Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1847
Τον Ιούνιο του 1847 έγιναν οι Ελληνικές βουλευτικές εκλογές του 1847[1] από την Κυβέρνηση Ι. Κωλέττη. Οι υποστηρικτές του Κωλέττη πήραν τις περισσότερες από τις 127 βουλευτικές έδρες[2], αλλά εκείνος παρέμεινε πρωθυπουργός μόνο μέχρι τις 31 Αυγούστου οπότε και πέθανε, για να διοριστεί στη συνέχεια η Κυβέρνηση Κίτσου Τζαβέλλα 1847[3].
Ιστορικό
ΕπεξεργασίαΟ Κωλέττης είχε γίνει πρωθυπουργός μετά τις εκλογές του 1844, όταν ως αρχηγός του Γαλλικού Κόμματος είχε συνάψει προεκλογική συμμαχία με το Ρωσικό του Ανδρ. Μεταξά εναντίον του Αγγλικού του Αλ. Μαυροκορδάτου, το οποίο κατείχε την κυβέρνηση και διεξήγαγε εκείνες τις πρώτες βουλευτικές εκλογές της ελληνικής ιστορίας.
Στα τέλη Ιανουαρίου του 1847 αντιμετώπισε το διπλωματικό επεισόδιο των Μουσουρικών επιδεικνύοντας σθεναρή στάση απέναντι στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, το περιστατικό όμως αποδυνάμωσε την κυβέρνηση. Την ίδια συνέπεια είχαν άλλωστε η θεσηθηρία μελών της και οι αυθαιρεσίες που επιχείρησε κατά τις δημοτικές εκλογές στις αρχές του μήνα[4], καθώς και η επιδεινούμενη κατάσταση της υγείας του ίδιου[5], με αποτέλεσμα βουλευτές του Κωλέττη να προσχωρούν συνεχώς στην αντιπολίτευση και η κυβέρνηση να μη διαθέτει, από ένα σημείο και έπειτα, την εμπιστοσύνη του αντιπροσωπευτικού σώματος.
Διάλυση της Βουλής και εκλογές
ΕπεξεργασίαΚατόπιν πιέσεων του πρωθυπουργού, ο Όθωνας διέλυσε τη βουλή στις 14 Απριλίου και προκήρυξε εκλογές, ώστε ο πρώτος να επιτύχει (με παν μέσον) την πλειοψηφία στο νέο κοινοβούλιο και:
"Έτσι εγκαινιάζεται µια πρακτική, ήδη πριν την καθιέρωση του κοινοβουλευτικού συστήµατος, που έµελλε να απασχολήσει την Ελλάδα για µεγάλο χρονικό διάστηµα. Η διάλυση της βουλής χρησιµοποιείται υπέρ και χάριν της κυβέρνησης µειοψηφίας (χαριστική διάλυση)."[6].
Η στάση του Κωλέττη στα Μουσουρικά και βασικά η εκλογική βία και η νοθεία[7], τον βοήθησαν να κερδίσει τις εκλογές καταλαμβάνοντας τα 5/6 του κοινοβουλίου[8].
Βουλευτές που εκλέχθηκαν στις βουλευτικές εκλογές του 1847
ΕπεξεργασίαΟι βουλευτές που εκλέχθηκαν ήταν οι[9]:
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Nohlen & Stöver 2010, σελ. 829.
- ↑ Nohlen & Stöver 2010, σελ. 853.
- ↑ Nohlen & Stöver 2010, σελ. 865.
- ↑ Ανδρέας Γ. Δημητρόπουλος (2004). Οι Ελληνικές Κυβερνήσεις 1843-2004 (PDF). Αθήνα. σελ. 7. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 12 Αυγούστου 2011. Ανακτήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 2012.
- ↑ Κυριαρχία Κωλέττη 1844-1847, "Η συγκρότηση του ελληνικού κράτους 1821-1897", Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού, ανακτήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 2012
- ↑ Ανδρέας Γ. Δημητρόπουλος, Οι Ελληνικές Κυβερνήσεις 1843-2004, Αθήνα 2004, σελ.7-8
- ↑ Παύλος Β. Πετρίδης, Πολιτικές Δυνάμεις και Συνταγματικοί Θεσμοί στη Νεώτερη Ελλάδα (1844 έως 1940), Θεσσαλονίκη 1992, σελ.25
- ↑ Ανδρέας Γ. Δημητρόπουλος, Οι Ελληνικές Κυβερνήσεις 1843-2004, Αθήνα 2004, σελ.8
- ↑ Πρακτικά των συνεδριάσεων της Βουλής κατά την Πρώτην Σύνοδον της Δευτέρας Βουλευτικής Περιόδου, Τόμος Πρώτος, Εν Αθήναις, Εκ του Δημοσίου Τυπογραφείου, 1847 (Πρακτικά Βουλής 1843-1862, Ψηφιακή Βιβλιοθήκη)
- ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 Νίκος Μπακουνάκης (1995). Πάτρα 1828-1860. Μια ελληνική πρωτεύουσα στον 19ο αιώνα (2η έκδοση). Πάτρα: Εκδόσεις Καστανιώτη. ISBN 960-03-0000-3.
- ↑ Δήμος Χαλκιδέων, Αποστολίδης
Πηγές
Επεξεργασία- (Αγγλικά) Nohlen, Dieter· Stöver, Philip (2010). Elections in Europe: A Data Handbook. Nomos Verlagsgesellschaft. ISBN 978-3-8329-5609-7.