Κυβέρνηση Κίτσου Τζαβέλλα 1847
Η Κυβέρνηση Κίτσου Τζαβέλλα του 1847 ήταν διάδοχη της κυβερνήσεως του κυβέρνησης του Ιωάννη Κωλέττη μετά τον θάνατο του τελευταίου, διορισμένη από τον βασιλιά Όθωνα, ο οποίος προέκρινε για την θέση του πρωθυπουργού (αν και αναλφάβητος), τον υπασπιστή του και υπουργό των Στρατιωτικών, Κίτσο Τζαβέλλα.
Η αδυναμία διαχείρισης των κυβερνητικών θεμάτων από τον Κίτσο Τζαβέλλα, έφθινε σταδιακά την δύναμη της κυβέρνησης, [1] μέχρι που στις 8 Μαρτίου 1848 οδηγήθηκε σε παραίτηση.
Ο βασιλιάς Όθωνας την αντικατέστησε με την εξωκοινοβουλευτική κυβέρνηση του Γεώργιου Κουντουριώτη.
![]() | |
Συνταγματική Μοναρχία | |
![]() | |
Ημερομηνία σχηματισμού | 5 Σεπτεμβρίου 1847 |
---|---|
Ημερομηνία διάλυσης | 8 Μαρτίου 1848 |
Πρόσωπα και δομές | |
Αρχηγός Κράτους | Όθων |
Πρόεδρος Κυβέρνησης | Κίτσος Τζαβέλλας |
Αριθμός Υπουργών | 6 |
Πρώην Υπουργοί (Θάνατος/παραίτηση/αποπομπή) | 0 |
Συνολικός αριθμός Μελών | 6 |
Συμμετέχοντα κόμματα | Γαλλικό κόμμα |
Κατάσταση στο νομοθετικό σώμα | διορισμένη |
Ιστορία | |
Απερχόμενες εκλογές | Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1847 |
Θητεία νομοθετικού σώματος | 28 Ιουλίου 1847 - 22 Ιουλίου 1850 (Β' Κοινοβουλευτική περίοδος) |
Προηγούμενη | Κυβέρνηση Ιωάννη Κωλέττη 1847 |
Διάδοχη | Κυβέρνηση Γεωργίου Κουντουριώτη 1848 |
Σύνθεση υπουργικού συμβουλίουΕπεξεργασία
- «Πρωθυπουργός» ή και («Πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου» : Κίτσος Τζαβέλλας[2]
- «Επί των Εξωτερικών και του Βασιλικού Οίκου γραμματεύς της Επικράτειας»: Γεώργιος Γλαράκης
- «Επί των Εσωτερικών γραμματεύς της Επικράτειας»: Ρήγας Παλαμήδης
- «Επί των Οικονομικών γραμματεύς της Επικράτειας»: Νικόλαος Κορφιωτάκης
- «Επί των Στρατιωτικών γραμματεύς της Επικράτειας»: Κίτσος Τζαβέλλας
- «Επί της Δικαιοσύνης γραμματεύς της Επικράτειας»: Κωνσταντίνος Θ. Κολοκοτρώνης
- «Επί των Εκκλησιαστικών και Δημοσίας Εκπαιδεύσεως γραμματεύς της Επικράτειας»: Γεώργιος Γλαράκης
- «Επί των Ναυτικών γραμματεύς της Επικράτειας»: Δημήτριος Βούλγαρης
Λειτουργία της κυβέρνησηςΕπεξεργασία
Τα σημαντικότερα ζητήματα της περιόδου για την κυβέρνηση ήταν η καταστολή των κατά τόπους αντάρτικων και ληστρικών κινημάτων, που λυμαίνονταν την ύπαιθρο, και η επιτυχής διαχείριση του «επεισοδίου Μουσούρου», διπλωματικού επεισοδίου Τουρκίας-Ελλάδας. Τα κυβερνητικά στρατεύματα κατάφεραν να εξουδετερώσουν κάποια αντάρτικα σώματα αλλά όχι ριζικά, αλλά όχι όλα, και το «Επεισόδιο Μουσούρου», έληξε με τουρκική διπλωματική νίκη. [3]
ΑναφορέςΕπεξεργασία
- ↑ Ανδρέας Γ. Δημητρόπουλος: «Οι Ελληνικές Κυβερνήσεις 843-2004»,http://www.greeklaws.com/pubs/results.php?id=842
- ↑ (ΦΕΚ Α28/1847)
- ↑ Τρύφων Ευαγγελίδης, «Ιστορία του Όθωνος, βασιλέως της Ελλάδος (1832-1862)», Αθήνα 1893, σελ.380 - 382