Κωστής Σκαλιόρας
| Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Ο Κωστής Σκαλιόρας (Αθήνα, 1927 - 5 Οκτωβρίου 2013) ήταν Έλληνας δημοσιογράφος, μεταφραστής, επιφυλλιδογράφος, κριτικός του κινηματογράφου και του θεάτρου.
| Κωστής Σκαλιόρας | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Κωστής Σκαλιόρας (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1927 Αθήνα |
| Θάνατος | 5 Οκτωβρίου 2013 (86 ετών) Αθήνα |
| Τόπος ταφής | Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Ελληνικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά Γαλλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συγγραφέας μεταφραστής κριτικός κινηματογράφου κριτικός θεάτρου |
| Εργοδότης | Το Βήμα Ταχυδρόμος |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος |
|
| Τέκνα | 2 |
Βιογραφικά στοιχεία Επεξεργασία
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1927. Φοίτησε στο Πρότυπον Λύκειον Αθηνών (Σχολή Μπερζάν). Στα μαθητικά του χρόνια συμμετείχε στην έκδοση του περιοδικού Νεανική Φωνή (1942 – 1944), έκδοση των τελειόφοιτων μαθητών και αποφοίτων της Σχολής, με άτυπο σύμβουλο τον καθηγητή τους Νίκο Σβορώνο. Την περίοδο 1948 – 1958 έζησε στη Γαλλία, όπου σπούδασε ψυχολογία στη Σορβόννη και κινηματογράφο στο Ινστιτούτο Φιλμολογίας στο Παρίσι.[1] Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων (1981), του Ελληνικού Λογοτεχνικού και Ιστορικού Αρχείου (ΕΛΙΑ), των Φίλων του Μουσείου Ελληνικών Οργάνων, και της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου.[2] Υπήρξε παντρεμένος με την Κατερίνα Τομπρογιάννη, με την οποία απέκτησε δυο παιδιά, ενώ δεύτερη σύζυγος του υπήρξε η ηθοποιός Ξένια Καλογεροπούλου. Πέθανε στις 5 Οκτωβρίου 2013, σε ηλικία 86 ετών.
Επαγγελματική πορεία Επεξεργασία
Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο Παρίσι εργάστηκε στο γαλλικό ραδιόφωνο. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα το 1958 απασχολήθηκε σε διάφορες εφημερίδες και περιοδικά. Την περίοδο 1958 – 1974 εργάστηκε ως κριτικός του κινηματογράφου και στη συνέχεια ως επιφυλλιδογράφος στην εφημερίδα «Το Βήμα», ενώ έγραψε θεατρικές κριτικές στο περιοδικό «Ταχυδρόμο» (1971 – 1975).[3] Επιπλέον, υπήρξε αρχισυντάκτης του περιοδικού «Εποχές» (1963 – 1967), στο οποίο συνεργάστηκε με τον Άγγελο Τερζάκη, τον Κ.Θ. Δημαρά, τον Γιώργο Θεοτοκά, τον Γιώργο Σεφέρη κ.ά. Περιστασιακά, αρθρογράφησε σε περιοδικά όπως η «Αγγλοελληνική Επιθεώρηση», «Καινούργια Εποχή» κ.ά. Το 1975 ανέλαβε διευθυντής της Εταιρείας Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού και Γενικής Παιδείας (Ιδρυτής Σχολή Μωραΐτη), διοργανώνοντας έναν ευρύ κύκλο πολιτιστικών και πολιτισμικών εκδηλώσεων (συνέδρια, ημερίδες, εκθέσεις, σειρές μαθημάτων κ.ά., αλλά και την εκδοτική σειρά της Εταιρείας.[4] Επίσης, το 1975, συμμετείχε στην ίδρυση του Λαϊκού Πειραματικού Θεάτρου και της ομώνυμης Δραματικής Σχολής, συνεργαζόμενος με τον Λεωνίδα Τριβιζά, την Ξένια Καλογεροπούλου, τον Γιάννη Φέρτη, τον Μάριο Πλωρίτη, τον Πέτρο Μάρκαρη, την Ελένη Βαροπούλου κ.ά.[5].
Παράλληλα με το δημοσιογραφικό του έργο υπήρξε μεταφραστής πολλών θεατρικών έργων. Μετέφρασε περισσότερα από 30 θεατρικούς συγγραφείς (Σάμιουελ Μπέκετ, Μπέρτολτ Μπρεχτ, Ντάριο Φο, Πωλ Κλωντέλ, Κάρλο Γκολντόνι, Βίτολντ Γκομπρόβιτς, Τζορτζ Μπέρναρντ Σω, Μ. Ντε Γκελντερόντ, Μαξίμ Γκόρκι, Ιβάν Τουργκένιεφ), αλλά και ποιητικές συλλογές. Κατά καιρούς, μεταφράσεις του παρουσιάστηκαν από διάφορους ελληνικούς θιάσους (Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν», Θέατρο Πόρτα, Νέα Σκηνή Τέχνης). Για το μεταφραστικό του έργο του Κ. Σκαλιόρα, ο Αλέξης Ζήρας έγραψε «Η ακρίβεια της γλώσσας και η διάσωση των αποχρώσεων του πρωτοτύπου είναι από τις βασικές αρετές των μεταφράσεων του». Το 1994 επιμελήθηκε την έκδοση του Ο φιλάργυρος σε διασκευή του Κωνσταντίνου Οικονόμος ο εξ Οικονόμων (εκδ. Βιβλιοπωλείον της Εστίας).
Το 2017 εκδόθηκε ένας συγκεντρωτικός τόμος με τις επιφυλλίδες του Κ. Σκαλιόρα, υπό τον τίτλο Άγρυπνος νους: από τις επιφυλλίδες του "Βήματος" 1971-1975 (εκδ. Πατάκης), ενώ κείμενα του βρίσκονται και στους συλλογικούς τόμους: Θόδωρος Αγγελόπουλος (εκδ. Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, 2012), Παύλος Ζάννας (εκδ. Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, 1993) και Γιώργος Σεφέρης 1900 –1971: 45 χρόνια μετά το Νόμπελ (εκδ. Ελευθεροτυπία, 2008).[6] Το 2015 εκδόθηκε το βιβλίο της Ξένιας Καλογερόπουλου Γράμμα στον Κωστή, το οποίο μεταξύ άλλων, αφηγείται διάφορες ιστορίες από τη ζωή και την πορεία του.
Θεατρικές Παραστάσεις Επεξεργασία
Κατάλογος θεατρικών παραστάσεων οι οποίες βασίστηκαν σε μεταφράσεις του Κ. Σκαλιόρα.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Κωστής Σκαλιόρας. «Βιογραφικό σημείωμα», στο Άγρυπνος νους. Από τις επιφυλλίδες του "Βήματος" 1971 – 1975. Αθήνα: Πατάκης, 2017, σ. 273.
- ↑ Πρόσωπα: Κωστής Σκαλιόρας. Ηλεκτρονική Βάση Βιβλιογραφικών Δεδομένων ΒιβλιοNet.
- ↑ Πρόσωπα: Κωστής Σκαλιόρας. Ηλεκτρονική Βάση Βιβλιογραφικών Δεδομένων ΒιβλιοNet.
- ↑ Κωστής Σκαλιόρας. «Βιογραφικό σημείωμα», στο Άγρυπνος νους. Από τις επιφυλλίδες του "Βήματος" 1971 – 1975. Αθήνα: Πατάκης, 2017, σ. 273.
- ↑ Κ. Πάρλας (03/09/1975). «Ιδρύθηκε "Λαϊκό Πειραματικό Θέατρο"». Το Βήμα [Αθήνα]: σελ. 2.
- ↑ Πρόσωπα: Κωστής Σκαλιόρας. Ηλεκτρονική Βάση Βιβλιογραφικών Δεδομένων ΒιβλιοNet.
Βιβλιογραφία Επεξεργασία
- Πάρλας, Κ. «Ιδρύθηκε "Λαϊκό Πειραματικό Θέατρο"». Το Βήμα [Αθήνα], 03/09/1975.
- Πρόσωπα: Κωστής Σκαλιόρας. Ηλεκτρονική Βάση Βιβλιογραφικών Δεδομένων ΒιβλιοNet.
- Σκαλιόρας, Κωστής. «Βιογραφικό σημείωμα», στο Άγρυπνος νους. Από τις επιφυλλίδες του "Βήματος" 1971 – 1975. Αθήνα: Πατάκης, 2017.