Ο Κώστας (Κωνσταντίνος) Ζηλεμένος (29 Ιουλίου 1927 - 14 Μαρτίου 1997) ήταν Έλληνας νομικός και πανεπιστημιακός, καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου και Πολιτικής Επιστήμης. Έγινε κυρίως γνωστός ως δικηγόρος του εκδότη Γιώργου Κουρή και της εφημερίδας «Αυριανή» κατά την δεκαετία του 1980.

Κώστας Ζηλεμένος
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση29  Ιουλίου 1927
Αθήνα
Θάνατος14  Μαρτίου 1997
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΕλληνικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταδιδάσκων πανεπιστημίου

Βίος Επεξεργασία

Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε νομική και πολιτικές επιστήμες στην Αθήνα και το Παρίσι, όπου αναγορεύθηκε διδάκτορας Συνταγματικού Δικαίου του Πανεπιστημίου των Παρισίων (Panthéon).[1] Παράλληλα, επί δύο χρόνια, παρακολούθησε μαθήματα στο Ινστιτούτο Διεθνών Σπουδών (Institut des Ètudes Internationales), επίσης στο Παρίσι, καθώς επίσης στην Ακαδημία Διεθνούς Δικαίου της Χάγης με υποτροφία «Νικολάου Πολίτη» που επιφυλάσσει το Πανεπιστήμιο των Παρισίων για τους αριστούχους διδάκτορές του. Στη συνέχεια μετέβη στο Λονδίνο και τη Ρώμη όπου μελέτησε το αγγλοσαξονικό Δίκαιο και το ιταλικό Δημόσιο Δίκαιο.[1]

Από το 1957 έως το 1962 διατέλεσε διευθυντής και αρχισυντάκτης της στρατιωτικής εφημερίδας «Στρατιωτικά Νέα», ενώ από το 1966 έως το 1971 ήταν προϊστάμενος στο Τμήμα Διαφωτίσεως και Ψυχολογικού Πολέμου του Γενικού Επιτελείου Στρατού (ΓΕΣ).[2] Λόγω αυτών των δραστηριοτήτων του κατηγορήθηκε ως χουντικός στην μεταπολίτευση.[2]

Διατέλεσε νομικός σύμβουλος της εφημερίδας «Αυριανή», του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού και της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, μεταξύ άλλων. Το 1989-90 ήταν δικηγόρος του διοικητή του ΟΤΕ, Θεοφάνη Τόμπρα (ο οποίος είχε κυνηγηθεί από την χούντα ως μέλος του ΑΣΠΙΔΑ)· ο Τόμπρας εξήρε την συμβολή του Ζηλεμένου στην υπεράσπισή του (τελικά απαλλάχθηκε από τις κατηγορίες).

Το 1994 ίδρυσε το Κέντρο Ευρωπαϊκών Μελετών και Σπουδών «Ιωάννης Καποδίστριας». Πέθανε στην Αθήνα στις 14 Μαρτίου 1997.

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 «Δρ Κώστας Ζηλεμένος». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2019. 
  2. 2,0 2,1 Αντί, Τεύχος 314, 11 Απριλίου 1986