Κρίστιαν Ράουντ
Ο Κρίστιαν Ράουντ (22 Οκτωβρίου 1865, Κιρικούκουλα, Ενορία Βίννι – 19 Μαΐου 1943, Ταλίν) ήταν Εσθονός συμβολιστής ζωγράφος [7] και εικονογράφος, που ήταν ένας από τους ιδρυτές του Εθνικού Μουσείου της Εσθονίας. Τα φολκλορικά στοιχεία φιγουράρουν σε μεγάλο βαθμό στη θεματολογία του και το ύφος του θυμίζει πρωτογονισμό. Ο δίδυμος αδερφός του, Παύλος, έγινε επίσης γνωστός ζωγράφος.
| Κρίστιαν Ράουντ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 22 Οκτωβρίου 1865[1][2][3] d:Q12378743 |
| Θάνατος | 19 Μαΐου 1943[1][4][2] Τάλιν |
| Τόπος ταφής | Rahumäe Cemetery |
| Χώρα πολιτογράφησης | Εσθονία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Εσθονικά[5] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ζωγράφος[6] σκιτσογράφος[6] εικονογράφος[6] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία Επεξεργασία
Αυτός και ο αδελφός του πέρασαν τα πρώτα τους χρόνια στη Μερίκουλα, όπου ο πατέρας τους ήταν αγροφύλακας. Μετά τον πρόωρο θάνατό του, γράφτηκαν στο ενοριακό σχολείο στο Ράκβερε, όπου διδάχτηκαν στα γερμανικά. Αργότερα, πήγε στο κολέγιο δασκάλων στο Τάρτου και δίδαξε στα τοπικά σχολεία εκεί για αρκετά χρόνια.
Το 1892, δυσαρεστημένος με την καριέρα του, μετακόμισε στην Αγία Πετρούπολη, όπου τα σχέδιά του έπεσαν στην προσοχή του Γιόχαν Κέλερ. Σκέφτηκε ότι ο Ράουντ είχε κάποιες δυνατότητες και τον συμβούλεψε να εγγραφεί στην Αυτοκρατορική Ακαδημία Τεχνών. Τέσσερα χρόνια αργότερα, αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του, πήγε στη Γερμανία, για να αναπτύξει τις δεξιότητές του. Πέρασε χρόνο στο Ντίσελντορφ με τον Πέτερ Γιάνσεν, και μετά πήγε στο Μόναχο, όπου πήρε ιδιαίτερα μαθήματα από τον Άντον Άζμπε και μαθήματα στην Ακαδημία Καλών Τεχνών. [8]
Όταν επέστρεψε στο Τάρτου, οργάνωσε ένα σχολείο για νέους καλλιτέχνες, έγραψε άρθρα για τις τοπικές εφημερίδες και δίδαξε στο γυμνάσιο. Μετά το θάνατο του Γιάκομπ Χούρτ το 1907, έγινε συνήγορος για την ίδρυση ενός μουσείου αφιερωμένου στη λαογραφία. Δύο χρόνια αργότερα, έγινε ένας από τους ιδρυτές και διοργανωτές του Εθνικού Μουσείου της Εσθονίας. [8] Την επόμενη χρονιά, παρείχε εικονογραφήσεις για τα ποιήματα του Γιούχαν Λίιβ.
Στις αρχές του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, μετακόμισε στο Ταλίν, για να ζήσει με τον αδελφό του. Για άλλη μια φορά έγινε δάσκαλος ενώ συνέχισε να ζωγραφίζει. Το 1919, ολοκλήρωσε το έργο Η Κόρη του Τάφου, εξελέγη Πρόεδρος της Εσθονικής Εταιρείας Μουσείων και άρχισε να εργάζεται για το Υπουργείο Παιδείας. Το αποκορύφωμα της καριέρας του ήρθε το 1935, όταν η Εσθονική Λογοτεχνική Εταιρεία εξέδωσε μια νέα έκδοση του Καλεβιπόεγκ, του εθνικού έπους της Εσθονίας, με τους πίνακές του ως εικονογραφήσεις. [8] Η πρώτη εκτύπωση έφτασε τα 10.000 αντίτυπα, που ήταν ένας πολύ μεγάλος αριθμός εκείνη την εποχή. Το 1938, του απονεμήθηκε το παράσημο του Ερυθρού Σταυρού της Εσθονίας.
Η δέσμευσή του στη ζωγραφική ήταν τέτοια που, ακόμη και στο κρεβάτι του θανάτου του στο νοσοκομείο, συνέχιζε να ζωγραφίζει. Το χειμώνα του 1942, λίγους μήνες πριν το θάνατό του, ολοκλήρωσε το έργο Η επιστροφή του Κάλεβ.[9] Πέθανε κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, έτσι, παρά τη φήμη του, η κηδεία του ήταν πολύ λιτή.
Την άνοιξη του 1940, λίγο πριν τη σοβιετική κατοχή, πραγματοποιήθηκε μια μεγάλη έκθεση με τα έργα του και η κυβέρνηση ανακήρυξε το έτος ως «Έτος Κρίστιαν Ράουντ».[9] Το μνημείο του ανεγέρθηκε επί σοβιετικής κυβέρνησης το 1969. Το 1973 θεσπίστηκε το Βραβείο Τέχνης Κρίστιαν Ράουντ από την Εσθονική Ένωση Καλλιτεχνών σε συνδυασμό με την πόλη του Ταλίν. Το βραβείο αυτό απονέμεται σε καλλιτέχνες, ιστορικούς τέχνης για τη δουλειά τους ή για ένα καλλιτεχνικό έργο, που δημιούργησαν ή παρουσίασαν για πρώτη φορά κατά το προηγούμενο έτος. Σπανιότερα το βραβείο αυτό δίνεται σε καλλιτέχνες για την συνολική τους προσφορά στην τέχνη.[10] Από το 2012, το έπαθλο ήταν αξίας 2.240 ευρώ . Από το 1992 έως το 2011, όταν η Εσθονία υιοθέτησε το ευρώ, ο Ράουντ απεικονιζόταν στο τραπεζογραμμάτιο της μίας κορώνας.
Επιλεγμένοι πίνακες ζωγραφικής Επεξεργασία
-
Κάτω από τα αστέρια -
Μπουγάδα -
Ο όρκος -
Μάρτυς (ή Θύμα) -
Μάγισσα και γουρουνάκια
.png)
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12248151q. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 2,0 2,1 2,2 «Eesti biograafiline andmebaas ISIK» (Εσθονικά) 2938. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 «Artists of the World Online» (Γερμανικά, Αγγλικά) K. G. Saur Verlag, Walter de Gruyter. Βερολίνο. 2009. 00141581T.
- ↑ «Benezit Dictionary of Artists» (Αγγλικά) Oxford University Press. 2006. B00149247. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017. ISBN-13 978-0-19-977378-7.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12248151q. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 6,0 6,1 6,2 The Fine Art Archive. cs
.isabart .org /person /148931. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021. - ↑ «Symbolism in the Art of the Baltic States». KUMU. 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Φεβρουαρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 13 Αυγούστου 2018.
- ↑ 8,0 8,1 8,2 Brief biography and appreciation Αρχειοθετήθηκε 2018-05-28 στο Wayback Machine. @ Eesti Kunst.
- ↑ 9,0 9,1 «Kristjan Raud, the Last National Romantic Artist of the Nordic Countries | ESTONIAN ART». www.estonianart.ee (στα Εσθονικά). 23 Δεκεμβρίου 1998. Ανακτήθηκε στις 22 Απριλίου 2022.
- ↑ «Kristjan Raud Art Award». Eesti Kunstnike Liit (στα Αγγλικά). 4 Μαρτίου 2019. Ανακτήθηκε στις 22 Απριλίου 2022.
Περαιτέρω ανάγνωση Επεξεργασία
- Rasmus Kangro-Pool, Kristjan Raud, 1865-1943, Eesti NSV Kunst, 1961.
- Lehti Viiroja, Kristjan Raud 1865 - 1943: looming ja mōtteavaldused, Eesti NSV Kunst, 1981.
- Mai Levin, Kristjan Raud - His Life, Work and the Shaping of Estonian Culture, 2021.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
- The Kristjan Raud House Museum Collection Αρχειοθετήθηκε 2017-04-15 στο Wayback Machine. @ Art Museums of Estonia.
- «Building up/on Power: αναπαραστάσεις του εθνικού χαρακτήρα της Εσθονίας στα έργα και τα λόγια του Κρίστιαν Ράουντ από την Elo-Hanna Seljamaa @ το Εσθονικό Ινστιτούτο.
- Ο Kristjan Raud and the Kalevipoeg @ Bifröst Museo