Βικιπαίδεια

Κιμ Χάντερ

αμερικανίδα ηθοποιός

Η Κιμ Χάντερ (αγγλικά: Kim Hunter, γεννημένη ως Τζάνετ Κόουλ [Janet Cole], 12 Νοεμβρίου 1922 - 11 Σεπτεμβρίου 2002) ήταν Αμερικανίδα ηθοποιός του κινηματογράφου, του θεάτρου και της τηλεόρασης. Κέρδισε τόσο το Όσκαρ Β´ Γυναικείου Ρόλου όσο και τη Χρυσή Σφαίρα Β´ Γυναικείου Ρόλου για την ερμηνεία της ως Στέλλα Κοβάλσκι στην ταινία του 1951, Λεωφορείον ο Πόθος. Δεκαετίες αργότερα, ήταν υποψήφια για το Καθημερινό Βραβείο Έμμυ για τη δουλειά της στη σαπουνόπερα του CBS, The Edge of Night.[9] Επίσης, απεικόνισε τον χαρακτήρα του χιμπαντζή Ζίρα στις τρεις πρώτες ταινίες της αρχικής προσαρμογής της ταινίας Ο Πλανήτης των Πιθήκων.

Κιμ Χάντερ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Kim Hunter (Αγγλικά)
Γέννηση12  Νοεμβρίου 1922[1][2][3]
Ντιτρόιτ[4]
Θάνατος11  Σεπτεμβρίου 2002[1][2][3]
Γκρίνιτς Βίλατζ
Αιτία θανάτουέμφραγμα του μυοκαρδίου
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά[5][6]
ΣπουδέςΣύνδεσμος Σπουδαστών Τέχνης της Νέας Υόρκης
Miami Beach Senior High School[7]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταηθοποιός θεάτρου
ηθοποιός τηλεόρασης
ηθοποιός ταινιών
Περίοδος ακμής1943 - 2000
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΌσκαρ Β΄ Γυναικείου Ρόλου (1950)
αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας του Χόλιγουντ[8]
Χρυσή Σφαίρα Β' Γυναικείου Ρόλου - κινηματογραφική ταινία (1951)
βραβείο Ντόναλντσον
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Πρώτα χρόνια Επεξεργασία

Η Χάντερ γεννήθηκε στο Ντιτρόιτ του Μίσιγκαν, κόρη της Γκρέις Λιντ, η οποία εκπαιδεύτηκε ως πιανίστρια συναυλιών και του Ντόναλντ Κόουλ, μηχανικού ψύξης.[10] Ήταν αγγλικής και ουαλικής καταγωγής.[11] Η Χάντερ φοίτησε στο Λύκειο του Μαϊάμι Μπιτς.[12]

Καριέρα Επεξεργασία

Ο πρώτος κινηματογραφικός ρόλος της Χάντερ ήταν στο φιλμ νουάρ του 1943, Το έβδομο Θύμα (The Seventh Victim), και ο πρώτος πρωταγωνιστικός ρόλος της ήταν στη βρετανική ταινία φαντασίας του 1946 Ζήτημα Ζωής και Θανάτου (A Matter of Life and Death). Το 1947, ήταν η Στέλλα Κοβάλσκι στη σκηνή, στην αρχική παραγωγή του Μπρόντγουεϊ του Λεωφορείον ο Πόθος (A Streetcar Named Desire). Αναδημιουργώντας αυτόν τον ρόλο στην κινηματογραφική έκδοση του 1951, η Χάντερ κέρδισε τόσο το Όσκαρ όσο και τη Χρυσή Σφαίρα στην κατηγορία Β´ Γυναικείου Ρόλου.[13][14] Εν τω μεταξύ, ωστόσο, το 1948, είχε ήδη ενταχθεί με τους συμπρωταγωνιστές της, του Λεωφορείον ο Πόθος, Μάρλον Μπράντο, Καρλ Μάλντεν και 47 ακόμη, για να γίνει ένα από τα πρώτα μέλη που έγιναν αποδεκτά από το νεοσύστατο Actors Studio.[15]

Το 1952, η Χάντερ έγινε η συμπρωταγωνίστρια του Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ στο Deadline USA.[16]

Η Χάντερ μπήκε στη μαύρη λίστα του Χόλυγουντ τόσο στον κινηματογράφο όσο και στην τηλεόραση τη δεκαετία του 1950, εν μέσω υποψιών ότι ήταν κομμουνίστρια, κατά την εποχή της Επιτροπής Αμερικανικών Δραστηριοτήτων (HUAC).[17]

Το 1956, με την επιρροή του HUAC να υποχωρεί, συμπρωταγωνίστησε με τον Ροντ Σέρλινγκ, στην τηλεοπτική εκπομπή Playhouse 90, στο επεισόδιο Requiem for a Heavyweight το οποίο ήταν βραβευμένο με Βραβείο Πιμπάντι. Η τηλεοπτική αυτή εκπομπή κέρδισε πολλά Βραβεία Έμμυ, συμπεριλαμβανομένου του καλύτερου single προγράμματος της χρονιάς. Εμφανίστηκε απέναντι από τον Μίκι Ρούνεϊ στη ζωντανή μετάδοση του CBS-TV του 1957 στο The Comedian, ένα άλλο δράμα που έγραψε ο Ροντ Σέρλινγκ και σκηνοθέτησε ο John Frankenheimer. Το 1959, εμφανίστηκε στην τηλεοπτική σειρά Rawhide στο επεισόδιο "Incident of the Misplaced Indians" ως Amelia Spaulding. Το 1962, εμφανίστηκε στο ιατρικό δράμα του NBC, The Eleventh Hour στο ρόλο της Βιρτζίνιας Χάντερ στο επεισόδιο "Of Roses and Nightingales and Other Lovely Things". Το 1963, η Χάντερ εμφανίστηκε ως Anita Anson στο ιατρικό δράμα του ABC, Breaking Point στο επεισόδιο "Crack in an Image". Το 1964 η Χάντερ εμφανίστηκε στην «Ώρα του Άλφρεντ Χίτσκοκ» στο επεισόδιο "The Evil of Adelaide Winters" στον ρόλο της Adelaide Winters. Το 1965, εμφανίστηκε δύο φορές ως Έμιλι Φιλντ στην τηλεοπτική ιατρική σειρά του NBC, Dr. Kildare. Το 1967, εμφανίστηκε στο πιλοτικό επεισόδιο του Mannix. Στις 4 Φεβρουαρίου του 1968, εμφανίστηκε ως Ada Halle στη σειρά Μπονάντσα της τηλεόρασης του NBC στο επεισόδιο "The Price of Salt".[11]

Οι άλλοι σημαντικοί κινηματογραφικοί της ρόλοι περιλαμβάνουν το ερωτικό ενδιαφέρον του χαρακτήρα του Ντέιβιντ Νίβεν στην ταινία του 1946 Ζήτημα Ζωής και Θανάτου (A Matter of Life and Death) και τη Ζίρα, τον συμπαθητικό χιμπαντζή επιστήμονα στην ταινία Ο Πλανήτης των Πιθήκων του 1968 και σε δύο συνέχειες της αρχικής σειράς. Εμφανίστηκε επίσης σε αρκετές ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές σαπουνόπερες, κυρίως ως ηθοποιός του Χόλιγουντ, Νόλα Μάντισον, στο The Edge of Night του ABC, για την οποία έλαβε το Καθημερινό Βραβείο Έμμυ ως Εξαιρετική Ηθοποιός σε Δραματική Σειρά το 1980.[9] Το 1979, εμφανίστηκε ως Πρώτη Κυρία Έλεν Άξον Ουίλσον στη δραματική σειρά Backstairs at the White House.[18]

Η Χάντερ πρωταγωνίστησε στην αμφιλεγόμενη τηλεοπτική ταινία Born Innocent (1974) παίζοντας τη μητέρα της Λίντας Μπλερ (Linda Blair). Έπαιξε επίσης σε πολλά επεισόδια του CBS Radio Mystery Theatre στα μέσα της δεκαετίας του 1970. Το 1971, εμφανίστηκε σε ένα επεισόδιο της τηλεοπτικής σειράς Cannon. Την ίδια χρονιά, πρωταγωνίστησε σε ένα επεισόδιο της σειράς Columbo στο "Suitable for Framing". Το 1973, εμφανίστηκε δύο φορές στο βραχύβιο εγκληματικό δράμα Griff του Λορν Γκριν, συμπεριλαμβανομένου του επεισοδίου "The Last Ballad", στο οποίο απεικόνισε τη γιατρό Μάρθα Ριντ (Martha Reed), ιατρό που κρατήθηκε από την αστυνομία για το θάνατο ενός ασθενούς. Το 1974, εμφανίστηκε στο Ironside του Raymond Burr. Το 1977, εμφανίστηκε στη σειρά γουέστερν, The Oregon Trail, του NBC με πρωταγωνιστή τον Ροντ Τέιλορ, στο επεισόδιο "The Waterhole", στο οποίο εμφανίστηκε επίσης ο Lonny Chapman.[11]

Ο τελευταίος κινηματογραφικός ρόλος της Χάντερ σε μια μεγάλη κινηματογραφική ταινία ήταν στην ταινία του Κλιντ Ίστγουντ το 1997, Μεσάνυχτα στον κήπο του καλού και του κακού (Midnight in the Garden of Good and Evil). Σε αυτό, η Χάντερ απεικόνισε την Μπέτυ Χάρτι, νομική γραμματέα για τον πραγματικό δικηγόρο της Σαβάννα, Σόνι Σέιλερ (Sonny Seiler).[11][18]

Προσωπική ζωή Επεξεργασία

Η Χάντερ παντρεύτηκε δύο φορές. Ο πρώτος της γάμος έγινε το 1944 με τον Ουίλιαμ Μπάλντουιν (William Baldwin), του Σώματος Πεζοναυτών των ΗΠΑ. Πριν διαλυθεί ο γάμος το 1946, το ζευγάρι είχε αποκτήσει μια κόρη, την Κάθριν Ντίρντρε (Kathryn Deirdre, γεν. 1944). Ο δεύτερος γάμος της ήταν το 1951 με τον ηθοποιό Ρόμπερτ Έμετ (Robert Emmett). Μαζί, απέκτησαν έναν γιο, τον Σον Ρόμπερτ (γ. 1954).[18] Η Χάντερ και ο Έμετ έπαιζαν περιστασιακά μαζί σε θεατρικά έργα. Ο Έμετ πέθανε το 2000.[19] Η Χάντερ ήταν σε όλη της τη ζωή προοδευτική δημοκράτης.[20]

Η Χάντερ πέθανε στη Νέα Υόρκη στις 11 Σεπτεμβρίου του 2002, από καρδιακή προσβολή σε ηλικία 79 ετών.[18][19][21] Αποτεφρώθηκε και η στάχτη της δόθηκε στην κόρη της.[22]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9  Απριλίου 2014.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb14037230h. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Kim-Hunter. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 10  Δεκεμβρίου 2014.
  5. ↑ «Identifiants et Référentiels». (Γαλλικά) IdRef. Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. Ανακτήθηκε στις 4  Μαρτίου 2020.
  6. ↑ CONOR.SI. 46883683.
  7. ↑ Ανακτήθηκε στις 4  Μαρτίου 2021.
  8. ↑ Ανακτήθηκε στις 6  Ιουνίου 2021.
  9. ↑ 9,0 9,1 «1980 Emmy Winners & Nominees». Soap Opera Digest. American Media, Inc. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Αυγούστου 2004. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουνίου 2013. 
  10. ↑ Lillian Ross· Helen Ross (8 Απριλίου 1961). «The Player A Profile Of An Art». Simon And Schuster – μέσω Internet Archive. 
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 11,3 Collura, Joe (October 23, 2009). «Kim Hunter». Classic Images. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2019-09-24. https://web.archive.org/web/20190924210411/https://www.classicimages.com/people/article_6caaaef5-251f-526c-a92f-e616a26e3a42.html. Ανακτήθηκε στις December 20, 2018. 
  12. ↑ «Kim Hunter | Hollywood Walk of Fame». www.walkoffame.com. Ανακτήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2018. 
  13. ↑ «Winners & Nominees : Best Performance by an Actress in a Supporting Role in any Motion Picture 1952». GoldenGlobes.com. Golden Globe Awards. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Μαρτίου 2021. Ανακτήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2018. 
  14. ↑ «Oscar Ceremony 1952 (Actress In A Supporting Role)». Oscars.org. Academy Awards. Ανακτήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2018. 
  15. ↑ Dick Kleiner: "The Actors Studio: Making Stars Out of the Unknown," The Sarasota Journal (Friday, December 21, 1956), p. 26. "That first year, they interviewed around 700 actors and picked 50. In that first group were people like Marlon Brando, Montgomery Clift, Tom Ewell, John Forsythe, Julie Harris, Kim Hunter, Karl Malden, E.G. Marshall, Margaret Phillips, Maureen Stapleton, Kim Stanley, Jo Van Fleet, Eli Wallach, Ray Walston and David Wayne."
  16. ↑ McCarty, Clifford (1965). Bogey - The Films of Humphrey Bogart. New York, N.Y.: Cadillac Publishing Co., Inc. σελ. 165. 
  17. ↑ «THEATER;Blacklist: Memories of a Word That Marks an Era». The New York Times. July 31, 1994. https://www.nytimes.com/1994/07/31/arts/theater-blacklist-memories-of-a-word-that-marks-an-era.html. Ανακτήθηκε στις September 21, 2015. 
  18. ↑ 18,0 18,1 18,2 18,3 Baxter, Brian (September 12, 2002). «Obituary: Kim Hunter». The Guardian. https://www.theguardian.com/news/2002/sep/13/guardianobituaries.arts. Ανακτήθηκε στις February 5, 2017. 
  19. ↑ 19,0 19,1 «Kim Hunter». The Daily Telegraph. September 12, 2002. https://www.telegraph.co.uk/news/obituaries/1407005/Kim-Hunter.html. Ανακτήθηκε στις February 5, 2017. 
  20. ↑ Lyman, Rick (September 12, 2002). «Kim Hunter, 79, an Actress Lauded as Stella in 'Streetcar'». The New York Times. https://www.nytimes.com/2002/09/12/arts/kim-hunter-79-an-actress-lauded-as-stella-in-streetcar.html. Ανακτήθηκε στις May 28, 2018. 
  21. ↑ «Kim Hunter Obituary - Legacy.com». www.legacy.com. 
  22. ↑ Wilson, Scott (16 Σεπτεμβρίου 2016). Resting Places: The Burial Sites of More Than 14,000 Famous Persons, 3d ed. McFarland. ISBN 9781476625997 – μέσω Google Books. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κιμ_Χάντερ&oldid=10344154"