Λευκά (πόλη)
Η Σάντα Μαρία ντι Λέουκα, συχνά γνωστή ως Λευκά (ελληνικά: Λευκά,[1] από Λευκός, "λευκό"), είναι φρατσιόνε της κοινότητας Καστρινιάνο ντελ Κάπο στην επαρχία του Λέτσε (Απουλία) της νότιας Ιταλίας. Ένα μέρος της πόλης που κάποτε ανήκε στην κοινότητα του Γκαλιάνο ντελ Κάπο.
| Λευκά | |
|---|---|
 | |
  Λευκά | |
| Χώρα | Ιταλία |
| Διοικητική υπαγωγή | Καστρινιάνο ντελ Κάπο |
| Ίδρυση | 1866 |
| Υψόμετρο | 17 μέτρα |
| Ταχ. κωδ. | 73040 |
| Τηλ. κωδ. | 0833 |
| Ζώνη ώρας | UTC+01:00 (επίσημη ώρα) UTC+02:00 (θερινή ώρα) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Περιγραφή Επεξεργασία
Το Σάντα Μαρία ντι Λέουκα είναι γνωστό για το γραφικό φάρο. Με ύψος 47 μέτρων και σε θέση 102 μέτρων πάνω από το επίπεδο της θάλασσας, είναι ο δεύτερος πιο σημαντικός φάρος στην Ιταλία, μετά τη Γένοβα. Δίπλα στο φάρο βρίσκεται και το μεγάλο Ιερό, ή Βασιλική, το De Finibus Terrae ("Τέλος της Γης", 1720-1755), χτισμένο για να τιμήσει το πέρασμα του Αγίου Πέτρου κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του στην Ιταλία. Είναι αφιερωμένο στην Παναγία (από τον οποίο η πόλη παίρνει το όνομα Σάντα Μαρία ντι Λέουκα). Βρίσκεται στην πρώτη θέση ενός Ρωμαϊκού ναού αφιερωμένου στην Μινέρβα. Το κτίριο έχει οχυρωμένη δομή και κατά τη διάρκεια της ύπαρξής του υπέστη πολλές επιθέσεις από Αλγερινούς πειρατές. Στην ίδια τοποθεσία, η κορινθιανή στήλη ανεγέρθηκε το 1939, για να γιορτάσει την κατασκευή του Υδραγωγείου της Απουλίας (Acquedotto Pugliese). Η βασιλική είναι συνδεδεμένη με το λιμάνι μέσα από σκάλα 284 βημάτων.
Το ακρωτήρι Πούντα Μελίσο (η αρχαία Promontorium lapygium ή Sallentinum) είναι το νοτιοανατολικό άκρο της Ιταλίας — που παραδοσιακά θεωρείται το χαμηλότερο σημείο του γεωγραφικού "τακουνιού" της ιταλικής χερσονήσου, καθώς και το σημείο συνάντησης των υδάτων από την Αδριατική Θάλασσα και το Ιόνιο Πέλαγος. Αλλά η Λέουκα γίνεται κόλπο έτσι, και υπάρχει άλλο ένα ακρωτήρι που ονομάζεται Πούντα Ριστόλα που δημιουργεί αυτή τη προκλητική γεωγραφική ιδιαιτερότητα. Σύμφωνα με το Google Earth, η Πούντα Ριστόλα 39° 47' 22.96" Β, βρίσκεται περίπου 440 μέτρα νότια του Πούντα Μελίσο στο 39° 47' 39.37" Β.
Μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η πόλη φιλοξένησε επιζώντες από το Εβραϊκό Ολοκαύτωμα για δύο χρόνια (1946-1948), δίνοντάς τους ζεστή φιλοξενία.
Από τον Οκτώβριο του 2006 το έδαφός της είναι μέρος του Περιφερειακού Πάρκου "Κόστα Οτράντο - Σάντα Μαρία ντι Λέουκα ε Μπόσκο ντι Τρικάσε". Η παράκτια περιοχή της πόλεις χαρακτηρίζεται από πολυάριθμες σπηλιές με λατινικές και ελληνικές επιγραφές. Επίσης γνωστές είναι οι αριστοκρατικές βίλες του 19ου αιώνα αριστοκρατικές, που είναι περίπου 43.
Όχι πολύ μακριά από τη Πούντα Ριστόλα, σε βάθος 85 μέτρων, βρίσκεται το ναυάγιο του ιταλικού υποβρυχίου Πιέτρο Μίκκα, που βυθίστηκε κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου με πλήρωμα 58 ανδρών.
Το κλίμα Επεξεργασία
| Κλιματικά δεδομένα Santa Maria di Leuca | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Μήνας | Ιαν | Φεβ | Μάρ | Απρ | Μάι | Ιούν | Ιούλ | Αύγ | Σεπ | Οκτ | Νοε | Δεκ | Έτος |
| Υψηλότερη Μέγιστη °C (°F) | 32.8 | 34.5 | 33.7 | 34.2 | 35.3 | 36.8 | 37.1 | 45.8 | 36.2 | 34.8 | 32.0 | 33.8 | 45,8 |
| Μέση Μέγιστη °C (°F) | 19.5 | 19.7 | 20.8 | 22.3 | 24.0 | 25.8 | 26.1 | 26.9 | 26.4 | 25.2 | 24.0 | 20.0 | 23,39 |
| Μέση Ελάχιστη °C (°F) | 17.3 | 18.2 | 19.1 | 19.3 | 20.6 | 21.8 | 22.5 | 22.7 | 22.4 | 21.0 | 20.1 | 18.3 | 20,28 |
| Χαμηλότερη Ελάχιστη °C (°F) | 11.5 | 10.9 | 11.7 | 13.0 | 12.9 | 14.8 | 16.4 | 19.1 | 19.5 | 15.2 | 13.3 | 14.0 | 10,9 |
| Υετός mm (ίντσες) | 1,6 | 0,9 | 0 (0) |
3,1 | 0 (0) |
0,8 | 0 (0) |
0 (0) |
0 (0) |
1,7 | 4 | 2,5 | 14,6 |
| Μέσες ημέρες κατακρημνίσεων (≥ 0.1 mm) | 0.2 | 0.2 | 0 | 0.3 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0.1 | 0.8 | 0 | 1,6 |
| Μέσες μηνιαίες ώρες ηλιοφάνειας | 167.4 | 171.1 | 204.6 | 225.0 | 213.9 | 198.0 | 244.9 | 260.4 | 225.0 | 204.6 | 168.0 | 164.3 | 2.447,2 |
| [εκκρεμεί παραπομπή] | |||||||||||||
Θρύλος Επεξεργασία
Προϊστορικά λείψανα έχουν βρεθεί σε ορισμένες από τις περίπου 66 σπηλιές των ακτών της Λέουκα, όπως οι Γκρότα Πορτσινάρα και Γκρότα ντελ Ντιάβολο.
Σύμφωνα με τον Λουίτζι Τασέλι[2] (17ος αιώνας) η πόλη πήρε το όνομά της από τη "Λευκασία", μια λευκή όμορφη γοργόνα που κυρίευε ναύτες και αγρότες από την γοητευτική φωνή της.
Κατά το έτος 1992, ο συγγραφέας και ποιητής Κάρλο Στάζι του Σαλέντο[3] δημιούργησε μια ιστορία (λανθασμένα πιστευόταν ότι ήταν θρύλος) όπου η σειρήνα Λευκασία φανταζόταν ότι ερωτεύτηκε με τον βοσκό Μελίσο, που την απέρριψε, επειδή ήταν ερωτευμένος με την όμορφη Αρίστουλα. Η σειρήνα πήρε εκδίκηση, παίρνοντας το ζευγάρι και ρίχνοντας το στη θάλασσα, τα Πούντα Ρίστολα και Πούντα Μελίσο. Χάνοντας τη φωνή της, η Λευκασία αυτοκτόνησε και απολιθωμένα οστά θα δημιουργούσαν τα λευκά βράχια του Λέουκα.
Η πόλη ιδρύθηκε το γεγονός στις αρχές του 1ου αιώνα μ.Χ. από τους μοναχούς μετά το πέρασμα Αγίου Πέτρου. Ένα σταυρός που χτίστηκε προς τιμήν είναι ακόμα εκεί. Σύμφωνα με μια μεταγενέστερη παράδοση, η Παναγία έσωσε κάποτε μερικές βάρκες από μια καταιγίδα, και το όνομά της προστέθηκε μαζί με το Λέουκα.
Γκαλερί Επεξεργασία
-
Πανόραμα του λιμανιού της Λέουκα -
Πούντα Ρίστολα -
Το Ιερό και ο φάρος -
Η Σάντα Μαρία ντι Λέουκα από τη Πούντα Ρίστολα
Παραπομπές Επεξεργασία
Βιβλιογραφία Επεξεργασία
- Luigi Tasselli, Antichità di Leuca (Lecce 1693, 1859).
- Antonio Romano, Guida alle grotte e caverne di Leuca (Congedo ed. Galatina 1996)
- Antonio Caloro, Guida di Leuca (l'estremo Salento tra storia arte e natura), a c. di Mario Cazzato (Congedo editore, Galatina 1996)
- Michele Rosafio, Leuca Guerra e Navi (Ed. dell'Iride, Tricase 2000)
- Carlo Stasi, Leucasia (racconti, leggende e poesie di terra, di mare e d'amore...) (AGL, Presicce 1993, 1996, 2001). (ISBN 88-87809-10-0)
- Carlo Stasi, Leucàsia e Le Due Sorelle (Storie e leggende del Salento), Mancarella Ed., Cavallino, 2008, 2012). (ISBN 978-88-903669-0-1)
- Carlo Stasi, Leucasia the Legend (Capone, Lecce 2022) with English translation parallel test. ISBN 9788883492730.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
- Λευκά (πόλη) στο Curlie
- Photo Gallery (Ιταλικά)