον φίλο του, Alfred Robaut, που εργάστηκε για τη βιογραφία του. Το 1870 εκλέχθηκε μέλος της κριτικής επιτροπής του Σαλόν. Κατά τη διάρκεια του Γαλλο-Πρωσσικού Πολέμου (1870), διέθεσε σημαντικό μέρος της περιουσίας του, για την άμυνα της χώρας του. Το 1872 αγόρασε ένα σπίτι για τον Ονορέ Ντωμιέ, προκειμένου να τον βοηθήσει όταν έμεινε τυφλός και χρεωκόπησε. Υποστήριξε επίσης οικονομικά την οικογένεια και τη χήρα του ζωγράφου Ζαν Φρανσουά Μιγέ (Jean-François Millet), όταν εκείνος πέθανε.

Ο Κορό πέθανε στις 22 Φεβρουαρίου 1875, στο Βιλ-ντ'Αβρύ (Ville-d'Avray), σε ηλικία 79 ετών.

Επιλογή έργων

Επεξεργασία

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 26  Απριλίου 2014.
  2. 2,0 2,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 12001264g. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Camille-Corot. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. SIKART. 4023342. Ανακτήθηκε στις 18  Ιουνίου 2021.
  5. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 11  Δεκεμβρίου 2014.
  6. «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Camille-Corot.
  7. 7,0 7,1 The Fine Art Archive. 14415.
  8. «Camille Corot». (Ολλανδικά) RKDartists. 18465.
  9. (Λιθουανικά, Αγγλικά) LIMIS. 4622116.
  10. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31  Δεκεμβρίου 2014.
  11. 11,0 11,1 Jules Moiroux: «Le cimetière du Père-Lachaise». (Γαλλικά) Le cimetière du Père-Lachaise. Παρίσι. 1908. σελ. 113.
  12. (Αγγλικά, Μποκμάλ, Σουηδικά, Φινλανδικά, Δανικά, Εσθονικά) KulturNav. 12  Φεβρουαρίου 2016. 29d3a2c4-da23-498c-a88c-26a955744182. Ανακτήθηκε στις 27  Φεβρουαρίου 2016.
  13. LIBRIS. 1  Οκτωβρίου 2012. 1zcff92k0h3k41c. Ανακτήθηκε στις 24  Αυγούστου 2018.
  14. 14,0 14,1 14,2 14,3 14,4 (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 500115390.
  15. 15,0 15,1 The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/14415. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  16. kmska.be/collection/work/data/x9gohl. Ανακτήθηκε στις 29  Απριλίου 2024.
  17. 17,0 17,1 www.metmuseum.org/toah/hd/bfpn/hd_bfpn.htm.
  18. 18,0 18,1 18,2 18,3 18,4 18,5 18,6 18,7 (Ολλανδικά) RKDartists. 18465.
  19. 19,0 19,1 LH//594/20.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία