Κιτάναυρα
Συντεταγμένες: 36°38′51″N 30°21′59″E / 36.64750°N 30.36639°E
Η Κιτάναυρα [2] (ή Κιθάναυρα) ήταν αρχαία πόλη της Λυκίας. Τα ερείπιά της βρίσκονται κοντά στο Σαράιτζικ, ένα μικρό χωριό στην περιοχή Κουμλουτζά της επαρχίας Αττάλειας, στην Τουρκία.
| Κιτάναυρα | |
|---|---|
  Κιτάναυρα | |
| Χώρα | Τουρκία[1] |
| Διοικητική υπαγωγή | Επαρχία Αττάλειας |
Ιστορία Επεξεργασία
Η ιστορία της πόλης είναι σε μεγάλο βαθμό άγνωστη, γιατί δεν αναφέρθηκε από κανέναν αρχαίο συγγραφέα. Μόνο τα ερείπια της πόλης δίνουν κάποιες πληροφορίες. Η παλαιότερη φάση των τειχών της πόλης χρονολογείται στην ελληνιστική περίοδο, με την τελευταία φάση να χρονολογείται στη βυζαντινή περίοδο.
Λόγω των πέντε εκκλησιών, που έχουν ταυτιστεί, η πόλη πιθανότατα έγινε πιο σημαντική με την εξάπλωση του Χριστιανισμού στην Ύστερη Αρχαιότητα.[3]
Αρχαιολογικές έρευνες Επεξεργασία
Ο T.A.B. Spratt επισκέφτηκε την τοποθεσία για δύο ημέρες το 1842, για να αντιγράψει επιγραφές και σχεδίασε ένα σχέδιο. Δεν βρήκε λείψανα που να έδειχναν το όνομα της πόλης, αλλά υποψιάστηκε ότι ήταν τα Μάρμαρα της Λυκίας ή η Απολλωνία.[4] Τα Μάρμαρα έχουν πλέον βρεθεί και η Απολλωνία τελικά ανακαλύφθηκε πολύ μακριά στη δυτική Λυκία.
Μια μελέτη νομισμάτων του 1998 στο Μουσείο της Αττάλειας οδήγησε στην αναγνώριση του ονόματος Κιτάναυρα. Το όνομα της πόλης εμφανίστηκε επίσης σε ένα ρωμαϊκό οδοδείκτη, το Miliarium Lyciae, που ανασκάφηκε στα Πάταρα το 1993. Οι επιγραφές στον οδοδείκτη δίνουν τοπωνύμια και αποστάσεις κατά τον 1ο αιώνα μ.Χ. Αναφέρουν την Κιτάναυρα σε απόσταση 17-18 χλμ από την Ιδεβεσό. Αυτό κατέστησε δυνατό τον εντοπισμό της τοποθεσίας της πόλης.[3]
Η Κιτάναυρα ερευνήθηκε λεπτομερώς από μια ομάδα από το Πανεπιστήμιο Ακντενίζ με επικεφαλής τον Νεβζάτ Τσεβίκ το 2004-2005[5] και το 2006-2007.[3]
Η πόλη Επεξεργασία
Η ακρόπολη της Κιτάναυρας βρισκόταν σε ένα λόφο, που εκτεινόταν με κατεύθυνση ανατολικά προς δυτικά και περιβαλλόταν από υπολείμματα δομών στα νότια και δυτικά της. Η δυτική και βόρεια πλευρά της ακρόπολης καλύπτονται από απότομους βράχους, ενώ μια λιγότερο απότομη πλαγιά βρίσκεται στη νότια πλευρά. Τείχη για την προστασία της ακρόπολης εκτείνονταν από τη νοτιοδυτική πλευρά στην ανατολική και βόρεια πλευρά της ακρόπολης. Ήταν 1.30 μ. πάχος και έχουν διατηρηθεί σε ύψος 5 έως 6 μ σε λίγα σημεία.[3]
Λείψανα βασιλικής βρίσκονται στη νοτιοδυτική γωνία της ακρόπολης. Μια άλλη μεγάλη βασιλική βρισκόταν στο κέντρο. Ένα συγκρότημα λουτρών - γυμναστηρίου είναι το καλύτερο κτήριο, που έχει απομείνει. Βρίσκεται στους πρόποδες της νοτιοδυτικής εισόδου της ακρόπολης και αποτελούνταν από μια παλαίστρα και έξι άλλα τμήματα. Η ποιότητα κατασκευής και το μέγεθος των λουτρών είναι εντυπωσιακή για μια μεσαίου μεγέθους πόλη σε ένα σχετικά απομακρυσμένο μέρος της Λυκίας. Με μέγεθος 700 m 2 το κτήριο έχει διπλάσιο μέγεθος από τα κεντρικά λουτρά των Πατάρων (315 m 2 ) και τα νότια λουτρά Ξάνθου (295 m 2 ), δύο από τις μεγαλύτερες πόλεις της Λυκίας. Τα μεγέθη των λουτρών επηρεάστηκαν τόσο από τον πληθυσμό μιας πόλης όσο και από τον αριθμό των περιστασιακών επισκεπτών από έξω από την πόλη. Η θέση των λουτρών σε ένα σταυροδρόμι διαδρομών, που χρησιμοποιούν οι ταξιδιώτες υποδηλώνει ότι τα λουτρά εξυπηρετούσαν πολλούς προσωρινούς επισκέπτες.[6]
Τα υπολείμματα ενός τοίχου από τεράστιους ακανόνιστους κομμένους ογκόλιθους, που οδηγεί στο λουτρό από το λόφο στη δυτική πλευρά του δασικού δρόμου είναι πιθανό να ανήκουν στο υδραγωγείο.
Ένας δρόμος, που εκτείνεται από τα νότια της ακρόπολης και μετά στρίβει βόρεια, περνώντας την ακρόπολη προς τα δυτικά, πλαισιώνεται από νεκροπόλεις και στις δύο πλευρές. Ένα ηρώον βρίσκεται νότια της ακρόπολης.[3]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ (Αγγλικά) GeoNames. 2005. Ανακτήθηκε στις 7 Απριλίου 2015.
- ↑ NİHAL TÜNER (2002). «LYKIA 'NIN YERLEŞIM COÖRAFYASINDA YENI LOKALİZASYONLAR» (στα tr). Li̇kya İncelemeleri̇ I (Istanbul): 70.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Çevik, Nevzat (2008). «Northeast Lycia. The New Evidence - The Results from the past ten years from the Bey Mountains Surface Surveys». Adalya 11: 189–233. https://www.academia.edu/2486719.
- ↑ Spratt, T. A. B.· Forbes, Edward (1847). Travels in Lycia, Milyas and the Cibyratis. 1. London: John van Voorst. σελίδες 174–176, 202–205.
- ↑ Kızgut, İsa; Pimouguet-Pédarros, Isabella; Bulut, Süleyman; Özdilek, Banu; Çevik, Nevzat (2008). «Surveys in the Beydağları in 2007: Kitanaura». Yüzey Araştirma Raporlari 6: 100–104. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2020-07-12. https://web.archive.org/web/20200712080445/http://www.akmedanmed.com/pdf/2008_20.pdf. Ανακτήθηκε στις 2022-10-15.
- ↑ Tıbıkoğlu, H. Onur; Akalin, Emrah (2007). «An unknown bath-gymnasium at Kithanaura». Στο: Aygün, Çiğdem Özkan, επιμ. Oxford, England: Archaeopress, pp. 374–379. ISBN 978-1-4073-0382-6. https://www.academia.edu/650466.