Κατώτατο όριο τιμής

Το κατώτατο όριο τιμής είναι η χαμηλότερη νόμιμη τιμή που μπορεί να πληρωθεί για ένα προϊόν, αγαθό, εμπόρευμα ή υπηρεσία. Ένα κατώτατο όριο τιμής πρέπει να είναι υψηλότερο από την τιμή ισορροπίας για να είναι αποτελεσματικό. Η τιμή ισορροπίας είναι η τιμή στην οποία η προσφορά και η ζήτηση εξισορροπούνται και ελλείψει εξωτερικών επιρροών οι τιμές (ισορροπίας) των οικονομικών μεταβλητών δεν θα αλλάξουν, που συχνά περιγράφεται ως το σημείο στο οποίο η ζητούμενη ποσότητα και η προσφερόμενη ποσότητα είναι ίσες (σε μια απόλυτα ανταγωνιστική αγορά). Οι κυβερνήσεις συνήθως χρησιμοποιούν την κατώτατη τιμή για να εμποδίσουν ορισμένες τιμές να διολισθίσουν σε πολύ χαμηλά επίπεδα.

Αναποτελεσματική κατώτατη τιμή που βρίσκεται κάτω από την τιμή ισορροπίας.

Ένα αποτελεσματικό, δεσμευτικό κατώτατο όριο τιμών, που προκαλεί πλεόνασμα (η προσφορά υπερβαίνει τη ζήτηση).

Ένα παράδειγμα κατώτατου ορίου τιμής αποτελεί η νομοθεσία για τον κατώτατο μισθό. Ένα άλλο παράδειγμα είναι η τιμή περέμβασης ή ασφάλειας των γεωργικών προϊόντων για να προστατευθεί το εισόδημα των αγροτών. Οι τιμές των γεωργικών εκμεταλλεύσεων και επομένως τα γεωργικά εισοδήματα παρουσιάζουν διακυμάνσεις, μερικές φορές μεγάλες. Έτσι, ακόμη κι αν, κατά μέσο όρο, τα αγροτικά εισοδήματα είναι επαρκή, μερικά χρόνια μπορεί να είναι αρκετά χαμηλά. Ο σκοπός της τιμής ασφάλειας είναι να αποτραπούν αυτές οι διακυμάνσεις.

Ενώ κατώτατα όρια τιμών επιβάλλονται συχνά από τις κυβερνήσεις, υπάρχουν επίσης κατώτατα όρια τιμών που εφαρμόζονται από μη κυβερνητικούς οργανισμούς όπως εταιρείες, όπως η πρακτική της διατήρησης των τιμών μεταπώλησης. Με τη διατήρηση της τιμής μεταπώλησης, ένας κατασκευαστής και οι διανομείς του συμφωνούν ότι οι διανομείς θα πουλήσουν το προϊόν του κατασκευαστή σε συγκεκριμένες τιμές (διατήρηση τιμής μεταπώλησης), σε ή πάνω από ένα κατώτατο όριο τιμής (διατήρηση ελάχιστης τιμής μεταπώλησης) ή σε ή κάτω από ένα ανώτατο όριο τιμής (διατήρηση μέγιστης τιμής μεταπώλησης).

Η επιβόλη των κατώτατων τιμών πρέπει να γίνεται σε έκτακτες και ειδικές περιπτώσεις, και κυρίως σε αγαθά πρώτης ανάγκης. Οι χώρες με υψηλό εισόδημα, όπως οι Ηνωμένες Πολιτειες, η Ευρώπη και η Ιαπωνία, εκτιμάται ότι ξοδεύουν περίπου 1 δισεκατομμύριο δολάρια την ημέρα για την υποστήριξη των αγροτών τους. Εάν οι κυβερνήσεις είναι πρόθυμες να αγοράσουν την πλεονάζουσα προσφορά (ή να παράσχoυν πληρωμές σε άλλους για να την αγοράσουν), τότε οι αγρότες θα επωφεληθούν από το κατώτατο όριο τιμών, αλλά οι φορολογούμενοι και οι καταναλωτές τροφίμων θα πληρώσουν το κόστος.