Κυβέρνηση Κίτσου Τζαβέλλα 1847

Η Κυβέρνηση Κίτσου Τζαβέλλα του 1847 ήταν διάδοχη της κυβερνήσεως του κυβέρνησης του Ιωάννη Κωλέττη μετά τον θάνατο του τελευταίου, διορισμένη από τον βασιλιά Όθωνα, ο οποίος προέκρινε για την θέση του πρωθυπουργού (αν και αναλφάβητος), τον υπασπιστή του και υπουργό των Στρατιωτικών, Κίτσο Τζαβέλλα.
Η αδυναμία διαχείρισης των κυβερνητικών θεμάτων από τον Κίτσο Τζαβέλλα, έφθινε σταδιακά την δύναμη της κυβέρνησης, μέχρι που στις 8 Μαρτίου 1848 οδηγήθηκε σε παραίτηση.
Ο βασιλιάς Όθωνας την αντικατέστησε με την εξωκοινοβουλευτική κυβέρνηση του Γεώργιου Κουντουριώτη.

Κυβέρνηση Κίτσου Τζαβέλλα

Συνταγματική Μοναρχία
Ημερομηνία σχηματισμού	5 Σεπτεμβρίου 1847
Ημερομηνία διάλυσης	8 Μαρτίου 1848
Πρόσωπα και δομές
Αρχηγός Κράτους	Όθων
Πρόεδρος Κυβέρνησης	Κίτσος Τζαβέλλας
Αριθμός Υπουργών	6
Πρώην Υπουργοί (Θάνατος/παραίτηση/αποπομπή)	0
Συνολικός αριθμός Μελών	6
Συμμετέχοντα κόμματα	Γαλλικό κόμμα
Κατάσταση στο νομοθετικό σώμα	διορισμένη
Ιστορία
Απερχόμενες εκλογές	Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1847
Θητεία νομοθετικού σώματος	28 Ιουλίου 1847 - 22 Ιουλίου 1850 (Β' Κοινοβουλευτική περίοδος)
Προηγούμενη	Κυβέρνηση Ιωάννη Κωλέττη 1847
Διάδοχη	Κυβέρνηση Γεωργίου Κουντουριώτη 1848

Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου

• «Πρωθυπουργός» ή και («Πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου» : Κίτσος Τζαβέλλας

• «Επί των Εξωτερικών και του Βασιλικού Οίκου γραμματεύς της Επικράτειας»: Γεώργιος Γλαράκης
• «Επί των Εσωτερικών γραμματεύς της Επικράτειας»: Ρήγας Παλαμήδης
• «Επί των Οικονομικών γραμματεύς της Επικράτειας»: Νικόλαος Κορφιωτάκης
• «Επί των Στρατιωτικών γραμματεύς της Επικράτειας»: Κίτσος Τζαβέλλας
• «Επί της Δικαιοσύνης γραμματεύς της Επικράτειας»: Κωνσταντίνος Θ. Κολοκοτρώνης
• «Επί των Εκκλησιαστικών και Δημοσίας Εκπαιδεύσεως γραμματεύς της Επικράτειας»: Γεώργιος Γλαράκης
• «Επί των Ναυτικών γραμματεύς της Επικράτειας»: Δημήτριος Βούλγαρης

Λειτουργία της κυβέρνησης

Τα σημαντικότερα ζητήματα της περιόδου για την κυβέρνηση ήταν η καταστολή των κατά τόπους αντάρτικων και ληστρικών κινημάτων, που λυμαίνονταν την ύπαιθρο, και η επιτυχής διαχείριση του «επεισοδίου Μουσούρου», διπλωματικού επεισοδίου Τουρκίας-Ελλάδας. Τα κυβερνητικά στρατεύματα κατάφεραν να εξουδετερώσουν κάποια αντάρτικα σώματα αλλά όχι ριζικά, αλλά όχι όλα, και το «Επεισόδιο Μουσούρου», έληξε με τουρκική διπλωματική νίκη.

Πηγές

• Ανδρέας Γ. Δημητρόπουλος (2004). Οι Ελληνικές Κυβερνήσεις 1843-2004 (PDF). Αθήνα. σελ. 8.