Λαοδίκη (σύζυγος του Μιθριδάτη ΣΤ΄)
Η Λαοδίκη (130/129 - π. 90 π.Χ.) από τη Δυναστεία των Μιθριδατιδών γεννήθηκε πριγκίπισσα τού Πόντου και με τον γάμο της έγινε βασίλισσα τού Πόντου.[1] Ήταν η 2η κόρη τού Μιθριδάτη Ε΄ τού Πόντου και της Λαοδίκης, κόρης τού Αντιόχου Δ΄ από την Αυτοκρατορία των Σελευκιδών.
Λαοδίκη | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 2ος αιώνας π.Χ. |
Θάνατος | 1ος αιώνας π.Χ. (πιθανώς) |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | πολιτικός |
Οικογένεια | |
Σύζυγος | Μιθριδάτης ΣΤ΄ Ευπάτωρ |
Τέκνα | Αρκαθίας Μαχάρης Φαρνάκης Β΄ του Πόντου Κλεοπάτρα του Πόντου Δρυπετίνα Μιθριδάτης της Κολχίδας |
Γονείς | Mιθριδάτης Ε΄ Eυεργέτης και Λαοδίκη ΣΤ΄ της Συρίας |
Αδέλφια | Λαοδίκη της Καππαδοκίας Μιθριδάτης Χρηστός Μιθριδάτης ΣΤ΄ Ευπάτωρ Nysa |
Πρώτα χρόνια
ΕπεξεργασίαΤο 120 π.Χ. ο πατέρας της παρέθεσε ένα πολυτελές συμπόσιο στη Σινώπη, δηλητηριάστηκε πιθανότατα από την μητέρα τους.[2] Στη διαθήκη του όριζε να κυβερνήσουν η σύζυγός του κι οι δύο γιοί του: ο Μιθριδάτης ΣΤ΄ του Πόντου και ο μικρότερος Μιθριδάτης Χρηστός. Οι δύο γιοί ήταν πολύ μικροί και η Λαοδίκη ΣΤ΄ ανήλβε αντιβασίλισσα ως το 116 (ίσως και ως το 113 π.Χ.).[3] Η Λαοδίκη ΣΤ΄ ευνοούσε τον Χρηστό υπέρ τού Μιθριδάτη ΣΤ΄, είχε επιπλέον μεγάλη αγάπη στην Ρωμαϊκή δημοκρατία κάτι που δεν άρεσε στον Μιθριδάτη ΣΤ΄. Αυτός απέδρασε από τα σχέδιά της εναντίον του και κρύφτηκε κατά τη διάρκεια της αντιβασιλείας της από φόβο μήπως δηλητηριαστεί όπως ο πατέρας του. Την ίδια εποχή έκανε εξάσκηση με την οποία απέκτησε ανοσία από το δηλητήριο, θα φανεί αυτό στο τέλος της ζωής του. Το 116-113 π.Χ. εμφανίστηκε, επέστρεψε στον Πόντο και χαιρετίστηκε ως βασιλιάς. Μπόρεσε να εκτοπίσει τη μητέρα και τον αδελφό του από τον θρόνο και να γίνει μόνος ηγεμόνας στον Πόντο. Έδειξε επιείκεια στους δύο τους, αλλά τους φυλάκισε.[4] Η Λαοδίκη ΣΤ΄ απεβίωσε από φυσικά αίτια μέσα στην φυλακή. Ο Χρηστός απεβίωσε από φυσικά αίτια ή δικάστηκε για προδοσία και με τις διαταγές τού βασιλιά, εκτελέστηκε.[4] Οι δύο τους κηδεύτηκαν με βασιλικές τιμές.[5]
Βασίλισσα του Πόντου
ΕπεξεργασίαΌταν ο Μιθριδάτης ΣΤ΄ έγινε βασιλιάς, με τη Λαοδίκη ήταν πρακτικά ξένοι: την τελευταία φορά που την είχε δει ήταν μικρό κορίτσι. Κάποια στιγμή μετά την άνοδο του στον θρόνο ο Μιθριδάτης ΣΤ΄ τη νυμφεύτηκε, έτσι εκείνη έγινε βασίλισσα τού Πόντου. Το ζεύγος απέκτησε τέσσερις γιους και δύο κόρες. Ο Μιθριδάτης ΣΤ΄ και η Λαοδίκη είχαν άριστες σχέσεις με την Αρχαία Αθήνα και την ιερή νήσο Δήλο, είχαν προσφέρει αμέτρητες δωρεές. Η φύση των δωρεών αυτών παραμένει άγνωστη, οι κάτοικοι της Δήλου τίμησαν ωστόσο και τους δύο με ανδριάντες που έχουν παραμείνει μέχρι σήμερα και αναγνωρίζονται.[4] Στην διάρκεια της απουσίας του Μιθριδάτη ΣΤ΄ η Λαοδίκη απέκτησε εραστή, έμεινε έγκυος και απέκτησε έναν γιο, φοβήθηκε την οργή του συζύγου της και αποφάσισε να τον δηλητηριάσει πριν το μάθει.[6] Με την επιστροφή του ο αδελφός και σύζυγος της έμαθε ότι είχε εραστή, συγκλονίστηκε αλλά έκρυψε ωστόσο την οργή του, την αγκάλιασε και οργάνωσε εορταστικό γεύμα για την επιστροφή του.[7] Πριν την εορτή οι υπηρέτες του τον προειδοποίησαν για τα σχέδια της Λαοδίκης να τον δηλητηριάσει και κατονόμασαν τους συνωμότες. Νοιώθοντας προδομένος, ο Μιθριδάτης ΣΤ΄ κατηγόρησε τη μητέρα του για το ότι έκανε τέτοια άτιμη κόρη και εκτέλεσε αμέσως τη Λαοδίκη και τους συνεργούς της, ωστόσο εφείσθη τη ζωή τού νεογέννητου γιού της.
Στην Τέχνη και τη Λογοτεχνία
ΕπεξεργασίαΣτην Εθνική βιβλιοθήκη της Γαλλίας υπάρχει ένας πίνακας της Λαοδίκης και τού Μιθριδάτη ΣΤ΄ με τον τίτλο Ο Μιθριδάτης ΣΤ΄ δηλητηριάζει τη Λαοδίκη και κερδίζει την αντιπαράθεση. Η ζωή τού Μιθριδάτη ΣΤ΄ περιγράφεται με λεπτομέρειες στο μυθιστόρημα Το χορταρένιο διάδημα, 2ο της σειράς Κύριοι της Ρώμης, της Κολιίν Μακάλαφ, Αυστραλής συγγραφέως.
Οικογένεια
ΕπεξεργασίαΝυμφεύτηκε τον Μιθριδάτη ΣΤ΄ τού Πόντου και είχε τέκνα:
- Μιθριδάτης της Κολχίδας άκμασε το 83 π.Χ., κυβερνήτης της Κολχίδας.
- Αρκαθίας άκμασε 88-86 π.Χ., στρατηγός.
- Μαχάρης απεβ. 65 π.Χ., κυβερνήτης τού Κιμμερίου Βοσπόρου.
- Φαρνάκης Β΄ του Πόντου π. 97-47 π.Χ., βασιλιάς τού Πόντου.
- Κλεοπάτρα του Πόντου 110-μετά το 58 π.Χ., παντρεύτηκε τον Τιγράνη Β΄ τον Μεγάλο της Αρμενίας.
- Δρυπετίνα απεβ. π. 66 π.Χ.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Getzel, Hellenistic settlements in Europe, the islands, and Asia Minor, σ. 387
- ↑ Mayor, The Poison King: the life and legend of Mithradates, Rome’s deadliest enemy, σ. 68
- ↑ Mayor, The Poison King: the life and legend of Mithradates, Rome’s deadliest enemy, σ. 69
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Mayor, The Poison King: the life and legend of Mithradates, Rome’s deadliest enemy, σ. 394
- ↑ Mayor, The Poison King: the life and legend of Mithradates, Rome’s deadliest enemy, σ. 100
- ↑ https://web.archive.org/web/20101120053822/http://ancientlibrary.com/smith-bio/1827.html
- ↑ Mayor, The Poison King: the life and legend of Mithradates, Rome’s deadliest enemy, σ. 123
Πηγές
Επεξεργασία- A. Mayor, The Poison King: the life and legend of Mithradates, Rome’s deadliest enemy, Princeton University Press, 2009
- M. Getzel, Hellenistic settlements in Europe, the islands and Asia Minor, Cohen University of California Press, 1995