Λάμδα

γράμμα του ελληνικού αλφαβήτου
(Ανακατεύθυνση από Λ)

Το γράμμα λάμδα (επίσης λάμβδα και λάβδα) (κεφαλαίο Λ, πεζό λ) είναι το ενδέκατο γράμμα του ελληνικού αλφαβήτου. Στα νέα και τα αρχαιά ελληνικά συμβολίζει το πλάγιο φατνιακό /l/ που πραγματώνεται είτε με τον παρόμοιο φθόγγο [l] είτε, στην περίπτωση των νέων ελληνικών, ως ουρανικός [ʎ] σε περιπτώσεις ουρανικοποίησης (π.χ. ήλιος).[1] Σε πολλές ελληνικές διαλέκτους και λαλιές ο ουρανικός φθόγγος εμφανίζεται στην επαφή του φωνήματος με το φωνήεν /i/.

Προήλθε από το φοινικικό γράμμα λάμεδ, που στα φοινικικά σήμαινε αλέτρι. Η αρχαϊκή του μορφή εμφάνιζε διάφορα αλλόγραφα με ορισμένα να πλησιάζουν το λατινικό <L> (του οποίου αποτέλεσαν και τη βάση) και άλλα να τείνουν προς τη μορφή του <Γ>.[2]Στο ελληνικό γράμμα βασίστηκε και το κυριλλικο <Л>.

Στο ελληνικό σύστημα αρίθμησης έχει αριθμητικη αξία λ´ = 30.

Το κεφαλαίο "Λ" είναι σύμβολο :

Το πεζό "λ" χρησιμοποιείται για να συμβολίζει:

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. Μποτίνης, Α. (2011): Φωνητική της ελληνικής. ISEL. σελ. 111.
  2. Μπαμπινιώτης, Γ. (2005): Λεξικό της Νέας Ελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας. s.v. «Λ».

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία
  •   Λεξιλογικός ορισμός του λάμδα στο Βικιλεξικό
  •   Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Lamda (letter) στο Wikimedia Commons