Ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα

Ηπατοκυτταρικό Καρκίνωμα
Ειδικότητα	ογκολογία
Συμπτώματα	ηπατομεγαλία, απώλεια σωματικού βάρους, κοιλιακό άλγος, Ιδρώτας και ίκτερος
Ταξινόμηση
ICD-10	C22.0
ICD-9	155
ICD-O	M8170/3
MedlinePlus	000280
eMedicine	med/787
MeSH	D006528

Ηπατοκυτταρικό Καρκίνωμα (ή Ηπάτωμα) είναι ο πιο συχνός πρωτοπαθής κακοήθης όγκος του ήπατος στους ενήλικες. Ο όγκος αποτελείται από ηπατοκύτταρα και μεγάλο ποσοστό ασθενών πάσχει ήδη από κίρρωση ή ηπατίτιδα Β. Θεραπεία εκλογής αποτελεί η χειρουργική αφαίρεση, αν και η έκβαση δεν είναι πάντα καλή και εξαρτάται από το στάδιο της νόσου.

Παράγοντες Κινδύνου Επεξεργασία

Έχουν παρατηρηθεί παράγοντες που προδιαθέτουν για ανάπτυξη ηπατοκυτταρικού καρκινώματος. Οι πιο συχνοί είναι το αλκοόλ και η ηπατίτιδα Β. Μεγάλο ποσοστό των ασθενών με ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα εμφανίζουν κίρρωση (70%), που μπορεί να συνδέεται με κάποιους από τους παράγοντες κινδύνου:

Κατανάλωση Αλκοόλ^[1]
Ηπατίτιδα Β
Ηπατίδιδα C^[2]
Αιμοσιδήρωση
Έλλειψη Α1-αντιθρυψίνης
Μη αλκοολική λιπώδης διήθηση ήπατος^[1]^[3]^[4]
Χρόνια ενεργός ηπατίτδα
Αλφατοξίνη (από τον Aspergillus flavus)
Ανδρογόνα
Αντισυλληπτικά
Υποθρεψία
Παχυσαρκία - Σακχαρώδης Διαβήτης τύπου ΙΙ^[5]
Κάπνισμα

Κλινική Εικόνα Επεξεργασία

Το ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα δεν παρουσιάζει συμπτώματα στα αρχικά του στάδια, και πολλές φορές κατά την διάγνωση είναι ήδη σε προχωρημένο στάδιο. Συμπτώματα,^[6] που μπορεί να εμφανίσει είναι:

Απώλεια Βάρους
Καταβολή
Πόνος (τοπικός)
Ίκτερος
Συμπτώματα Κίρρωσης
Αίσθημα βάρους
Πυρετός
Ασκίτης

Εργαστηριακή και Ακτινολογική Διερεύνηση Επεξεργασία

Για την τελική διάγνωση του ηπατοκυτταρικού καρκινώματος απαιτείται η Αξονική Τομογραφία (CT) τριών φάσεων. Άλλες τιμές του εργαστηρίου που συμβαδίζουν είναι:

Ερυθροκυττάρωση
Αυξημένη Αλκαλική Φωσφατάση (ALP)
Παράταση κάθαρσης BSP
Αυξημένη α-εμβρυική πρωτεΐνη

Σταδιοποίηση κατά TNM Επεξεργασία

Η σταδιοποίηση γίνεται ως εξής:

Τ1 : μονήρης όγκος < 5 εκ.

Τ2 : μονήρης όγκος > 5 εκ. ή πολλαπλοί

Τ3 : πολαπλλοί όγκοι > 5 εκ.

Τ4 : διήθηση παρακείμενων ζωτικών οργάνων

Ν1 : διήθηση λεμφαδένων

Μ1 : ύπαρξη μεταστάσεων

Στάδιο Ι : Τ1 Ν0 Μ0
Στάδιο ΙΙ : Τ2 Ν0 Μ0
Στάδιο ΙΙΙα : Τ3 Ν0 Μ0
Στάδιο ΙΙΙβ : Τ3 Ν0 Μ0
Στάδιο ΙΙΙγ : Τi N1 M0
Στάδιο ΙV : Ti Ni M1

Παραπομπές Επεξεργασία

↑ ^1,0 ^1,1 Heidelbaugh, Joel J.; Bruderly, Michael (2006-09-01). «Cirrhosis and chronic liver failure: part I. Diagnosis and evaluation». American Family Physician 74 (5): 756–762. ISSN 0002-838X. PMID 16970019. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/16970019/.
↑ Alter, Miriam J (2007). «Epidemiology of hepatitis C virus infection» (στα αγγλικά). World Journal of Gastroenterology 13 (17): 2436. doi:10.3748/wjg.v13.i17.2436. ISSN 1007-9327. PMID 17552026. PMC PMC4146761. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-05-07. https://web.archive.org/web/20160507085233/http://www.wjgnet.com/1007-9327/13/2436.asp. Ανακτήθηκε στις 2023-02-27.
↑ White, Donna L.; Kanwal, Fasiha; El–Serag, Hashem B. (2012-12-01). «Association Between Nonalcoholic Fatty Liver Disease and Risk for Hepatocellular Cancer, Based on Systematic Review» (στα English). Clinical Gastroenterology and Hepatology 10 (12): 1342–1359.e2. doi:10.1016/j.cgh.2012.10.001. ISSN 1542-3565. https://www.cghjournal.org/article/S1542-3565(12)01153-6/fulltext.
↑ Humphreys, Dr C. (11 Νοεμβρίου 2019). «NAFLD vs. NASH». Medicine Specifics (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2023.
↑ El–Serag, Hashem B.; Hampel, Howard; Javadi, Fariba (2006-03-01). «The Association Between Diabetes and Hepatocellular Carcinoma: A Systematic Review of Epidemiologic Evidence» (στα English). Clinical Gastroenterology and Hepatology 4 (3): 369–380. doi:10.1016/j.cgh.2005.12.007. ISSN 1542-3565. https://www.cghjournal.org/article/S1542-3565(05)01178-X/fulltext.
↑ «Διατριβή: ΑΛΚΑΛΙΚΗ ΦΩΣΦΑΤΑΣΗ, ΓΑΛΑΚΤΙΚΗ ΑΦΥΔΡΟΓΟΝΑΣΗ ΚΑΙ ΙΣΟΕΝΖΥΜΑ ΑΥΤΩΝ ΕΠΙ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΤΟΥ ΗΠΑΤΟΣ ΚΑΙ ΟΣΤΙΚΩΝ ΜΕΤΑΣΤΑΣΕΩΝ - Κωδικός: 7677». thesis.ekt.gr. Ανακτήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2023.

[:0-1] 1,0 ^1,1 Heidelbaugh, Joel J.; Bruderly, Michael (2006-09-01). «Cirrhosis and chronic liver failure: part I. Diagnosis and evaluation». American Family Physician 74 (5): 756–762. ISSN 0002-838X. PMID 16970019. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/16970019/.

[2] Alter, Miriam J (2007). «Epidemiology of hepatitis C virus infection» (στα αγγλικά). World Journal of Gastroenterology 13 (17): 2436. doi:10.3748/wjg.v13.i17.2436. ISSN 1007-9327. PMID 17552026. PMC PMC4146761. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-05-07. https://web.archive.org/web/20160507085233/http://www.wjgnet.com/1007-9327/13/2436.asp. Ανακτήθηκε στις 2023-02-27.

[3] White, Donna L.; Kanwal, Fasiha; El–Serag, Hashem B. (2012-12-01). «Association Between Nonalcoholic Fatty Liver Disease and Risk for Hepatocellular Cancer, Based on Systematic Review» (στα English). Clinical Gastroenterology and Hepatology 10 (12): 1342–1359.e2. doi:10.1016/j.cgh.2012.10.001. ISSN 1542-3565. https://www.cghjournal.org/article/S1542-3565(12)01153-6/fulltext.

[4] Humphreys, Dr C. (11 Νοεμβρίου 2019). «NAFLD vs. NASH». Medicine Specifics (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2023.

[5] El–Serag, Hashem B.; Hampel, Howard; Javadi, Fariba (2006-03-01). «The Association Between Diabetes and Hepatocellular Carcinoma: A Systematic Review of Epidemiologic Evidence» (στα English). Clinical Gastroenterology and Hepatology 4 (3): 369–380. doi:10.1016/j.cgh.2005.12.007. ISSN 1542-3565. https://www.cghjournal.org/article/S1542-3565(05)01178-X/fulltext.

[6] «Διατριβή: ΑΛΚΑΛΙΚΗ ΦΩΣΦΑΤΑΣΗ, ΓΑΛΑΚΤΙΚΗ ΑΦΥΔΡΟΓΟΝΑΣΗ ΚΑΙ ΙΣΟΕΝΖΥΜΑ ΑΥΤΩΝ ΕΠΙ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΤΟΥ ΗΠΑΤΟΣ ΚΑΙ ΟΣΤΙΚΩΝ ΜΕΤΑΣΤΑΣΕΩΝ - Κωδικός: 7677». thesis.ekt.gr. Ανακτήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2023.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]