Λεωφορείον ο Πόθος

ταινία του 1951 σε σκηνοθεσία Ελία Καζάν

Το Λεωφορείον ο πόθος (αγγλικά: A Streetcar named Desire) είναι ταινία του σκηνοθέτη Ελία Καζάν γυρισμένη το 1951. Βασίζεται στο ομώνυμο δράμα του Τένεσι Ουίλιαμς. Η ταινία έλαβε 12 υποψηφιότητες και βραβεύτηκε με 4 βραβεία Όσκαρ.

Λεωφορείον ο Πόθος
ΣκηνοθεσίαΕλία Καζάν[1][2][3]
ΠαραγωγήCharles K. Feldman
ΣενάριοΤένεσι Ουίλιαμς και Oscar Saul
Βασισμένο σεΛεωφορείο ο Πόθος
ΠρωταγωνιστέςΒίβιαν Λι[1][2][4], Μάρλον Μπράντο[1][2][4], Κιμ Χάντερ[1][2][4], Καρλ Μάλντεν[1][4][5], Νικ Ντένις[4][6], Ρίτσαρντ Γκάρικ[4][6], Ρούντι Μποντ[4][6], Charles Wagenheim[7], Peg Hillias, Ράιτ Κινγκ, Μίκυ Κουν και Μαριέτα Κάντι
ΜουσικήΆλεξ Νορθ
ΦωτογραφίαΧάρι Στράντλινγκ
ΜοντάζΝτέιβιντ Γουέϊσμπαρτ
Εταιρεία παραγωγήςWarner Bros. και Warner Bros. Pictures
ΔιανομήWarner Bros. και Netflix
Πρώτη προβολή1951
Διάρκεια120 λεπτά
ΠροέλευσηΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
ΓλώσσαΑγγλικά
Βίβιαν Λι και Ράιτ Κινγκ σε σκηνή της ταινίας

Το 1997, το Λεωφορείον ο πόθος έλαβε την 45η θέση, ως μια από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου[8]. Το 1999 η ταινία χαρακτηρίστηκε από την Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου ως «πολιτιστικά, αισθητικά και ιστορικά σημαντική» και επιλέχθηκε να ενταχθεί στο Εθνικό Μητρώο Κινηματογράφου των Ηνωμένων Πολιτειών.[9]

Υπόθεση Επεξεργασία

Η Μπλανς (Βίβιαν Λι), μια καθηγήτρια από τις Νότιες Ηνωμένες Πολιτείες, επισκέπτεται μετά τον πλειστηριασμό της οικογενειακής περιουσίας της την αδελφή της Στέλλα (Κιμ Χάντερ), που ζει με τον άντρα της Στάνλεϋ Κοβάλσκυ (Μάρλον Μπράντο) στη Νέα Ορλεάνη. Ο Κοβάλσκυ, που ως Πολωνός μετανάστης και εργάτης αντιμετωπίζεται υποτιμητικά από την Μπλανς, καθηλώνει τη Στέλλα με τον οξύθυμο και επιβλητικό χαρακτήρα του σε μία σχέση που κυριαρχείται από το ωμό πάθος. Η υπερευαίσθητη και κάπως υπερβολική Μπλανς, τονίζοντας την ευγενή καταγωγή και την καλή ανατροφή της, μπαίνει στο στόχαστρό του και ενδόμυχα γεννιέται ένας κρυφός πόθος. Όσο περνά ο καιρός, αποκαλύπτονται μυστικά του παρελθόντος της Μπλανς και λόγω της συγκατοίκησης, δημιουργούνται εντάσεις και πολλαπλά ξεσπάσματα, που αφαιρούν ένα-ένα τα πέπλα από τους πολύπλοκους χαρακτήρες των ηρώων. Εν τέλει το όριο μεταξύ λογικής και παράνοιας γίνεται όλο και περισσότερο θολό, με αποτέλεσμα το ολέθριο τέλος.

Διανομή Επεξεργασία

Βραβεία όσκαρ Επεξεργασία

Η ταινία προτάθηκε για 12 Όσκαρ το 1951, λαμβάνοντας συνολικά 4 βραβεία Όσκαρ, εκ των οποίων τα 3 ήταν για τις ερμηνείες των Λι, Μάλντεν και Χάντερ. Είναι η μοναδική ταινία μέχρι και σήμερα που έχει 3 τρία ερμηνευτικά βραβεία και μοιράζεται το ρεκόρ με την ταινία του 1976 Το δίκτυο. Ο Μάρλον Μπράντο ήταν ο μοναδικός από τους ηθοποιούς της ταινίας που ήταν υποψήφιοι που δεν τιμήθηκε με το βραβείο, το οποίο έχασε από τον Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ για την ταινία Η βασίλισσα της Αφρικής, ενώ η ταινία έχασε το όσκαρ καλύτερης ταινίας από το Ένας Αμερικανός στο Παρίσι.[11]

Βράβευση:

Υποψηφιότητα:

Award Result Notes
Best Motion Picture Νίκη Charles K. Feldman, παραγωγός
νικητής Arthur Freed (MGM) – Ένας Αμερικανός στο Παρίσι
Best Director Υποψηφιότητα Ελία Καζάν
νικητής Τζορτζ ΣτίβενςΜια θέση στον ήλιο
Best Actor Υποψηφιότητα Μάρλον Μπράντο
νικητής Χάμφρεϊ ΜπόγκαρτThe African Queen
Best Actress Νίκη Βίβιαν Λι
Best Writing, Screenplay Νίκη Τενεσί Ουίλιαμς
νικητής Harry Brown and Michael WilsonΜια θέση στον ήλιο
Best Supporting Actor Νίκη Καρλ Μάλντεν
Best Supporting Actress Νίκη Κιμ Χάντερ
Best Art Direction–Set Decoration, Black-and-White Νίκη Richard Day και George Hopkins
Best Cinematography, Black-and-White Νίκη Harry Stradling
νικητής William C. MellorΜια θέση στον ήλιο
Best Costume Design, Black-and-White Νίκη Lucinda Ballard
νικητής Edith HeadΜια θέση στον ήλιο
Best Music, Score of a Dramatic or Comedy Picture Υποψηφιότητα Άλεξ Νορθ
νικητής Φραντς ΓουάξμανΜια θέση στον ήλιο
Best Sound Recording Νίκη Nathan Levinson
νικητής Douglas ShearerThe Great Caruso

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 www.adorocinema.com/filmes/filme-2580/. Ανακτήθηκε στις 6  Ιουλίου 2016.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 stopklatka.pl/film/tramwaj-zwany-pozadaniem. Ανακτήθηκε στις 6  Ιουλίου 2016.
  3. www.imdb.com/title/tt0044081/. Ανακτήθηκε στις 6  Ιουλίου 2016.
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 www.imdb.com/title/tt0044081/fullcredits. Ανακτήθηκε στις 6  Ιουλίου 2016.
  5. www.allocine.fr/film/fichefilm_gen_cfilm=2580.html. Ανακτήθηκε στις 6  Ιουλίου 2016.
  6. 6,0 6,1 6,2 www.filmaffinity.com/en/film953782.html. Ανακτήθηκε στις 6  Ιουλίου 2016.
  7. (Τσεχικά) Česko-Slovenská filmová databáze. 2001.
  8. «AFI's 100 Years...100 Stars». American Film Institute. Ανακτήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 2006. 
  9. «Ο πλήρης κατάλογος ταινιών του Εθνικό Μητρώο Κινηματογράφου των Η.Π.Α» (στα Αγγλικά). loc.gov. Ανακτήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 2021. 
  10. 10,0 10,1 10,2 10,3 Γιαννούλα, Αικατερίνη (2022). Η τέχνη της μεταγραφής από το θέατρο στον κινηματογράφο. Case study: Η σεναριακή μεταγραφή του έργου του Tennessee Williams A Streetcar Named Desire στην ομότιτλη ταινία του Elia Kazan και στην ταινία Blue Jasmine του Woody Allen. Πάτρα: ΕΑΠ. σελ. 24. 
  11. «NY Times: A Streetcar Named Desire». NY Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Ιανουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2008. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία