Κόμητες Βασιλείς

Κόμητες Βασιλείς (Γερμανικά: Grafenkönige, Αγγλικά: Count-kings) ήταν μια περιγραφή που δόθηκε από τον ιστορικό, Bernd Schneidmüller, προς τους ηγεμόνες της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας μεταξύ της Μεγάλης Μεσοβασιλείας (Great Interregnum) και της τελικής απόκτησης του βασιλικού θρόνου από τη δυναστεία των Αψβούργων το 1438. Αυτοί ήταν ως ακολούθως:

• Ροδόλφος των Αψβούργων, βασιλιάς (1273–1291)
• Αδόλφος του Νασσάου, βασιλιάς (1292–1298)
• Αλβέρτος των Αψβούργων, βασιλιάς (1298–1308)
• Ερρίκος Ζ΄ του Λουξεμβούργου, βασιλιάς από το 1308, αυτοκράτορας (1312–1313)
• Λουδοβίκος Δ΄ της Βαυαρίας, βασιλιάς από το 1314, αυτοκράτορας (1328–1347), Οίκος του Βίττελσμπαχ
• Κάρολος Δ΄ του Λουξεμβούργου, βασιλιάς από το 1346 (επανεκλογή το 1347), αυτοκράτορας (1355–1378)
• Βεντσεσλάβος του Λουξεμβούργου, βασιλιάς (1378–1400)
• Ρούπερτ του Παλατινάτου, βασιλιάς (1401–1410), Οίκος του Βίττελσμπαχ
• Γιοστ της Μοραβίας, βασιλιάς (1410–1411), Οίκος των Λουξεμβούργων
• Σιγισμόνδος του Λουξεμβούργου, βασιλιάς από το 1410, αυτοκράτορας (1433–1437)

Ο Ροδόλφος των Αψβούργων, ο πρώτος από τους Κόμητες Βασιλείς

Η κατηγοριοποίηση αυτή, ωστόσο, δεν είναι καθολικά αναγνωρισμένη από τους ιστορικούς. Στην πραγματικότητα, κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου μόνο ο Ροδόλφος Α΄, ο Αδόλφος του Νασσάου και ο Ερρίκος Ζ΄ ήταν Αυτοκρατορικοί Κόμητες, όλοι οι άλλοι ηγεμόνες ήταν είτε δούκες, είτε βασιλιάδες (της Βοημίας), είτε πρίγκιπες εκλέκτορες.